Χρήστης:Horizons14/πρόχειρο

Χρήστης:Horizons14/πρόχειρο

Ο Ουίλιαμ Σόμερσετ Μομ (1874-1965)

δεδομένα ()

Διά παρασχεθείσας υπηρεσίας (αγγλικός τίτλος: For Services Rendered) είναι θεατρικό έργο του Άγγλου συγγραφέα Ουίλιαμ Σόμερσετ Μομ, που έκανε πρεμιέρα το 1932. Τοποθετημένο στα χρόνια της οικονομικής ύφεσης του μεσοπολέμου, το έργο αναφέρεται στις συνεχιζόμενες καταστροφικές συνέπειες του Α' Παγκοσμίου Πολέμου σε μια οικογένεια της επαρχιακής μεσαίας τάξης της Αγγλίας. Καθώς εξιστορεί τις κατεστραμμένες ζωές των μελών της οικογένειας και των φίλων τους, ο Μομ παρουσιάζει ένα καυστικό κατηγορητήριο για τον πόλεμο και τις κυβερνήσεις που πείθουν νεαρούς άνδρες να θυσιάσουν τη ζωή τους στο όνομα της δόξας και μια έντονη αίσθηση απογοήτευσης.

Υπόθεση

Η ιστορία διαδραματίζεται στα τέλη του καλοκαιριού του 1932 στο σπίτι του Λέοναρντ και της Σάρλοτ Άρντσλεϊ σε μια μικρή επαρχιακή πόλη έξω από το Καντέρμπουρυ. Η οικογένεια Άρντσλεϊ, με μια πρώτη ματιά, αντιμετωπίζει πολύ καλά τη ζωή της μετά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και τη Μεγάλη Ύφεση αλλά στην πραγματικότητα, ο καθένας τους παλεύει για την επιβίωση. Στην οικογένεια υπάρχουν τέσσερα παιδιά: η Έθελ, η Εύα, ο Σίντνεϊ και η Λόις.

Η Έθελ έκανε έναν παρορμητικό γάμο εν καιρώ πολέμου με τον ντόπιο αγρότη Χάουαρντ Μπάρτλετ, ο οποίος μετά τον πόλεμο επέστρεψε στη δουλειά του. Η κατώτερη κοινωνική τάξη του είναι πηγή διαφωνίας μεταξύ της Έθελ και της οικογένειάς της. Επί πλέον, ο Χάουαρντ την απογοητεύει, πίνει υπερβολικά και προσπαθεί να αποπλανήσει τη μικρότερη αδερφή της, τη Λόις. Η Έθελ βρίσκει παρηγοριά μόνο στα παιδιά της. Οι προσδοκίες της ότι ο πόλεμος θα αυξήσει την κοινωνική κινητικότητα έχουν διαψευσθεί.

Ο Σίντνεϊ τυφλώθηκε στον πόλεμο, η κύρια δραστηριότητά του τώρα είναι να κάθεται σε μια καρέκλα και να παίζει σκάκι. Συχνά αναφέρεται στην τρέλα του πολέμου και τον καταστροφικό αντίκτυπό του στη γενιά του και κατηγορεί την κυβέρνηση που δεν φροντίζει τους άνδρες που υπηρέτησαν στον πόλεμο. Όταν ο πατέρας του προσπαθεί να υπερασπιστεί τη χώρα, ο Σίντνεϊ υποστηρίζει ότι οι άνδρες θυσιάστηκαν στη «ματαιοδοξία, την απληστία και τη βλακεία» της κυβέρνησης και ότι ο πατριωτισμός και η δόξα δεν υπάρχουν.

Η Εύα είναι ανύπαντρη - ο αρραβωνιαστικός της σκοτώθηκε στον πόλεμο - και πλησιάζει τα σαράντα, έχει θυσιαστεί φροντίζοντας τον αδελφό της Σίντνεϊ. Είναι ερωτευμένη με τον Κόλι Στράτον, ο οποίος μετά από μακρά υπηρεσία στο Πολεμικό Ναυτικό, επένδυσε σε ένα συνεργείο αυτοκινήτων. Ωστόσο, η επιχείρηση είναι χρεωμένη και ο Κόλι υπογράφει ακάλυπτες επιταγές στους πιστωτές αν και ενημερώνεται ότι έχει παραβιάσει το νόμο, θα δικαστεί και θα καταλήξει στη φυλακή. Η Εύα προσφέρεται να του δώσει τις οικονομίες της για να ξεπληρώσει τα χρέη του και του ζητά να αρραβωνιαστούν, κάτι που θα τον διευκόλυνε να δεχτεί τα χρήματα. Ο Κόλι αρνείται. Αντιμέτωπος με φυλάκιση, αυτοκτονεί. Η Εύα ρίχνει την ευθύνη στην οικογένειά της επειδή κανένας τους δεν του πρόσφερε βοήθεια ή υποστήριξη. Προσποιείται ότι αρραβωνιάστηκε με τον Κόλι. Στο τέλος του έργου, η Εύα πέφτει σε μια παραληρηματική κατάσταση, πιστεύοντας ειλικρινά ότι σύντομα θα φύγει με τον αρραβωνιαστικό της.

Η 27χρονη Λόις είναι ανύπαντρη και δεν έχει καμία ελπίδα να βρει σύζυγο, οι περισσότεροι από τους νέους έχουν χαθεί στον πόλεμο. Ωστόσο, τραβάει την προσοχή του παντρεμένου Ουίλφρεντ Σίντερ. Η σύζυγος του Ουίλφρεντ, Γκουέν, υποψιάζεται τη σχέση τους. Βλέπει τη Λόις να φορά ένα μαργαριταρένιο κολιέ και παρά τις διαβεβαιώσεις της Λόις ότι τα μαργαριτάρια είναι ψεύτικα, συνειδητοποιεί ότι ο ίδιος της ο άντρας έδωσε τα μαργαριτάρια στη Λόις. Οι φόβοι της Γκουέν επιβεβαιώνονται αργότερα όταν, στο τηλέφωνο, ακούει τη Λόις να συμφωνεί να φύγει με τον Ουίλφρεντ. Αντιμετωπίζει τη Λόις παρουσία της μητέρας και της αδερφής της Λόις και παρακαλεί τη Λόις να εγκαταλείψει τον Γουίλφρεντ, κατηγορώντας όλη την οικογένεια (που προστατεύουν τη Λόις) ότι θέλουν τα χρήματα του Ουίλφρεντ. Η Λόις αποφασίζει να φύγει μαζί του παρά τις εκκλήσεις της Γκουέν και το σκάνδαλο που θα ξεσπάσει, όχι επειδή τον αγαπά, αλλά για να ξεφύγει από μια ζωή μοναξιάς και θλίψης και για να πετύχει ασφάλεια και ανεξαρτησία από την οικογένεια.

Η νέα γενιά δεν μπορεί πλέον να ζει όπως ζούσαν οι παλαιότεροι, πρέπει να βρει έναν νέο τρόπο ζωής. Η Αγγλία αλλάζει, καταρρέει και πρέπει να ξαναρχίσει. Η κυρία Άρντσλεϊ αρρωσταίνει και ο γιατρός της λέει ότι χρειάζεται εγχείρηση διαφορετικά δεν θα ζήσει περισσότερο από μερικούς μήνες. Αρνείται τη θεραπεία για να μην επιβαρυνθεί η οικογένειά της με τα έξοδα αλλά και επειδή αισθάνεται μια αίσθηση ελευθερίας και αυτοκυριαρχίας αποφασίζοντας για τη μοίρα της. «Αισθάνομαι ανακουφισμένη που όλα τελείωσαν. Δεν ανήκω στον σημερινό κόσμο αλλά στον προπολεμικό. Όλα έχουν αλλάξει τόσο πολύ τώρα. Για μένα, η ζωή είναι σαν μια γιορτή, που ήταν πολύ ευχάριστη στην αρχή, αλλά σταδιακά έγινε πολύ θορυβώδης και δεν με πειράζει καθόλου να φύγω».

Ο Λέοναρντ, που αγνοεί την πραγματική κατάσταση των μελών της οικογένειάς του, τελειώνει το έργο με ένα φλιτζάνι τσάι και μια γλυκά αισιόδοξη ομιλία για το μέλλον: «Όταν το σκέφτεσαι, κανένας από εμάς δεν έχει να ανησυχεί για πολλά. Έχουμε την υγεία μας, έχουμε την ευτυχία μας και τα πράγματα δεν πάνε πολύ καλά τελευταία, αλλά νομίζω ότι ο κόσμος αλλάζει και όλοι μπορούμε να προσβλέπουμε σε καλύτερες στιγμές στο μέλλον. Η παλιά μας Αγγλία δεν έχει τελειώσει ακόμα, και εγώ, για παράδειγμα, πιστεύω σ' αυτήν και σε όλα όσα αντιπροσωπεύει». Η Εύα τραγουδά τον εθνικό ύμνο της Αγγλίας με μια ραγισμένη φωνή που τρομάζει τους πάντες και η αυλαία πέφτει.

Σχόλιο

Όταν το έργο παρουσιάστηκε στο Λονδίνο το 1932, ο Σόμερσετ Μομ ήταν ήδη επιτυχημένος θεατρικός συγγραφέας στην Αγγλία, με έργα που διασκέδαζαν το κοινό για τριάντα χρόνια. Τη νύχτα της πρεμιέρας, ωστόσο, το αγγλικό κοινό δεν ήταν προετοιμασμένο για την απεικόνιση της σκληρής πραγματικότητας και για την αντιπολεμική εστίαση του νέου του έργου και, ως εκ τούτου, κατέβηκε μετά από μόλις 78 παραστάσεις. Στην εποχή μας έχει αναγνωριστεί ως ένα από τα καλύτερα έργα του συγγραφέα και αποκτά ιδιαίτερη σημασία εκ των υστέρων, καθώς οι επιπτώσεις του πολέμου - τόσο ξεκάθαρα σκιαγραφημένες στις ζωές των χαρακτήρων - δεν επηρέασαν τις κυβερνήσεις και λιγότερο από δέκα χρόνια αργότερα, ο κόσμος βυθίστηκε ξανά στον πόλεμο».

Παραπομπές

{{Authority control {{DEFAULTSORT:Ο

αναγνωρίζεται δημόσια, αντί να τον , αγκαλιάζει την ευκαιρία να , να ξεκινήσει μια νέα δουλειά, να πληρώσει τον σύζυγό της για δωμάτιο και διατροφή και να αναλάβει τον δικό της εραστή.τους άπιστους φίλους, τα τοπικά κουτσομπολιά και μια ραγισμένη καρδιά

Κατηγορία:Μυθιστορήματα του Α' Παγκοσμίου Πολέμου

</blockquote {{πληροφορίες προσώπου |εικόνα= |λεζάντα=

(γαλλικός τίτλος: (αγγλικά: (αγγλικός τίτλος:

κάτι και στο τέλος

Ο Fisher King έχει τραυματιστεί στη βουβωνική χώρα και η πληγή του έχει επίσης επηρεάσει το βασίλειο στο οποίο κυβερνά. Το άλλοτε γόνιμο και άφθονο έδαφος έχει πάψει να αποδίδει καλλιέργειες. η γη έχει γίνει ερημιά.

, Alan Alexander Milne

Οι αρχές του αιώνα

Ποίηση

Ένας σημαντικός Βρετανός λυρικός ποιητής των πρώτων δεκαετιών του 20ού αιώνα ήταν ο Τόμας Χάρντι, ήδη επιτυχημένος μυθιστοριογράφος που στράφηκε αποκλειστικά στην ποίηση με κυρίως αντιπολεμικά έργα για τον Δεύτερο Πόλεμο των Μπόερς, στα οποία αναδεικνύει τις συνέπειες του πολέμου για τον απλό άνθρωπο. Δεν ήταν μοντερνιστής, ωστόσο θεωρείται μια σημαντική μεταβατική φιγούρα μεταξύ της βικτωριανής εποχής και του νέου αιώνα.

Στις πρώτες δεκαετίες του 20ού αιώνα, οι λεγόμενοι Γεωργιανοί ποιητές όπως ο Ουόλτερ ντε λα Μέαρ και ο Τζον Μέισφιλντ διατήρησαν μια συντηρητική προσέγγιση στην ποίηση συνδυάζοντας τον ρομαντισμό, συναισθηματισμό και ηδονισμό της βικτωριανής εποχής με μοντερνιστικά στοιχεία.

Οι εμπειρίες του Α' Παγκοσμίου Πολέμου αποτυπώθηκαν στα έργα ποιητών του πολέμου, μεταξύ των οποίων: ο Ρούπερτ Μπρουκ, ο Γουίλφρεντ Όουεν, ο Έντουαρντ Τόμας, ο Ισαάκ Ρόζενμπεργκ, που σκοτώθηκαν στο μέτωπο, ο Έντμουντ Μπλάντεν και ο Ζίγκφριντ Σασούν.

Η εξαιρετικά πρωτότυπη ποίηση του βικτωριανού Τζέραρντ Μάνλεϊ Χόπκινς δημοσιεύτηκε το 1918, πολύ μετά τον θάνατό του, ενώ η καριέρα του σημαντικού μοντερνιστή ποιητή, Ιρλανδού Ουίλιαμ Μπάτλερ Γέιτς, από τις σημαντικότερες μορφές της αγγλικής λογοτεχνίας του 20ού αιώνα, είχε ήδη αρχίσει αργά στη βικτωριανή εποχή.

Μυθιστόρημα

Ο μοντερνισμός επρόκειτο να γίνει ένα σημαντικό λογοτεχνικό κίνημα στις πρώτες δεκαετίες του νέου αιώνα, ωστόσο η βικτωριανή αφηγηματική παράδοση συνεχίστηκε κατά την Εδουαδιανή εποχή (1901 - 1914) και αναδείχθηκαν πολλοί αξιόλογοι συγγραφείς που δεν ήταν μοντερνιστές, όπως οι δημοφιλείς συγγραφείς, ήδη καταξιωμένοι από τον προηγούμενο αιώνα:

• Ράντγιαρντ Κίπλινγκ, Βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας το 1907, με ιστορίες από την περίοδο της αποικιοκρατίας στη Βρετανική Ινδία: Κιμ (1901). Τα βιβλία του αντανακλούν την περηφάνια για τις υπερπόντιες επεκτάσεις της Βρετανίας, την αισιοδοξία αλλά και τις αγωνίες της εποχής.

• Χ. Τζ. Γουέλς, γνωστός για τα μυθιστορήματα επιστημονικής φαντασίας του: Οι πρώτοι άνθρωποι στη Σελήνη (1901).

• Χένρι Τζέιμς, σημαντική μεταβατική φυσιογνωμία μεταξύ του ρεαλισμού της βικτωριανής εποχής και του μοντερνισμού του 20ού αιώνα, συνέχισε να δημοσιεύει σημαντικά μυθιστορήματα, όπως Οι Πρεσβευτές (1903) και Το χρυσό κύπελλο (1904).

• Ο γεννημένος στην Πολωνία πρόδρομος του μοντερνισμού Τζόζεφ Κόνραντ, καπετάνιος στο επάγγελμα, δημοσίευσε τα πρώτα του σημαντικά έργα: Η καρδιά του σκότους το 1899 και Λόρδος Τζιμ το 1900. Στα βιβλία του, που είναι κυρίως εξωτικές περιπέτειες, παρουσίασε τη ζωή των ηρώων του σαν μια σειρά συνεχών εσωτερικών αγώνων, όπου μια στιγμή αδυναμίας με αποτέλεσμα την ταλάντευση της ευθύνης απέναντι στους άλλους, συχνά οδηγεί σε ανεπανόρθωτες καταστροφές. Για να κατανοήσει ακόμη και τις πιο μικρές λεπτομέρειες στα κίνητρα των ηρώων του και να τους σκιαγραφήσει βαθύτερα, παρουσιάζει τις ιστορίες του από πολλές οπτικές γωνίες, συμπληρώνει την αντικειμενική απεικόνιση με υποκειμενικές εκτιμήσεις διαφορετικών αφηγητών της ίδιας ιστορίας και διαταράσσει τη χρονολογική σειρά με συχνές επιστροφές σε διάφορες λεπτομέρειες της αφήγησης.

Μυθιστοριογράφοι που επίσης τήρησαν τα παραδοσιακά μοτίβα της μυθιστορηματικής αφήγησης περιλαμβάνουν τους

• Άρνολντ Μπένετ: αρκετά μυθιστορήματά του, με πρώτο Η Άννα των Πέντε Πόλεων (1902), αναφέρονται στο περιβάλλον πέντε βιομηχανικών πόλεων που συγχωνεύτηκαν στο τεράστιο Στόουκ ον Τρεντ στις αρχές του 20ού αιώνα. Ο Μπένετ αποκάλυψε την άλλη πλευρά της εδουαρδιανής ευημερίας, παρουσιάζοντας τη μελαγχολική και στερημένη ζωή των μέσων και κατώτερων τάξεων της επαρχιακής Αγγλίας, που η εμφάνισή τους στο πολιτικό και κοινωνικό προσκήνιο άσκησε μεγάλη επίδραση τα επόμενα χρόνια και στη λογοτεχνία. Έγραψε επίσης μυθιστορήματα διασκεδαστικά όπως το Θαμμένος ζωντανός (1908), μια καυστική σάτιρα του κόσμου της τέχνης.
• Τζον Γκάλσγουορθυ, Νόμπελ Λογοτεχνίας το 1932, με έργα όπως τον ρεαλιστικό μυθιστορηματικό κύκλο Ο θρύλος των Φόρσαϊτ (1922), που παρουσιάζει τον κόσμο των ανώτερων τάξεων της αγγλικής κοινωνίας και την καταστροφική δύναμη του πλούτου. Ο Γκάλσγουορθυ απεικονίζει τις τύχες πολλών γενεών μιας αγγλικής αριστοκρατικής οικογένειας από το 1886 έως το τέλος της δεκαετίας του 1920 με σκοπό να καταδείξει ότι αναπόφευκτα τελειώνει η εποχή της παλιάς αυτοκρατορικής Αγγλίας, ο παλιός κόσμος των σταθερών αξιών πεθαίνει και ο νέος κόσμος ακόμη αναζητά τις νέες. Το συμβατικό αφηγηματικό ύφος του υιοθετεί σχεδόν όλες τις στυλιστικές τεχνοτροπίες των βικτωριανών.
• Έντουαρντ Μόργκαν Φόρστερ, έγραψε στη ρεαλιστική παράδοση της αγγλικής πεζογραφίας εμπλουτισμένη με ιμπρεσιονιστικές τεχνικές και τα έργα του θεωρείται ότι περιλαμβάνουν τόσο μοντερνιστικά όσο και βικτωριανά στοιχεία. Μερικά μυθιστορήματά του έχουν γίνει κινηματογραφικές ταινίες: Δωμάτιο με θέα, Επιστροφή στο Χάουαρντς Εντ. Το πιο διάσημο έργο του Φόρστερ, Το πέρασμα στην Ινδία (1924), αντανακλά τις προκλήσεις του ιμπεριαλισμού και εξερευνά τη σύγκρουση του ανατολικού και του δυτικού πολιτισμού στις άνισες συνθήκες της αποικιοκρατίας. Άλλα μυθιστορήματά του αναφέρονται στους περιορισμούς και την υποκρισία της Εδουαρδιανής κοινωνίας στην Αγγλία.

Άλλοι σημαντικοί συγγραφείς αυτής της περιόδου ήταν ο Άρθουρ Κόναν Ντόιλ που συνέχισε να γράφει ιστορίες με τον Σέρλοκ Χολμς ως το 1927, ο Γκίλμπερτ Κιθ Τσέστερτον συγγραφέα δοκιμίων, πολεμικών, λογοτεχνικής κριτικής, βιογραφιών αγίων, καθώς και φανταστικών ιστοριών: Ο άνθρωπος που τον έλεγαν Πέμπτη (1908 ) και αστυνομικών μυθιστορημάτων με ήρωα τον λογοτεχνικό ντετέκτιβ τον Καθολικό ιερέα πατέρα Μπράουν (από το 1911). Παιδική λογοτεχνία έγραψαν η Ίντιθ Νέσμπιτ και η Μπεατρίξ Πότερ, το 1902 δημιουργήθηκε από τον Τζέιμς Μάθιου Μπάρι ο χαρακτήρας του Πίτερ Παν.

Η λογοτεχνία μεταξύ των δύο παγκοσμίων πολέμων

Βιρτζίνια Γουλφ (1982-1941)

Μοντερνισμός

Ο λογοτεχνικός μοντερνισμός ξεκινά στην Αγγλία στις αρχές του 20ού αιώνα από μια γενική αίσθηση απογοήτευσης από την βεβαιότητα και τον συντηρητισμό της βικτωριανής εποχής.Το κίνημα επηρεάστηκε από τις ιδέες των Κάρολου Δαρβίνου, Ερνστ Μαχ, Ανρί Μπεργκσόν, Φρίντριχ Νίτσε, Τζέιμς Φρέιζερ, Καρλ Μαρξ και τις ψυχαναλυτικές θεωρίες του Σίγκμουντ Φρόυντ, μεταξύ άλλων. Ο Α' Παγκόσμιος Πόλεμος είχε σημαντική επίδραση και στη λογοτεχνία και οι οικονομικές και κοινωνικές αλλαγές συνέβαλλαν στην ανάπτυξη του κινήματος που αναπτύχθηκε κυρίως στη δεκαετία του 1920 και συνεχίστηκε στη δεκαετία του 1930 και αργότερα. Τα χαρακτηριστικά του περιλαμβάνουν τη διάλυση της μορφής και τη διάθεση για πειραματισμό που επιτυγχάνονται με τον κατακερματισμό, τη χρήση της συνειδησιακής ροής και την εγκατάλειψη της γραμμικής αφήγησης.

Ποίηση

Ήδη από το 1908, ποιητές απέρριψαν το παραδοσιακό ύφος και πειραματίστηκαν σε νέες ποιητικές τεχνικές, όπως τα μέλη της ομάδας των Εικονιστών μεταξύ των οποίων ο Ρίτσαρντ Άλντινγκτον, ο Ντ. Χ. Λώρενς και ο Αμερικανός Έζρα Πάουντ.

Σημαντικός μοντερνιστής ποιητής, απογοητευμένος από την τεράστια τραγωδία του Μεγάλου Πολέμου, που έφτασε στο σημείο να δει σ' αυτόν το σημάδι της παρακμής όλου του Δυτικού Πολιτισμού ήταν ο γεννημένος στην Αμερική και Βρετανός πολίτης από το 1927 Τ.Σ. Έλιοτ. Τα πιο διάσημα έργα του είναι Η έρημη χώρα (1922) και το θεατρικό έργο Φονικό στην εκκλησιά (1935).

Σε παρένθεση, ένα μοντερνιστικό επικό ποίημα βασισμένο στις εμπειρίες του συγγραφέα Ντέιβιντ Τζόουνς κατά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, δημοσιεύτηκε το 1937. Ο ποιητής Ουίσταν Ώντεν ήταν ένας άλλος σημαντικός μοντερνιστής στη δεκαετία του 1930.

Ο Σκωτσέζος ποιητής Χιου ΜακΝτέρμιντ άρχισε να δημοσιεύει στη δεκαετία του 1920. Το έργο του Ένας μεθυσμένος κοιτάζει το γαϊδουράγκαθο (1926) είναι ένα μοντερνιστικό εκτενές ποίημα που εξετάζει την πολιτιστική και πολιτική κατάσταση της Σκωτίας. Η ποίηση του Ντ. Χ. Λώρενς μετά τον πόλεμο είναι ξεκάθαρα στη μοντερνιστική παράδοση.

Μυθιστόρημα

Στην αγγλική πεζογραφία, στο τέλος του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου εμφανίστηκαν συνεχείς προσπάθειες εγκατάλειψης των παραδοσιακών αφηγηματικών τεχνικών. Στους σημαντικούς πρώιμους μοντερνιστές περιλαμβάνεται η Ντόροθι Ρίτσαρντσον, της οποίας το ημι-αυτοβιογραφικό Αιχμηρές στέγες (1915), είναι ένα από τα πρώτα μοντερνιστικά μυθιστορήματα. Επίσης η Νεοζηλανδή συγγραφέας και κριτικός Κάθριν Μάνσφιλντ, τα διηγήματά της θεωρούνται σημαντική συμβολή στο μοντερνιστικό κίνημα.

Το έργο του Ιρλανδού συγγραφέα Τζέιμς Τζόις (1882 – 1941) χαρακτηρίζεται από τους πιο ακραίους πειραματισμούς. Η τεχνική της συνειδησιακής ροής βρίσκεται ήδη στο μυθιστόρημά του Πορτρέτο του καλλιτέχνη σε νεαρή ηλικία (1916). Το αριστούργημά του Οδυσσέας (1922), που διαδραματίζεται σε μια μέρα στο Δουβλίνο το 1904, περιλαμβάνει, εκτός από την παραδοσιακή αφήγηση, εσωτερικούς μονολόγους, ονειρικές καταστάσεις, ερωτικό ενθουσιασμό, μέθη και παραισθήσεις. Χαρακτηριστικό έργο αυτής της τεχνικής είναι το μυθιστόρημα του Τζόις Η Αγρύπνια των Φίννεγκαν (1939), το πιο εκκεντρικό έργο του 20ού αιώνα στην Αγγλόφωνη πεζογραφία, στο οποίο οι λέξεις είναι σκόπιμα αλλοιωμένες - δημιουργεί μια ειδική γλώσσα για να εκφράσει τη συνείδηση ​​ενός ονειροπόλου χαρακτήρα - και συχνά διαδέχονται η μία την άλλη όχι πάντα με βάση το νόημα, η δε πλοκή, χωρίς καμία λογική, βασίζεται σε μια σειρά από φαινομενικά άσχετα λογοπαίγνια και συνειρμούς σχεδόν αδύνατο να κατανοηθούν. Ο Τζόις θεωρείται ο πιο ριζοσπαστικός καινοτόμος: ποτέ άλλοτε συγγραφέας δεν είχε μεταφέρει τον αναγνώστη τόσο ολοκληρωτικά σε μια άλλη συνείδηση, όπου ημισυνείδητες αναμνήσεις, σκιασμένες σκέψεις και ασαφείς αισθήσεις αναμειγνύονταν με εικόνες, οσμές και ήχους.

Σημαντική εκπρόσωπος του μοντερνισμού ήταν και η Βιρτζίνια Γουλφ, η οποία ανέλυσε τη μετάβαση από την παραδοσιακή στην πειραματική αφήγηση σε πολλά δοκίμια. Ήταν επιδραστική φεμινίστρια και σημαντική καινοτόμος με μυθιστορήματα όπως Η κυρία Ντάλογουεϊ (1925), Στο Φάρο (1927) κ.λ.. Ο Τ.Σ. Έλιοτ άρχισε μια προσπάθεια να αναμορφώσει το ποιητικό δράμα, γνωστό θεατρικό έργο του είναι το Φονικό στην Εκκλησιά (1935).

Πειραματικό μυθιστόρημα έγραψε επίσης η Μέι Σίνκλερ, φεμινίστρια και από τις πρώτες οπαδούς της ψυχανάλυσης, η οποία χρησιμοποίησε για πρώτη φορά τον όρο «συνειδησιακή ροή» το 1915 για να χαρακτηρίσει την αφηγηματική τεχνική της Ντόροθι Ρίτσαρντσον, η οποία έγραψε σ'αυτό το ύφος πριν από τον Τζόις και τη Γουλφ. Σημαντική συγγραφέας διηγημάτων που συνέβαλε στην ανάπτυξη του ευρωπαϊκού μοντερνισμού είναι η Κάθριν Μάνσφιλντ.

Ο Ντ. Χ. Λώρενς έγραψε σε μια εποχή αλλαγής της κοινωνικής στάσης απέναντι στις γυναίκες και τη σεξουαλικότητα. Τα έργα του, με έντονα συμβολικά και μυστικιστικά νοήματα επικεντρώνονται στις δυνάμεις του υποσυνείδητου και στις ερωτικές σχέσεις. Περιέγραψε τη βρετανική εργατική τάξη, ωστόσο το κύριο λογοτεχνικό του θέμα ήταν η κοινωνική αποξένωση στη βιομηχανική κοινωνία και οι διαπροσωπικές σχέσεις σε ένα τέτοιο περιβάλλον. Αρχικά έγραψε σε παραδοσιακή γραφή, στα μεταγενέστερα μυθιστορήματα και κυρίως στην ποίηση οδηγήθηκε προς τις νέες πειραματικές τεχνικές του μοντερνισμού, αν και δεν τις εφάρμοσε τόσο ριζοσπαστικά όσο οι Έζρα Πάουντ, Τ. Σ. Έλιοτ και Τζόις. Τα έργα του οδήγησαν μια γενιά συγγραφέων και αναγνωστών να ξεφύγουν από τους βικτωριανούς κοινωνικούς, σεξουαλικούς και πολιτιστικούς περιορισμούς και προσφέρουν μια εικόνα για την κοινωνική και πολιτιστική ιστορία του μοντερνισμού. Αρκετά βιβλία του, όπως Γιοί και εραστές (1913), Το ουράνιο τόξο (1915), Ερωτευμένες γυναίκες (1920) και Ο εραστής της λαίδης Τσάτερλι (1928) - θεωρήθηκαν άσεμνα και για χρόνια η έκδοσή τους ήταν απαγορευμένη.

Το μυθιστόρημα στον μεσοπόλεμο

Παράλληλα, το παραδοσιακό μυθιστόρημα ανανεώθηκε θεματικά και εκπροσωπήθηκε από σημαντικούς συγγραφείς:

Ο Ρόμπερτ Γκρέιβς (1895 - 1985) το 1929 δημοσίευσε το αυτοβιογραφικό βιβλίο Αποχαιρετισμός σε όλα αυτά στο οποίο αποτυπώνει τις εμπειρίες του από τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και τις απόψεις του για την αγγλική κοινωνία στη μεταπολεμική περίοδο. Ωστόσο, το επίκεντρο του έργου του είναι τα ιστορικά μυθιστορήματα, το πιο διάσημο είναι το Εγώ, ο Κλαύδιος (1934) και η συνέχεια, Κλαύδιος ο Θεός και η σύζυγός του Μεσσαλίνα (1934) σχετικά με τη μοίρα του Ρωμαίου αυτοκράτορα Κλαύδιου, Κόμης Βελισάριος (1938) που αναφέρεται στη ζωή του βυζαντινού στρατηγού του 6ου αιώνα Βελισάριου (1944), έργα εμπνευσμένα από αρχαίους ελληνικούς μύθους όπως Η κόρη του Ομήρου ή το Τα νησιά της αφροσύνης (1949) για μια ισπανική ναυτική αποστολή που κατευθύνεται για να αποικίσει τα νησιά του Σολομώντα. Επίσης γνωστό είναι το βιβλίο του για τον Λώρενς της Αραβίας (1927) μια βιογραφία του Βρετανού στρατιωτικού Τόμας Έντουαρντ Λόρενς, ο οποίος έγινε διάσημος για τη δράση του στην Αραβική Επανάσταση του 1916 κατά της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Αναγνωρίζεται επίσης το ποιητικό έργο του Γκρέιβς, καθώς και η εκτενής επισκόπηση και ερμηνεία της ελληνικής μυθολογίας, Οι ελληνικοί μύθοι (1955).

Ο Ρίτσαρντ Άλντινγκτον κατέθεσε επίσης τις συγκλονιστικές εμπειρίες του από τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και καυστική κριτική της συντηρητικής αγγλικής κοινωνίας πριν τον πόλεμο στα αντιπολεμικά μυθιστορήματα Ο θάνατος ενός ήρωα (1929) και Όλοι οι άνθρωποι είναι εχθροί (1933). Οι απαρχές του έργου του συνδέονται με τον Εικονισμό, ένα ποιητικό ρεύμα στις πρώτες δεκαετίες του 20ού αιώνα, με κύριο μέλος τον Έζρα Πάουντ. Το πιο διάσημο από τα ποιητικά έργα του είναι το Ένα όνειρο στον κήπο του Λουξεμβούργου (1930), ένα ερωτικό ποίημα που αντικατοπτρίζει επίσης τις πικρές εμπειρίες του από τον πόλεμο.

Ο Άλντους Χάξλεϋ το 1932 δημοσίευσε τη διάσημη δυστοπία του Θαυμαστός καινούργιος κόσμος, που αναφέρεται σε μια εφιαλτική μελλοντική κοινωνία και επικρίνει τις πιθανές αρνητικές συνέπειες των επιστημονικών και τεχνολογικών επιτευγμάτων της εποχής του, έργο που απέρριπτε την πίστη στην επιστημονική και κοινωνική πρόοδο της ανθρωπότητας όπως εκφράζονταν στα βιβλία επιστημονικής φαντασίας του Χ. Τζ. Γουέλς. Στη δεκαετία του 1950, ο Χάξλεϋ έγινε γνωστός για το ενδιαφέρον του για τα ψυχεδελικά και παραισθησιογόνα φάρμακα όπως το LSD ή η μεσκαλίνη, τα οποία χρησιμοποίησε και μετά το 1960 όταν η υγεία του επιδεινώθηκε (συνήθως υπό ιατρική επίβλεψη). Αυτά τα πειράματα οδήγησαν στη συγγραφή βιβλίων για το θέμα: Οι πύλες της αντίληψης (1954 ) και Ουρανός και κόλαση (1956).

Ο Σόμερσετ Μομ (1874 - 1965), από το εκτενές πεζογραφικό του έργο διακρίνονται το έντονα αυτοβιογραφικό μυθιστόρημα Ανθρώπινη δουλεία (1915), Το φεγγάρι και έξι πένες (1919), Το βαμμένο πέπλο (1925), το ( 1930 , Cakes and Ale: or, the Skeleton take in the Cupboard) θέση στο περιβάλλον συγγραφέων και καλλιτεχνών, ή Το θέατρο Juliet, You're Magical ( 1937), αναφέρεται στην αναστάτωση της ζωής μιας επιτυχημένης ηθοποιού μετά τη θυελλώδη σχέση της με έναν νεαρό που επιδιώκει την κοινωνική επιτυχία, το μυθιστόρημα Στην κόψη του ξυραφιού (1944) η ιστορία ενός Αμερικανού πιλότου που όταν επιστρέφει στο σπίτι του στο τέλος του πολέμου αρνείται να συμμορφωθεί με τους αστικούς κανόνες ζωής. Έγραψε επίσης διηγήματα, αρκετά αναφέρονται στη ζωή των Δυτικών, κυρίως Βρετανών, αποικιοκρατών στην Άπω Ανατολή, Βροχή (1923)

Η Άιβι Κόμπτον-Μπάρνετ ανέπτυξε μια ιδιότυπη γραφή στα μυθιστορήματά της με την πλοκή να εξελίσσεται σχεδόν εξ ολοκλήρου μέσα από διαλόγους και θέμα τη βία στις προσωπικές σχέσεις και την οικογενειακή ζωή της ανώτερης μεσαίας τάξης της ύστερης βικτωριανής και της εδουαρδιανής εποχής. Η Ελίζαμπεθ Μπόουεν με έργα που αναφέρονται στην παρακμή της ανώτερης τάξης της βρετανικής κοινωνίας και στη ζωή στο Λονδίνο την εποχή του Β΄Παγκοσμίου πολέμου

Ο Τζορτζ Όργουελ, από τους επιδραστικότερους Άγγλους συγγραφείς του 20ού αιώνα, έγραψε πολυάριθμα δοκίμια, μυθιστορήματα κοινωνικής κριτικής: Κρατήστε σφιχτά τον μικροαστισμό σας (1936), το βιβλίο-μαρτυρία για τον Ισπανικό Εμφύλιο Φόρος Τιμής στην Καταλωνία (1938), αν και τα πιο διάσημα μυθιστορήματά του: Η Φάρμα των Ζώων (1945) και 1984 (1949), τα έγραψε μετά τον πόλεμο.

Ο Π. Γκ. Γούντχαους έγραψε ευθυμογραφικά μυθιστορήματα με πολλούς χαρακτήρες που συνθέτουν με σαρκαστικό τρόπο μια τοιχογραφία της αγγλικής κοινωνίας του μεσοπολέμου: Κεραυνός εν αιθρία (Summer Lightning, 1929).

Ο Σάμιουελ Μπέκετ δημοσίευσε το πρώτο του σημαντικό έργο, το μυθιστόρημα Murphy το 1938. Την ίδια χρονιά δημοσιεύτηκαν τα πρώιμα σημαντικά έργα του Γκράχαμ Γκρην: Ένα όπλο για πούλημα (1936) και το Μπράιτον Ροκ (1938).

Η ποίηση στη δεκαετία του '30

Στη δεκαετία του 1930, η αγγλική ποίηση χαρακτηρίζεται από αναφορές σε κοινωνικά θέματα και ριζοσπαστικό αριστερό προσανατολισμό, που πυροδοτήθηκαν από την οικονομική κρίση μετά το Μεγάλο Κραχ του 1929, τον αναδυόμενο ευρωπαϊκό φασισμό και τον Ισπανικό εμφύλιο. Αυτές οι τάσεις εκδηλώθηκαν ιδιαίτερα στο έργο των ποιητών της λεγόμενης ομάδας Ώντεν, που περιλάμβανε τους Ουίσταν Ώντεν, Λούι ΜακΝίς, Στήβεν Σπέντερ και Σέσιλ Ντέι-Λιούις, οι οποίοι έγραφαν ποιήματα με έντονη αριστερή πολιτική χροιά. Χαρακτηρίζονται από τη χρήση καθομιλουμένης γλώσσας και ρυθμικά πειράματα εμπνευσμένα αφενός από παλαιότερη ποίηση αλλά και από τη μουσική τζαζ. Αυτοί οι πολιτικοποιημένοι ποιητές - όλοι πανεπιστημιακοί καθηγητές - ενδιαφέρονταν περισσότερο για το περιεχόμενο και την κυκλοφορία του έργου τους στο πλατύ αναγνωστικό κοινό παρά για τη μορφή.

Ο Ντύλαν Τόμας (1914 – 1953), του οποίου η ποίηση είναι κοντά στον σουρεαλισμό, δημιούργησε το δικό του εξαιρετικά ποιητικό ύφος, βασισμένο στην πλούσια εικονογραφία και τη χρήση παραδόσεων των εθνικών βάρδων της Ουαλίας. Έγινε παγκοσμίως γνωστός κυρίως με την ποιητική του συλλογή Θάνατοι και είσοδοι (1946), στην οποία αναφέρεται σε θέματα της ανθρώπινης ύπαρξης και τη σύγκρουση μεταξύ των δυνάμεων της ζωής και του θανάτου. Το βιβλίο διηγημάτων του Πορτρέτο του καλλιτέχνη ως νεαρού σκύλου (1940), του οποίου ο τίτλος είναι μια παράφραση του τίτλου μυθιστορήματος του Τζέιμς Τζόις, έχει θέμα τη νοσταλγική λαχτάρα του ποιητή για τη χαμένη του παιδική ηλικία και την περασμένη εποχή της ευτυχισμένης και ανέμελης νιότης. Η ποίησή του είχε τεράστιο αντίκτυπο στις επόμενες γενιές ποιητών.

Το θέατρο στο πρώτο μισό του 20ού αιώνα

Στην αρχή του αιώνα οι Ιρλανδοί θεατρικοί συγγραφείς Τζορτζ Μπέρναρντ Σω και Τζον Μίλιγκτον Σινγκ άσκησαν επιρροή στο βρετανικό δράμα. Η καριέρα του Σω ξεκίνησε την τελευταία δεκαετία του 19ου αιώνα και συνεχίστηκε με έργα όπως Το επάγγελμα της κυρίας Γουώρεν (1902), Πυγμαλίων (1913). Ο Σω μετέτρεψε το Εδουαρδιανό θέατρο σε αρένα συζητήσεων σχετικά με σημαντικά πολιτικά και κοινωνικά ζητήματα όπως ο γάμος, η ηθική τάξη, οι εξοπλισμοί και ο πόλεμος καθώς και τα δικαιώματα των γυναικών. Τα έργα του Σινγκ ανήκουν στην πρώτη δεκαετία του 20ού αιώνα, το πιο διάσημο έργο του, Το λεβεντόπαιδο του Δυτικού Κόσμου (1907) «προκάλεσε οργή και ταραχές όταν παίχτηκε για πρώτη φορά» στο Δουβλίνο.

Ο Σόμερσετ Μομ συνέχισε με πνευματώδεις κοινωνικές φάρσες στην παράδοση του Όσκαρ Ουάλντ όπως Η σταθερή σύζυγος (1926). Αναφέρθηκε επίσης και στον αντίκτυπο του Α΄ ΠΠ και τον νέο τρόπο ζωής: Διά παρασχεθείσας υπηρεσίας (1932) For Services Rendered), έγραψε συνολικά 39 θεατρικά έργα, ωστόσο, το επίκεντρο του έργου του είναι η πεζογραφία.

Ο Νόελ Κάουαντ

Ο Σον Ο'Κέισι με διάσημα έργα εμπνευσμένα από την σύγχρονη ιρλανδική ιστορία: Η σκιά ενός αντάρτη (1923) είναι η ιστορία ενός ποιητή που λανθασμένα θεωρείται αντάρτης του IRA, Η Ήρα και το παγόνι (1924) παρουσιάζει τη σκληρή κοινωνική και πολιτική πραγματικότητα της ζωής στο Δουβλίνο κατά τον Ιρλανδικό εμφύλιο πόλεμο και διασκευάστηκε στην ομώνυμη ταινία από τον Άλφρεντ Χίτσκοκ. Οι άντρες ήρωες του Ο'Κέισι είναι όλοι αντι-ήρωες, κάποιοι συμπαθείς ονειροπόλοι, κάποιοι μεγαλόστομοι ή δειλοί, ενώ οι γυναίκες εμφανίζονται γενναίες και θαρραλέες. Αργότερα έγραψε και πειραματικά έργα με σουρεαλιστικά και εξπρεσιονιστικά στοιχεία, ωστόσο στα μεταγενέστερα έργα του αναφέρεται κυρίως σε κοινωνικά θέματα με σοσιαλιστική προσέγγιση: Κόκκινα τριαντάφυλλα για μένα (1942), αναφέρεται στον αγώνα εργατών για παραχώρηση συνδικαλιστικού δικαιώματος κατά τη μεγάλη απεργία του Δουβλίνου το 1913, κ.λ.

Ο μυθιστοριογράφος και θεατρικός συγγραφέας Τζον Μπόιντον Πρίστλεϊ. Το 1945, τη χρονιά που έληξε ο Β' Παγκόσμιος Πόλεμος, έγραψε το διάσημο θεατρικό έργο Ένας επιθεωρητής έρχεται. Αν και είναι γραμμένο το 1945, διαδραματίζεται το 1912, μόλις δύο χρόνια πριν ξεσπάσει ο Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος. Επιλέγοντας αυτήν την περίοδο, απεικόνισε τις στάσεις μιας τυπικής βρετανικής οικογένειας της ανώτερης μεσαίας τάξης στην προπολεμική Αγγλία και τις χρησιμοποίησε για να αντικατοπτρίσει τις ευρύτερες απόψεις της βρετανικής κοινωνίας.

Περιπέτειες - αστυνομικά στον 20ό αιώνα

Πολλά έργα που εκδόθηκαν τον 20ό αιώνα ήταν αστυνομικά μυθιστορήματα, κατασκοπευτικά μυθιστορήματα, ιστορικά ρομάντζα, περιπέτειες, έργα φαντασίας και έργα επιστημονικής φαντασίας.

Η Αγκάθα Κρίστι ήταν μια σημαντική και εξαιρετικά επιτυχημένη συγγραφέας αστυνομικών μυθιστορημάτων με ήρωες τον Ηρακλή Πουαρό και τη Μις Μαρπλ. Δημοσίευσε το πρώτο της μυθιστόρημα Η Μυστηριώδης Υπόθεση στο Στάιλς το 1920. Έγραψε περίπου 66 μυθιστορήματα, πολλά διηγήματα και θεατρικά έργα. Μαζί με τους Dorothy L. Sayers (1893–1957), Ngaio Marsh (1895–1982) και Margery Allingham (1904–1966), η Christie κυριάρχησε στο μυθιστόρημα μυστηρίου τις δεκαετίες του 1920 και του 1930, που συχνά αποκαλείται «Η Χρυσή Εποχή της Ντετέκτιβ Φαντασίας». " Μαζί, αυτές οι τέσσερις γυναίκες συγγραφείς τιμήθηκαν ως «The Queens of Crime».  

Στα αστυνομικά μυθιστορήματα της Ντόροθι Σέγιερς εμφανίζεται ο ερασιτέχνης ιδιωτικός ντετέκτιβ λόρδος Petr Wimsey, ο οποίος έχει κλασική μόρφωση και είναι συλλέκτης παλιών εκδόσεων, το αριστοκρατικό του υπόβαθρο του παρέχει αρκετό χρόνο και μέσα για την επίλυση αστυνομικών μυστηρίων. Το 1937 ο Cecil Scott Forester δημιούργησε τον λογοτεχνικό χαρακτήρα του Horatio Hornblower. Άλλοι αξιόλογοι συγγραφείς σε αυτό το είδος είναι οι Ruth Rendell , PD James and the Scot, Ίαν Ράνκιν. Ο Έντγκαρ Ουάλας (1875 – 1932), με πιο διάσημα μυθιστορήματα The Green Archer (1923) και The Black Abbot (1926), αναφέρεται συχνά ως ο «βασιλιάς του εγκληματικού θρίλερ».

Η Δάφνη Ντι Μωριέ, με μυθιστορήματα στα οποία χρησιμοποιούσε συχνά αστυνομική πλοκή και στοιχεία του γοτθικού μυθιστορήματος, τρόμου και φαντασίας και μερικά διασκευάστηκαν σε ταινίες από τον Άλφρεντ Χίτσκοκ: Η ταβέρνα της Τζαμάικα, Ρεβέκκα και Τα Πουλιά.

Το Riddle of the Sands του Erskine Childers (1903), είναι ένα πρώιμο παράδειγμα κατασκοπευτικής μυθοπλασίας. Ο John Buchan (1875–1940), ένας Σκωτσέζος διπλωμάτης, και αργότερα ο Γενικός Κυβερνήτης του Καναδά, θεωρείται μερικές φορές ο εφευρέτης του είδους θρίλερ . Τα πέντε μυθιστορήματά του με τον ηρωικό, Richard Hannay , είναι από τα πρώτα του είδους. Το πρώτο μυθιστόρημα του Hannay, The Thirty-Nine Steps , έγινε διάσημη ταινία θρίλερ από τον Alfred Hitchcock . Ο Hannay ήταν το πρωτότυπο για τον ακόμη πιο διάσημο φανταστικό χαρακτήρα, τον James Bond 007 , που δημιουργήθηκε από τον Ian Fleming , και ο πρωταγωνιστής σε μια μεγάλη σειρά ταινιών. Ένας άλλος γνωστός συγγραφέας στο είδος του μυθιστορήματος κατασκόπων ήταν ο John le Carré .

Η μυθιστοριογράφος Georgette Heyer δημιούργησε το ιστορικό ρομαντικό είδος. Το πρωτότυπο έργο της Emma Orczy , The Scarlet Pimpernel (1905), ένας «ήρωας με μυστική ταυτότητα », έγινε το αγαπημένο του κοινού του Λονδίνου, παίζοντας περισσότερες από 2.000 παραστάσεις και έγινε ένα από τα πιο δημοφιλή σόου που ανέβηκαν στην Αγγλία μέχρι εκείνη τη στιγμή.

Μεταξύ των σημαντικών συγγραφέων στο είδος της φανταστικής λογοτεχνίας ήταν ο Τζ. Ρ. Ρ. Τόλκιν, συγγραφέας των Χόμπιτ και Ο Άρχοντας των Δαχτυλιδιών. Ο Κλάιβ Στέιπλς Λιούις συγγραφέας του Τα Χρονικά της Νάρνια και η Τζ. Κ. Ρόουλινγκ που έγραψε την εξαιρετικά επιτυχημένη σειρά με ήρωα τον Χάρι Πότερ. Ο Λόιντ Αλεξάντερ, νικητής του Newbery Honor καθώς και του μεταλλίου Newbery για την πενταλογία του The Chronicles of Prydain είναι ένας άλλος σημαντικός συγγραφέας μυθιστορημάτων φαντασίας για νεότερους αναγνώστες. Όπως και η φαντασία στις τελευταίες δεκαετίες του 20ου αιώνα, το είδος της επιστημονικής φαντασίας άρχισε να αντιμετωπίζεται πιο σοβαρά, και αυτό οφείλεται στο έργο συγγραφέων όπως ο Άρθουρ Κλαρκ ( 2001: A Space Odyssey ) και ο Michael Moorcock . Ένας άλλος εξέχων συγγραφέας σε αυτό το είδος, ο Ντάγκλας Άνταμς συνδέεται ιδιαίτερα με το έργο κόμικ επιστημονικής φαντασίας: Γυρίστε το Γαλαξία με Ώτο Στοπ. Οι κυρίαρχες μυθιστοριογράφοι όπως η Ντόρις Λέσινγκ και η Μάργκαρετ Άτγουντ έγραψαν επίσης έργα σε αυτό το είδος.

Γνωστός για τα μακάβρια, σκοτεινά κωμικά έργα φαντασίας του για παιδιά, ο Ρόαλντ Νταλ έγινε ένας από τους συγγραφείς με τις μεγαλύτερες πωλήσεις του 20ού αιώνα και τα πιο αγαπημένα παιδικά του μυθιστορήματα περιλαμβάνουν το Ο Τσάρλι και το Εργοστάσιο Σοκολάτας, Ματίλντα, Οι Mάγισσες.  Αξιόλογοι συγγραφείς στον χώρο των κόμικς είναι ο Νιλ Γκάιμαν και ο Άλαν Μουρ, ενώ ο Gaiman παράγει επίσης graphic novels .

Όσον αφορά την παιδική λογοτεχνία, το 1924 δημιουργήθηκε ο χαρακτήρας Γουίνι το Αρκουδάκι στη σειρά μυθιστορημάτων του Α. Α. Μιλν.

Παραπομπές

Πάτρικ Ο'Μπράιαν πρώτο μυθThe Golden Ocean (en) (1956)

Louis MacNeice ( 1907 – 1963 )Stephen Spender ( 1909 – 1995 )Cecil Day- Lewis ( 1904 – 1972 )

Our Man in Havana (Ο άνθρωπός μας στην Αβάνα Γκράχαμ Γκρην

{{Ονορέ ντε Μπαλζάκ [[Κατηγορία:Μυθιστορήματα του Ονορέ ντε Μπαλζάκ</nowiki>

Vathek Γουίλιαμ Τόμας Μπέκφoρντ Κατηγορία:Γοτθικά μυθιστορήματα [[Κατηγορία:Μυθιστορήματα που έγιναν ταινίες Le Médecin de Campagne, Bataille de la Bérézina Σίντνεϊ Πάτζετ

Κατηγορία:Αμερικανική λογοτεχνία {{Début de colonnes|taille=28}} {{Fin de colonnes}}

Αφήγημα για τον λοχαγό Καπέικιν Πληροφορίες θεατρικού έργου

Φάουστ Goethe's Faust Faust, Χερσότοπος

Το ημερολόγιο του Ιούλιου Ρόντμαν The Journal of Julius Rodman, Eureka (Εύρηκα)

1932 την ίδια χρονιά με το A Glastonbury Romance του John Cowper Powys.

commonscat2 ή Commonscat

[[Κρίστοφερ Μάρλοου]] ''[[Ηρώ και Λέανδρος (Μάρλοου)|Ηρώ και Λέανδρος]] στο Αφροδίτη και Άδωνις (Σαίξπηρ)''

κάτι και στο τέλος

Le Menteur (Ο ψεύτης) Κάρλο Γκολντόνι Όσκαρ Ουάιλντ, Satyricon και τα [[Εφεσιακά του [Ξενοφών ο Εφέσιος στην [[Ιστορία του Απολλώνιου της Τύρου.

Μια ιστορία από τα άγρια βουνά, Η αυτού διασημότης, Το ερωτικό ραντεβού,

Κατηγορία:Ρωμαϊκή λογοτεχνία * <nowiki>{{Commonscat για εικόνες

• {DEFAULTSORT:Μυρζε, Ανρι
• Ένα Καπρίτσιο Αλφρέ ντε Μυσσέ Η Ζαν-Μαρί Λεπρένς ντε Μπωμόν ασχολήθηκε με τη συγγραφή και διασκευή παιδικών παραμυθιών όπως Η Πεντάμορφη και το Τέρας (1756) Portal bar|Βιογραφίες|Λογοτεχνία} DEFAULTSORT: Γκονκουρ, Εντμον}

• ο Σάμιουελ Μπάτλερ: Η Κοινή ανθρώπινη μοίρα ο Σάμιουελ Μπάτλερ γνωστός για το σατιρικό ουτοπικό μυθιστόρημα Erewhon (1872) και το ημι-αυτοβιογραφικό μυθιστόρημα  Κοινή ανθρώπινη μοίρα  (εκδόθηκε μεταθανάτια το 1903)
  

• Emile Gaboriau – Υπόθεση Λερούζ (1863)Μετάφραση: Ωρίων Αρκομάνης – Τιτίκα ΔημητρούλιαGutenberg – Γιώργος & Κώστας Δαρδανός (2018)
• Pierre Boileau, Thomas Nercejac – Οι λύκαινες (1956)

Auberge rouge

• gallery widths="220" heights="220" perrow="4" >
• </blockquote
• Μαρκ Λεβί Marc Levy Et si c'était vrai... (roman) Μακάρι να ήταν αλήθεια
• Early modern France
• Ιστορικισμός Historicisme στον Ζυλ Μισλέ
• Bataille d'Aboukir (1799) μάχη του Αμπουκίρ στον Αντουάν-Ζαν Γκρο
• Κερ-Ξαβιέ Ρουσέλ, Φελίξ Βαλοτόν, στο ομάδα Ναμπί//////Ανρί-Γκαμπριέλ Ιμπέλς και Τονί Ρομπέρ-Φλερί στον Πωλ Ρανσόν
• ένα από τα πρώτα επαναστατικά κινήματα στη ζωγραφική και με σημαντικό αντίκτυπο στην εξέλιξη της τέχνης του 20ού αιώνα./////Ζυλ Μπρετόν, Ρόζα Μπονέρ, Κατάλογος έργων του Ινστιτούτου Τέχνης του Σικάγου/////Πιερ-Αλεξάντρ Βινιόν, Σαρλ Περσιέ και Πιέρ Φονταίν στο Αυτοκρατορικός ρυθμός// La Farce de Maître Pathelin
• Αντρέ Σαλμόν και Μαρί Λορενσάν στον Μαξ Ζακόμπ/Pierre de L'Estoile Πιέρ ντε Λ'Ετουάλ στο Τύχη της Γαλλίας και Σαλαμπό

• Σιμόν Μαρμιόν Simon Marmion μεγάλα χρονικά της Γαλλίας, νησάκι Ερ Λανίκ στο Γκαβρινίς, Μπων πόλη,
• ζωγραφική ιστορικής θεματολογίας Tanneguy du Châtel, και Peinture d'histoire Ιστορική ζωγραφική στον Ωγκύστ Κουντέ

• Maurice Blanchot στον Αλαίν Ρομπ-Γκριγιέ, στο Νέο μυθιστόρημα
• Ζακ Μπελάνζ χαράκτη Ζακ Καλό στον Αβραάμ Μπος
• στον Ρομπέρ Σαμπατιέ Φιλίπ ντε Μπροκά στο Με την οχιά στο χέρι
• Ανατόλ Φρανς με Το έγκλημα του Συλβέστρου Μπονάρ (1881) Le Parfum de la dame en noir (roman) στον Γκαστόν Λερού
• Γέζι Σιεμιγκινόφσκι-Ελέουτερ Jerzy Siemiginowski-Eleuter μπαρόκ Πολωνία, Ádám Mányoki Ούγγροι: Άνταμ Μανιόκι, Τσέχος Πετρ Μπραντλ (Petr Brandl,
• All Quiet on the Western Front Première Guerre mondiale en littérature Les cent livres du siècle
• Jacques-Émile Blanche στον Ανρί ντε Μοντερλάν
• Μεγάλο Βραβείο των καλύτερων μυθιστορημάτων του πρώτου μισού του 20ού αιώνα

Τα 100 βιβλία του Αιώνα (Le Monde) Mademoiselle De Maupin (1835)

• La jeunesse de Théophile (1921)
• Les Pincengrain (1924)

Les âmes du Purgatoire (Οι ψυχές του Καθαρτηρίου, 1834)