Χρήστης:Horizons14/πρόχειρο

Χρήστης:Horizons14/πρόχειρο

Εξώφυλλο ελληνικής έκδοσης του 2018

δεδομένα ()

Ο άνθρωπός μας στην Αβάνα (αγγλικός τίτλος: Our Man in Havana) είναι μυθιστόρημα του Άγγλου συγγραφέα Γκράχαμ Γκρην που δημοσιεύτηκε το 1958. Διαδραματίζεται στην Κούβα και είναι σατιρικό μυθιστόρημα για τον κόσμο της κατασκοπείας, ειδικά για τις Βρετανικές υπηρεσίες πληροφοριών MI6 και την προθυμία τους να πιστέψουν αναφορές από τοπικούς πληροφοριοδότες τους.

Το βιβλίο προηγείται της Κρίσης των πυραύλων της Κούβας, αλλά ορισμένες πτυχές της πλοκής, ιδίως ο ρόλος των πυραυλικών εγκαταστάσεων, φαίνεται να προεξοφλούν τα γεγονότα του 1962.

Ιστορικό

Ο Γκρην εντάχθηκε στην MI6 τον Αύγουστο του 1941.  Στο Λονδίνο, ο Γκριν είχε διοριστεί στο τμήμα που ασχολούνταν με την αντικατασκοπεία στην Ιβηρική Χερσόνησο, όπου πληροφορήθηκε για Γερμανούς πράκτορες στην Πορτογαλία που έστελναν στη χώρα τους εικονικές αναφορές, που τους αποκόμιζαν επί πλέον έσοδα στον βασικό τους μισθό.

Ένας από τους πράκτορες ήταν ο Γκάρμπο, ένας Ισπανός διπλός πράκτορας στη Λισαβόνα, ο οποίος έδινε παραπληροφόρηση στους Γερμανούς ανωτέρους του, προσποιούμενος ότι ελέγχει ένα κύκλωμα πρακτόρων σε όλη την Αγγλία. Στην πραγματικότητα, επινόησε κινήσεις και επιχειρήσεις των Βρετανικών ενόπλων δυνάμεων από χάρτες, οδηγούς και τυπικές στρατιωτικές αναφορές. Ο Γκάρμπο ήταν η κύρια έμπνευση για τον Τζέιμς Ουόρμολντ, τον πρωταγωνιστή του μυθιστορήματος

Με βάση τη δράση των Γερμανών πρακτόρων στην Πορτογαλία, ο Γκρην έγραψε την πρώτη εκδοχή της ιστορίας το 1946, ως περίγραμμα για ένα σενάριο ταινίας, με την ιστορία να διαδραματίζεται στην Εσθονία το 1938. Η ταινία δεν γυρίστηκε ποτέ και ο Γκρην συνειδητοποίησε σύντομα ότι η Αβάνα, την οποία είχε επισκεφθεί πολλές φορές στις αρχές της δεκαετίας του 1950, θα ήταν ένα πολύ καλύτερο σκηνικό, με τα παράλογα του Ψυχρού Πολέμου να είναι πιο κατάλληλα για μια μαύρη κωμωδία.

Υπόθεση

Το μυθιστόρημα διαδραματίζεται στην Αβάνα κατά τη διάρκεια του καθεστώτος Μπατίστα, την περίοδο λίγο πριν την επανάσταση του Κάστρο.

Ο Τζέιμς Ουόρμολντ, ένας έμπορος ηλεκτρικών σκουπών, προσεγγίζεται από τον πράκτορα της MI6 Χόθορν, ο οποίος προσπαθεί να τον στρατολογήσει για τη Μυστική Υπηρεσία Πληροφοριών (MI6). Η γυναίκα του Ουόρμολντ τον είχε εγκαταλείψει και τώρα, ζει με την όμορφη 17χρονη κόρη του, Μίλι, η οποία είναι ιδιαίτερα πολυέξοδη. Δεδομένου ότι ο Ουόρμολντ δεν βγάζει αρκετά χρήματα για να πληρώσει τις υπερβολές της Μίλι, δέχεται την πρόταση παρόλο που δεν έχει ιδέα για τη δουλειά στην κατασκοπεία. Επειδή δεν έχει πληροφορίες να στείλει στο Λονδίνο, ο Ουόρμολντ επινοεί τις πληροφορίες που περιμένει από αυτόν το Λονδίνο, στις αναφορές του χρησιμοποιεί πληροφορίες από εφημερίδες.

Επιπλέον, ο Ουόρμολντ προσλαμβάνει σύντομα μια ομάδα εικονικών υπαλλήλων - κυρίως για να αυξήσει τον λογαριασμό εξόδων του. Μερικά από τα ονόματα στο πλασματικό δίκτυο πρακτόρων του είναι αληθινά πρόσωπα (τα περισσότερα από τα οποία δεν έχει γνωρίσει ποτέ), και μερικά εντελώς φανταστικά. Ο Ουόρμολντ λέει μόνο στον φίλο του Δρ. Χάσελμπαχερ για το κατασκοπευτικό του έργο, κρύβοντας την αλήθεια από τη Μίλι.

Κάποια στιγμή, αποφασίζει να κάνει τις αναφορές του «συναρπαστικές» στέλνοντας στο Λονδίνο σκίτσα με αυτό που περιγράφει ως μυστική στρατιωτική εγκατάσταση στα βουνά, στην πραγματικότητα είναι εξαρτήματα ηλεκτρικής σκούπας κλιμακωτά σε μεγάλο μέγεθος. Στο Λονδίνο, κανείς εκτός από τον Χόθορν, ο μόνος που γνωρίζει ότι ο Ουόρμολντ πουλά ηλεκτρικές σκούπες, δεν αμφιβάλλει για αυτήν την αναφορά. Ωστόσο, ο Χόθορν μένει σιωπηλός από φόβο μήπως χάσει τη δουλειά του. Υπό το φως των νέων εξελίξεων, ενθουσιασμένη με τη νέα πληροφορία, η MI6 του στέλνει μια γραμματέα, την πράκτορα Μπεατρίς Σέβερν.

Δεδομένου ότι η Μπεατρίς θέλει να γνωρίσει τους φανταστικούς υπαλλήλους του, ο Ουόρμολντ θα ήθελε να τους ξεφορτωθεί μέσω φανταστικών θανάτων, αλλά αυτή τη στιγμή, προς έκπληξή του, παρατηρεί ότι αρχίζει μια σειρά πραγματικών θανάτων με θύματα κατοίκους της Αβάνας που τυχαία έχουν το ίδιο όνομα με τους φανταστικούς υπαλλήλους του. Προφανώς οι ευφάνταστες αναφορές του δεν έγιναν αντιληπτές μόνο στο Λονδίνο, αν και παραμένει ασαφές ποιοι είναι οι αντίπαλοί του. Μαζί, η Μπεατρίς, που εξακολουθεί να πιστεύει ότι οι επαφές είναι πραγματικές, και ο Ουόρμολντ προσπαθούν να σώσουν τους πραγματικούς ανθρώπους που έχουν τα ονόματα των φανταστικών πρακτόρων του.

Εν τω μεταξύ, το Λονδίνο μεταδίδει την πληροφορία ότι ένας απροσδιόριστος εχθρός, που υπονοείται ότι είναι σοβιετικός πράκτορας, σκοπεύει να δηλητηριάσει τον Ουόρμολντ σε ένα γεύμα εμπορικών ενώσεων, όπου είναι ο ομιλητής. Φαίνεται ότι οι πληροφορίες του έχουν ανησυχήσει τους τοπικούς πράκτορες που τώρα προσπαθούν να τον απομακρύνουν. Το Λονδίνο είναι ικανοποιημένο, καθώς επικυρώνεται η αξία του έργου του. Ο Ουόρμολντ πηγαίνει στο γεύμα όπου ο Δρ. Χάσελμπαχερ τον προειδοποιεί για την απειλή. Ο Ουόρμολντ αποφεύγει το γεύμα. Ένας συνάδελφος πωλητής ηλεκτρικών σκουπών που είχε γνωρίσει νωρίτερα, ο Κάρτερ, του προσφέρει ουίσκι. Καχύποπτος, ο Ουόρμολντ αφήνει το ποτήρι, ο σκύλος του σερβιτόρου το γλείφει και πεθαίνει αμέσως μετά. Σε αντίποινα για την προδοσία του Δρ. Χάσελμπαχερ, ο Κάρτερ τον σκοτώνει.

Ο διαβόητος λοχαγός Σεγκούρα, ένας ισχυρός Κουβανός μυστικός αστυνομικός, ερωτευμένος με τη Μίλι και που σκοπεύει να την παντρευτεί, έχει μια λίστα με όλους τους κατασκόπους στην Αβάνα, τους οποίους ο Ουόρμολντ θα ήθελε να στείλει στο Λονδίνο για να στείλει και κάτι πραγματικό. Τον προσκαλεί στο σπίτι του για να συζητήσουν τα σχέδια του Σεγκούρα για τη Μίλι. Μόλις φτάνει, του προτείνει να παίξουν ένα παιχνίδι, ο Σεγκούρα καταλήγει μεθυσμένος και αποκοιμιέται. Ο Ουόρμολντ παίρνει το όπλο του, φωτογραφίζει τη λίστα και τη στέλνει στο Λονδίνο, τελικά αποδεικνύεται άχρηστη.

Για να εκδικηθεί τη δολοφονία του φίλου του, ο Ουόρμολντ πείθει τον Κάρτερ να τον συνοδεύσει για να δει τη νυχτερινή ζωή της Αβάνας και, μετά από κάποιο δισταγμό, τον πυροβολεί με το πιστόλι του Σεγκούρα. Αστοχεί, ο Κάρτερ αντεπιτίθεται και ο Ουόρμολντ πυροβολεί και τον σκοτώνει.

Μετά από μερικές ακόμα γκροτέσκες επιπλοκές, ο Ουόρμολντ ομολογεί τα πάντα στη Μπεατρίς, την οποία έχει ερωτευτεί. Ανακαλούνται και οι δύο στα κεντρικά γραφεία στο Λονδίνο. Εκεί, ο Ουόρμολντ παραδέχεται την πλαστογραφία, που φέρνει την ηγεσία των μυστικών υπηρεσιών σε δύσκολη θέση - αν δικαστεί, θα είναι βαρύ πλήγμα για τη φήμη ολόκληρης της υπηρεσίας πληροφοριών. Η MI6 αποφασίζει να θεωρήσει όλα τα δεδομένα που της παρείχε ως αληθινά και ο Ουόρμολντ, έκπληκτος μαθαίνει ότι δεν τον τιμωρούν, στην πραγματικότητα του δίνουν θέση εκπαιδευτή πρακτόρων και για τις υπηρεσίες του τον προτείνουν για το Τάγμα της Βρετανικής Αυτοκρατορίας. Στο τέλος του μυθιστορήματος, ο Ουόρμολντ και η Μπεατρίς αποφασίζουν να παντρευτούν και να ζήσουν στο Λονδίνο. Η Μίλι πρόκειται να πάει σε ένα ελβετικό σχολείο, το οποίο πληρώνεται από τα κέρδη του Ουόρμολντ για τις υπηρεσίες του.

Διασκευές

Το 1959 το μυθιστόρημα διασκευάστηκε σε κινηματογραφική ταινία σε σκηνοθεσία Κάρολ Ριντ, σε σενάριο του συγγραφέα και πρωταγωνιστή τον Άλεκ Γκίνες. Το 1963, διασκευάστηκε σε όπερα από τον Μάλκομ Ουίλιαμσον. Το 2007, διασκευάστηκε σε θεατρικό έργο του Κλάιβ Φράνσις.

Μεταφράσεις στα ελληνικά

• μτφ. Γ. Βιτιβίλιας εκδ. Φέξης, 1959 και εκδ. Αγγελάκη, 2018
• μτφ. Μαριάννα Βαρκαρόλη, εκδ. Πόλις, α΄ έκδ. 2004

Παραπομπές

{{Authority control {{DEFAULTSORT:Ο

Κατηγορία:Κατασκοπευτικά μυθιστορήματα

Κατηγορία:Μυθιστορήματα του Α' Παγκοσμίου Πολέμου

Κατηγορία:Ταινίες Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου

Κατηγορία:Ταινίες βασισμένες σε πραγματικά γεγονότα (Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος)

Κατηγορία:Βρετανικές πολεμικές ταινίες

Κατηγορία:Ταινίες βασισμένες σε βρετανικά μυθιστορήματα

Κατηγορία:Αγγλόφωνες ταινίες

Έρικ Άμπλερ

</blockquote {{πληροφορίες προσώπου |εικόνα= |λεζάντα=

(γαλλικός τίτλος: (αγγλικά: (αγγλικός τίτλος:

κάτι και στο τέλος

Ο Fisher King έχει τραυματιστεί στη βουβωνική χώρα και η πληγή του έχει επίσης επηρεάσει το βασίλειο στο οποίο κυβερνά. Το άλλοτε γόνιμο και άφθονο έδαφος έχει πάψει να αποδίδει καλλιέργειες. η γη έχει γίνει ερημιά.

, Alan Alexander Milne

Οι αρχές του αιώνα

Ποίηση

Ένας σημαντικός Βρετανός λυρικός ποιητής των πρώτων δεκαετιών του 20ού αιώνα ήταν ο Τόμας Χάρντι, ήδη επιτυχημένος μυθιστοριογράφος που στράφηκε αποκλειστικά στην ποίηση με κυρίως αντιπολεμικά έργα για τον Δεύτερο Πόλεμο των Μπόερς, στα οποία αναδεικνύει τις συνέπειες του πολέμου για τον απλό άνθρωπο. Δεν ήταν μοντερνιστής, ωστόσο θεωρείται μια σημαντική μεταβατική φιγούρα μεταξύ της βικτωριανής εποχής και του νέου αιώνα.

Στις πρώτες δεκαετίες του 20ού αιώνα, οι λεγόμενοι Γεωργιανοί ποιητές όπως ο Ουόλτερ ντε λα Μέαρ και ο Τζον Μέισφιλντ διατήρησαν μια συντηρητική προσέγγιση στην ποίηση συνδυάζοντας τον ρομαντισμό, συναισθηματισμό και ηδονισμό της βικτωριανής εποχής με μοντερνιστικά στοιχεία.

Οι εμπειρίες του Α' Παγκοσμίου Πολέμου αποτυπώθηκαν στα έργα ποιητών του πολέμου, μεταξύ των οποίων: ο Ρούπερτ Μπρουκ, ο Γουίλφρεντ Όουεν, ο Έντουαρντ Τόμας, ο Ισαάκ Ρόζενμπεργκ, που σκοτώθηκαν στο μέτωπο, ο Έντμουντ Μπλάντεν και ο Ζίγκφριντ Σασούν.

Η εξαιρετικά πρωτότυπη ποίηση του βικτωριανού Τζέραρντ Μάνλεϊ Χόπκινς δημοσιεύτηκε το 1918, πολύ μετά τον θάνατό του, ενώ η καριέρα του σημαντικού μοντερνιστή ποιητή, Ιρλανδού Ουίλιαμ Μπάτλερ Γέιτς, από τις σημαντικότερες μορφές της αγγλικής λογοτεχνίας του 20ού αιώνα, είχε ήδη αρχίσει αργά στη βικτωριανή εποχή.

Μυθιστόρημα

Ο μοντερνισμός επρόκειτο να γίνει ένα σημαντικό λογοτεχνικό κίνημα στις πρώτες δεκαετίες του νέου αιώνα, ωστόσο η βικτωριανή αφηγηματική παράδοση συνεχίστηκε κατά την Εδουαδιανή εποχή (1901 - 1914) και αναδείχθηκαν πολλοί αξιόλογοι συγγραφείς που δεν ήταν μοντερνιστές, όπως οι δημοφιλείς συγγραφείς, ήδη καταξιωμένοι από τον προηγούμενο αιώνα:

• Ράντγιαρντ Κίπλινγκ, Βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας το 1907, με ιστορίες από την περίοδο της αποικιοκρατίας στη Βρετανική Ινδία: Κιμ (1901). Τα βιβλία του αντανακλούν την περηφάνια για τις υπερπόντιες επεκτάσεις της Βρετανίας, την αισιοδοξία αλλά και τις αγωνίες της εποχής.

• Χ. Τζ. Γουέλς, γνωστός για τα μυθιστορήματα επιστημονικής φαντασίας του: Οι πρώτοι άνθρωποι στη Σελήνη (1901).

• Χένρι Τζέιμς, σημαντική μεταβατική φυσιογνωμία μεταξύ του ρεαλισμού της βικτωριανής εποχής και του μοντερνισμού του 20ού αιώνα, συνέχισε να δημοσιεύει σημαντικά μυθιστορήματα, όπως Οι Πρεσβευτές (1903) και Το χρυσό κύπελλο (1904).

• Ο γεννημένος στην Πολωνία πρόδρομος του μοντερνισμού Τζόζεφ Κόνραντ, καπετάνιος στο επάγγελμα, δημοσίευσε τα πρώτα του σημαντικά έργα: Η καρδιά του σκότους το 1899 και Λόρδος Τζιμ το 1900. Στα βιβλία του, που είναι κυρίως εξωτικές περιπέτειες, παρουσίασε τη ζωή των ηρώων του σαν μια σειρά συνεχών εσωτερικών αγώνων, όπου μια στιγμή αδυναμίας με αποτέλεσμα την ταλάντευση της ευθύνης απέναντι στους άλλους, συχνά οδηγεί σε ανεπανόρθωτες καταστροφές. Για να κατανοήσει ακόμη και τις πιο μικρές λεπτομέρειες στα κίνητρα των ηρώων του και να τους σκιαγραφήσει βαθύτερα, παρουσιάζει τις ιστορίες του από πολλές οπτικές γωνίες, συμπληρώνει την αντικειμενική απεικόνιση με υποκειμενικές εκτιμήσεις διαφορετικών αφηγητών της ίδιας ιστορίας και διαταράσσει τη χρονολογική σειρά με συχνές επιστροφές σε διάφορες λεπτομέρειες της αφήγησης. Αξιόλογα μυθιστορήματά του είναι επίσης Ο μυστικός πράκτορας (1907) που πραγματεύεται πολιτικά ζητήματα του σύγχρονου κόσμου, το Chance ( 1913), μια ιστορία προδοσίας, δειλίας και μοιραίας μοναξιάς στη ζωή και Η γραμμή σκιάς (1916) που απεικονίζει την ωρίμανση ενός νεαρού καπετάνιου κατά τη διάρκεια ενός επικίνδυνου θαλάσσιου ταξιδιού.

Μυθιστοριογράφοι που επίσης τήρησαν τα παραδοσιακά μοτίβα της μυθιστορηματικής αφήγησης περιλαμβάνουν τους

• Άρνολντ Μπένετ: αρκετά μυθιστορήματά του, με πρώτο Η Άννα των Πέντε Πόλεων (1902), αναφέρονται στο περιβάλλον πέντε βιομηχανικών πόλεων που συγχωνεύτηκαν στο τεράστιο Στόουκ ον Τρεντ στις αρχές του 20ού αιώνα. Ο Μπένετ αποκάλυψε την άλλη πλευρά της εδουαρδιανής ευημερίας, παρουσιάζοντας τη μελαγχολική και στερημένη ζωή των μέσων και κατώτερων τάξεων της επαρχιακής Αγγλίας, που η εμφάνισή τους στο πολιτικό και κοινωνικό προσκήνιο άσκησε μεγάλη επίδραση τα επόμενα χρόνια και στη λογοτεχνία. Έγραψε επίσης μυθιστορήματα διασκεδαστικά όπως το Θαμμένος ζωντανός (1908), μια καυστική σάτιρα του κόσμου της τέχνης.
• Τζον Γκάλσγουορθυ, Νόμπελ Λογοτεχνίας το 1932, με έργα όπως τον ρεαλιστικό μυθιστορηματικό κύκλο Ο θρύλος των Φόρσαϊτ (1922), που παρουσιάζει τον κόσμο των ανώτερων τάξεων της αγγλικής κοινωνίας και την καταστροφική δύναμη του πλούτου. Ο Γκάλσγουορθυ απεικονίζει τις τύχες πολλών γενεών μιας αγγλικής αριστοκρατικής οικογένειας από το 1886 έως το τέλος της δεκαετίας του 1920 με σκοπό να καταδείξει ότι αναπόφευκτα τελειώνει η εποχή της παλιάς αυτοκρατορικής Αγγλίας, ο παλιός κόσμος των σταθερών αξιών πεθαίνει και ο νέος κόσμος ακόμη αναζητά τις νέες. Το συμβατικό αφηγηματικό ύφος του υιοθετεί σχεδόν όλες τις στυλιστικές τεχνοτροπίες των βικτωριανών.
• Έντουαρντ Μόργκαν Φόρστερ, έγραψε στη ρεαλιστική παράδοση της αγγλικής πεζογραφίας εμπλουτισμένη με ιμπρεσιονιστικές τεχνικές και τα έργα του θεωρείται ότι περιλαμβάνουν τόσο μοντερνιστικά όσο και βικτωριανά στοιχεία. Μερικά μυθιστορήματά του έχουν γίνει κινηματογραφικές ταινίες: Δωμάτιο με θέα, Επιστροφή στο Χάουαρντς Εντ. Το πιο διάσημο έργο του Φόρστερ, Το πέρασμα στην Ινδία (1924), αντανακλά τις προκλήσεις του ιμπεριαλισμού και εξερευνά τη σύγκρουση του ανατολικού και του δυτικού πολιτισμού στις άνισες συνθήκες της αποικιοκρατίας. Άλλα μυθιστορήματά του αναφέρονται στους περιορισμούς και την υποκρισία της Εδουαρδιανής κοινωνίας στην Αγγλία.

Άλλοι σημαντικοί συγγραφείς αυτής της περιόδου ήταν ο Άρθουρ Κόναν Ντόιλ που συνέχισε να γράφει ιστορίες με τον Σέρλοκ Χολμς ως το 1927, ο Γκίλμπερτ Κιθ Τσέστερτον συγγραφέα δοκιμίων, πολεμικών, λογοτεχνικής κριτικής, βιογραφιών αγίων, καθώς και φανταστικών ιστοριών: Ο άνθρωπος που τον έλεγαν Πέμπτη (1908 ) και αστυνομικών μυθιστορημάτων με ήρωα τον λογοτεχνικό ντετέκτιβ τον Καθολικό ιερέα πατέρα Μπράουν (από το 1911). Παιδική λογοτεχνία έγραψαν η Ίντιθ Νέσμπιτ και η Μπεατρίξ Πότερ, το 1902 δημιουργήθηκε από τον Τζέιμς Μάθιου Μπάρι ο χαρακτήρας του Πίτερ Παν.

Η λογοτεχνία μεταξύ των δύο παγκοσμίων πολέμων

Βιρτζίνια Γουλφ (1982-1941)

Μοντερνισμός

Ο λογοτεχνικός μοντερνισμός ξεκινά στην Αγγλία στις αρχές του 20ού αιώνα από μια γενική αίσθηση απογοήτευσης από την βεβαιότητα και τον συντηρητισμό της βικτωριανής εποχής.Το κίνημα επηρεάστηκε από τις ιδέες των Κάρολου Δαρβίνου, Ερνστ Μαχ, Ανρί Μπεργκσόν, Φρίντριχ Νίτσε, Τζέιμς Φρέιζερ, Καρλ Μαρξ και τις ψυχαναλυτικές θεωρίες του Σίγκμουντ Φρόυντ, μεταξύ άλλων. Ο Α' Παγκόσμιος Πόλεμος είχε σημαντική επίδραση και στη λογοτεχνία και οι οικονομικές και κοινωνικές αλλαγές συνέβαλλαν στην ανάπτυξη του κινήματος που αναπτύχθηκε κυρίως στη δεκαετία του 1920 και συνεχίστηκε στη δεκαετία του 1930 και αργότερα. Τα χαρακτηριστικά του περιλαμβάνουν τη διάλυση της μορφής και τη διάθεση για πειραματισμό που επιτυγχάνονται με τον κατακερματισμό, τη χρήση της συνειδησιακής ροής και την εγκατάλειψη της γραμμικής αφήγησης.

Ποίηση

Ήδη από το 1908, ποιητές απέρριψαν το παραδοσιακό ύφος και πειραματίστηκαν σε νέες ποιητικές τεχνικές, όπως τα μέλη της ομάδας των Εικονιστών μεταξύ των οποίων ο Ρίτσαρντ Άλντινγκτον, ο Ντ. Χ. Λώρενς και ο Αμερικανός Έζρα Πάουντ.

Σημαντικός μοντερνιστής ποιητής, απογοητευμένος από την τεράστια τραγωδία του Μεγάλου Πολέμου, που έφτασε στο σημείο να δει σ' αυτόν το σημάδι της παρακμής όλου του Δυτικού Πολιτισμού ήταν ο γεννημένος στην Αμερική και Βρετανός πολίτης από το 1927 Τ.Σ. Έλιοτ. Τα πιο διάσημα έργα του είναι Η έρημη χώρα (1922) και το θεατρικό έργο Φονικό στην εκκλησιά (1935).

Σε παρένθεση, ένα μοντερνιστικό επικό ποίημα βασισμένο στις εμπειρίες του συγγραφέα Ντέιβιντ Τζόουνς κατά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, δημοσιεύτηκε το 1937. Ο ποιητής Ουίσταν Ώντεν ήταν ένας άλλος σημαντικός μοντερνιστής στη δεκαετία του 1930.

Ο Σκωτσέζος ποιητής Χιου ΜακΝτέρμιντ άρχισε να δημοσιεύει στη δεκαετία του 1920. Το έργο του Ένας μεθυσμένος κοιτάζει το γαϊδουράγκαθο (1926) είναι ένα μοντερνιστικό εκτενές ποίημα που εξετάζει την πολιτιστική και πολιτική κατάσταση της Σκωτίας. Η ποίηση του Ντ. Χ. Λώρενς μετά τον πόλεμο είναι ξεκάθαρα στη μοντερνιστική παράδοση.

Μυθιστόρημα

Στην αγγλική πεζογραφία, στο τέλος του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου εμφανίστηκαν συνεχείς προσπάθειες εγκατάλειψης των παραδοσιακών αφηγηματικών τεχνικών. Στους σημαντικούς πρώιμους μοντερνιστές περιλαμβάνεται η Ντόροθι Ρίτσαρντσον, της οποίας το ημι-αυτοβιογραφικό Αιχμηρές στέγες (1915), είναι ένα από τα πρώτα μοντερνιστικά μυθιστορήματα. Επίσης η Νεοζηλανδή συγγραφέας και κριτικός Κάθριν Μάνσφιλντ, τα διηγήματά της θεωρούνται σημαντική συμβολή στο μοντερνιστικό κίνημα.

Το έργο του Ιρλανδού συγγραφέα Τζέιμς Τζόις (1882 – 1941) χαρακτηρίζεται από τους πιο ακραίους πειραματισμούς. Η τεχνική της συνειδησιακής ροής βρίσκεται ήδη στο μυθιστόρημά του Πορτρέτο του καλλιτέχνη σε νεαρή ηλικία (1916). Το αριστούργημά του Οδυσσέας (1922), που διαδραματίζεται σε μια μέρα στο Δουβλίνο το 1904, περιλαμβάνει, εκτός από την παραδοσιακή αφήγηση, εσωτερικούς μονολόγους, ονειρικές καταστάσεις, ερωτικό ενθουσιασμό, μέθη και παραισθήσεις. Χαρακτηριστικό έργο αυτής της τεχνικής είναι το μυθιστόρημα του Τζόις Η Αγρύπνια των Φίννεγκαν (1939), το πιο εκκεντρικό έργο του 20ού αιώνα στην Αγγλόφωνη πεζογραφία, στο οποίο οι λέξεις είναι σκόπιμα αλλοιωμένες - δημιουργεί μια ειδική γλώσσα για να εκφράσει τη συνείδηση ​​ενός ονειροπόλου χαρακτήρα - και συχνά διαδέχονται η μία την άλλη όχι πάντα με βάση το νόημα, η δε πλοκή, χωρίς καμία λογική, βασίζεται σε μια σειρά από φαινομενικά άσχετα λογοπαίγνια και συνειρμούς σχεδόν αδύνατο να κατανοηθούν. Ο Τζόις θεωρείται ο πιο ριζοσπαστικός καινοτόμος: ποτέ άλλοτε συγγραφέας δεν είχε μεταφέρει τον αναγνώστη τόσο ολοκληρωτικά σε μια άλλη συνείδηση, όπου ημισυνείδητες αναμνήσεις, σκιασμένες σκέψεις και ασαφείς αισθήσεις αναμειγνύονταν με εικόνες, οσμές και ήχους.

Σημαντική εκπρόσωπος του μοντερνισμού ήταν και η Βιρτζίνια Γουλφ, η οποία ανέλυσε τη μετάβαση από την παραδοσιακή στην πειραματική αφήγηση σε πολλά δοκίμια. Ήταν επιδραστική φεμινίστρια και σημαντική καινοτόμος με μυθιστορήματα όπως Η κυρία Ντάλογουεϊ (1925), Στο Φάρο (1927) κ.λ.. Ο Τ.Σ. Έλιοτ άρχισε μια προσπάθεια να αναμορφώσει το ποιητικό δράμα, γνωστό θεατρικό έργο του είναι το Φονικό στην Εκκλησιά (1935).

Πειραματικό μυθιστόρημα έγραψε επίσης η Μέι Σίνκλερ, φεμινίστρια και από τις πρώτες οπαδούς της ψυχανάλυσης, η οποία χρησιμοποίησε για πρώτη φορά τον όρο «συνειδησιακή ροή» το 1915 για να χαρακτηρίσει την αφηγηματική τεχνική της Ντόροθι Ρίτσαρντσον, η οποία έγραψε σ'αυτό το ύφος πριν από τον Τζόις και τη Γουλφ. Σημαντική συγγραφέας διηγημάτων που συνέβαλε στην ανάπτυξη του ευρωπαϊκού μοντερνισμού είναι η Κάθριν Μάνσφιλντ.

Ο Ντ. Χ. Λώρενς έγραψε σε μια εποχή αλλαγής της κοινωνικής στάσης απέναντι στις γυναίκες και τη σεξουαλικότητα. Τα έργα του, με έντονα συμβολικά και μυστικιστικά νοήματα επικεντρώνονται στις δυνάμεις του υποσυνείδητου και στις ερωτικές σχέσεις. Περιέγραψε τη βρετανική εργατική τάξη, ωστόσο το κύριο λογοτεχνικό του θέμα ήταν η κοινωνική αποξένωση στη βιομηχανική κοινωνία και οι διαπροσωπικές σχέσεις σε ένα τέτοιο περιβάλλον. Αρχικά έγραψε σε παραδοσιακή γραφή, στα μεταγενέστερα μυθιστορήματα και κυρίως στην ποίηση οδηγήθηκε προς τις νέες πειραματικές τεχνικές του μοντερνισμού, αν και δεν τις εφάρμοσε τόσο ριζοσπαστικά όσο οι Έζρα Πάουντ, Τ. Σ. Έλιοτ και Τζόις. Τα έργα του οδήγησαν μια γενιά συγγραφέων και αναγνωστών να ξεφύγουν από τους βικτωριανούς κοινωνικούς, σεξουαλικούς και πολιτιστικούς περιορισμούς και προσφέρουν μια εικόνα για την κοινωνική και πολιτιστική ιστορία του μοντερνισμού. Αρκετά βιβλία του, όπως Γιοί και εραστές (1913), Το ουράνιο τόξο (1915), Ερωτευμένες γυναίκες (1920) και Ο εραστής της λαίδης Τσάτερλι (1928) - θεωρήθηκαν άσεμνα και για χρόνια η έκδοσή τους ήταν απαγορευμένη.

Το μυθιστόρημα στον μεσοπόλεμο

Παράλληλα, το παραδοσιακό μυθιστόρημα ανανεώθηκε θεματικά και εκπροσωπήθηκε από σημαντικούς συγγραφείς:

Ο Ρόμπερτ Γκρέιβς (1895 - 1985) το 1929 δημοσίευσε το αυτοβιογραφικό βιβλίο Αποχαιρετισμός σε όλα αυτά στο οποίο αποτυπώνει τις εμπειρίες του από τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και τις απόψεις του για την αγγλική κοινωνία στη μεταπολεμική περίοδο. Ωστόσο, το επίκεντρο του έργου του είναι τα ιστορικά μυθιστορήματα, το πιο διάσημο είναι το Εγώ, ο Κλαύδιος (1934) και η συνέχεια, Κλαύδιος ο Θεός και η σύζυγός του Μεσσαλίνα (1934) σχετικά με τη μοίρα του Ρωμαίου αυτοκράτορα Κλαύδιου, Κόμης Βελισάριος (1938) που αναφέρεται στη ζωή του βυζαντινού στρατηγού του 6ου αιώνα Βελισάριου (1944), έργα εμπνευσμένα από αρχαίους ελληνικούς μύθους όπως Η κόρη του Ομήρου ή το Τα νησιά της αφροσύνης (1949) για μια ισπανική ναυτική αποστολή που κατευθύνεται για να αποικίσει τα νησιά του Σολομώντα. Επίσης γνωστό είναι το βιβλίο του για τον Λώρενς της Αραβίας (1927) μια βιογραφία του Βρετανού στρατιωτικού Τόμας Έντουαρντ Λόρενς, ο οποίος έγινε διάσημος για τη δράση του στην Αραβική Επανάσταση του 1916 κατά της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Αναγνωρίζεται επίσης το ποιητικό έργο του Γκρέιβς, καθώς και η εκτενής επισκόπηση και ερμηνεία της ελληνικής μυθολογίας, Οι ελληνικοί μύθοι (1955).

Ο Ρίτσαρντ Άλντινγκτον κατέθεσε επίσης τις συγκλονιστικές εμπειρίες του από τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και καυστική κριτική της συντηρητικής αγγλικής κοινωνίας πριν τον πόλεμο στα αντιπολεμικά μυθιστορήματα Ο θάνατος ενός ήρωα (1929) και Όλοι οι άνθρωποι είναι εχθροί (1933). Οι απαρχές του έργου του συνδέονται με τον Εικονισμό, ένα ποιητικό ρεύμα στις πρώτες δεκαετίες του 20ού αιώνα, με κύριο μέλος τον Έζρα Πάουντ. Το πιο διάσημο από τα ποιητικά έργα του είναι το Ένα όνειρο στον κήπο του Λουξεμβούργου (1930), ένα ερωτικό ποίημα που αντικατοπτρίζει επίσης τις πικρές εμπειρίες του από τον πόλεμο.

Ο Άλντους Χάξλεϋ το 1932 δημοσίευσε τη διάσημη δυστοπία του Θαυμαστός καινούργιος κόσμος, που αναφέρεται σε μια εφιαλτική μελλοντική κοινωνία και επικρίνει τις πιθανές αρνητικές συνέπειες των επιστημονικών και τεχνολογικών επιτευγμάτων της εποχής του, έργο που απέρριπτε την πίστη στην επιστημονική και κοινωνική πρόοδο της ανθρωπότητας όπως εκφράζονταν στα βιβλία επιστημονικής φαντασίας του Χ. Τζ. Γουέλς. Στη δεκαετία του 1950, ο Χάξλεϋ έγινε γνωστός για το ενδιαφέρον του για τα ψυχεδελικά και παραισθησιογόνα φάρμακα όπως το LSD ή η μεσκαλίνη, τα οποία χρησιμοποίησε και μετά το 1960 όταν η υγεία του επιδεινώθηκε (συνήθως υπό ιατρική επίβλεψη). Αυτά τα πειράματα οδήγησαν στη συγγραφή βιβλίων για το θέμα: Οι πύλες της αντίληψης (1954 ) και Ουρανός και κόλαση (1956).

Ο Σόμερσετ Μομ (1874 - 1965), από το εκτενές πεζογραφικό του έργο διακρίνονται το έντονα αυτοβιογραφικό μυθιστόρημα Ανθρώπινη δουλεία (1915), Το φεγγάρι και έξι πένες (1919), το Τσάι και ματαιοδοξία (1930) για το περιβάλλον συγγραφέων και καλλιτεχνών, Το θέατρο (1937), αναφέρεται στη θυελλώδη σχέση μιας επιτυχημένης ηθοποιού με έναν νεαρό που επιδιώκει την κοινωνική άνοδο, το μυθιστόρημα Στην κόψη του ξυραφιού (1944) η ιστορία ενός Αμερικανού πιλότου που μετά το τέλος του πολέμου αρνείται να συμμορφωθεί με τους αστικούς κανόνες ζωής. Έγραψε επίσης διηγήματα, αρκετά αναφέρονται στη ζωή των Δυτικών, κυρίως Βρετανών, αποικιοκρατών στην Άπω Ανατολή, Βροχή (1923)

Η Άιβι Κόμπτον-Μπάρνετ ανέπτυξε μια ιδιότυπη γραφή στα μυθιστορήματά της με την πλοκή να εξελίσσεται σχεδόν εξ ολοκλήρου μέσα από διαλόγους και θέμα τη βία στις προσωπικές σχέσεις και την οικογενειακή ζωή της ανώτερης μεσαίας τάξης της ύστερης βικτωριανής και της εδουαρδιανής εποχής. Η Ελίζαμπεθ Μπόουεν με έργα που αναφέρονται στην παρακμή της ανώτερης τάξης της βρετανικής κοινωνίας και στη ζωή στο Λονδίνο την εποχή του Β΄Παγκοσμίου πολέμου

Ο Τζορτζ Όργουελ, από τους επιδραστικότερους Άγγλους συγγραφείς του 20ού αιώνα, έγραψε πολυάριθμα δοκίμια, μυθιστορήματα κοινωνικής κριτικής: Κρατήστε σφιχτά τον μικροαστισμό σας (1936), το βιβλίο-μαρτυρία για τον Ισπανικό Εμφύλιο Φόρος Τιμής στην Καταλωνία (1938), αν και τα πιο διάσημα μυθιστορήματά του: Η Φάρμα των Ζώων (1945) και 1984 (1949), τα έγραψε μετά τον πόλεμο.

Ο Π. Γκ. Γούντχαους έγραψε ευθυμογραφικά μυθιστορήματα με πολλούς χαρακτήρες που συνθέτουν με σαρκαστικό τρόπο μια τοιχογραφία της αγγλικής κοινωνίας του μεσοπολέμου: Κεραυνός εν αιθρία (Summer Lightning, 1929).

Ο Σάμιουελ Μπέκετ δημοσίευσε το πρώτο του σημαντικό έργο, το μυθιστόρημα Murphy το 1938. Την ίδια εποχή δημοσιεύτηκαν τα πρώιμα σημαντικά έργα του Γκράχαμ Γκρην: Ένα όπλο για πούλημα (1936) και το Μπράιτον Ροκ (1938). Πολλά έργα του έχουν διασκευασθεί σε ταινίες όπως Ο Τρίτος Άνθρωπος (1949).

Ο Γκράχαμ Γκρην είναι από τους σημαντικότερους Άγγλος μυθιστοριογράφους του δεύτερου μισού του 20ού αιώνα. Οι ιστορίες του συνδυάζουν επικά με ηθικά και θρησκευτικά ερωτήματα από μια ανορθόδοξη καθολική οπτική. Ο συγγραφέας χώρισε το έργο του σε δύο κατηγορίες, τις «διασκεδάσεις» και τη «σοβαρή» γραμμή. Το «διασκεδαστικό ανάγνωσμα», το οποίο περιέχει επίσης ισχυρά κοινωνικά και πολιτικά κίνητρα, περιλαμβάνει συγκεκριμένα το Vlak do Istanbul ( 1932 , Stamboul Train), Ένα όπλο για πούλημα (1936), Secret Courier ( 1939 , The Confidential Agent) , The Ministry of Fear ( 1943 ), Our Man in Havana ( 1958 ) και Ο ανθρώπινος παράγοντας ( 1978 ). Η σοβαρή γραμμή αντιπροσωπεύεται κυρίως από τα μυθιστορήματα Brighton Rock ( 1938 ), Power and Glory ( 1940 ), Heart of the Matter (1948), The End of the Affair ( 1951 ) και A Burnt Out- Case ( 1961 ), που ασχολούνται με ζητήματα πίστης και αμφιβολίας στο πλαίσιο της ανθρώπινης ευθύνης και δέσμευσης. Μυθιστορήματα με έντονα πολιτικά θέματα περιλαμβάνουν The Quiet American ( 1955 ), που διαδραματίζεται κατά τη διάρκεια του πολέμου του Βιετνάμ, The Comedians ( 1966 ), μια ιστορία από την Αϊτή κατά τη διάρκεια της δικτατορίας και του αστυνομικού τρόμου του Προέδρου Duvalier και The Honorary Consul ( 1973 , The Honorary Consul) της Παραγουάης επί δικτάτορα Στρόσνερ. Το μυθιστόρημα Dr. Fisher of Geneva or The Bomb Party ( 1980 , Dr. Fisher of Geneva or The Bomb Party) είναι μια ηθική για την ανθρώπινη απληστία. Τα μυθιστορήματα Ταξιδεύοντας με τη θεία μου ( 1969 ) και Μονσινιόρ Κιχώτης ( 1982 ) είναι κυρίως χιουμοριστικά .

Η ποίηση στη δεκαετία του '30

Στη δεκαετία του 1930, η αγγλική ποίηση χαρακτηρίζεται από αναφορές σε κοινωνικά θέματα και ριζοσπαστικό αριστερό προσανατολισμό, που πυροδοτήθηκαν από την οικονομική κρίση μετά το Μεγάλο Κραχ του 1929, τον αναδυόμενο ευρωπαϊκό φασισμό και τον Ισπανικό εμφύλιο. Αυτές οι τάσεις εκδηλώθηκαν ιδιαίτερα στο έργο των ποιητών της λεγόμενης ομάδας Ώντεν, που περιλάμβανε τους Ουίσταν Ώντεν, Λούι ΜακΝίς, Στήβεν Σπέντερ και Σέσιλ Ντέι-Λιούις, οι οποίοι έγραφαν ποιήματα με έντονη αριστερή πολιτική χροιά. Χαρακτηρίζονται από τη χρήση καθομιλουμένης γλώσσας και ρυθμικά πειράματα εμπνευσμένα αφενός από παλαιότερη ποίηση αλλά και από τη μουσική τζαζ. Αυτοί οι πολιτικοποιημένοι ποιητές - όλοι πανεπιστημιακοί καθηγητές - ενδιαφέρονταν περισσότερο για το περιεχόμενο και την κυκλοφορία του έργου τους στο πλατύ αναγνωστικό κοινό παρά για τη μορφή.

Ο Ντύλαν Τόμας (1914 – 1953), του οποίου η ποίηση είναι κοντά στον σουρεαλισμό, δημιούργησε το δικό του εξαιρετικά ποιητικό ύφος, βασισμένο στην πλούσια εικονογραφία και τη χρήση παραδόσεων των εθνικών βάρδων της Ουαλίας. Έγινε παγκοσμίως γνωστός κυρίως με την ποιητική του συλλογή Θάνατοι και είσοδοι (1946), στην οποία αναφέρεται σε θέματα της ανθρώπινης ύπαρξης και τη σύγκρουση μεταξύ των δυνάμεων της ζωής και του θανάτου. Το βιβλίο διηγημάτων του Πορτρέτο του καλλιτέχνη ως νεαρού σκύλου (1940), του οποίου ο τίτλος είναι μια παράφραση του τίτλου μυθιστορήματος του Τζέιμς Τζόις, έχει θέμα τη νοσταλγική λαχτάρα του ποιητή για τη χαμένη του παιδική ηλικία και την περασμένη εποχή της ευτυχισμένης και ανέμελης νιότης. Η ποίησή του είχε τεράστιο αντίκτυπο στις επόμενες γενιές ποιητών.

Το θέατρο στο πρώτο μισό του 20ού αιώνα

Στην αρχή του αιώνα οι Ιρλανδοί θεατρικοί συγγραφείς Τζορτζ Μπέρναρντ Σω και Τζον Μίλιγκτον Σινγκ άσκησαν επιρροή στο βρετανικό δράμα. Η καριέρα του Σω ξεκίνησε την τελευταία δεκαετία του 19ου αιώνα και συνεχίστηκε με έργα όπως Το επάγγελμα της κυρίας Γουώρεν (1902), Πυγμαλίων (1913). Ο Σω μετέτρεψε το Εδουαρδιανό θέατρο σε αρένα συζητήσεων σχετικά με σημαντικά πολιτικά και κοινωνικά ζητήματα όπως ο γάμος, η ηθική τάξη, οι εξοπλισμοί και ο πόλεμος καθώς και τα δικαιώματα των γυναικών. Τα έργα του Σινγκ ανήκουν στην πρώτη δεκαετία του 20ού αιώνα, το πιο διάσημο έργο του, Το λεβεντόπαιδο του Δυτικού Κόσμου (1907) «προκάλεσε οργή και ταραχές όταν παίχτηκε για πρώτη φορά» στο Δουβλίνο.

Ο Σόμερσετ Μομ συνέχισε με πνευματώδεις κοινωνικές φάρσες στην παράδοση του Όσκαρ Ουάλντ όπως Η σταθερή σύζυγος (1926). Αναφέρθηκε επίσης και στον αντίκτυπο του Α΄ ΠΠ και τον νέο τρόπο ζωής: Διά παρασχεθείσας υπηρεσίας (1932). Έγραψε συνολικά 39 θεατρικά έργα, ωστόσο, το επίκεντρο του έργου του είναι η πεζογραφία.

Ο Νόελ Κάουαντ

Ο Σον Ο'Κέισι με διάσημα έργα εμπνευσμένα από την σύγχρονη ιρλανδική ιστορία: Η σκιά ενός αντάρτη (1923) είναι η ιστορία ενός ποιητή που λανθασμένα θεωρείται αντάρτης του IRA, Η Ήρα και το παγόνι (1924) παρουσιάζει τη σκληρή κοινωνική και πολιτική πραγματικότητα της ζωής στο Δουβλίνο κατά τον Ιρλανδικό εμφύλιο πόλεμο και διασκευάστηκε στην ομώνυμη ταινία από τον Άλφρεντ Χίτσκοκ. Οι άντρες ήρωες του Ο'Κέισι είναι όλοι αντι-ήρωες, κάποιοι συμπαθείς ονειροπόλοι, κάποιοι μεγαλόστομοι ή δειλοί, ενώ οι γυναίκες εμφανίζονται γενναίες και θαρραλέες. Αργότερα έγραψε και πειραματικά έργα με σουρεαλιστικά και εξπρεσιονιστικά στοιχεία, ωστόσο στα μεταγενέστερα έργα του αναφέρεται κυρίως σε κοινωνικά θέματα με σοσιαλιστική προσέγγιση: Κόκκινα τριαντάφυλλα για μένα (1942), αναφέρεται στον αγώνα εργατών για παραχώρηση συνδικαλιστικού δικαιώματος κατά τη μεγάλη απεργία του Δουβλίνου το 1913, κ.λ.

Ο μυθιστοριογράφος και θεατρικός συγγραφέας Τζον Μπόιντον Πρίστλεϊ. Το 1945, τη χρονιά που έληξε ο Β' Παγκόσμιος Πόλεμος, έγραψε το διάσημο θεατρικό έργο Ένας επιθεωρητής έρχεται. Αν και είναι γραμμένο το 1945, διαδραματίζεται το 1912, μόλις δύο χρόνια πριν ξεσπάσει ο Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος. Επιλέγοντας αυτήν την περίοδο, απεικόνισε τις στάσεις μιας τυπικής βρετανικής οικογένειας της ανώτερης μεσαίας τάξης στην προπολεμική Αγγλία και τις χρησιμοποίησε για να αντικατοπτρίσει τις ευρύτερες απόψεις της βρετανικής κοινωνίας.

Περιπέτειες - αστυνομικά στον 20ό αιώνα

Πολλά έργα που εκδόθηκαν τον 20ό αιώνα ήταν αστυνομικά μυθιστορήματα, κατασκοπευτικά μυθιστορήματα, ιστορικά ρομάντζα, περιπέτειες, έργα φαντασίας και έργα επιστημονικής φαντασίας.

Η Αγκάθα Κρίστι ήταν μια σημαντική και εξαιρετικά επιτυχημένη συγγραφέας αστυνομικών μυθιστορημάτων με ήρωες τον Ηρακλή Πουαρό και τη Μις Μαρπλ. Δημοσίευσε το πρώτο της μυθιστόρημα Η Μυστηριώδης Υπόθεση στο Στάιλς το 1920 και το τελευταίο με τίτλο Η Πύλη του Πεπρωμένου το 1973. Έγραψε περίπου 66 μυθιστορήματα, πολλά διηγήματα και θεατρικά έργα όπως την Ποντικοπαγίδα, που δεν έπαψε να παίζεται από το 1952. Πολλά έργα της έχουν διασκευασθεί σε ταινίες, όπως το Έγκλημα στο Οριάν Εξπρές και το Έγκλημα στον Νείλο. Αστυνομικά μυθιστορήματα έγραψε επίσης η Ντόροθι Λ. Σέγιερς, στα έργα της εμφανίζεται ο ερασιτέχνης ιδιωτικός ντετέκτιβ λόρδος Πίτερ Ουίμσεϊ, με κλασική μόρφωση και συλλέκτης παλιών εκδόσεων, το αριστοκρατικό του υπόβαθρο του παρέχει τον χρόνο και τα μέσα για την επίλυση αστυνομικών μυστηρίων. Μαζί με τις Νάιο Μαρς και Μάρτζερι Άλλινγκχαμ κυριάρχησαν στο αστυνομικό μυθιστόρημα τις δεκαετίες του 1920 και του 1930, που συχνά αποκαλείται «Η Χρυσή Εποχή του αστυνομικού μυθιστορήματος» και αργότερα. Μαζί, αυτές οι τέσσερις γυναίκες συγγραφείς τιμήθηκαν ως «Βασίλισσες του εγκλήματος».  The Mousetrap

Ο Έντγκαρ Ουάλας (1875 – 1932), με πιο διάσημα μυθιστορήματα The Green Archer (1923) και The Black Abbot (1926), αναφέρεται συχνά ως ο «βασιλιάς του εγκληματικού θρίλερ». Άλλοι αξιόλογοι συγγραφείς σε αυτό το είδος είναι η Ρουθ Ρέντελ, η Φίλις Ντόροθι Τζέιμς και ο Ίαν Ράνκιν.

Το 1937 ο Σέσιλ Σκοτ Φόρεστερ δημιούργησε τον λογοτεχνικό χαρακτήρα του Οράτιο Χόρνμπλαουερ, αξιωματικό του Ναυτικού και ήρωα σε περιπέτειες στο είδος του ναυτικού πολεμικού μυθιστορήματος. Έγραψε επίσης πολεμικές ναυτικές περιπέτειες που διαδραματίζονται κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκόσμιου πολέμου. Πολλά έργα του διασκευάστηκαν σε ταινίες όπως Η βασίλισσα της Αφρικής (1935) και Βυθίσατε το Βίσμαρκ! (1960).

Η Δάφνη Ντι Μωριέ, με μυθιστορήματα στα οποία χρησιμοποιούσε συχνά αστυνομική πλοκή και στοιχεία του γοτθικού μυθιστορήματος, τρόμου και φαντασίας και μερικά διασκευάστηκαν σε ταινίες από τον Άλφρεντ Χίτσκοκ: Η ταβέρνα της Τζαμάικα, Ρεβέκκα και Τα Πουλιά.

Το Riddle of the Sands του Erskine Childers (1903), είναι ένα πρώιμο παράδειγμα κατασκοπευτικής μυθοπλασίας. Ο Τζων Μπάκαν (1875–1940), ένας Σκωτσέζος διπλωμάτης, και αργότερα ο Γενικός Κυβερνήτης του Καναδά, θεωρείται μερικές φορές ο εφευρέτης του είδους θρίλερ . Τα πέντε μυθιστορήματά του με τον ηρωικό, Ρίτσαρντ Χάννεϋ , είναι από τα πρώτα του είδους. Το πρώτο μυθιστόρημα του Hannay, The Thirty-Nine Steps , έγινε διάσημη ταινία θρίλερ από τον Alfred Hitchcock . Ο Hannay ήταν το πρωτότυπο για τον ακόμη πιο διάσημο φανταστικό χαρακτήρα, τον James Bond 007 , που δημιουργήθηκε από τον Ian Fleming , και ο πρωταγωνιστής σε μια μεγάλη σειρά ταινιών. Ένας άλλος γνωστός συγγραφέας στο είδος του μυθιστορήματος κατασκόπων ήταν ο John le Carré .

Η μυθιστοριογράφος Georgette Heyer δημιούργησε το ιστορικό ρομαντικό είδος. Το πρωτότυπο έργο της Emma Orczy , The Scarlet Pimpernel (1905), ένας «ήρωας με μυστική ταυτότητα », έγινε το αγαπημένο του κοινού του Λονδίνου, παίζοντας περισσότερες από 2.000 παραστάσεις και έγινε ένα από τα πιο δημοφιλή σόου που ανέβηκαν στην Αγγλία μέχρι εκείνη τη στιγμή.

Μεταξύ των σημαντικών συγγραφέων στο είδος της φανταστικής λογοτεχνίας ήταν ο Τζ. Ρ. Ρ. Τόλκιν, συγγραφέας των Χόμπιτ και Ο Άρχοντας των Δαχτυλιδιών. Ο Κλάιβ Στέιπλς Λιούις συγγραφέας του Τα Χρονικά της Νάρνια και η Τζ. Κ. Ρόουλινγκ που έγραψε την εξαιρετικά επιτυχημένη σειρά με ήρωα τον Χάρι Πότερ. Ο Λόιντ Αλεξάντερ, νικητής του Newbery Honor καθώς και του μεταλλίου Newbery για την πενταλογία του The Chronicles of Prydain είναι ένας άλλος σημαντικός συγγραφέας μυθιστορημάτων φαντασίας για νεότερους αναγνώστες. Όπως και η φαντασία στις τελευταίες δεκαετίες του 20ου αιώνα, το είδος της επιστημονικής φαντασίας άρχισε να αντιμετωπίζεται πιο σοβαρά, και αυτό οφείλεται στο έργο συγγραφέων όπως ο Άρθουρ Κλαρκ ( 2001: A Space Odyssey ) και ο Michael Moorcock . Ένας άλλος εξέχων συγγραφέας σε αυτό το είδος, ο Ντάγκλας Άνταμς συνδέεται ιδιαίτερα με το έργο κόμικ επιστημονικής φαντασίας: Γυρίστε το Γαλαξία με Ώτο Στοπ. Οι κυρίαρχες μυθιστοριογράφοι όπως η Ντόρις Λέσινγκ και η Μάργκαρετ Άτγουντ έγραψαν επίσης έργα σε αυτό το είδος.

Γνωστός για τα μακάβρια, σκοτεινά κωμικά έργα φαντασίας του για παιδιά, ο Ρόαλντ Νταλ έγινε ένας από τους συγγραφείς με τις μεγαλύτερες πωλήσεις του 20ού αιώνα και τα πιο αγαπημένα παιδικά του μυθιστορήματα περιλαμβάνουν το Ο Τσάρλι και το Εργοστάσιο Σοκολάτας, Ματίλντα, Οι Mάγισσες.  Αξιόλογοι συγγραφείς στον χώρο των κόμικς είναι ο Νιλ Γκάιμαν και ο Άλαν Μουρ, ενώ ο Gaiman παράγει επίσης graphic novels .

Όσον αφορά την παιδική λογοτεχνία, το 1924 δημιουργήθηκε ο χαρακτήρας Γουίνι το Αρκουδάκι στη σειρά μυθιστορημάτων του Α. Α. Μιλν.

Παραπομπές

Πάτρικ Ο'Μπράιαν πρώτο μυθThe Golden Ocean (en) (1956)

Louis MacNeice ( 1907 – 1963 )Stephen Spender ( 1909 – 1995 )Cecil Day- Lewis ( 1904 – 1972 )

Our Man in Havana (Ο άνθρωπός μας στην Αβάνα Γκράχαμ Γκρην

{{Ονορέ ντε Μπαλζάκ [[Κατηγορία:Μυθιστορήματα του Ονορέ ντε Μπαλζάκ</nowiki>

Vathek Γουίλιαμ Τόμας Μπέκφoρντ Κατηγορία:Γοτθικά μυθιστορήματα [[Κατηγορία:Μυθιστορήματα που έγιναν ταινίες Le Médecin de Campagne, Bataille de la Bérézina Σίντνεϊ Πάτζετ

Κατηγορία:Αμερικανική λογοτεχνία {{Début de colonnes|taille=28}} {{Fin de colonnes}}

Αφήγημα για τον λοχαγό Καπέικιν Πληροφορίες θεατρικού έργου

Φάουστ Goethe's Faust Faust, Χερσότοπος

Το ημερολόγιο του Ιούλιου Ρόντμαν The Journal of Julius Rodman, Eureka (Εύρηκα)

• Το βαμμένο πέπλο (1925) Μομ

1932 την ίδια χρονιά με το A Glastonbury Romance του John Cowper Powys.

commonscat2 ή Commonscat

[[Κρίστοφερ Μάρλοου]] ''[[Ηρώ και Λέανδρος (Μάρλοου)|Ηρώ και Λέανδρος]] στο Αφροδίτη και Άδωνις (Σαίξπηρ)''

κάτι και στο τέλος

Le Menteur (Ο ψεύτης) Κάρλο Γκολντόνι Όσκαρ Ουάιλντ, Satyricon και τα [[Εφεσιακά του [Ξενοφών ο Εφέσιος στην [[Ιστορία του Απολλώνιου της Τύρου.

Μια ιστορία από τα άγρια βουνά, Η αυτού διασημότης, Το ερωτικό ραντεβού,

Κατηγορία:Ρωμαϊκή λογοτεχνία * <nowiki>{{Commonscat για εικόνες

• {DEFAULTSORT:Μυρζε, Ανρι
• Ένα Καπρίτσιο Αλφρέ ντε Μυσσέ Η Ζαν-Μαρί Λεπρένς ντε Μπωμόν ασχολήθηκε με τη συγγραφή και διασκευή παιδικών παραμυθιών όπως Η Πεντάμορφη και το Τέρας (1756) Portal bar|Βιογραφίες|Λογοτεχνία} DEFAULTSORT: Γκονκουρ, Εντμον}

• ο Σάμιουελ Μπάτλερ: Η Κοινή ανθρώπινη μοίρα ο Σάμιουελ Μπάτλερ γνωστός για το σατιρικό ουτοπικό μυθιστόρημα Erewhon (1872) και το ημι-αυτοβιογραφικό μυθιστόρημα  Κοινή ανθρώπινη μοίρα  (εκδόθηκε μεταθανάτια το 1903)
  

• Emile Gaboriau – Υπόθεση Λερούζ (1863)Μετάφραση: Ωρίων Αρκομάνης – Τιτίκα ΔημητρούλιαGutenberg – Γιώργος & Κώστας Δαρδανός (2018)
• Pierre Boileau, Thomas Nercejac – Οι λύκαινες (1956)

Auberge rouge

• gallery widths="220" heights="220" perrow="4" >
• </blockquote
• Μαρκ Λεβί Marc Levy Et si c'était vrai... (roman) Μακάρι να ήταν αλήθεια
• Early modern France
• Ιστορικισμός Historicisme στον Ζυλ Μισλέ
• Bataille d'Aboukir (1799) μάχη του Αμπουκίρ στον Αντουάν-Ζαν Γκρο
• Κερ-Ξαβιέ Ρουσέλ, Φελίξ Βαλοτόν, στο ομάδα Ναμπί//////Ανρί-Γκαμπριέλ Ιμπέλς και Τονί Ρομπέρ-Φλερί στον Πωλ Ρανσόν
• ένα από τα πρώτα επαναστατικά κινήματα στη ζωγραφική και με σημαντικό αντίκτυπο στην εξέλιξη της τέχνης του 20ού αιώνα./////Ζυλ Μπρετόν, Ρόζα Μπονέρ, Κατάλογος έργων του Ινστιτούτου Τέχνης του Σικάγου/////Πιερ-Αλεξάντρ Βινιόν, Σαρλ Περσιέ και Πιέρ Φονταίν στο Αυτοκρατορικός ρυθμός// La Farce de Maître Pathelin
• Αντρέ Σαλμόν και Μαρί Λορενσάν στον Μαξ Ζακόμπ/Pierre de L'Estoile Πιέρ ντε Λ'Ετουάλ στο Τύχη της Γαλλίας και Σαλαμπό

• Σιμόν Μαρμιόν Simon Marmion μεγάλα χρονικά της Γαλλίας, νησάκι Ερ Λανίκ στο Γκαβρινίς, Μπων πόλη,
• ζωγραφική ιστορικής θεματολογίας Tanneguy du Châtel, και Peinture d'histoire Ιστορική ζωγραφική στον Ωγκύστ Κουντέ

• Maurice Blanchot στον Αλαίν Ρομπ-Γκριγιέ, στο Νέο μυθιστόρημα
• Ζακ Μπελάνζ χαράκτη Ζακ Καλό στον Αβραάμ Μπος
• στον Ρομπέρ Σαμπατιέ Φιλίπ ντε Μπροκά στο Με την οχιά στο χέρι
• Ανατόλ Φρανς με Το έγκλημα του Συλβέστρου Μπονάρ (1881) Le Parfum de la dame en noir (roman) στον Γκαστόν Λερού
• Γέζι Σιεμιγκινόφσκι-Ελέουτερ Jerzy Siemiginowski-Eleuter μπαρόκ Πολωνία, Ádám Mányoki Ούγγροι: Άνταμ Μανιόκι, Τσέχος Πετρ Μπραντλ (Petr Brandl,
• All Quiet on the Western Front Première Guerre mondiale en littérature Les cent livres du siècle
• Jacques-Émile Blanche στον Ανρί ντε Μοντερλάν
• Μεγάλο Βραβείο των καλύτερων μυθιστορημάτων του πρώτου μισού του 20ού αιώνα

Τα 100 βιβλία του Αιώνα (Le Monde) Mademoiselle De Maupin (1835)

• La jeunesse de Théophile (1921)
• Les Pincengrain (1924)

Les âmes du Purgatoire (Οι ψυχές του Καθαρτηρίου, 1834)