| dbo:abstract
|
- Sohrab Sepehri (* 7. Oktober 1928 in Kaschan; † 21. April 1980 in Teheran) war ein iranischer Dichter und Maler.Neben Nima Youschidsch, Forugh Farrochzad, Mehdi Achawan Sales, Manouchehr Atashi und Ahmad Schamlou repräsentiert er die literarische Strömung des Neuen Gedichts (She'r-e Nou) der iranischen Moderne.Seine Bilder wurden weltweit ausgestellt. Im Alter von 51 Jahren starb er an den Folgen einer Leukämieerkrankung. 1976 veröffentlichte Sepehri die Anthologie Hascht Ketāb (Acht Bücher), die zu den erfolgreichsten Werken der iranischen Moderne gehört. (de)
- سهراب سبهري أحد الشعراء والرسامين الإيرانيين المعروفين في إيران، وسهراب من الشعراء الذين بمجرد ذكر اسمه الأول يعرف علي الفور، ولد في مدينة كاشان وهي احدي المدن الإيرانية وسهراب تأثر في شعره.ولد سهراب في سنة (15 مهر 1307هـ.ش فی قم – 1 اردیبهشت 1359هـ.ش در تهران) وتوفي والده وهو صغير وربته امه، عاش في بيت جده، وترك أثرا كبيرا في نفسه لوجود حديقة كبيرة بها وكان مولع منذ الصغر بنظم الشعر فقد كان ينظم الشعر في كل مناسبة مر بها سافر سهراب الي العديد من بلاد الشرق الأوسط وتعرف علي حضارات الشعوب الاخري وتاثر بها في شعره، تركت بلاد الصين والهند أثر كبيرا في نفسه.المعارض الفنية للوحاته، كانت اشعاره ورسماته خليطاً واحداً لا يمكن الفصل بينهما فكانت ريشته لم يكن محبا للوظائف الحكومية فقدعُين في العديد من الوظائف ولكنه تركها، اهتم أكثر بانشاءتعبر عما يريد ان يقول من شعر والعكس تعبر لوحاته عما يعتمر قلبه من كلمات. كانت العزلة هي ما كانت تسيطر علي حياة سهراب وحبه للطبيعة كانت واضحة في لوحاته وأشعاره، في بداية نضوجه الشعري اتبع اسلوب ولم تشتهر أعماله في ذلك الحين ثم اتجه الي اسلوب اخر وكان واضحا في أي الحجم الأخضر.ومن هنا بدأت شهرة سهراب امتازت اشعاره بالاختلاف وانها لا تعبرعن فئة معينة بل للجميع على الرغم من بساطة هذه الاشعار الا انها مليئة بالغموض والإبهام مما يتطلب منك ان تقرأها عدة مرات لفهمها، النزعة الصوفية والعرفانية واضحة في أشعاره وذلك بسبب تأثره الشديد بالقرآن الكريم توفي سهراب إثر مرض السرطان، وترك خلفه ثماني مجلدات شعرية تحتوي علي العديد من الموضوعات (ar)
- Sohrab SEPEHRI (naskiĝis la 7-an de oktobro 1928 en Kaŝano, mortis la 21-an de aprilo 1980) estis unu el la plej famaj poetoj kaj pentristoj de nuntempa Irano, estas homo kun optimista rigardo kaj pensmaniero. La profundaj pensoj kaj sintenoj malantaŭ liaj flue belaj poemoj, baziĝas sur lia funda kono pri la Perslingva literaturo, irana mistikismo kaj budhismo. En la spegulo de liaj poemoj, li ĉiam ŝajnas esti gajanima ĝuante altajn ekstazojn, ĉu kiam li parolas simple pri la lavado de telero, ĉu kiam li priparolas morton: Vivo estas lavado de telero.Vivo estas la ektrovo de monereto en la stratkanaleto.(el: La Piedir-sono de Akvo)Kaj ni ne timu de la mortoMorto ne estas la fino de kolombo.Morto ne estas cikada invers’.Morto fluas en akacimens’.(el: La Piedir-sono de Akvo) Krom esti elokventa poeto, li ankaŭ kapable pentris. Li okazigis multnombrajn expoziciojn pri siaj pentraĵoj en Irano kaj eksterlande: “Li ne estis pentristo kiu nur hobie poemu. Li nek estis poeto kiu de tempo al tempo ekdeziru preni la penikon. Kaj liaj poemoj kaj liaj pentraĵoj estis serioze ĝuantaj la plej altajn karakterizaĵojn artajn.” (el: 1981, bv. vd. Fontojn fine de la artikolo) De 1951, kiam li publikigis sian unuan poemlibron La Morto de l’ Koloro ĝis 1967, sep poemaroj de li estis eldonitaj. Tiam por dek jaroj li pli ofte partoprenis en multaj pentraĵekspozicioj en Irano, Francio, Usono, kaj Svisio. Liaj poemoj kaj pentraĵoj estas tre intime interligitaj. Kaj en liaj pentraĵoj oni povas vidi la spurojn de liaj poemaj scenoj, kaj en la poemoj multokaze paroliĝas pri pentrado: Mi estas Kaŝanano.Pentristo mi estas.Mi faras kaĝon de tempo al tempo pere de koloro, kaj vendas al vipor ke per-kante de anemono kiu kaptitas ene de ĝivia soleca koro refreŝiĝu.Kia supozo, kia supozo, ... mi sciasmia pentraĵo estas senviva.Mi bone scias, la baseno de mia pentraĵo senas je fiŝo.(el: La Piedir-sono de Akvo) Plejparte liaj verkoj, ĉu poemaj ĉu pentraj, temas pri la naturo. Naturelementaj nomoj, en liaj poemoj, kaj la naturaj koloroj (precipe tiuj troveblaj en dezertoj, kie trovas sin Kaŝano, lia naskiĝurbo) en liaj pentraĵoj, tiel okulfrapas ke oni nomemus lin la artisto pri la naturo. Sed ankoraŭ liajn verkojn pli profundigas lia mondorigardo filozofieca. En 1977 li publikigis sian novan poemaron, Ni Nenio, Ni Rigardo kune kun ĉiuj siaj antaŭaj sep poemaroj en unu saman volumon nomata Ok Libroj. La itinero, kion li trapasis dum sia artista vivo, bonege montriĝas tra liaj verkoj. Samkiel okazas pri Mohsen Maĥmalbaf, la fama reĝisoro kaj verkisto de Irano (bv. rigardi n-ron 3 de revuo Irana Esperantisto, p. 3-5) ankaŭ Sepehri komencas per pli facilaj eldirmanieroj kaj finas per tre artistaj stiloj, kiuj iam ne estas facile kompreneblaj por la publiko. Rezulte, la plej popularaj verkoj liaj estas tiuj kreitaj en la mezposto de lia verkadoperiodo. Tion ĉefe konsistigas lia longa poemo La Piedir-sono de Akvo kaj la poemlibro La Verda Volumeno. La Piedir-sono de Akvo, povus nomiĝi pensmaniera biografieto de la poeto: ĝi kronologieske registras pensetapojn kiujn li traspertis dum sia relative mallonga vivo materia (52 jaroj). En Irano, plej multaj homoj, emas citi verso(j)n de siaj ŝatataj poetoj dum la ĉiutagaj konversacioj. Eĉ la verkaĵoj de kleruloj en multaj okazoj miksatas kun tiaj saĝornamoj. Sed tia citado plejparte okazas pri la versoj de poetoj kiuj verkis en la klasikaj kaj rimohavaj poemformoj – kaj la citaĵoj plejofte apartenas al pasintjarcentaj poetoj, kiel Kajjam (ĉ. 1045-ĉ. 1122), Hafezo (1320-1389), Sadio (1184-1281), Moŭlana (1207-1273, okcidente konata kiel Rumi) kaj … Ekzistas tre malmultaj novaj poetoj, kies verkerojn la publiko citemus ĉi tiel. Sohrab jam estas unu el ili: tie kaj tie oni povas aŭdi/legi liajn versojn inter la paroloj/skribaĵoj de personoj de tute diversaj , precipe inter la pli juna generacio. Jene ni provas konatiĝi kun Sohraba mondo tra liaj tiaj verkeroj, kiuj, kiel jamdirite, nun utiligats ankaŭ kiel proverboj kaj parolornamoj: Li amas la simplecon: Ni estu simplaj.Ni estu simplaj; ĉu antaŭ bankgiĉeto, ĉu sub la arbo!(el: La Piedir-sono de Akvo)Li estas heroldo de amo kaj paco:Mi venos kaj sur ĉiun muron, mi plantos dianton.Sub ĉiu fenestro, mi kantos poemon.Ĉiun korvon, mi aldonacos pinon.(el: Kaj Mesaĝo sur Vojo) Kvankam li estas tre sentema: Se vi venas mia-flanken,venu milde kaj trankvile, se ne, krevusla porcelano minca de soleco mia.(el: Oazo en Momento) Tamen li estas realista: Mia patrino iumatene diris: Estas trista tempo.Al ŝi mi diris: La vivo estas pomo, oni devas mordi ĝin kunŝele.(el: Simplakolore) Ĝuste kiel multaj aliaj lialandaj poetoj, ĉu malnovaj (kiel Kajjam) ĉu novaj (Kiel , 1927-2000, bv. rigardi n-ron 2 de revuo Irana Esperantisto, p. 6-7), unu el la plej priparolataj temoj en liaj poemoj estas la morto: Iu persono mortis lastnokteKaj ankoraŭ tritikpano estas bongusta.Kaj ankoraŭ, akvo verŝiĝas malsupren, ĉevaloj trinkas.La gutoj en fluo,la neĝo sur silentŝultroKaj la tempo sur l’ spino de l’ lilako.(el: La Moviĝemo de l’ Vorto Vivo) Tio, kio eble ne ŝajnus multo por multaj, por Sohrab signifis multe: liarigarde pomo, granato, kolombo, … estas inter la plej valoraj aferoj – vivokialoj! Ĉiu nura el ili, kontentigus lin ekstazoivelen: La vivo ne malplenas:ekzistas afablo, ekzistas pomo, ekzistas kredo.Jesĝis kiam anemono ekzistas, oni devas ĝui la vivon.(el: En Golestano)Ĵus kiam krevis granatoLa mano ekiĝis dezirfontano!(el: La Piedir-sono de Akvo)Pro kio vi tristiĝis?Korĝojigaĵoj ne malmultas: kiel ekzemploj, tiu ĉi suno,postmorgaŭa infano,venontsemajna kolombo.(el: La Moviĝemo de l’ Vorto Vivo) Plej ĉiaman kaj plej gravan pozicion en liaj poemoj havas la naturo. En liaj verkoj oni renkontiĝas kun vasta spektro de naturaj elementoj, de tre etaj insektoj: Kaj ni ne deziru ke la muŝo forflugu de sur la fingropinto de l’ naturo.(el: La piedir-sono de Akvo) tra belaj aŭ nebelaj plantoj kaj bestoj – “nebelaj” ja onies-rigarde kaj neniel Sohraba-takse: Mi ne sciaskial oni diras: ĉevalo noblas, kolombo belas.Kaj kial en nenies kaĝo troviĝas vultur’.Kion trifolia flor’ malpli havas ol ruĝa tulip’.(el: La Piedir-sono de Akvo) ĝis senvivaj naturaĵoj - kiuj cetere en la Sohraba mondo certe vivantas. Liaj poemoj plenplenas da riveroj, montoj, ĉielo, vento, pluvo, … kiuj ĉiam okupemas la ĉefan lokon en lia mondokoncepto. Sed, ilia ĉeesto en liaj pejzaĝoj ne limiĝas al iliaj nuraj eksteraĵaj sencoj; ĉiu el ili enportas mondon da signifo profunda en la far-li-kreitajn scenojn: Mi estas islamano.Rozo estas mia gebleo .Fonto estas mia preĝuj’ , lumo estas mia mohro .Dezerto estas preĝtapiŝo mia.Mi vozuas per pulsado de l’ fenestoj.En mia preĝo fluas la lun’, fluas spektr’.Trans preĝo mia, la ŝtono videblas:Jam kristaliĝis ĉiuj eretoj de mia preĝo.Mi mian preĝon komencas tiamkiam azanon ĝian, la vento estu dirinta el la minaretsupro de la cipreso.(el: la Piedir-sono de Akvo) Multaj el liaj poemoj estas belesprimoj de zenaj konceptoj: Mi, kiu parolis kun la popolo de tiu ĉi regiono tra l’ plej ovrataj fenestrojNe aŭdis parolon el tempomaterialo.Neniu okulo ameme gapis al la tero.Neniu delektiĝis vidante ĝardeneton.Neniu taksis serioze korveton ĉe l’ farmosojlo.(el: La Voko de l’ Komenc’)Oni devas lavi l’ okulojn, oni devas alie vidi.Oni devas lavi la vortojn.Vorto estu la vento mem, vorto estu la pluvo mem.(el: La Piedir-sono de Akvo) Kaj fine … sur lia tomboŝtono engravuriĝis jena poemo lia: Se vi venas mia-flanken,Mi estas malantaŭ neni-ujo.Malantaŭ la neniujo ekzistas lokoMalantaŭ la neniujo, vejnoj de l’ aero plenas de kurieroj,kiuj alportas novaĵon pri la ekburĝoninta floro de plej fora ter-arbedo....Se vi venas mia-flanken,venu milde kaj trankvile, se ne, krevusla porcelano minca de soleco mia.(el: Oazo en Momento) (eo)
- Sohrab Sepehri (7 de octubre de 1928 - 21 de abril de 1980) fue un destacado poeta y pintor de Irán. Se le considera uno de los cinco poetas iraníes más famosos que han practicado la poesía moderna, entre Nima Yushich, Ahmad Shamlou, Mehdi Akhavan-Sales y Forugh Farrojzad. Sepehri también fue uno de los pintores modernistas más importantes de Irán. Muy versado en el budismo, el misticismo y las tradiciones occidentales, mezcló los conceptos occidentales con los orientales, creando así una especie de poesía insuperable en la historia de la literatura persa. Para él, las nuevas formas eran nuevos medios para expresar sus pensamientos y sentimientos. Su poesía se ha traducido a muchos idiomas, incluyendo inglés, francés, español, alemán, italiano, sueco, árabe, turco y ruso. Una traducción al inglés de sus poemas seleccionados por Ali Salami fue publicada en 2003. Su poesía intenta evocar la humanidad y preocupación por los valores humanos. En sus poemas también se hace patente el interés por la naturaleza y se refiere a ella con frecuencia. (es)
- Sohrab Sepehri (en persan سهراب سپهری), né à Qom le 7 octobre 1928 et mort à Téhéran le 21 avril 1980, est un des grands poètes iraniens du XXe siècle. Contemporain d’Ahmad Shamlou, Forough Farrokhzad et Nima Yushij, il est également connu pour ses peintures. Sepehri a passé la première partie de sa vie à Kashan, qu'il considérait comme sa ville natale et à laquelle il a dédié le poème صداي پاي آب (Les pas de l'eau).Il était également un grand voyageur. Il a fait de nombreux voyages en Europe et en Afrique, a vécu un an aux États-Unis puis deux en France. Les grands thèmes de son œuvre sont la nature, l'amitié et le sens de la vie. C'est en hommage à Sepehri qu'Abbas Kiarostami a réalisé en 1987 Où est la maison de mon ami ? (Khané-yé doust kodjast ?), un film portant le titre d'un de ses poèmes. Sohrab Sepehri est enterré dans la cour de la mosquée de l'imamzadeh du sultan Ali ben Mohammad Baghir dans le village de Mashhad, à l'ouest de la ville de Kashan. (fr)
- Sohrab Sepehri (Persian: سهراب سپهری; October 7, 1928 – April 21, 1980) was a notable Iranian poet and painter. He is considered to be one of the five most famous Iranian poets who have practiced modern poetry alongside Nima Youshij, Ahmad Shamlou, Mehdi Akhavan-Sales, and Forough Farrokhzad. Sepehri's poems have been translated into several languages, including English, French, Spanish, Italian and Lithuanian. (en)
- ソフラーブ・セぺフリー (ペルシア語: سهراب سپهری, 1928年10月7日 – 1980年4月21日)は現代イラン詩人であり作家として知られる人物である。 (ja)
- Sohrab Sepehri سهراب سپهری (Kashan, 7 ottobre 1928 – Teheran, 21 aprile 1980) è stato un poeta e pittore persiano. Sohrab Sepehri fu una personalità di spicco dell'Iran contemporaneo: pittore, poeta e scrittore, talento riconosciuto a livello internazionale, espose le sue opere in tutto il mondo, vinse prestigiosi premi e pubblicò numerose raccolte di versi. Viaggiò parecchio, dall'Asia agli Stati Uniti, durante tutta la sua vita, anche quando si trovò in ristrettezze economiche. Fu un uomo solitario, non si sposò mai, si tenne al di fuori delle vicende politiche che infiammavano gli intellettuali di quell'epoca e cercò rifugio nella natura, per lui simbolo di Dio e della sua potenza, ogni volta che la realtà circostante diveniva insopportabile. La sua opera poetica è strettamente connessa a quella pittorica. Per quanto riguarda la poesia, in essa possiamo trovare dei temi ricorrenti; la natura e Dio, la vita e la morte, il viaggio e la solitudine, la donna e l'amore (questi ultimi in misura molto minore rispetto agli altri soggetti). Lo stile di Sepehri risulta molto ermetico, carico di mitologia e misticismo. (it)
- Sohrab Sepehri (em farsi: Sohrāb Sepehri) (7 de outubro de 1928 - 21 de abril de 1980) foi um notável poeta e pintor iraniano. (pt)
- Sohrab Sepehri (سهراب سپهری), född 7 oktober, 1928 i Kashan, Iran, död 21 april, 1980, i Teheran, Iran, persisk poet och målare. Sepehri betraktas som en av de främsta moderna poeterna i Iran på fri vers. Han var även en framstående målare och konstkännare, utbildad vid universiteten i Teheran, Paris och Tokyo. Han studerade litografi vid Paris Fine Arts School. Sepehri höll en rad utställningar på gallerier och biennaler både i och utanför landet, bland annat i Tokyo (1960), São Paulo (1963), Indien (1964), Bridgehampton City, New York (1970) och Basel (1976). Hans målningar finns i dag att beskåda på Niavaranpalatset i Teheran. Sepehris poesi präglas av naturalism och påminner detta avseende om E.E. Cummings. Hans poesi präglas även av hans mystiska förhållningssätt som är influerat av buddhism, zoroastrism och sufism. Hans sökte ett nytt språk för att uttrycka mysteriet i tillvaron och de små tingens helighet. Sepehri finns översatt till flera språk, däribland franska, italienska, engelska, spanska, ryska och svenska. De svenska tolkningarna har gjorts av Bo Utas och Namdar Nasser. Sepehri avled på Pars sjukhuset i Teheran efter att ha insjuknat i leukemi. (sv)
- Сохраб Сепехрі (перс. سهراب سپهری; нар. 6 жовтня 1928, Кашан — 21 квітня 1980, Тегеран) — іранський поет, художник, філософ. Один із найвизначніших представників , чиї вірші перекладено на багато мов світу, серед яких: англійська, французька, іспанська та італійська. (uk)
- Сохра́б Сепехри́ (перс. سهراب سپهری; род. 6 октября 1928, Кум — 21 апреля 1980, Тегеран) — иранский поэт, художник, философ. В мае 1940 года Сепехри получил начальное образование в школе Хайама, а через три года среднее образование в школе Пехлеви в Кашане.В мае 1943 будущий поэт отправляется в Тегеран, где поступает в педагогическое училище для юношей. По окончании учёбы он вновь возвращается в родной город для прохождения педагогической практики. Параллельно с работой в Управлении воспитания и образования Кашана Сепехри продолжает учиться и, сдав экстерном экзамены, получает диплом о полном среднем образовании.Осенью 1948 года Сохраб поступает на факультет изящных искусств Тегеранского университета, который с отличием заканчивает в 1953 году. Первым поэтическим опытом Сепехри стал опубликованный в 1947 году сборник «На краю луга или мавзолей любви», в котором чувствуется сильное подражание романтикам, с присущими им склонностью к любовной лирике и стремлением к уединению. К этому же периоду времени относится и первая известная из художественных работ Сепехри — идиллический «пасторальный» пейзаж, написанный в классической живописной технике, соответствующей классическому арузу первого поэтического сборника.За годы учёбы в университете Сохраб серьёзно увлёкся кубизмом и успел выпустить два поэтических сборника «Смерть цвета» (1951) и «Жизнь снов» (1953). Поэзия первого из них отразила символистские умонастроения поэта, а иллюстрациями к сюрреалистическим грёзам второго как нельзя лучше послужили эксперименты Сепехри в области кубизма, с его метафорическим построением образа по принципу разветвлённой ассоциативности и свободного соответствия выразительности формы характеру запечатлеваемых переживаний. В августе 1957 года Сохраб совершает своё первое сухопутное путешествие в Европу через Турцию, Болгарию, Югославию (Австрия, Германия, Швейцария, Париж, Лондон) и поступает на отделение литографии в школе изящных искусств в Париже в качестве вольного слушателя. После посещения Франции и более близкого знакомства с «парижской живописной школой», одной из характерных черт которой являлся пристальный интерес к искусству Востока, Сепехри увлекается восточной философией, разрабатывая эту тему как в поэзии — «Обрушение солнца» (сборник был готов к печати уже в 1958, но вышел только в 1961) и «Восток печали» (1961), так и в живописи. Наиболее плодотворными для Сепехри как в поэзии, так и в живописи считается середина 60-х. Именно в этот период он написал самые значительные из своих поэтических произведений «Звук шагов воды» (1965), «Путешественник» (1966) и «Зелёный объём» (1968). Поворотным этапом в художественных и мистико-философских исканиях Сохраба стало посещение Японии и Индии (1960-61, 1964 гг.) и его непосредственное знакомство с культурными традициями этих стран. Во время учёбы и после её окончания, то есть в период с 1948 по 1960 год Сепехри работал во многих государственных учреждениях, в том числе: в англо-иранской нефтяной компании, художником-проектировщиком в Организации содействия здравоохранению, в отделе музеев Министерства культуры и искусства, преподавателем в высшем художественном училище декоративных искусств, в рекламном отделе Главного управления информации Министерства сельского хозяйства.Вернувшись из Японии в марте 1962 года, Сохраб принимает решение окончательно оставить государственную службу и стать свободным художником, живущим на доходы от продажи своих стихотворных сборников и художественных полотен. К каждой выставке он готовил от 50 до 150 новых работ, которые, к счастью, пользовались спросом среди иранской интеллигенции и знатоков искусства, позволяя художнику содержать себя и родных. В 70-е годы, когда выросло и мастерство художника, и очередь, желающих приобрести его работы он пишет небольшое, по сравнению с 60-ми годами, количество картин, причиной чему — многочисленные поездки Сепехри по стране и за границу с целью принятия участия в художественных выставках, бьеннале, фестивалях. Художник и его картины (иногда без самого автора) побывали в Турции, Болгарии, Югославии, Австрии, Германии, Швейцарии, Франции, Англии, Италии, Гонконге, Японии, Индии, Израиле, Бразилии, Пакистане, Афганистане, Испании, Голландии, США, Греции и Египте.Несмотря на частые путешествия Сохраб практически нигде не задерживался дольше двух месяцев, потому что начинал тосковать по родине, и в первую очередь по своей малой родине Кашану, селеньям Чинар и Голестане, которые были для него источником и творческого вдохновенья и потраченных в пути душевных и физических сил. Исследователи литературного творчества Сохраба не располагают информацией о десяти годах, которые разделяют выход в свет предпоследнего «Зелёный объём» (1968) и последнего «Мы — ничто, мы — взгляд» (1977) поэтических сборников Сепехри. По свидетельствам родных и друзей Сохраб посвящал все это время творчеству и самообразованию. Уединяясь в своей комнате, он писал картины, сочинял стихи, читал поэзию и труды по философии и истории религии на фарси, а также, французском, английском и немного на японском языках, которые выучил самостоятельно. О последних годах жизни поэта известно очень мало. Он жил с матерью и сестрой в маленьком доме на окраине селения Гиша, на 53-м километре южной автострады. В 1979 году у Сепехри возникли проблемы со здоровьем и он прошёл обследование в больнице «Парс» в Тегеране. Оказалось, что у поэта рак крови и болезнь очень запущена. Попытка провести лечение в Англии успеха не принесла, и Сепехри вернулся на родину, где 21 апреля 1980 года его не стало.Днём позже он был похоронен в селении Машхад-е-Ардахал в окрестностях Кашана. Надгробный камень один из ведущих мастеров каллиграфии Ирана Реза Мафи украсил строками из стихотворения Сохраба «Оазис в мгновении»: Отправишься если меня искать,Приближайся медленно и осторожно, не дай Бог потрескается Хрупкий фарфор моего одиночества. (пер. М.Сатаров) После себя поэт оставил большую коллекцию живописных и графических работ, которые можно увидеть в различных музеях мира и восемь литературных сборников, вошедших в книгу «Хашт кетаб». Стихи из этой книги известны и любимы в Иране, они цитируются в прессе многими литераторами и деятелями искусства, некоторые из них вошли в школьные учебники и обиходную речь иранцев, а название стихотворения «Дом друга где?» (1987) было дано фильму, снятому известным режиссёром, лауреатом премии «Золотая ветвь» Каннского кинофестиваля Аббасом Киаростами. (ru)
|
| rdfs:comment
|
- Sohrab Sepehri (* 7. Oktober 1928 in Kaschan; † 21. April 1980 in Teheran) war ein iranischer Dichter und Maler.Neben Nima Youschidsch, Forugh Farrochzad, Mehdi Achawan Sales, Manouchehr Atashi und Ahmad Schamlou repräsentiert er die literarische Strömung des Neuen Gedichts (She'r-e Nou) der iranischen Moderne.Seine Bilder wurden weltweit ausgestellt. Im Alter von 51 Jahren starb er an den Folgen einer Leukämieerkrankung. 1976 veröffentlichte Sepehri die Anthologie Hascht Ketāb (Acht Bücher), die zu den erfolgreichsten Werken der iranischen Moderne gehört. (de)
- Sohrab Sepehri (Persian: سهراب سپهری; October 7, 1928 – April 21, 1980) was a notable Iranian poet and painter. He is considered to be one of the five most famous Iranian poets who have practiced modern poetry alongside Nima Youshij, Ahmad Shamlou, Mehdi Akhavan-Sales, and Forough Farrokhzad. Sepehri's poems have been translated into several languages, including English, French, Spanish, Italian and Lithuanian. (en)
- ソフラーブ・セぺフリー (ペルシア語: سهراب سپهری, 1928年10月7日 – 1980年4月21日)は現代イラン詩人であり作家として知られる人物である。 (ja)
- Sohrab Sepehri (em farsi: Sohrāb Sepehri) (7 de outubro de 1928 - 21 de abril de 1980) foi um notável poeta e pintor iraniano. (pt)
- Сохраб Сепехрі (перс. سهراب سپهری; нар. 6 жовтня 1928, Кашан — 21 квітня 1980, Тегеран) — іранський поет, художник, філософ. Один із найвизначніших представників , чиї вірші перекладено на багато мов світу, серед яких: англійська, французька, іспанська та італійська. (uk)
- سهراب سبهري أحد الشعراء والرسامين الإيرانيين المعروفين في إيران، وسهراب من الشعراء الذين بمجرد ذكر اسمه الأول يعرف علي الفور، ولد في مدينة كاشان وهي احدي المدن الإيرانية وسهراب تأثر في شعره.ولد سهراب في سنة (15 مهر 1307هـ.ش فی قم – 1 اردیبهشت 1359هـ.ش در تهران) وتوفي والده وهو صغير وربته امه، عاش في بيت جده، وترك أثرا كبيرا في نفسه لوجود حديقة كبيرة بها وكان مولع منذ الصغر بنظم الشعر فقد كان ينظم الشعر في كل مناسبة مر بها سافر سهراب الي العديد من بلاد الشرق الأوسط وتعرف علي حضارات الشعوب الاخري وتاثر بها في شعره، تركت بلاد الصين والهند أثر كبيرا في نفسه.المعارض الفنية للوحاته، كانت اشعاره ورسماته خليطاً واحداً لا يمكن الفصل بينهما فكانت ريشته لم يكن محبا للوظائف الحكومية فقدعُين في العديد من الوظائف ولكنه تركها، اهتم أكثر بانشاءتعبر عما يريد ان يقول من شعر والعكس تعبر لوحاته عما يعتمر قلب (ar)
- Sohrab SEPEHRI (naskiĝis la 7-an de oktobro 1928 en Kaŝano, mortis la 21-an de aprilo 1980) estis unu el la plej famaj poetoj kaj pentristoj de nuntempa Irano, estas homo kun optimista rigardo kaj pensmaniero. La profundaj pensoj kaj sintenoj malantaŭ liaj flue belaj poemoj, baziĝas sur lia funda kono pri la Perslingva literaturo, irana mistikismo kaj budhismo. En la spegulo de liaj poemoj, li ĉiam ŝajnas esti gajanima ĝuante altajn ekstazojn, ĉu kiam li parolas simple pri la lavado de telero, ĉu kiam li priparolas morton: Li amas la simplecon: Kvankam li estas tre sentema: (eo)
- Sohrab Sepehri (7 de octubre de 1928 - 21 de abril de 1980) fue un destacado poeta y pintor de Irán. Se le considera uno de los cinco poetas iraníes más famosos que han practicado la poesía moderna, entre Nima Yushich, Ahmad Shamlou, Mehdi Akhavan-Sales y Forugh Farrojzad. Sepehri también fue uno de los pintores modernistas más importantes de Irán. Muy versado en el budismo, el misticismo y las tradiciones occidentales, mezcló los conceptos occidentales con los orientales, creando así una especie de poesía insuperable en la historia de la literatura persa. Para él, las nuevas formas eran nuevos medios para expresar sus pensamientos y sentimientos. Su poesía se ha traducido a muchos idiomas, incluyendo inglés, francés, español, alemán, italiano, sueco, árabe, turco y ruso. Una traducción a (es)
- Sohrab Sepehri (en persan سهراب سپهری), né à Qom le 7 octobre 1928 et mort à Téhéran le 21 avril 1980, est un des grands poètes iraniens du XXe siècle. Contemporain d’Ahmad Shamlou, Forough Farrokhzad et Nima Yushij, il est également connu pour ses peintures. Sepehri a passé la première partie de sa vie à Kashan, qu'il considérait comme sa ville natale et à laquelle il a dédié le poème صداي پاي آب (Les pas de l'eau).Il était également un grand voyageur. Il a fait de nombreux voyages en Europe et en Afrique, a vécu un an aux États-Unis puis deux en France. (fr)
- Sohrab Sepehri سهراب سپهری (Kashan, 7 ottobre 1928 – Teheran, 21 aprile 1980) è stato un poeta e pittore persiano. Sohrab Sepehri fu una personalità di spicco dell'Iran contemporaneo: pittore, poeta e scrittore, talento riconosciuto a livello internazionale, espose le sue opere in tutto il mondo, vinse prestigiosi premi e pubblicò numerose raccolte di versi. Viaggiò parecchio, dall'Asia agli Stati Uniti, durante tutta la sua vita, anche quando si trovò in ristrettezze economiche. Fu un uomo solitario, non si sposò mai, si tenne al di fuori delle vicende politiche che infiammavano gli intellettuali di quell'epoca e cercò rifugio nella natura, per lui simbolo di Dio e della sua potenza, ogni volta che la realtà circostante diveniva insopportabile. (it)
- Sohrab Sepehri (سهراب سپهری), född 7 oktober, 1928 i Kashan, Iran, död 21 april, 1980, i Teheran, Iran, persisk poet och målare. Sepehri betraktas som en av de främsta moderna poeterna i Iran på fri vers. Sepehri avled på Pars sjukhuset i Teheran efter att ha insjuknat i leukemi. (sv)
- Сохра́б Сепехри́ (перс. سهراب سپهری; род. 6 октября 1928, Кум — 21 апреля 1980, Тегеран) — иранский поэт, художник, философ. В мае 1940 года Сепехри получил начальное образование в школе Хайама, а через три года среднее образование в школе Пехлеви в Кашане.В мае 1943 будущий поэт отправляется в Тегеран, где поступает в педагогическое училище для юношей. По окончании учёбы он вновь возвращается в родной город для прохождения педагогической практики. Параллельно с работой в Управлении воспитания и образования Кашана Сепехри продолжает учиться и, сдав экстерном экзамены, получает диплом о полном среднем образовании.Осенью 1948 года Сохраб поступает на факультет изящных искусств Тегеранского университета, который с отличием заканчивает в 1953 году. (ru)
|
.jpg?width=300)
.jpg){kind=link}