About: Rudolf Magnus

An Entity of Type: animal, from Named Graph: http://dbpedia.org, within Data Space: dbpedia.org

Rudolf Magnus (2 September 1873, Brunswick – 25 July 1927, Pontresina) was a German pharmacologist and physiologist. He studied medicine, specialising in pharmacology, in Heidelberg, where he became associate professor of pharmacology in 1904. In 1908 he became the first professor of pharmacology in Utrecht, where he spent the rest of his working life. Magnus had five children, Karl (1903-1989) lung specialist; Margarete (Gretl)(1905-1968)who worked as his secretary and translator; Dorothea who died aged 11; Erica (1909-1991) architect; and Otto (1913-2014) neurologist.

Property Value
dbo:abstract
  • رودلف ماغنوس (بالألمانية: Rudolf Magnus)‏ هو ‏ وطبيب ألماني، ولد في 2 نوفمبر 1873 في براونشفايغ في ألمانيا، وتوفي في 25 يوليو 1927 في Pontresina ‏ في سويسرا. (ar)
  • Rudolf Magnus (* 2. September 1873 in Braunschweig; † 25. Juli 1927 in Pontresina) war ein deutscher Arzt, Pharmakologe und Physiologe. Sein bedeutendster Beitrag zur Biologie war die Erforschung der Reflexe, die zur Körperhaltung beitragen. Sein Leben und Werk haben die Pharmakologen Wolfgang Heubner und Göran Liljestrand (1886–1968) sowie Rudolfs Sohn Otto Magnus (* 1913) dargestellt. (de)
  • Rudolf Magnus (2 September 1873, Brunswick – 25 July 1927, Pontresina) was a German pharmacologist and physiologist. He studied medicine, specialising in pharmacology, in Heidelberg, where he became associate professor of pharmacology in 1904. In 1908 he became the first professor of pharmacology in Utrecht, where he spent the rest of his working life. Had he lived, he likely would have been awarded the Nobel Prize for his work on animal reflexes. The authors of Nobel, the Man and his Prizes by H.Schück et al., edited by the Nobel Foundation (2nd ed. Amsterdam, 1962, p. 311) wrote of Magnus and his co-worker De Kleyn: ‘The examiner [1927] declared that the work done by Magnus and De Kleyn clearly deserved a prize, and the prospects for an award seemed most favourable when Magnus unexpectedly died.’ For his life and work see, Rudolf Magnus, Physiologist and Pharmacologist: A Biography (2002, Royal Netherlands Academy of Arts and Sciences) by his son, Dr.Otto Magnus. Magnus had five children, Karl (1903-1989) lung specialist; Margarete (Gretl)(1905-1968)who worked as his secretary and translator; Dorothea who died aged 11; Erica (1909-1991) architect; and Otto (1913-2014) neurologist. Magnus is most widely known for his work as a physiologist. His book Körperstellung ("Posture")., a study of functional neurology, is his best known work. (en)
  • Rudolf Magnus (Braunschweig, 2 september 1873 - Zwitserland, 1927) was een Duits farmacoloog. In 1908 werd hij in Utrecht benoemd tot de eerste hoogleraar in de farmacologie, hetgeen toen omschreven werd als de "kennis der geneesmiddelen en geneesmiddelenleer". In Duitsland in 1901 ontdekte hij het diuretisch effect van uitscheidingen van de hypofyse. ("The action of pituitary extracys of the kidney", Journal of Physiology, Cambridge, 1901, 27: ix-x.) Later publiceerde hij iets geheel anders, een lezing getiteld "Goethe als Naturforscher : Vorlesungen gehalten im Sommer-Semester 1906 an der Universität Heidelberg". Rudolf Magnus werkte in 1908 in Liverpool en de jaren daarna aan de fysiologie van de houding en spierspanning. Hoewel hij farmacoloog was, werd hij met dit onderzoek wereldberoemd. Hij werd genomineerd voor de Nobelprijs in 1927, zoals 50 jaar later werd bekendgemaakt. Zijn plotselinge overlijden in 1927 veroorzaakte dat hem deze prijs niet kon worden toegekend. Zijn beroemdste boek was "Körperstellung", gepubliceerd in Berlijn in 1924. In 1987 werd dit boek in het Engels vertaald. In het boek beschrijft Magnus dat reflexen er bij zoogdieren voor zorgen om de goede lichaamshouding vast te houden. De "Magnus & De Kleijn reflexen" zijn naar Magnus en zijn collega genoemd. De kop/hals-reflexen van dieren zorgen ervoor dat als het hoofd beweegt, het lichaam automatisch volgt. Hij onderzocht ook de automatische beweging van de darm en verschijnselen zoals bewegingsziekten, tegenwoordig wagenziekte genoemd. Het farmacologisch onderzoek van Rudolf Magnus was gericht op de werking van geneesmiddelen op hart, bloedvaten, longen en het maag-darmkanaal. Zo onderzocht hij het effect van narcotica en ook gifgassen op de longen. Het gifgassenonderzoek voerde hij uit tijdens de Eerste Wereldoorlog (1914-1918) toen Magnus in Duitsland als legerarts moest werken. Hij stierf in 1927 toen hij op vakantie was in Zwitserland. Naar verluidt hield Magnus erg van schaatsen en gaf hij als het te pas kwam zijn hele laboratorium ijsvrij. Magnus had een dochter, , die vertaalster werd in Berlijn en overleed in 1968. Zij was getrouwd met en kreeg een zoon, de componist . De zoon van Rudolf Magnus, (1913-2014) schreef zijn biografie in 2002, getiteld "Rudolf Magnus, Physiologist and Pharmacologist: A Biography". (nl)
  • Рудольф Магнус (1873—1927) — немецкий фармаколог и физиолог. (ru)
dbo:academicDiscipline
dbo:award
dbo:birthDate
  • 1873-09-02 (xsd:date)
dbo:deathDate
  • 1927-07-25 (xsd:date)
dbo:thumbnail
dbo:wikiPageExternalLink
dbo:wikiPageID
  • 4601942 (xsd:integer)
dbo:wikiPageLength
  • 5781 (xsd:nonNegativeInteger)
dbo:wikiPageRevisionID
  • 1104175357 (xsd:integer)
dbo:wikiPageWikiLink
dbp:awards
  • Cameron Prize for Therapeutics of the University of Edinburgh (en)
dbp:birthDate
  • 1873-09-02 (xsd:date)
dbp:deathDate
  • 1927-07-25 (xsd:date)
dbp:fields
dbp:name
  • Rudolf Magnus (en)
dbp:nationality
  • German (en)
dbp:wikiPageUsesTemplate
dct:subject
gold:hypernym
schema:sameAs
rdf:type
rdfs:comment
  • رودلف ماغنوس (بالألمانية: Rudolf Magnus)‏ هو ‏ وطبيب ألماني، ولد في 2 نوفمبر 1873 في براونشفايغ في ألمانيا، وتوفي في 25 يوليو 1927 في Pontresina ‏ في سويسرا. (ar)
  • Rudolf Magnus (* 2. September 1873 in Braunschweig; † 25. Juli 1927 in Pontresina) war ein deutscher Arzt, Pharmakologe und Physiologe. Sein bedeutendster Beitrag zur Biologie war die Erforschung der Reflexe, die zur Körperhaltung beitragen. Sein Leben und Werk haben die Pharmakologen Wolfgang Heubner und Göran Liljestrand (1886–1968) sowie Rudolfs Sohn Otto Magnus (* 1913) dargestellt. (de)
  • Рудольф Магнус (1873—1927) — немецкий фармаколог и физиолог. (ru)
  • Rudolf Magnus (2 September 1873, Brunswick – 25 July 1927, Pontresina) was a German pharmacologist and physiologist. He studied medicine, specialising in pharmacology, in Heidelberg, where he became associate professor of pharmacology in 1904. In 1908 he became the first professor of pharmacology in Utrecht, where he spent the rest of his working life. Magnus had five children, Karl (1903-1989) lung specialist; Margarete (Gretl)(1905-1968)who worked as his secretary and translator; Dorothea who died aged 11; Erica (1909-1991) architect; and Otto (1913-2014) neurologist. (en)
  • Rudolf Magnus (Braunschweig, 2 september 1873 - Zwitserland, 1927) was een Duits farmacoloog. In 1908 werd hij in Utrecht benoemd tot de eerste hoogleraar in de farmacologie, hetgeen toen omschreven werd als de "kennis der geneesmiddelen en geneesmiddelenleer". In Duitsland in 1901 ontdekte hij het diuretisch effect van uitscheidingen van de hypofyse. ("The action of pituitary extracys of the kidney", Journal of Physiology, Cambridge, 1901, 27: ix-x.) Naar verluidt hield Magnus erg van schaatsen en gaf hij als het te pas kwam zijn hele laboratorium ijsvrij. (nl)
rdfs:label
  • رودلف ماغنوس (ar)
  • Rudolf Magnus (de)
  • Rudolf Magnus (nl)
  • Rudolf Magnus (en)
  • Магнус, Рудольф (ru)
owl:sameAs
prov:wasDerivedFrom
foaf:depiction
foaf:isPrimaryTopicOf
foaf:name
  • Rudolf Magnus (en)
is dbo:wikiPageRedirects of
is dbo:wikiPageWikiLink of
is foaf:primaryTopic of
Powered by OpenLink Virtuoso    This material is Open Knowledge     W3C Semantic Web Technology     This material is Open Knowledge    Valid XHTML + RDFa
This content was extracted from Wikipedia and is licensed under the Creative Commons Attribution-ShareAlike 3.0 Unported License