| dbo:abstract
|
- Nikolai Jewgenjewitsch Markow (russisch Николай Евгеньевич Марков; * 21.jul. / 2. April 1866greg. in Simferopol, Russisches Kaiserreich; † 22. April 1945 in Wiesbaden) war ein russischer Politiker und antisemitischer Publizist. (de)
- Nikolai Yevgenyevich Markov (Russian: Никола́й Евге́ньевич Ма́рков), known as Markov II or Markov the Second (Russian: Марков Второй) (2 April 1866 – 25 April 1945, Wiesbaden), was a Russian right wing political figure who was a leading figure in the Union of the Russian People (UPR). Born in Kursk, Markov came from a land-owning background but was also a trained engineer. He entered politics in 1905 when he formed a defence group for the upper middle classes called the Party of Civil Order, whilst also starting the journals Kurskaia Byl and Zemschchina. He became a founder of the UPR and was noted as its most formidable leader, using his membership of the State Duma of the Russian Empire to attack both capitalism and socialism, as well as launching frequent attacks on the Jews, whom he predicted would be wiped out in a mass pogrom. In 1911, during the discussions of the draft of the new Statute on Military Service he launched an attack on Jews in the military service, recommending the removal of Jews from the military. He became URP leader in 1910 following the departure of Aleksandr Dubrovin and his followers and took over editorship of the pro-Vladimir Purishkevich journal Vestnik Soyuza Russkogo Naroda. He had long been associated with Purishkevich and had been a member of his "Union of Archangel Michael", a UPR dissident group. He used his position as leader to argue for a restoration of absolutism and in the First World War supported a separate peace treaty between Russia and Germany, even attempting to get the Germans involved in a conspiracy to save the House of Romanov after the revolutions. He was close to General Nikolai Yudenich and supported his anti-Bolshevik activity. He fled to Germany following the October Revolution and set up the émigré Russian Monarchist Union, although he became more associated with the far right of the monarchist movement when he expressed his admiration for Italian fascism. He conspired to have Cyril of Coburg crowned Tsar, a man whose wife, Viktoria Feodorovna, was close to far right former German Imperial Army general Erich Ludendorff. Markov also played a leading role in the conspiracy that resulted in the murder of Constitutional Democratic Party politician Vladimir Dmitrievich Nabokov. A devout member of the Russian Orthodox Church, he was involved in the Karlovtsy Sobor, a synod that led to the establishment of the Russian Orthodox Church Outside Russia. He published his memoirs, Voiny temnykh sil (Wars of Dark Forces), in 1928 and soon thereafter became a follower of the Nazi Party. He would go on to argue that the URP had shared many characteristics with the Nazi Party, although this has been rejected given that the URP was little more than anti-Semitic populism. His anti-Semitism grew more pronounced in the 1930s and he undertook lecture tours and propaganda duties for the Nazis on the subject. (en)
- Nikolaï Ievguenievitch Markov (en russe : Никола́й Евге́ньевич Ма́рков) connu comme Markov II et Markov le Jeune, né le 2 avril 1866 à Koursk[réf. nécessaire] et mort le 25 avril 1945 à Wiesbaden est un homme de droit, figure de l'Union du peuple russe dont il était le dirigeant (fr)
- Nikołaj Jewgienjewicz Markow, ros. Николай Евгеньевич Марков (ur. 2 kwietnia 1866 roku w Symferopolu, zm. 22 lub 24 kwietnia 1945 roku w Wiesbaden) – rosyjski prawicowy działacz polityczny, deputowany do III i IV Dumy Państwowej, emigracyjny działacz antykomunistyczny i antysemicki, pisarz i publicysta. W 1888 roku ukończył instytut inżynierów państwowych w Sankt Petersburgu, po czym pracował jako inżynier na budowach linii kolejowych. Jako właściciela ziemskiego wybrano go członkiem kurskiego jezdnego urzędu ziemskiego, zaś w 1905 roku gubernialnego urzędu ziemskiego. Zaczął wydawać pismo „Russkoje znamia”. Współtworzył Kurską Ludową Partię Porządku, która pod koniec 1906 roku weszła w skład Związku Ludu Rosyjskiego. Nikołaj Markow w tym samym roku został członkiem rady do spraw organizacji zjazdu pełnomocnych przedstawicieli szlacheckich. Do 1910 roku wielokrotnie brał udział w zjazdach szlacheckich. Wchodził w skład komisji do spraw kwestii żydowskiej rady Zjednoczonej Szlachty. Wszedł w skład Rady Głównej Związku Ludu Rosyjskiego. Był deputowanym do III i IV Dumy Państwowej jako reprezentant guberni kurskiej, będąc członkiem frakcji prawych. Od jesieni 1915 roku wydawał kolejne pismo „Ziemszczina”. Po rewolucji październikowej 1917 roku prowadził antybolszewicką działalność konspiracyjną w Piotrogradzie. Latem 1918 roku objął funkcję oberoficera do specjalnych poruczeń wojskowego zarządu państwowego wojsk Białych generała Nikołaja Judenicza. Po ich internowaniu na początku 1920 roku, wyjechał do Berlina, gdzie redagował pismo „Dwugławyj orioł”. W 1921 roku uczestniczył w zjeździe monarchistów w Bad Reichenhall. Wybrano go przewodniczącym Wyższej Rady Monarchistycznej. Od 1922 roku był związany z rodziną wielkiego księcia Kiriłła Władimirowicza. W 1935 roku wstąpił do sekcji rosyjskiej organizacji Welt-Dienst. Od 1936 roku był redaktorem naczelnym niemieckiego pisma „Welt-Dienst. Internationale Korrespondenz zur Aufklärung über die Judenfrage“. Współuczestniczył w opracowaniu encyklopedii antysemickiej Segila Veri. Był autorem książek i artykułów o charakterze antysemickim w języku rosyjskim i niemieckim, w których opowiadał się za „ostatecznym rozwiązaniem kwestii żydowskiej” i wojną z ZSRR. (pl)
- Никола́й Евге́ньевич Ма́рков (Марков Второй) (2 [14] апреля 1866, Симферополь или село Александровка, Курская губерния — 22 апреля 1945, Висбаден) — русский политик правых взглядов, публицист и писатель, потомственный дворянин из рода Марковых, коллежский советник, инженер-архитектор. Один из учредителей , которая впоследствии вошла в Союз русского народа. Депутат III и IV Государственной думы от Курской губернии. Монархист, один из лидеров черносотенцев, радикальный антисемит. С 1910 года председатель главного совета Союза русского народа. После Октябрьской революции 1917 года — участник Белого движения. С 1920-х годов находился в эмиграции, продолжив политическую деятельность в православно-монархическом русле. Выступал сторонником фашистских политических режимов. После прихода Гитлера к власти нацистский режим предоставил Маркову «почти государственную службу» редактора антисемитского журнала «Мировая служба», политической деятельностью на страницах которого Марков занимался до своих последних дней. Как соредактор (вместе с генералом Красновым) «Казачьего вестника», выходившего в 1943—1945 в Берлине, поддерживал войну Гитлера против СССР. (ru)
- Микола́ Євге́нович Ма́рков (рос. Никола́й Евге́ньевич Ма́рков; нар. 14 квітня 1866, Сімферополь або с. Олександрівка, Щигровський повіт, Курська губернія — 22 квітня 1945, Вісбаден) — російський політик правих поглядів, публіцист і письменник, шляхтич з роду Маркових, колезький радник, інженер-архітектор. Один із засновників Курської народної партії порядку, яка згодом увійшла в Союз російського народу. Депутат III і IV Державної думи від Курської губернії. Монархіст, один з лідерів чорносотенців, радикальний антисеміт. З 1910 року голова головної ради Союзу Російського Народу. Після жовтневого заколоту 1917 року — учасник Білого руху. З 1920-х років перебував на еміграції, продовживши політичну діяльність в православно-монархічному руслі. Виступав прихильником фашистських політичних режимів. Співпрацював з владою нацистської Німеччини. Підтримав останніх у їх плані нападу на СРСР, після чого багато в чому відійшов від активної політичної діяльності, при цьому продовжував публікувати статті антисемітського змісту. (uk)
|
| rdfs:comment
|
- Nikolai Jewgenjewitsch Markow (russisch Николай Евгеньевич Марков; * 21.jul. / 2. April 1866greg. in Simferopol, Russisches Kaiserreich; † 22. April 1945 in Wiesbaden) war ein russischer Politiker und antisemitischer Publizist. (de)
- Nikolaï Ievguenievitch Markov (en russe : Никола́й Евге́ньевич Ма́рков) connu comme Markov II et Markov le Jeune, né le 2 avril 1866 à Koursk[réf. nécessaire] et mort le 25 avril 1945 à Wiesbaden est un homme de droit, figure de l'Union du peuple russe dont il était le dirigeant (fr)
- Nikolai Yevgenyevich Markov (Russian: Никола́й Евге́ньевич Ма́рков), known as Markov II or Markov the Second (Russian: Марков Второй) (2 April 1866 – 25 April 1945, Wiesbaden), was a Russian right wing political figure who was a leading figure in the Union of the Russian People (UPR). (en)
- Nikołaj Jewgienjewicz Markow, ros. Николай Евгеньевич Марков (ur. 2 kwietnia 1866 roku w Symferopolu, zm. 22 lub 24 kwietnia 1945 roku w Wiesbaden) – rosyjski prawicowy działacz polityczny, deputowany do III i IV Dumy Państwowej, emigracyjny działacz antykomunistyczny i antysemicki, pisarz i publicysta. (pl)
- Никола́й Евге́ньевич Ма́рков (Марков Второй) (2 [14] апреля 1866, Симферополь или село Александровка, Курская губерния — 22 апреля 1945, Висбаден) — русский политик правых взглядов, публицист и писатель, потомственный дворянин из рода Марковых, коллежский советник, инженер-архитектор. Один из учредителей , которая впоследствии вошла в Союз русского народа. Депутат III и IV Государственной думы от Курской губернии. Монархист, один из лидеров черносотенцев, радикальный антисемит. С 1910 года председатель главного совета Союза русского народа. (ru)
- Микола́ Євге́нович Ма́рков (рос. Никола́й Евге́ньевич Ма́рков; нар. 14 квітня 1866, Сімферополь або с. Олександрівка, Щигровський повіт, Курська губернія — 22 квітня 1945, Вісбаден) — російський політик правих поглядів, публіцист і письменник, шляхтич з роду Маркових, колезький радник, інженер-архітектор. Один із засновників Курської народної партії порядку, яка згодом увійшла в Союз російського народу. Депутат III і IV Державної думи від Курської губернії. Монархіст, один з лідерів чорносотенців, радикальний антисеміт. З 1910 року голова головної ради Союзу Російського Народу. (uk)
|
