curia Calabra
Erscheinungsbild
curia Calabra (Latein)
[Bearbeiten]Substantiv, f, Toponym
[Bearbeiten]Kasus | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominativ | cūria Calābra | — |
Genitiv | cūriae Calābrae | — |
Dativ | cūriae Calābrae | — |
Akkusativ | cūriam Calābram | — |
Vokativ | cūria Calābra | — |
Ablativ | cūriā Calābrā | — |
Worttrennung:
- cu·ria Ca·la·bra, Genitiv: cu·ri·ae Ca·la·brae
Bedeutungen:
- [1] auf dem Kapitol befindliches Versammlungshaus, das wahrscheinlich ursprünglich für Senatssitzungen und später für religiöse Zwecke genutzt wurde
Oberbegriffe:
- [1] curia
Beispiele:
- [1] „multa societas verborum, nec vinalia sine vino expediri nec curia calabra sine calatione potest aperiri.“ (Var. LL 5, 13)[1]
- [1] „primi dies mensium nominati kalendae, quod his diebus calantur eius mensis nonae a pontificibus, quintanae an septimanae sint futurae, in Capitolio in curia Calabra sic dicto quinquies ‚kalo Iuno Covella‘, septies dicto ‚kalo Iuno Covella‘.“ (Var. LL 6, 27)[2]
Übersetzungen
[Bearbeiten]- [1] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998) : „curia“ (Zeno.org), Band 1, Spalte 1830.
- [1] Thesaurus Linguae Latinae. Editus auctoritate et consilio academiarum quinque Germanicarum: Berolinensis, Gottingensis, Lipsiensis, Monacensis, Vindobonensis. Onomasticon 2. Band C, Teubner, Leipzig 1907–1913, ISBN 3-322-00000-1 , „curia Calabra“ Spalte 65–66.
- [1] Christian Hülsen: Curia 4. In: Paulys Realencyclopädie der classischen Altertumswissenschaft (RE). Band IV,2, Stuttgart 1901, Spalte 1821–1826.
Quellen:
- ↑ Marcus Terentius Varro; Georg Goetz, Fritz Schöll (Herausgeber): De lingua Latina. Quae supersunt. Accedunt grammaticorum Varronis librorum fragmenta. 1. Auflage. B. G. Teubner, Leipzig 1910 (Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana, Internet Archive) , Seite 7.
- ↑ Marcus Terentius Varro; Georg Goetz, Fritz Schöll (Herausgeber): De lingua Latina. Quae supersunt. Accedunt grammaticorum Varronis librorum fragmenta. 1. Auflage. B. G. Teubner, Leipzig 1910 (Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana, Internet Archive) , Seite 67–68.