| dbo:abstract
|
- Ionexová chromatografie (chromatografie na iontoměničích) je metoda chromatografie, kde stacionární fáze je ionex. Při tomto způsobu chromatografie zachycuje sorbent určitý typ iontů výměnou za jiný iont. Podstatou je chemická reakce: –RY + X– ⇔ –RX + Y– pro anex–RY + X+ ⇔ –RX + Y+ pro katex kde Y– a Y+ jsou vyměnitelné ionty, které jsou vázány na funkční skupiny ionexu. Při iontové výměně difundují sorbované ionty z okolního roztoku do ionexu, vytěsňují a vyměňují ekvivalentní množství jiných iontů vázaných na jiných výměnných skupinách. Tento pochod je obousměrný, takže v určitém okamžiku dochází k ustavení rovnováhy. V ionexové chromatografii se však nikdy nevyužívá plná výměnná kapacita ionexu, o celkové rychlosti výměny rozhoduje především difuze kapalinovým filmem a u velmi zředěných roztoků také difuze ionexem. Iontový chromatograf v kombinaci s hmotnostním spektrometrem používaný ke stanovení polárních pesticidů v potravinách v laboratoři SZPI v Praze. Při technice iontové výměny jde o separaci iontů, proto je vždy používána vodná mobilní fáze. Stacionární fáze (iontoměnič, ionex) je zpravidla makromolekulární matrice obsahující kyselou nebo bazickou funkční skupinu. Katexy jsou iontoměniče s kyselou funkční skupinou (sulfo-kyselina, karboxylová kyselina) nesoucí záporný náboj, anex obsahuje bazickou funkční skupinu (aminoskupinu) a je nositelem kladného náboje. Ion obsažený v ionexu bývá vyměněn za ion obsažený v mobilní fázi nebo ve vzorku a na principu soutěžení ionexu o tyto ionty dochází k separaci. Podobně probíhá také ligandová výměna, kdy na iontoměniči, obvykle katexu, je zachycen iontovou výměnou vhodný kov, na takto upravenou kolonu se přivádí mobilní fáze obsahující látku schopnou vytvářet s vázaným kovem komplex (ligand). K separaci na jednotlivé složky dochází na základě vzájemné relace stabilit vytvořených komplexů dělených sloučenin a vázaného kovu. Iontoměničová technika se využívá jak při přípravě vzorků pro chromatografické analýzy (SPE), tak v HPLC, zřídka v plošném uspořádání kapalinové chromatografie. (cs)
- كروماتوجرافيا التبادل الأيوني (أو كروماتوجرافيا الايونية) هي العملية التي تسمح بفصل الأيونات والجزيئات القطبية على أساس الشحنة التي تمتلكها. ويمكن استخدامه لأي نوع من الجزيءات المشحونة بما في ذلك البروتينات الكبيرة، والصغيرة النيوكليوتيدات والأحماض الأمينية. عادة ما تسمى العينة المفحوصة المحقونة بالعينة sample، وتسمى العناصر المفصولة على حدة بالتحاليل analytes. وغالبا ما تستخدم في تنقية البروتين، وتحليل المياه، ومراقبة الجودة. (ar)
- Die Ionenaustauschchromatographie, (IC) oft auch nur Ionenchromatographie, ist eine analytische Methode in der Chemie und Biologie. Mit Hilfe dieses chromatographischen Verfahrens können Stoffe anhand ihrer Ladung getrennt werden. An einer polymeren Matrix befinden sich geladene funktionelle Gruppen, die reversibel Gegenionen (Kationen beim Kationenaustauscher und Anionen beim Anionenaustauscher) gebunden haben. (de)
- Ion chromatography (or ion-exchange chromatography) separates ions and polar molecules based on their affinity to the ion exchanger. It works on almost any kind of charged molecule—including large proteins, small nucleotides, and amino acids. However, ion chromatography must be done in conditions that are one unit away from the isoelectric point of a protein. The two types of ion chromatography are anion-exchange and cation-exchange. Cation-exchange chromatography is used when the molecule of interest is positively charged. The molecule is positively charged because the pH for chromatography is less than the pI (a/k/a pH(I)). In this type of chromatography, the stationary phase is negatively charged and positively charged molecules are loaded to be attracted to it. Anion-exchange chromatography is when the stationary phase is positively charged and negatively charged molecules (meaning that pH for chromatography is greater than the pI) are loaded to be attracted to it. It is often used in protein purification, water analysis, and quality control. The water-soluble and charged molecules such as proteins, amino acids, and peptides bind to moieties which are oppositely charged by forming ionic bonds to the insoluble stationary phase. The equilibrated stationary phase consists of an ionizable functional group where the targeted molecules of a mixture to be separated and quantified can bind while passing through the column—a cationic stationary phase is used to separate anions and an anionic stationary phase is used to separate cations. Cation exchange chromatography is used when the desired molecules to separate are cations and anion exchange chromatography is used to separate anions. The bound molecules then can be eluted and collected using an eluant which contains anions and cations by running higher concentration of ions through the column or changing pH of the column. One of the primary advantages for the use of ion chromatography is only one interaction involved during the separation as opposed to other separation techniques; therefore, ion chromatography may have higher matrix tolerance. Another advantage of ion exchange is the predictability of elution patterns (based on the presence of the ionizable group). For example, when cation exchange chromatography is used, certain cations will elute out first and others later. A local charge balance is always maintained. However, there are also disadvantages involved when performing ion-exchange chromatography, such as constant evolution with the technique which leads to the inconsistency from column to column. A major limitation to this purification technique is that it is limited to ionizable group. (en)
- La cromatografía de intercambio iónico (o cromatografía iónica) es un proceso que permite la separación de iones y moléculas polares basado en las propiedades de carga de las moléculas. Puede ser usada en casi cualquier tipo de molécula cargada, incluyendo proteínas grandes, nucleótidos y aminoácidos pequeños. La solución que debe inyectarse normalmente se denomina "muestra", y los componentes separados individualmente se llaman analitos. Se emplea a menudo en purificación de proteínas, análisis del agua o control de calidad. (es)
- Kromatografi pertukaran ion adalah salah satu teknik pemurnian senyawa spesifik di dalam larutan campuran. Prinsip utama dalam metode ini didasarkan pada interaksi muatan positif dan negatif antara molekul spesifik dengan matriks yang barada di dalam kolom kromatografi. Metode ini pertama kali dikembangkan oleh seorang ilmuwan bernama Thompson pada tahun 1850. Secara umum, teradapat dua jenis kromatografi pertukaran ion, yaitu:
* Kromatografi pertukaran kation, bila molekul spesifik yang diinginkan bermuatan positif dan kolom kromatografi yang digunakan bermuatan negatif. Kolom yang digunakan biasanya berupa matriks dekstran yang mengandung gugus karboksil (-CH2-CH2-CH2SO3- dan -O-CH2COO-). Larutan penyangga (buffer) yang digunakan dalam sistem ini adalah asam sitrat, asam laktat, asam asetat, asam malonat, buffer MES dan fosfat.
* kromatografi pertukaran anion, bila molekul spesifik yang diinginkan bermuatan negatif dan kolom kromatografi yang digunakan bermuatan positif. Kolom yang digunakan biasanya berupa matriks dekstran yang mengandung gugus -N+(CH3)3, -N+(C2H5)2H, dan –N+(CH3)3. Larutan penyangga (buffer) yang digunakan dalam sistem ini adalah N-metil piperazin, bis-Tris, Tris, dan etanolamin. Metode ini banyak digunakan dalam memisahkan molekul protein (terutama enzim). Molekul lain yang umumnya dapat dimurnikan dengan menggunakan kromatografi pertukaran ion ini antara lain senyawa alkohol, alkaloid, asam amino, dan nikotin. (in)
- La chromatographie par échange d’ions (IC, Ion-exchange Chromatography), souvent appelée chromatographie ionique, désigne l’identification des ions à l’aide de résines échangeuses d’ions. Cette technique appartient aux méthodes chromatographiques qui sont largement utilisées dans tous les domaines de l’analyse chimique pour leur souplesse d’utilisation et la diversité de leurs applications. La chromatographie par échange d'ions sépare les molécules selon leurs groupes chargés respectifs. Les ions de l’analyte subissent des interactions ioniques avec des charges opposées fixées sur la phase stationnaire, ce qui entraîne leur rétention. La phase stationnaire en question est constituée d'une matrice immobile qui contient des groupes fonctionnels chargés. Le développement de la technique a commencé au milieu des années 1970, lorsque l’on a découvert que des mélanges d’anions et de cations pouvaient être séparés à l’aide de colonnes CLHP (Chromatographie en phase liquide à haute performance) constituées de résines échangeuses de cations ou d’anions. A cette époque, la détection des ions était en général effectuée par des dosages conductimétriques. (fr)
- Ionenuitwisselingschromatografie (IC) is een chromatografische methode ontwikkeld midden jaren zeventig van de 20ste eeuw. Nadat was aangetoond dat anion- en kationmengsels geanalyseerd kunnen worden door middel van HPLC, werd een manier ontwikkeld om stoffen te scheiden en te analyseren op basis van hun ionaire eigenschappen. De mobiele fase (mp) bestaat uit een waterige oplossing met ionen en de stationaire fase (sp) bestaat uit een ionenwisselaarhars.Naast de detectiemethoden gebruikelijk voor HPLC (fluorescentie en absorptie), worden voor IC ook elektrochemische methoden gebruikt. IC is gebaseerd op het scheiden van stoffen door middel van ladingsverschillen. De stationaire fasen gebruikt voor IC bevatten plekken waar veel ionen bij elkaar zitten, deze kunnen dipolaire interacties aangaan met de analieten in het monster. Stoffen met een lage ladingdichtheid (bijvoorbeeld bromide) worden langer vastgehouden en kunnen zo gescheiden worden van stoffen met een hoge ladingdichtheid (bijvoorbeeld fluoride), waarin de aanwezigheid van gecoördineerde waterlagen rond de analieten een belangrijke rol speelt. Voor moleculaire stoffen is dit mechanisme vergelijkbaar met dat van HPLC met een reverse phase-kolom, hoewel de scheiding daar gebaseerd is op hydrofobe interacties. Het uitwisselingsproces van IC is erg langzaam wanneer men dit vergelijkt met andere chromatografische technieken.Een IC is op dezelfde manier opgebouwd als een HPLC. De onderdelen die in contact komen met de mobiele fase moeten gemaakt zijn van inerte materialen om de corrosieve werking van de zuren of alkanen die als eluens dienen te kunnen weerstaan.De detectie van ionen is lastig omdat deze zich in lage concentraties bevinden in een mobiele fase die veel ionen bevat. (nl)
- イオンクロマトグラフィー（Ion Chromatography、IC) またはイオン交換クロマトグラフィー (Ion-exchange chromatography）は、イオンや極性分子のような電荷をもつ分子を分離するクロマトグラフィーである。大きなタンパク質、小さな核酸、そしてアミノ酸などを含むほとんどの電荷分子でこの方法を使うことができ、タンパク質の洗浄、水の分析、品質の調整などに使われている。 (ja)
- La cromatografia a scambio ionico, o semplicemente cromatografia ionica (IC), è il tipo di cromatografia che si basa sul principio di attrazione tra gli ioni di carica opposta. Molti composti organici, come ad esempio gli amminoacidi, possono avere parti della molecola polari favorendo quindi la loro separazione tramite questo metodo. La carica netta che questi composti presentano dipende dal loro pKa e dal pH della soluzione. Molto importante è anche il ruolo della determinazione della concentrazione dei cationi e anioni nell'ambito dell'analisi delle acque. La cromatografia a scambio ionico permette di separare molto semplicemente gli ioni. È molto utile per la purificazione di campioni analitici poiché, ad esempio, si potrebbe aver bisogno di analizzare un anione in una matrice di cationi. Come le altre metodiche cromatografiche è inoltre in grado di effettuare determinazioni quali-quantitative. (it)
- Chromatografia jonowymienna (IEX, IEC, z ang. ion exchange chromatography) – rodzaj cieczowej chromatografii kolumnowej. Jest to metoda analityczna lub preparatywna (używana do wydzielenia z mieszaniny żądanej substancji). W metodzie tej faza stacjonarna (złoże) jest obdarzona ładunkiem. Są to zazwyczaj wymieniacze jonowe (jonity), łatwo wymieniające jony posiadane na jony znajdujące się w fazie ruchomej. Podstawę rozdziału stanowi powinowactwo chemiczne różnych jonów do jonitu. Wymieniacze jonowe muszą być nierozpuszczalne w wodzie, odporne chemicznie, a ich ziarna muszą wykazywać formę kulistą. Najczęściej są to żywice jonowymienne lub modyfikowane celulozy.Żywice jonowymienne są zbudowane ze szkieletu polimerowego, grup funkcyjnych oraz przeciwjonów (o przeciwnym ładunku niż grupa funkcyjna). Przeciwjony biorą udział w wymianie, natomiast grupa funkcyjna pozostaje związana z organicznym szkieletem. Jonity dzieli się na:
* anionity, które wymieniają aniony
* kationity, które wymieniają kationy
* amfolity, które wymieniają oba rodzaje jonów, w zależności od pH
* jony bipolarne, wymieniające i aniony, i kationy Grupy funkcyjne kationitów mają charakter kwasowy i są nimi najczęściej grupy sulfonowe (−SO3H), karboksylowe (−COOH) lub fenolowe (−OH). Analogicznie, grupy funkcyjne anionitów mają charakter zasadowy, jak np. grupa dietyloaminoetylowa (DEAE, −CH2CH2NEt2).Aktywność jonitu zależy od kilku właściwości:
* Pojemność wymienna jonitu – jest to liczba milimoli jonów o ładunku jednostkowym, wymienianych przez 1 cm³ spęczniałego jonitu. Zależy ona między innymi od struktury szkieletu i od stopnia usieciowania.
* Stopień usieciowania żywicy – jest to zawartość procentowa w żywicy. W nazwie opisuje się go zwykle X i najczęściej spotyka się 2, 4, 8 lub 12% zawartości (odpowiednio X2, X4, X8, X12). Im wyższy stopień usieciowania tym wyższa pojemność jonitu i selektywność. Jednak wyższy stopień, to dłuższy czas analizy (migracja cząstek).
* Rozmiar ziaren – im ziarna są mniejsze, tym pojemność jonitu i selektywność jest większa. Jednak mniejsze ziarna stawiają większy opór, więc czas analizy jest dłuższy. Wielkość ziaren określa się typowo w skali mesh. Najczęściej spotyka się 50–100, 100–200 lub 200–400 mesh.
* Polarność – decyduje o niej charakter grupy funkcyjnej. Im jest wyższa, tym szerszy jest zakres pH, w którym zachowuje właściwości jonowymienne.
* Powinowactwo do anionów lub kationów:
* powinowactwo rośnie ze wzrostem ładunku elektrycznego jonu
* dla jonów o jednakowym ładunku, powinowactwo wzrasta ze wzrostem masy
* jony złożone wykazują większe powinowactwo, im wyższy mają moment dipolowy Związki związane z jonowymieniaczem mogą być wymyte z kolumny przez stopniową elucję, a także poprzez zmianę stężenia soli lub pH. Tego rodzaju chromatografii używa się do oddzielania takich związków jak aminokwasy, peptydy i białka oraz do związków nieorganicznych. Chromatografia jonowymienna jest powszechnie stosowana do oczyszczania białek w systemie . Odmianą chromatografii jonowymiennej jest , w której stosuje się wysokosprawne kolumny rozdzielające wypełnione jednorodnymi żywicami o małych cząsteczkach i najczęściej z automatyczną detekcją konduktometryczną. (pl)
- Jonbyteskromatografi eller jonbytarkromatografi är en form av kromatografi som används för att separera joner. Den används ofta vid separation och rening av proteiner, peptider, nukleinsyror och andra laddade molekyler. Det fungerar genom att en lösning med proteiner tillsätts till en buffertlösning, laddade proteiner kommer att fastna på små laddade kulor som finns i bufferten. Antingen positivt eller negativt laddade kulor beroende på laddningen det önskade proteinet har. För att sedan få ut proteinet måste man göra så att det inte längre binder till bufferten med hjälp av laddningsförändring hos bufferten. Slutligen fångar man upp proteinerna i olika rör där det önskade proteinet kommer att hamna sist då det har fastnat längs vägen. Systemet består av en: 1. Injektionsventil, där exakt reproducerbar volym provinjiceras. 2. Förkolonn, där grovt smuts filtreras bort för att skydda den mycket dyrare separationskolonnen. 3. Separationskolonn, som består av den stationära fasen som separerar.Den stationära fasen är ett fast ämne, en jonbytare, som består av laddade grupper. Den mobila fasen (prov och eluent) är en vattenlösning. Det finns två sorter, anjonbytare och katjonbytare. En anjonbytare binder negativt laddade joner medan de positivt laddade kommer att gå rakt igenom kolonnen. Alltså består anjonbytaren av katjoner, till exempel kvartära ammoniumgrupper som är oberoende av pH. En katjonbytare binder de positivt laddade jonerna medan de negativt laddade går igenom. Katjonbytaren består således av anjoner som binder katjonerna. Exempel på en katjonbytare är till exempel sulfonat som är en mycket stark syra och som därmed har samma laddning i hela pH-intervallet.De joner som har bundit till den stationära fasen kan man skilja åt utifrån hur starkt laddade de är till exempel genom att ändra pH i lösningen. 4. Suppressor(oftast), som sänker eluentens salthalt för att lyfta fram provets salthalt. 5. Detektor, som mäter mängden prov som passeras igenom den. Den baseras nästan uteslutande på konduktivitet, eftersom elektrolytisk ledningsförmåga är en egenskap som delas av alla joner. (sv)
- Ионообменная хроматография — частный случай ионной хроматографии, позволяющий разделять ионы и полярные молекулы на основании зарядов разделяемых молекул. Данный вид хроматографии позволяет разделить практически любые заряженные молекулы, в том числе: крупные — белки, малые—молекулы нуклеотидов и аминокислот. Часто ионообменную хроматографию используют как первый этап . Для проведения ионообменной хроматографии применяют синтетические полимеры, чаще всего на основе полистирола и полифенолов. Группировки, обуславливающие ионообменные процессы, чаще всего вводят в качестве заместителей в бензольное кольцо мономеров. Выпускаемые промышленностью ионообменные смолы имеют вид небольших полимерных шариков, которые перед использованием нужно замачивать в воде или другом элюенте. Набухание ионообменной смолы сопровождается увеличением доступности функциональных групп полимера за счёт раздвигания макромолекул молекулами элюента, как при пластификации полимера. Степень набухания ионообменной смолы регулируют как длиной макромолекул, так и степенью поперечной сшивки полимерной матрицы. (ru)
- Іо́нообмі́нна хроматогра́фія (англ. ion-exchange chromatography, IEC) — метод , який базується на різній здатності розділюваних іонів до іонного обміну з нерухомою фазою (іонітом). В залежності від спорідненості до нерухомої фази розділювані іони рухаються із різною швидкістю: чим вища спорідненість, тим більша взаємодія частинок і менша швидкість. Перші дані про застосування іонообмінної хроматографії датуються 1850 роком. Із введенням у 1970-х роках деяких модифікацій цей метод розвинувся до іонної хроматографії. (uk)
|
| rdfs:comment
|
- كروماتوجرافيا التبادل الأيوني (أو كروماتوجرافيا الايونية) هي العملية التي تسمح بفصل الأيونات والجزيئات القطبية على أساس الشحنة التي تمتلكها. ويمكن استخدامه لأي نوع من الجزيءات المشحونة بما في ذلك البروتينات الكبيرة، والصغيرة النيوكليوتيدات والأحماض الأمينية. عادة ما تسمى العينة المفحوصة المحقونة بالعينة sample، وتسمى العناصر المفصولة على حدة بالتحاليل analytes. وغالبا ما تستخدم في تنقية البروتين، وتحليل المياه، ومراقبة الجودة. (ar)
- Die Ionenaustauschchromatographie, (IC) oft auch nur Ionenchromatographie, ist eine analytische Methode in der Chemie und Biologie. Mit Hilfe dieses chromatographischen Verfahrens können Stoffe anhand ihrer Ladung getrennt werden. An einer polymeren Matrix befinden sich geladene funktionelle Gruppen, die reversibel Gegenionen (Kationen beim Kationenaustauscher und Anionen beim Anionenaustauscher) gebunden haben. (de)
- La cromatografía de intercambio iónico (o cromatografía iónica) es un proceso que permite la separación de iones y moléculas polares basado en las propiedades de carga de las moléculas. Puede ser usada en casi cualquier tipo de molécula cargada, incluyendo proteínas grandes, nucleótidos y aminoácidos pequeños. La solución que debe inyectarse normalmente se denomina "muestra", y los componentes separados individualmente se llaman analitos. Se emplea a menudo en purificación de proteínas, análisis del agua o control de calidad. (es)
- イオンクロマトグラフィー（Ion Chromatography、IC) またはイオン交換クロマトグラフィー (Ion-exchange chromatography）は、イオンや極性分子のような電荷をもつ分子を分離するクロマトグラフィーである。大きなタンパク質、小さな核酸、そしてアミノ酸などを含むほとんどの電荷分子でこの方法を使うことができ、タンパク質の洗浄、水の分析、品質の調整などに使われている。 (ja)
- Іо́нообмі́нна хроматогра́фія (англ. ion-exchange chromatography, IEC) — метод , який базується на різній здатності розділюваних іонів до іонного обміну з нерухомою фазою (іонітом). В залежності від спорідненості до нерухомої фази розділювані іони рухаються із різною швидкістю: чим вища спорідненість, тим більша взаємодія частинок і менша швидкість. Перші дані про застосування іонообмінної хроматографії датуються 1850 роком. Із введенням у 1970-х роках деяких модифікацій цей метод розвинувся до іонної хроматографії. (uk)
- Ionexová chromatografie (chromatografie na iontoměničích) je metoda chromatografie, kde stacionární fáze je ionex. Při tomto způsobu chromatografie zachycuje sorbent určitý typ iontů výměnou za jiný iont. Podstatou je chemická reakce: –RY + X– ⇔ –RX + Y– pro anex–RY + X+ ⇔ –RX + Y+ pro katex Iontový chromatograf v kombinaci s hmotnostním spektrometrem používaný ke stanovení polárních pesticidů v potravinách v laboratoři SZPI v Praze. (cs)
- Ion chromatography (or ion-exchange chromatography) separates ions and polar molecules based on their affinity to the ion exchanger. It works on almost any kind of charged molecule—including large proteins, small nucleotides, and amino acids. However, ion chromatography must be done in conditions that are one unit away from the isoelectric point of a protein. (en)
- Kromatografi pertukaran ion adalah salah satu teknik pemurnian senyawa spesifik di dalam larutan campuran. Prinsip utama dalam metode ini didasarkan pada interaksi muatan positif dan negatif antara molekul spesifik dengan matriks yang barada di dalam kolom kromatografi. Metode ini pertama kali dikembangkan oleh seorang ilmuwan bernama Thompson pada tahun 1850. Secara umum, teradapat dua jenis kromatografi pertukaran ion, yaitu: (in)
- La chromatographie par échange d’ions (IC, Ion-exchange Chromatography), souvent appelée chromatographie ionique, désigne l’identification des ions à l’aide de résines échangeuses d’ions. Cette technique appartient aux méthodes chromatographiques qui sont largement utilisées dans tous les domaines de l’analyse chimique pour leur souplesse d’utilisation et la diversité de leurs applications. (fr)
- La cromatografia a scambio ionico, o semplicemente cromatografia ionica (IC), è il tipo di cromatografia che si basa sul principio di attrazione tra gli ioni di carica opposta. Molti composti organici, come ad esempio gli amminoacidi, possono avere parti della molecola polari favorendo quindi la loro separazione tramite questo metodo. La carica netta che questi composti presentano dipende dal loro pKa e dal pH della soluzione. Molto importante è anche il ruolo della determinazione della concentrazione dei cationi e anioni nell'ambito dell'analisi delle acque. (it)
- Chromatografia jonowymienna (IEX, IEC, z ang. ion exchange chromatography) – rodzaj cieczowej chromatografii kolumnowej. Jest to metoda analityczna lub preparatywna (używana do wydzielenia z mieszaniny żądanej substancji). W metodzie tej faza stacjonarna (złoże) jest obdarzona ładunkiem. Są to zazwyczaj wymieniacze jonowe (jonity), łatwo wymieniające jony posiadane na jony znajdujące się w fazie ruchomej. Podstawę rozdziału stanowi powinowactwo chemiczne różnych jonów do jonitu. (pl)
- Ionenuitwisselingschromatografie (IC) is een chromatografische methode ontwikkeld midden jaren zeventig van de 20ste eeuw. Nadat was aangetoond dat anion- en kationmengsels geanalyseerd kunnen worden door middel van HPLC, werd een manier ontwikkeld om stoffen te scheiden en te analyseren op basis van hun ionaire eigenschappen. De mobiele fase (mp) bestaat uit een waterige oplossing met ionen en de stationaire fase (sp) bestaat uit een ionenwisselaarhars.Naast de detectiemethoden gebruikelijk voor HPLC (fluorescentie en absorptie), worden voor IC ook elektrochemische methoden gebruikt. (nl)
- Ионообменная хроматография — частный случай ионной хроматографии, позволяющий разделять ионы и полярные молекулы на основании зарядов разделяемых молекул. Данный вид хроматографии позволяет разделить практически любые заряженные молекулы, в том числе: крупные — белки, малые—молекулы нуклеотидов и аминокислот. Часто ионообменную хроматографию используют как первый этап . (ru)
- Jonbyteskromatografi eller jonbytarkromatografi är en form av kromatografi som används för att separera joner. Den används ofta vid separation och rening av proteiner, peptider, nukleinsyror och andra laddade molekyler. Det fungerar genom att en lösning med proteiner tillsätts till en buffertlösning, laddade proteiner kommer att fastna på små laddade kulor som finns i bufferten. Antingen positivt eller negativt laddade kulor beroende på laddningen det önskade proteinet har. För att sedan få ut proteinet måste man göra så att det inte längre binder till bufferten med hjälp av laddningsförändring hos bufferten. Slutligen fångar man upp proteinerna i olika rör där det önskade proteinet kommer att hamna sist då det har fastnat längs vägen. (sv)
|
