| dbo:abstract
|
- Đàng Trong (Hán tự: 塘中, lit. "Inner Circuit"), also known as Nam Hà (Hán tự: 南河, "South of the River"), was the South region of Vietnam, under the rule of the Nguyễn lords, later enlarged by the Vietnamese southward expansion. The word Đàng Trong first appeared in the Dictionarium Annamiticum Lusitanum et Latinum by Alexandre de Rhodes. Contemporary European sources called it Cochinchina or Quinam. During the 17th century and almost all the 18th century, Đàng Trong was a de facto independent kingdom ruled by the Nguyễn lords while they claimed to be loyal subjects of the Lê emperors in Thăng Long (Hanoi). It was bordered by Đàng Ngoài along the Linh River (modern Gianh River in Quảng Bình Province). Nguyễn rulers titled themselves as Chúa ("Lord") instead of Vua or King until Lord Nguyễn Phúc Khoát officially claimed the title Vũ Vương ("Martial King") in 1744. The country did not have an official name (quốc hiệu), foreigners often called it the kingdom of Quảng Nam (Chinese: 廣南國; pinyin: guǎng nán guó; Chữ Quốc ngữ: Quảng Nam Quốc), after the Quảng Nam Governorate where the important harbor Hội An (Faifo) located. (en)
- Đàng Trong (Hán tự: 塘中, letterlijk: ""), ook wel Nam Hà (Hán tự: 南河, letterlijk: "ten zuiden van de rivier") genoemd, was een streek in het zuiden van het huidige Vietnam, onder het bewind van de Nguyen-heren, later uitgebreid door de van het Vietnamese volk. De term "Đàng Trong" verscheen voor het eerst in het van Alexandre de Rhodes. Europese bronnen noemden het toentertijd Cochinchina of Quinam. Tijdens de 17e eeuw en bijna de gehele 18e eeuw was Đàng Trong een de facto onafhankelijk koninkrijk geregeerd door de Nguyễn-heren, terwijl deze beweerden loyale onderdanen te zijn van de Lê-keizers in Thăng Long (het huidige Hanoi). Het werd begrensd door Đàng Ngoài langs de Linh-rivier (de huidige Gianh-rivier in de provincie Quảng Bình). Nguyễn-heersers gaven zichzelf de titel Chúa ("Heer") in plaats van Vua of "Koning", totdat Heer in 1774 de titel Vũ Vương ("krijgshaftige Koning") claimde. Het land had geen officiële naam, buitenlanders noemden het koninkrijk Quảng Nam Quốc (Chinees: 廣南國; pinyin: guǎng nán guó), naar het Quảng Nam-gouvernement waar de belangrijke haven Hội An (toentertijd Faifo genoemd) zich bevindt. (nl)
- 内路（越南语：Đàng Trong／唐冲），又作内间、𤅷江以内、𤅷江以南、廣平以裏、廣平以南，越南歷史地名，指的是鄭阮紛爭時期阮主治下的領土，其地理位置大致為越南中部和南部一帶。在越南汉文史籍中，多称作“南河”，中國史籍中多稱作“廣南國”，西方資料則稱作“交趾支那”（Cochinchine）。 (zh)
|
| rdfs:comment
|
- 内路（越南语：Đàng Trong／唐冲），又作内间、𤅷江以内、𤅷江以南、廣平以裏、廣平以南，越南歷史地名，指的是鄭阮紛爭時期阮主治下的領土，其地理位置大致為越南中部和南部一帶。在越南汉文史籍中，多称作“南河”，中國史籍中多稱作“廣南國”，西方資料則稱作“交趾支那”（Cochinchine）。 (zh)
- Đàng Trong (Hán tự: 塘中, lit. "Inner Circuit"), also known as Nam Hà (Hán tự: 南河, "South of the River"), was the South region of Vietnam, under the rule of the Nguyễn lords, later enlarged by the Vietnamese southward expansion. The word Đàng Trong first appeared in the Dictionarium Annamiticum Lusitanum et Latinum by Alexandre de Rhodes. Contemporary European sources called it Cochinchina or Quinam. (en)
- Đàng Trong (Hán tự: 塘中, letterlijk: ""), ook wel Nam Hà (Hán tự: 南河, letterlijk: "ten zuiden van de rivier") genoemd, was een streek in het zuiden van het huidige Vietnam, onder het bewind van de Nguyen-heren, later uitgebreid door de van het Vietnamese volk. De term "Đàng Trong" verscheen voor het eerst in het van Alexandre de Rhodes. Europese bronnen noemden het toentertijd Cochinchina of Quinam. (nl)
|
.png?width=300)
.png?width=300){kind=link}
.png){kind=link}
.png){kind=link}