Μετάβαση στο περιεχόμενο

Γεώργιος Ανδριανόπουλος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Περιήγηση ιστορικού διαδραστικά
← Προηγούμενη διαφορά
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
ΟπτικήΚώδικας wiki
Gtrbolivar (συζήτηση | συνεισφορές)
3.045 επεξεργασίες
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας
 
(48 ενδιάμεσες εκδόσεις από 16 χρήστες δεν εμφανίζονται)
Γραμμή 1: Γραμμή 1:
{{Πληροφορίες ποδοσφαιριστή
{{Πληροφορίες ποδοσφαιριστή <!--Πριν επεξεργαστείτε το πρότυπο, διαβάστε [[Πρότυπο:Πληροφορίες ποδοσφαιριστή]]-->
| όνομα = Γεώργιος Ανδριανόπουλος
| όνομα = Γεώργιος Ανδριανόπουλος
| εικόνα = Georgios Andrianopoulos.JPG
| εικόνα = Georgios Andrianopoulos.JPG
Γραμμή 5: Γραμμή 5:
| λεζάντα =
| λεζάντα =
| πλήρες όνομα =
| πλήρες όνομα =
| ημερομηνία γέννησης = 1903
| ημερομηνία γέννησης = [[25 Οκτωβρίου]] [[1903]]
| τόπος γέννησης = [[Πειραιάς]], [[Ελλάδα]]
| τόπος γέννησης = [[Πειραιάς]], [[Ελλάδα]]
| ημερομηνία θανάτου = 24 Φεβρουαρίου 1980
| ημερομηνία θανάτου = {{Ηθηλ|1980|2|24|1903|10|25}}
| τόπος θανάτου = [[Λονδίνο]], [[Ηνωμένο Βασίλειο]]
| τόπος θανάτου = [[Λονδίνο]], [[Ηνωμένο Βασίλειο]]
| ύψος =
| ύψος =
| θέση = {{fp|Επιθετικός}}
| θέση = Επιθετικός
| περίοδοινέων1 =
| περίοδοςνέων1 =
| σύλλογοινέων1 =
| ομάδανέων1 =
| περίοδοι1=1918- | ομάδες1= {{ft|Πειραϊκή Ένωσις}} | συμμετοχές1= | γκολ1=
| περίοδος1=1918- | ομάδα1= Πειραϊκή Ένωσις | συμμετοχές1= | γκολ1=
| περίοδοι2={{0|0000}}-1923 | ομάδες2= {{ft|Πειραϊκός Σύνδεσμος}} | συμμετοχές2= | γκολ2=
| περίοδος2={{0|0000}}-1923 | ομάδα2= Πειραϊκός Σύνδεσμος | συμμετοχές2= | γκολ2=
| περίοδοι3=1923-1924 | ομάδες3= {{ft|ΑΠΣ Πειραιώς}} | συμμετοχές3= | γκολ3=
| περίοδος3=1923-1924 | ομάδα3= Α.Π.Σ. Πειραιώς | συμμετοχές3= | γκολ3=
| περίοδοι4=1925-1931 | ομάδες4= {{ft|Ολυμπιακός Πειραιώς}} | συμμετοχές4= | γκολ4=
| περίοδος4=1925-1931 | ομάδα4= Ολυμπιακός Πειραιώς | συμμετοχές4= | γκολ4=
| συνολικάγκολ =
| συνολικάγκολ =
| περίοδοιεθνικώνομάδων1 = 1929-1930
| περίοδοςεθνικήςομάδας1 = 1929-1930
| εθνικέςομάδες1 = {{nt|Ελλάδα}}
| εθνικήομάδα1 = Ελλάδα
| συμμετοχέςεθνικήςομάδας1 = 5
| συμμετοχέςεθνικώνομάδων1 = 5
| γκολεθνικώνομάδων1 = 2
| γκολεθνικήςομάδας1 = 1
| τίτλοι =
| τίτλοι =
}}
}}


Ο '''Γιώργος Ανδριανόπουλος''' ήταν [[Έλληνας]] διεθνής [[ποδοσφαιριστής]], συνιδρυτής και πρόεδρος του [[Ολυμπιακός Σ.Φ.Π. (ποδόσφαιρο)|Ολυμπιακού]], [[δήμαρχος]] Πειραιά και [[υπουργός]] της [[Υπουργείο Εμπορικής Ναυτιλίας (Ελλάδα)|Εμπορικής Ναυτιλίας]].
Ο '''Γιώργος Ανδριανόπουλος''' ([[25 Οκτωβρίου]] [[1903]] - [[24 Φεβρουαρίου]] [[1980]]) ήταν Έλληνας [[Εθνική Ελλάδος (ποδόσφαιρο ανδρών)|διεθνής]] [[ποδοσφαιριστής]], συνιδρυτής και [[πρόεδρος]] του [[Ολυμπιακός Σ.Φ.Π. (ποδόσφαιρο)|Ολυμπιακού Πειραιώς]], [[δήμαρχος]] της ίδιας πόλης και [[υπουργός]] της [[Υπουργείο Εμπορικής Ναυτιλίας (Ελλάδα)|Εμπορικής Ναυτιλίας]]. Αποτελεί τον μοναδικό παίκτη της εθνικής Ανδρών στην ιστορία του [[Ελληνικό ποδόσφαιρο|ελληνικού ποδοσφαίρου]], ο οποίος στη συνέχεια υπουργοποιήθηκε.<ref>ίσως και ο [[Κώστας Βικελίδης]] να ανέλαβε καθήκοντα υπουργού για σύντομο διάστημα, γεγονός που προς το παρόν δεν έχει επιβεβαιωθεί</ref>


== Βιογραφικά στοιχεία ==
== Βιογραφικά στοιχεία ==
Γεννημένος στον [[Πειραιάς|Πειραιά]] το [[1903]], διετέλεσε επίσης αθλητής [[Στίβος|στίβου]] (δρόμοι ταχύτητας) και [[ποδηλασία|ποδηλάτης]], καθώς και [[βουλευτής]] του [[Συντηρητισμός|συντηρητικού]] πολιτικού χώρου.
Γεννημένος την 25η Οκτωβρίου 1903 στον [[Πειραιάς|Πειραιά]],<ref name="Μπόμης">''"Αυτή είναι η ιστορία της Εθνικής Ελλάδας (και πώς φτάσαμε στην Αφρική)"'', [[Ανδρέας Μπόμης]], ''Εκδόσεις Ερεχθηίδας'', Αθήνα 2009, ISBN 960-9912-50-8, σελ. 45</ref> διετέλεσε επίσης αθλητής [[Στίβος|στίβου]] (δρόμοι ταχύτητας) και [[ποδηλασία|ποδηλάτης]], καθώς και [[βουλευτής]] του [[Συντηρητισμός|συντηρητικού πολιτικού χώρου]].


Αδελφός των [[Γιάννης Ανδριανόπουλος|Γιάννη]], [[Ντίνος Ανδριανόπουλος|Ντίνου]], [[Βασίλης Ανδριανόπουλος|Βασίλη]] και [[Λεωνίδας Ανδριανόπουλος|Λεωνίδα]], υπήρξε το δεύτερο ηλικιακά μέλος της θρυλικής 5άδας των Ανδριανοπουλαίων του [[Πειραιάς|πειραϊκού]] ποδοσφαίρου, του [[Ολυμπιακός Σ.Φ.Π. (ποδόσφαιρο)|Ολυμπιακού]] και [[Εθνική Ελλάδος (ποδόσφαιρο ανδρών)|εθνικής Ελλάδας]]. Με τον [[αθλητισμός|αθλητισμό]] ασχολήθηκαν όλα τα αγόρια της οικογένειας (ακόμη και η μοναδική αδελφή τους), όντας μεταξύ άλλων και ποδοσφαιριστές -με μικρότερη όμως επιτυχία- στον Ολυμπιακό ο μικρότερος(;) Στέλιος και στον [[Πειραϊκός Σύνδεσμος|Πειραϊκό Σύνδεσμο]] ο τρίτος στη σειρά Αριστείδης (απεβίωσε νεότατος σε επιδημία [[τύφος|τύφου]] το Σεπτέμβριο του 1922, συμπτωματικά μερικές ημέρες έπειτα της [[Μικρασιατική καταστροφή|Μικρασιατικής καταστροφής]]).
Αδελφός των [[Γιάννης Ανδριανόπουλος|Γιάννη]], [[Ντίνος Ανδριανόπουλος|Ντίνου]], [[Βασίλης Ανδριανόπουλος|Βασίλη]] και [[Λεωνίδας Ανδριανόπουλος|Λεωνίδα]], υπήρξε το δεύτερο ηλικιακά μέλος της θρυλικής 5άδας των Ανδριανοπουλαίων του [[Ένωση Ποδοσφαιρικών Σωματείων Πειραιώς|πειραϊκού ποδοσφαίρου]], του Ολυμπιακού και της [[Εθνική Ελλάδος (ποδόσφαιρο ανδρών)|Εθνικής]]. Με τον [[αθλητισμός|αθλητισμό]] ασχολήθηκαν όλα τα αγόρια της οικογένειας (ακόμη και η μοναδική αδελφή τους), όντας μεταξύ άλλων και ποδοσφαιριστές –με μικρότερη όμως επιτυχία– στον [[Πειραϊκός Σύνδεσμος|Πειραϊκό Σύνδεσμο]] ο τέταρτος Αριστείδης (απεβίωσε 17 ετών σε επιδημία [[τύφος|τύφου]] το Σεπτέμβριο 1922, συμπτωματικά λίγες ημέρες έπειτα τη [[Μικρασιατική καταστροφή]]) και στον Ολυμπιακό ο νεότερος Στέλιος.<ref>''"Ο τελευταίος των πέντε • Ο Λεωνίδας Ανδριανόπουλος αφηγείται"'', Δημήτρης Α. Καπράνος, ''Εκδόσ. Καστανιώτη'', Αθήνα 2004, ISBN 960-0338-51-5, σελ. 26</ref>


== Ποδοσφαιρική καριέρα ==
== Ποδοσφαιρική σταδιοδρομία ==
⚫
Εκ των ιδρυτών του [[Ολυμπιακός Σύνδεσμος Φιλάθλων Πειραιώς|ερυθρόλευκου συλλόγου]], πραγματοποίησε μεγάλη καριέρα ως ο [[Θέσεις ποδοσφαίρου|κεντρικός επιθετικός]] του, μέχρι το [[1931]] που αποσύρθηκε.<br />
Έμεινε γνωστός στους φιλάθλους με το προσωνύμιο "Ποδάρας" από το μεγάλο του διασκελισμό με τα πέλματα προς τα έξω.


⚫
Εκ των ιδρυτών του [[Ολυμπιακός Σύνδεσμος Φιλάθλων Πειραιώς|ερυθρόλευκου συλλόγου]], πραγματοποίησε σπουδαία καριέρα ως [[Θέσεις ποδοσφαίρου|κεντρικός επιθετικός]] του, μέχρι το 1931 που αποσύρθηκε. Έμεινε γνωστός με το προσωνύμιο ''Ποδάρας'', λόγω του μεγάλου διασκελισμού του με τα πέλματα προς τα έξω.
Συμμετείχε στις 5 πρώτες αναμετρήσεις της [[Εθνική Ελλάδος (ποδόσφαιρο ανδρών)|Εθνικής]] δίπλα σε δύο ή τρία αδέλφια του στην επίθεση (είχε σταματήσει ο μεγαλύτερος [[Γιάννης Ανδριανόπουλος|Γιάννης]]) και πέτυχε 2 τέρματα<ref name="2 γκολ">λανθασμένα η ΕΠΟ σημειώνει ένα στον κατάλογο των Ελλήνων διεθνών, αντίθετα με τα αρχεία αγώνων του [http://rsssf.com/tablesg/grk-intres29.html RSSSF], αλλά και το [http://www.epo.gr/ethniki/downloads/ethniki_andrwn_1929-38.pdf δικό της]</ref>, συγκεκριμένα το δεύτερο και τρίτο της ιστορίας της<small><ref>το παρθενικό από τον εβραϊκού θρησκεύματος [[Αλβέρτος Ναμίας|Αλβέρτο Να(χ)μία]] του Ηρακλή Θεσσαλονίκης</ref></small> (1929 [[εθνική Βουλγαρίας (ποδόσφαιρο ανδρών)|Βουλγαρία]]-Ελλάδα 1-1, 1930 Ελλάδα-[[εθνική Γιουγκοσλαβίας (ποδόσφαιρο ανδρών)|Γιουγκοσλαβία]] 2-1). Έλαβε την τιμή και διάκριση να αποτελεί τον '''πρώτο αρχηγό του αντιπροσωπευτικού συγκροτήματος''' επί ύπαρξης της ελληνικής ποδοσφαιρικής ομοσπονδίας [[Ελληνική Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία|ΕΠΟ]], παίρνοντας το χρίσμα κατά το παρθενικό<small><ref>[http://www.fifa.com/associations/association=gre/fixturesresults/gender=m/index.html# σύμφωνα με τη ΦΙΦΑ προηγείται το Σουηδία-Ελλάδα 9-0 στα πλαίσια του τουρνουά ποδοσφαίρου των Ο.Α 1920, πριν 9 χρόνια]</ref></small> επίσημο παιχνίδι αυτού (7 Απριλίου 1929, Ελλάδα-Β' Ιταλίας 1-4), όπως και τα δύο επόμενα.


Μετείχε στις 5 πρώτες αναμετρήσεις της Ελλάδας από την ίδρυση της [[Ελληνική Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία|Ελληνικής Ποδοσφαιρικής Ομοσπονδίας]] (ΕΠΟ). Δίπλα σε δύο ή τρία αδέλφια του στην επίθεση (ο μεγαλύτερος Γιάννης είχε σταματήσει) σημείωσε 2 [[Γκολ (ποδόσφαιρο)|τέρματα]] (1929, [[εθνική Βουλγαρίας (ποδόσφαιρο ανδρών)|Βουλγαρία]]-Ελλάδα 1-1 και 1930, Ελλάδα-[[εθνική Γιουγκοσλαβίας (ποδόσφαιρο ανδρών)|Γιουγκοσλαβία]] 2-1),<ref>λανθασμένα η ΕΠΟ παραθέτει μόνον ένα στον [http://www.epo.gr/Default.aspx?a_id=40724 κατάλογο Ελλήνων διεθνών], αντίθετα με το αρχείο αγώνων του [http://rsssf.com/tablesg/grk-intres29.html RSSSF], αλλά και το... [http://www.epo.gr/ethniki/downloads/ethniki_andrwn_1929-38.pdf δικό της]</ref> τα δεύτερο και τρίτο της ιστορίας της.<ref>το παρθενικό ο εβραϊκού θρησκεύματος [[Αλβέρτος Ναμίας|Αλμπέρτο Ναχμία(ς)]] του [[Ηρακλής Θεσσαλονίκης (ποδόσφαιρο)|Ηρακλή Θ.]]</ref> Είχε την ιδιαίτερη τιμή και διάκριση να πρόκειται για τον ''[[αρχηγός ποδοσφαιρικής ομάδας|αρχηγό]] του πρώτου εθνικού αντιπροσωπευτικού συγκροτήματος'' που συστάθηκε από την ΕΠΟ, λαμβάνοντας το χρίσμα για το φιλικό Ελλάδα-Β' [[Ιταλία]]ς 1-4 την 7η Απριλίου 1929, και διατηρώντας το σε όλες τις επόμενες διεθνείς συμμετοχές του.<ref>[http://eu-football.info/_player.php?id=617 Γιώργος Ανδριανόπουλος], βάση δεδομένων ευρωπαϊκών εθνικών ομάδων eu-football.info</ref>
⚫
Ορισμένες πηγές υποστηρίζουν ότι είχε συμπεριληφθεί και στη 16μελή αποστολή ποδοσφαιριστών που συστάθηκε το 1920 για τους [[Ποδόσφαιρο στους Ολυμπιακούς Αγώνες|Ολυμπιακούς Αγώνες]] της [[Αμβέρσα]]ς, δηλαδή την πρώτη '''επίσημη''' εθνική Ελλάδας σύμφωνα με τη [[ΦΙΦΑ|Διεθνή Ομοσπονδία Ποδοσφαίρου]] ΦΙΦΑ<small><ref>όχι όμως και με την, υφισταμένη της, αντίστοιχη Ελληνική, η οποία θεωρεί πως το άθλημα ξεκίνησε στη χώρα μόνο το 1926 με την ίδρυση της ίδιας</ref></small>. Το μέλος, πάντως, της ομάδας [[Νίκος Καλούδης]] (από τους συνιδρυτές του Ολυμπιακού με τους Ανδριανόπουλους), αναφέρει τη συμμετοχή μαζί τους -χωρίς να χρησιμοποιηθεί- του Γ. Ανδρ'''ικ'''όπουλου της [[Πειραϊκή Ένωση|Πειραϊκής Ένωσης]]<small><ref>''"Παρά ταύτα μάθετε κάτι που αγνοείται, ότι εις την 7ην Ολυμπιάδα ''[sic]'' 1920 Αμβέρσης, εάν δεν υπήρχε «Ολυμπιακός» υπήρχε «Πειραϊκή Ποδ. Ένωσις» τουτέστιν «Ολυμπιακός», εάν και αυτό δε θέλετε να παραδεχθήτε υπάρχουν οι αθληταί του «Ολυμπιακού» οι οποίοι απετέλεσαν την Εθνικήν ομάδα οι Ανδριανόπουλος Ι. Καλούδης Ν. Ανδρικόπουλος Γ."'' Περιοδικό «Αθλητικός Κόσμος» της 10ης Οκτωβρίου 1926</ref></small>, ενώ το 1920 ο Γιώργος είχε ήδη προσχωρήσει στον [[Πειραϊκός Σύνδεσμος|Πειραϊκό Σύνδεσμο]] (μάλιστα αποτελούσε αναπληρωματικό ακόμη στέλεχος, παίζοντας στην επονομαζόμενη τότε β' ομάδα). Εξάλλου, αθλητές σε σχολική ηλικία πιθανότατα δεν επιτρέπονταν στους Ολυμπιακούς, με το νεότερο μέλος της αποστολής να είναι ο 20χρονος αδελφός του Γιάννης, που μάλλον εκείνος απλά συνόδεψε ώστε να δει αγωνιζόμενο στην Αμβέρσα.

⚫
Ορισμένες πηγές καταγράφουν ότι είχε συμπεριληφθεί και στη 16μελή αποστολή ποδοσφαιριστών που το 1920 συγκρότησε η [[Ελληνική Ολυμπιακή Επιτροπή]] (τότε ΕΟΑ) για τους [[Ποδόσφαιρο στους Ολυμπιακούς Αγώνες|Ολυμπιακούς Αγώνες]] της [[Αμβέρσα]]ς, δηλαδή την πρώτη επίσημη Εθνική σύμφωνα με τη [[FIFA|Διεθνή Ομοσπονδία Ποδοσφαίρου]] FIFA. Πάντως, το μέλος της ομάδας [[Νίκος Καλούδης (υδατοσφαιριστής)|Νίκος Καλούδης]] (από τους συνιδρυτές του Ολυμπιακού με τους Ανδριανόπουλους) αναφέρει την παρουσία, χωρίς να χρησιμοποιηθεί, του Γ. Ανδρ'''ικ'''όπουλου της [[Πειραϊκή Ένωσις|Πειραϊκής Ένωσης]],<ref>''"Παρά ταύτα μάθετε κάτι που αγνοείται, ότι εις την 7ην Ολυμπιάδα 1920 Αμβέρσης, εάν δεν υπήρχε «Ολυμπιακός» υπήρχε «Πειραϊκή Ποδ. Ένωσις» τουτέστιν «Ολυμπιακός», εάν και αυτό δε θέλετε να παραδεχθήτε υπάρχουν οι αθληταί του «Ολυμπιακού» οι οποίοι απετέλεσαν την Εθνικήν ομάδα οι Ανδριανόπουλος Ι. Καλούδης Ν. Ανδρικόπουλος Γ."''<br />[http://srv-web1.parliament.gr/display_doc.asp?item=36489&seg=3802 Μία επιβεβλημένη απάντησις] {{Webarchive|url=https://web.archive.org/web/20150928133025/http://srv-web1.parliament.gr/display_doc.asp?item=36489&seg=3802 |date=2015-09-28 }}, Νικόλαος Καλούδης, περιοδ. ''«ΑΘΛΗΤΙΚΟΣ ΚΟΣΜΟΣ»'', 10.10.1926, ψηφιακή σελ. 228]</ref> ενώ το 1920 ο Ανδριανόπουλος είχε ήδη προσχωρήσει στον Πειραϊκό Σύνδεσμο (αποτελούσε αναπληρωματικό στέλεχος, δε, μετέχοντας στην επονομαζόμενη β' ομάδα). Εξάλλου, αθλητές σε σχολική ηλικία πιθανότατα δεν επιτρέπονταν στους Ολυμπιακούς, με νεότερος της αποστολής να είναι ο 20χρονος αδελφός του Γιάννης, τον οποίον ο Γιώργος μάλλον απλά συνόδεψε ώστε να παρακολουθήσει αγωνιζόμενο στην Αμβέρσα.


== Μετέπειτα πορεία ==
== Μετέπειτα πορεία ==
Το 1927 αποφοίτησε ως [[νομικός]] από το [[Πανεπιστήμιο Αθηνών]], το 1928 εκλέχτηκε πρώτη φορά δημοτικός σύμβουλος [[Πειραιάς|Πειραιά]] και το 1929 άρχισε να δικηγορεί. Στη συνέχεια ασχολήθηκε ενεργά με την πολιτική, διατελώντας κατά σειρά [[βουλευτής]] (6 φορές με αφετηρία το 1950) και [[δήμαρχος]] (1951-1955) Πειραιά, πρόεδρος του [[Οργανισμός Λιμένος Πειραιώς|ΟΛΠ]] και τέλος [[υπουργός]] της [[Υπουργείο Εμπορικής Ναυτιλίας (Ελλάδα)|Εμπορικής Ναυτιλίας]], υποστηριζόμενος από [[Δεξιά (πολιτική)|δεξιά]] κόμματα.
Το 1927 αποφοίτησε από τη [[Νομική|Νομική σχολή]] του [[Πανεπιστήμιο Αθηνών|Πανεπιστημίου Αθηνών]], το 1929 άρχισε να δικηγορεί και αργότερα [[Μεταπτυχιακό|μετεκπαιδεύτηκε]] στο Παρίσι.<ref name="Μπόμης" /> Σε ηλικία 25 ετών και ως ενεργός ακόμη παίκτης του Ολυμπιακού, εκλέχθηκε το 1928 δημοτικός σύμβουλος Πειραιώς και στη συνέχεια ασχολήθηκε περισσότερο ενεργά με την [[πολιτική]], διατελώντας κατά σειρά [[βουλευτής]] (6 φορές με αφετηρία το 1950) και [[Κατάλογος Δημάρχων Πειραιά|δήμαρχος της πόλης]] (1951-1955) υποστηριζόμενος από τη [[Δεξιά (πολιτική)|δεξιά παράταξη]], διευθυντής και πρόεδρος στον [[Οργανισμός Λιμένος Πειραιώς|ΟΛΠ]], ενώ τέλος υπουργός της Εμπορικής Ναυτιλίας. Ενδεικτικές περί του ήθους του πολιτικού ανδρός και του χαρακτήρα γενικά, παραμένουν οι μαρτυρίες κάποιων περιστατικών από το "βενιαμίν" της θρυλικής ποδοσφαιρικής 5άδας, [[Λεωνίδας Ανδριανόπουλος|Λεωνίδα]] (που συχνά ο Γιώργος παρατηρούσε αυστηρά, ως μεγαλύτερος αδελφός, για τις χαμηλές σχολικές επιδόσεις αλλά και την ανέμελη ζωή του μέχρι να παντρευτεί μετά τα 40):<ref>"Ο τελευταίος των πέντε", ό.π, σελ. 84-86</ref>


{{ρήση|''Όμως ο δήμαρχος Πειραιά διαπίστωνε ότι το ταμείο ήταν μονίμως άδειο. [...] Όμως προσέξτε, όπως δεν υπήρχαν φράγκα επί θητείας Γιώργου Ανδριανόπουλου, έτσι και σήμερα η ανέχεια στον δήμο παραμένει. Θυμάμαι, είχε πάει ο αδελφός μου, ως δήμαρχος Πειραιά, ένα ταξίδι στην Αμερική και όταν ο [[Οικογένεια Γουλανδρή|Γουλανδρής]] τον ρώτησε «Τι δώρο θέλεις, δήμαρχε;», εκείνος ζήτησε δύο απορριμματοφόρα, κοινώς σκουπιδιάρικα, για να τα δρομολογήσει στον φουκαρά τον Πειραιά. Ε, του τα έδωσε! Η πολιτική στην οικογένειά μου δεν έδωσε πολλά,''<ref>συμπεριλαμβάνει το γιο του πρώτου από τα αδέλφια Γιάννη και ανιψιό τους [[Ανδρέας Ανδριανόπουλος|Ανδρέα Ανδριανόπουλο]], επίσης δήμαρχο Πειραιά και επικεφαλής τεσσάρων διαφορετικών υπουργείων σε κυβερνήσεις της [[Νέα Δημοκρατία|ΝΔ]]</ref>'' για την ακρίβεια σχεδόν τίποτα. Ο Γιώργος υπήρξε μετρημένος, αυστηρός, και πάνω απ' όλα ηθικό στοιχείο στην πολιτική του καριέρα.<br />
Την περίοδο [[1954]]-[[1967]] κατείχε την προεδρία του [[Ολυμπιακός Σύνδεσμος Φιλάθλων Πειραιώς|Ολυμπιακού]], ενώ αργότερα -και λόγω του νομικού του επαγγέλματος και της προϋπηρεσίας ως ποδοσφαιριστής-, εκείνη του γνωμοδοτικού οργάνου της δικαιοσύνης για τον αθλητισμό ΓΑΣ (Γνωμοδοτικό Αθλητικό Συμβούλιο). Η ψήφος του από τη δεδομένη θέση, οδήγησε στο μη υποβιβασμό του "αιωνίου αντιπάλου" [[Παναθηναϊκός (ποδόσφαιρο)|Παναθηναϊκού]], όταν είχε κριθεί ένοχος δωροδοκίας το [[1975]] σε αγώνα [[κύπελλο Ελλάδας|κυπέλλου]] με αντίπαλο τον [[Ηρακλής (ποδόσφαιρο)|Ηρακλή]].<br />
...
Πέρα από τις εξηγήσεις που έδωσε (''"δεν υφίσταται Ολυμπιακός άνευ Παναθηναϊκού"'') και το όλο παρασκήνιο της επιλογής του αυτής, οφείλουν να σημειωθούν τα εξής λόγια του ίδιου του Ανδριανόπουλου προ 12ετίας από τότε:
''Τίμιος σε υπερθετικό βαθμό, σεμνός, εργατικός, δίκαιος. Όταν του έλεγε κάποιος κάτι που δεν του άρεσε ή πίστευε ότι μπορούσε να τον παγιδέψει, το έκοβε με την πρώτη: «Να κοιτάς τη δουλειά σου και εμένα να με αφήσεις ήσυχο!» Μια φορά μόνο έκανα το λάθος να θέλω να πάρω μετοχές της εταιρείας του Κολοκοτρώνη, που είχε βάλει πλοία στις γραμμές Ρίο - Αντίριο και Αιδηψός - Αρκίτσα. Το έμαθε ο αδελφός μου, με φώναξε στο γραφείο του στο υπουργείο και με κοίταξε κατευθείαν στα μάτια με όλη του την αυστηρότητα: «Αν πάρεις μετοχές και μπλέξεις με ναυτιλιακά, εγώ παραιτήθηκα την ίδια ώρα!» Τα 'χασα. Διότι θεωρούσα τίμιο να θέλω να κερδίσω πέντε δραχμές από τα κέρδη των μετοχών του Κολοκοτρώνη, δηλαδή της εταιρείας των φέριμποτ. Ο Γιώργος πίστευε πως δεν έπρεπε να προχωρήσω σε αυτό το εγχείρημα, διότι η κίνηση θα έβλαπτε την καριέρα του. Μου είπε: «Αν το μάθει ο κόσμος, βρε Λεωνίδα μου, τι θα πει για την οικογένειά μας;» Αυτό ήταν, το ζήτημα έληξε εκεί. Και για να είναι εντελώς σίγουρος, την άδεια για τα πορθμεία δεν την έδωσε στον Κολοκοτρώνη, που ήταν φίλος μου, αλλά στον Μάτσα και στον [[Μιλτιάδης Μαρινάκης|Μαρινάκη]],''<ref>Μιλτιάδης: εφοπλιστής, βουλευτής της ΝΔ, ισχυρός διοικητικός παράγοντας επί σειρά ετών στον Ολυμπιακό και με μοναχοπαίδι το σημερινό [[Βαγγέλης Μαρινάκης|Βαγγέλη]]</ref>'' οι οποίοι θησαυρίσανε. Πηγαίναμε τα καλοκαίρια στην Αιδηψό με τις οικογένειες και μόλις φτάναμε στο φεριμπότ, ο Γιώργος με φώναζε και με παρατηρούσε: «Λεωνίδα, θα πληρώσεις εισιτήριο κανονικά. Κοίτα μην επωφεληθείς...» Είχα τις αντιρρήσεις μου, αλλά έπρεπε να ακολουθήσω την οδηγία, γιατί ο υπουργός αν το μάθαινε θα γινόταν θηρίο. Μια φορά, με το που πήγα να μπω στο καράβι, έπεσα πάνω στον Μάτσα, τον εφοπλιστή. «Τι κάνεις εκεί, Λεωνίδα; Εσύ θα πληρώσεις εισιτήριο;» μου φωνάζει. «Δεν γίνεται, κύριε Μάτσα, διότι αν το μάθει ο αδελφός μου θα έχω μπλεξίματα...» Μιλάμε για αντίτιμο τριάντα δραχμών, δηλαδή τίποτα, όμως η εντολή ήταν εντολή είτε για μία δραχμή είτε για μεγάλο ποσό. Ο Γιώργος δεν ήθελε επ' ουδενί να δώσει δικαιώματα...}}
::''"Σαν επίσημος εκπρόσωπος του Ολυμπιακού θα ήθελα να αναγνωρίσω την ανωτερότητα του Παναθηναϊκού, ο οποίος υπήρξε''
⚫
::''και παραμένει πρωτοπόρος των αθλητικών εκδηλώσεων του τόπου μας και αποτελεί τον Σύλλογον των Πρωταθλητών, την πεμπτουσίαν του ελληνικού αθλητισμού. Και δικαίως θα πρέπει να αποτελεί πάντοτε παράδειγμα προς μίμησιν δι' όλους ημάς''
::''τους υπολοίπους και θα είναι τιμή και υποχρέωσις κάθε ελληνικού σωματείου να προσπαθήσει να πλησιάσει το αδιαφιλονίκητο μεγαλείο του Παναθηναϊκού."''
⚫
Όσο και εάν τα παραπάνω ειπώθηκαν εντός των πλαισίων ευγένειας και αβροφροσύνης (όντας καλεσμένος στην επέτειο της 55ετίας του Παναθηναϊκού<small><ref>στην κατάμεστη αίθουσα της Αρχαιολογικής Εταιρείας με κεντρικό ομιλητή τον αντιπρόεδρο της τότε κυβέρνησης [[Παναγιώτης Κανελλόπουλος|Παναγιώτη Κανελλόπουλο]] στις 23 Μαΐου 1963, την επομένη του θανάσιμου τραυματσμού του βαλκανιονίκη στο μήκος, ιατρού και βουλευτή [[Γρηγόρης Λαμπράκης|Γρηγόρη Λαμπράκη]] στη Θεσσαλονίκη</ref></small>), παραμένουν ενδεικτικά του τρόπου που αντιμετώπιζαν τον ανταγωνισμό και την αντιπαλότητα μέσα στο ποδόσφαιρο και γενικότερα στον αθλητισμό, οι άνθρωποι που το δημιούργησαν και το ανέπτυξαν στη χώρα.


Με θητεία το διάστημα 1954-1967, υπήρξε ο δεύτερος μακροβιότερος πρόεδρος στην [[Ολυμπιακός Σύνδεσμος Φιλάθλων Πειραιώς#Πρόεδροι του Συλλόγου|ιστορία του Ολυμπιακού]]. Αποχώρησε από την προεδρία της ομάδας τον Δεκέμβριο του 1967, πιεζόμενος από το [[Στρατιωτική δικτατορία στην Ελλάδα (1967 - 1974)|καθεστώς της 21ης Απριλίου]]<ref>Ανέστης Γιαννακόπουλος, ''[http://thesis.ekt.gr/thesisBookReader/id/38130#page/166/mode/2up Ο αθλητισμός και η φυσική αγωγή στην Ελλάδα κατά την περίοδο 1967-1974]'', Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης - Διδακτορική Διατριβή, 2016, σελ. 166.</ref>.
== Αναφορές ==

{{παραπομπές}}
αργότερα –λόγω νομικού επαγγέλματος και ποδοσφαιρικής προϋπηρεσίας– κατείχε την ίδια θέση στο Γνωμοδοτικό Αθλητικό Συμβούλιο ΓΑΣ, το [[Ελληνική Δικαιοσύνη|δικαστικό όργανο]] της πολιτείας για τον ελληνικό αθλητισμό.

Η απαλλακτική του ψήφος ήταν καθοριστική στην αποφυγή της ποινής του υποβιβασμού για τον "αιώνιο" αντίπαλο [[Παναθηναϊκός (ποδόσφαιρο)|Παναθηναϊκό]], όταν το 1975 κρίθηκε ένοχος δωροδοκίας σε αγώνα [[Κύπελλο Ελλάδος ποδοσφαίρου ανδρών|κυπέλλου]] με τον [[Ηρακλής Θεσσαλονίκης (ποδόσφαιρο)|Ηρακλή Θεσσαλονίκης]]. Πέραν του όλου παρασκηνίου για την επιλογή του εκείνη και των απαντήσεων (''"δεν επείσθην περί της ενοχής του σωματείου" και "δεν υφίσταται Ολυμπιακός άνευ Παναθηναϊκού"'') που αναγκάστηκε να προτάξει σε απειλές και αποδοκιμασίες φιλάθλων,<ref>[http://www.antifono.gr/portal/%CE%A0%CF%81%CF%8C%CF%83%CF%89%CF%80%CE%B1/%CE%9E%CF%85%CE%B4%CE%B9%CE%AC%CF%82/%CE%91%CE%BD%CF%84%CE%B9%CF%86%CF%89%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%AC/3172-%CE%9B%CE%B5%CF%89%CE%BD%CE%AF%CE%B4%CE%B1%CF%82-%CE%91%CE%BD%CE%B4%CF%81%CE%B9%CE%B1%CE%BD%CF%8C%CF%80%CE%BF%CF%85%CE%BB%CE%BF%CF%82-%CE%AD%CE%BD%CE%B1%CF%82-%CE%AC%CE%BD%CE%B8%CF%81%CF%89%CF%80%CE%BF%CF%82-%CE%B5%CF%85%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%B7%CE%BC%CE%AD%CE%BD%CE%BF%CF%82-%CE%B1%CF%80%CF%8C-%CF%84%CE%BF%CE%BD-%CE%98%CE%B5%CF%8C.html Αγάπη για τον «εχθρό»], τμήμα συνέντευξης του αδελφού Λεωνίδα στο πανεπιστημιακό καθηγητή [[Γιώργος Κεντρωτής|Γιώργο Κεντρωτή]], αναδημοσιευμένο από το Βασίλη Ξυδιά στο antifono.gr</ref> χαρακτηριστική είναι μία δήλωση Ανδριανόπουλου 12 χρόνια πριν την πολύκροτη υπόθεση:
⚫
{{ρήση|''Σαν επίσημος εκπρόσωπος του Ολυμπιακού θα ήθελα να αναγνωρίσω την ανωτερότητα του Παναθηναϊκού, ο οποίος υπήρξε και παραμένει πρωτοπόρος των αθλητικών εκδηλώσεων του τόπου μας και αποτελεί τον Σύλλογον των Πρωταθλητών, την πεμπτουσίαν του ελληνικού αθλητισμού. Και δικαίως θα πρέπει να αποτελεί πάντοτε παράδειγμα προς μίμησιν δι' όλους ημάς τους υπολοίπους και θα είναι τιμή και υποχρέωσις κάθε ελληνικού σωματείου να προσπαθήσει να πλησιάσει το αδιαφιλονίκητο μεγαλείο του Παναθηναϊκού.''}}
⚫
Όσο και εάν τα παραπάνω ειπώθηκαν στα πλαίσια ευγένειας και αβροφροσύνης, όντας καλεσμένος στην 55ετηρίδα του Παναθηναϊκού,<ref>στην κατάμεστη αίθουσα της Αρχαιολογικής Εταιρείας με κεντρικό ομιλητή τον αντιπρόεδρο της τότε κυβέρνησης [[Παναγιώτης Κανελλόπουλος|Παναγιώτη Κανελλόπουλο]] στις 23 Μαΐου 1963, την επομένη του θανάσιμου τραυματσμού του βαλκανιονίκη στο μήκος, ιατρού και βουλευτή [[Γρηγόρης Λαμπράκης|Γρηγόρη Λαμπράκη]] στη Θεσσαλονίκη</ref> δεν παύουν να είναι ενδεικτικά του τρόπου που αντιμετώπιζαν τον ανταγωνισμό και την αντιπαλότητα στο ποδόσφαιρο και γενικότερα τον αθλητισμό, οι πρωτεργάτες του στη χώρα.

Απεβίωσε σε κλινική του [[Λονδίνο]]υ στις 24 Φεβρουαρίου 1980, ένα 8μηνο πριν τον προσωπικό του αντίπαλο –ως σέντερ χαφ, ο μετέπειτα [[Θέσεις ποδοσφαίρου#Κεντρικός αμυντικός (CB)|κεντρικός αμυντικός]]– στα γήπεδα [[Απόστολος Νικολαΐδης|Απόστολο Νικολαΐδη]], τον οποίο χωρίς φόβο είχε υπερασπιστεί γηραιό στα ποινικά δικαστήρια κατά τη διάρκεια της [[Χούντα των Συνταγματαρχών|Δικτατορίας]].<ref>''"Έχει ιδιαίτερη σημασία ότι ο Απόστολος Νικολαΐδης τελικά αθωώθηκε από το Δικαστήριο καθώς μάρτυρας θερμής υπεράσπισης ήταν ο δίκαιος και αξιοπρεπής Γεώργιος Ανδριανόπουλος (πρώην Υπουργός, Δήμαρχος Πειραιά κ.λ.π.) ο οποίος στον εμβρόντητο δικαστή είπε: «Μπροστά στον Απόστολο Νικολαΐδη ούτε αναπνοή δεν πρέπει να παίρνουμε». Ο Ανδριανόπουλος ή «ποδάρας» για φίλους και εχθρούς, ήταν ο ισχυρός από τα 5 αδέλφια..."''<br />
[http://palaimaxoipao1908.blogspot.gr/2011/04/blog-post_26.html Για να θυμούνται οι παλιοί... και να μαθαίνουν οι νέοι...], [[Γιώργος Λιβέρης]], ιστότοπος Συλλόγου Παλαιμάχων Αθλητών Παναθηναϊκού ΑΟ</ref>

== Παραπομπές - σημειώσεις ==
<references />


⚫
== Πηγές ==
{{Πύλη|Ποδόσφαιρο|Soccer ball.svg|right=yes}}
{{Πύλη|Ποδόσφαιρο|Soccer ball.svg|right=yes}}
⚫
== Πηγές ==
* ''"H Ιστορία του Ολυμπιακού"'', συλλογικό έργο, ''Εκδόσεις Γ.Χ Αλεξανδρή'', Αθήνα 1996
* ''"Θρύλος, Πορεία Μέσα στο χρόνο"'', συλλογικό έργο, ''Εκδόσεις Ηλιοτρόπιο'', Αθήνα 1997, ISBN 960-342-049-2
* ''"Η ιστορία του Ολυμπιακού"'', Γιώργος Αλεξανδρής-Ηλίας Λέκκας, ''Εκδόσεις Γ.Χ Αλεξανδρή'', Αθήνα 1996
* ''"Θρύλος, πορεία μέσα στο χρόνο • Ολυμπιακός 1925-1997, μία ιστορική αναδρομή"'', συλλογικό έργο, ''Εκδόσ. Ηλιοτρόπιο'', Αθήνα 1997, ISBN 960-3420-49-2
* ''"Χρυσός Θρύλος 1925–1997"'', Γιώργος Γαβαλάς, ''Εκδόσεις Art Press'', Αθήνα 1997
* ''"Χρυσός θρύλος, η ένδοξη ιστορία του Ολυμπιακού • 1925-1997, 72 χρόνια δόξας"'', Ηλίας Λέκκας, ''Εκδόσεις Art Press'', Αθήνα 1997
* ''"Εθνική Ελλάδος, Πορεία Μέσα στο Χρόνο"'', Βαγγ. Μελέκογλου-Άγγ. Μενδρινός-Θοδωρής Ντάβελος, ''Εκδόσεις Παπαζήση'', Αθήνα 2001
* ''"Ολυμπιακός - ένα Αρχείο, μία Ιστορία"'', Βασίλης Α. Καρδάσης, ''Εκδόσεις Μίλητος'', Αθήνα 1997, ISBN 960-8460-09-3
* ''"Εθνική Ελλάδος • Πορεία μέσα στο χρόνο"'', Βαγγ. Μελέκογλου-Άγγ. Μενδρινός-Θοδ. Νταβέλος, ''Εκδόσεις Παπαζήση'', Αθήνα 1995, ISBN 960-0210-82-9
* ''"Ολυμπιακός • Ένα αρχείο, μία ιστορία"'', Βασίλης Α. Καρδάσης, ''Εκδόσεις Μίλητος'', Αθήνα 1998, ISBN 960-8460-09-3
* ''"Ο Τελευταίος των Πέντε, ο Λεωνίδας Ανδριανόπουλος Αφηγείται"'', [[Δημήτρης Καπράνος]], ''Έκδόσεις Καστανιώτη'', Αθήνα 2004
* ''"80 χρόνια, 80 μορφές"'', Βασίλης Α. Καρδάσης, ''Εκδόσεις Ελληνικά γράμματα'', Αθήνα 2005, ISBN 960-442-021-6
* ''"Ο τελευταίος των πέντε • Ο Λεωνίδας Ανδριανόπουλος αφηγείται"'', Δημήτρης Α. Καπράνος, ''Εκδόσεις Καστανιώτη'', Αθήνα 2004, ISBN 960-0338-51-5
* ''"80 χρόνια, 80 μορφές"'', Βασίλης Α. Καρδάσης, ''Εκδόσεις Ελληνικά Γράμματα'', Αθήνα 2005, ISBN 960-4420-21-6
* ''"Βιογραφία"'' στην εφημερίδα ''«ΑΘΛΗΤΙΚΗ ΗΧΩ»'' της 15ης Απριλίου 1951
* Βιογραφία στην εφημερ. «ΑΘΛΗΤΙΚΗ ΗΧΩ», Αθήνα 15.04.1951
* ''"Το Ελληνικόν Ποδόσφαιρον 1919-1926"'', Γεώργιος Ανδριανόπουλος, ''έκδοσις περιοδικού «ΑΘΛΗΤΙΚΑ ΧΡΟΝΙΚΑ»'', Πειραιεύς 1971
* ''"Το ελληνικόν ποδόσφαιρον 1919-1926"'', Γεώργιος Α. Ανδριανόπουλος, σειρά άρθρων ''περιοδ. «ΑΘΛΗΤΙΚΑ Χρονικά» 1956-1958'', Πειραιάς 1966
* ''"Η Βίβλος του Ποδοσφαίρου - Παναθηναϊκός, το Τριφύλλι x11"'', συλλογικό έργο, ''ειδική έκδοση εφημερίδας «ΤΟ ΒΗΜΑ»'', 05.03.2006
* ''"Παναθηναϊκός • Το τριφύλλι x 11"'', συλλογικό έργο, ένθετη έκδοση εφημερ. ''«το ΒΗΜΑ»'' (σειρά "Η Βίβλος του Ποδοσφαίρου"), Αθήνα 05.03.2006


{{Εθνική Ελλάδος - Ολυμπιακοί Αγώνες 1920}}
{{Δήμαρχοι Πειραιά}}
{{Δήμαρχοι Πειραιά}}
{{ΟΣΦΠ}}
{{Διατελέσαντες Πρόεδροι ΠΑΕ ΟΣΦΠ}}


{{DEFAULTSORT:Ανδριανοπουλος, Γεωργιος}}
{{DEFAULTSORT:Ανδριανοπουλος, Γεωργιος}}

[[Κατηγορία:Έλληνες ποδοσφαιριστές]]
⚫
[[Κατηγορία:Ποδοσφαιριστές Εθνικής Ελλάδος]]
⚫
[[Κατηγορία:Ποδοσφαιριστές Ολυμπιακού Πειραιώς]]
[[Κατηγορία:Έλληνες αθλητές της ποδηλασίας]]
[[Κατηγορία:Έλληνες αθλητές της ποδηλασίας]]
[[Κατηγορία:Ποδηλάτες ΟΣΦΠ]]
[[Κατηγορία:Έλληνες ποδοσφαιριστές]]
[[Κατηγορία:Έλληνες πρόεδροι αθλητικών συλλόγων]]
[[Κατηγορία:Έλληνες πρόεδροι αθλητικών συλλόγων]]
[[Κατηγορία:Έλληνες υπουργοί Εμπορικής Ναυτιλίας]]
[[Κατηγορία:Έλληνες υπουργοί Εμπορικής Ναυτιλίας]]
[[Κατηγορία:Βουλευτές Πειραιά]]
[[Κατηγορία:Βουλευτές Πειραιά]]
[[Κατηγορία:Δήμαρχοι Πειραιά]]
[[Κατηγορία:Δήμαρχοι Πειραιά]]
⚫
[[Κατηγορία:Πειραιώτες]]
[[Κατηγορία:Γεννήσεις το 1903]]
[[Κατηγορία:Θάνατοι το 1980]]
[[Κατηγορία:Επιθετικοί ποδοσφαιριστές]]
[[Κατηγορία:Επιθετικοί ποδοσφαιριστές]]
⚫
[[Κατηγορία:Ποδηλάτες ΟΣΦΠ]]
⚫
[[Κατηγορία:Ποδοσφαιριστές Εθνικής Ελλάδος]]
⚫
[[Κατηγορία:Ποδοσφαιριστές Ολυμπιακού Πειραιώς]]
[[Κατηγορία:Χρήση προτύπου Πληροφορίες ποδοσφαιριστή χωρίς ύψος]]
[[Κατηγορία:Πρόεδροι Ολυμπιακού Σ.Φ.Π. (ποδόσφαιρο)]]

Τρέχουσα έκδοση από την 19:19, 4 Νοεμβρίου 2024

Γεώργιος Ανδριανόπουλος
Προσωπικές πληροφορίες
Ημερ. γέννησης25 Οκτωβρίου 1903
Τόπος γέννησηςΠειραιάς, Ελλάδα
Ημερ. θανάτου24 Φεβρουαρίου 1980 (76 ετών)
Τόπος θανάτουΛονδίνο, Ηνωμένο Βασίλειο
ΘέσηΕπιθετικός
Επαγγελματική καριέρα*
ΠερίοδοςΟμάδαΣυμμ.†(Γκ.)†
1918-Πειραϊκή Ένωσις
0000-1923Πειραϊκός Σύνδεσμος
1923-1924Α.Π.Σ. Πειραιώς
1925-1931Ολυμπιακός Πειραιώς
Εθνική ομάδα
ΠερίοδοςΟμάδαΣυμμ.†(Γκ.)†
1929-1930Ελλάδα5(1)
* Οι συμμετοχές και τα γκολ στις προηγούμενες ομάδες υπολογίζονται μόνο για τα εγχώρια πρωταθλήματα.
† Συμμετοχές (Γκολ).

Ο Γιώργος Ανδριανόπουλος (25 Οκτωβρίου 1903 - 24 Φεβρουαρίου 1980) ήταν Έλληνας διεθνής ποδοσφαιριστής, συνιδρυτής και πρόεδρος του Ολυμπιακού Πειραιώς, δήμαρχος της ίδιας πόλης και υπουργός της Εμπορικής Ναυτιλίας. Αποτελεί τον μοναδικό παίκτη της εθνικής Ανδρών στην ιστορία του ελληνικού ποδοσφαίρου, ο οποίος στη συνέχεια υπουργοποιήθηκε.[1]

Βιογραφικά στοιχεία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Γεννημένος την 25η Οκτωβρίου 1903 στον Πειραιά,[2] διετέλεσε επίσης αθλητής στίβου (δρόμοι ταχύτητας) και ποδηλάτης, καθώς και βουλευτής του συντηρητικού πολιτικού χώρου.

Αδελφός των Γιάννη, Ντίνου, Βασίλη και Λεωνίδα, υπήρξε το δεύτερο ηλικιακά μέλος της θρυλικής 5άδας των Ανδριανοπουλαίων του πειραϊκού ποδοσφαίρου, του Ολυμπιακού και της Εθνικής. Με τον αθλητισμό ασχολήθηκαν όλα τα αγόρια της οικογένειας (ακόμη και η μοναδική αδελφή τους), όντας μεταξύ άλλων και ποδοσφαιριστές –με μικρότερη όμως επιτυχία– στον Πειραϊκό Σύνδεσμο ο τέταρτος Αριστείδης (απεβίωσε 17 ετών σε επιδημία τύφου το Σεπτέμβριο 1922, συμπτωματικά λίγες ημέρες έπειτα τη Μικρασιατική καταστροφή) και στον Ολυμπιακό ο νεότερος Στέλιος.[3]

Ποδοσφαιρική σταδιοδρομία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Εκ των ιδρυτών του ερυθρόλευκου συλλόγου, πραγματοποίησε σπουδαία καριέρα ως κεντρικός επιθετικός του, μέχρι το 1931 που αποσύρθηκε. Έμεινε γνωστός με το προσωνύμιο Ποδάρας, λόγω του μεγάλου διασκελισμού του με τα πέλματα προς τα έξω.

Μετείχε στις 5 πρώτες αναμετρήσεις της Ελλάδας από την ίδρυση της Ελληνικής Ποδοσφαιρικής Ομοσπονδίας (ΕΠΟ). Δίπλα σε δύο ή τρία αδέλφια του στην επίθεση (ο μεγαλύτερος Γιάννης είχε σταματήσει) σημείωσε 2 τέρματα (1929, Βουλγαρία-Ελλάδα 1-1 και 1930, Ελλάδα-Γιουγκοσλαβία 2-1),[4] τα δεύτερο και τρίτο της ιστορίας της.[5] Είχε την ιδιαίτερη τιμή και διάκριση να πρόκειται για τον αρχηγό του πρώτου εθνικού αντιπροσωπευτικού συγκροτήματος που συστάθηκε από την ΕΠΟ, λαμβάνοντας το χρίσμα για το φιλικό Ελλάδα-Β' Ιταλίας 1-4 την 7η Απριλίου 1929, και διατηρώντας το σε όλες τις επόμενες διεθνείς συμμετοχές του.[6]

Ορισμένες πηγές καταγράφουν ότι είχε συμπεριληφθεί και στη 16μελή αποστολή ποδοσφαιριστών που το 1920 συγκρότησε η Ελληνική Ολυμπιακή Επιτροπή (τότε ΕΟΑ) για τους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αμβέρσας, δηλαδή την πρώτη επίσημη Εθνική σύμφωνα με τη Διεθνή Ομοσπονδία Ποδοσφαίρου FIFA. Πάντως, το μέλος της ομάδας Νίκος Καλούδης (από τους συνιδρυτές του Ολυμπιακού με τους Ανδριανόπουλους) αναφέρει την παρουσία, χωρίς να χρησιμοποιηθεί, του Γ. Ανδρικόπουλου της Πειραϊκής Ένωσης,[7] ενώ το 1920 ο Ανδριανόπουλος είχε ήδη προσχωρήσει στον Πειραϊκό Σύνδεσμο (αποτελούσε αναπληρωματικό στέλεχος, δε, μετέχοντας στην επονομαζόμενη β' ομάδα). Εξάλλου, αθλητές σε σχολική ηλικία πιθανότατα δεν επιτρέπονταν στους Ολυμπιακούς, με νεότερος της αποστολής να είναι ο 20χρονος αδελφός του Γιάννης, τον οποίον ο Γιώργος μάλλον απλά συνόδεψε ώστε να παρακολουθήσει αγωνιζόμενο στην Αμβέρσα.

Μετέπειτα πορεία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το 1927 αποφοίτησε από τη Νομική σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, το 1929 άρχισε να δικηγορεί και αργότερα μετεκπαιδεύτηκε στο Παρίσι.[2] Σε ηλικία 25 ετών και ως ενεργός ακόμη παίκτης του Ολυμπιακού, εκλέχθηκε το 1928 δημοτικός σύμβουλος Πειραιώς και στη συνέχεια ασχολήθηκε περισσότερο ενεργά με την πολιτική, διατελώντας κατά σειρά βουλευτής (6 φορές με αφετηρία το 1950) και δήμαρχος της πόλης (1951-1955) υποστηριζόμενος από τη δεξιά παράταξη, διευθυντής και πρόεδρος στον ΟΛΠ, ενώ τέλος υπουργός της Εμπορικής Ναυτιλίας. Ενδεικτικές περί του ήθους του πολιτικού ανδρός και του χαρακτήρα γενικά, παραμένουν οι μαρτυρίες κάποιων περιστατικών από το "βενιαμίν" της θρυλικής ποδοσφαιρικής 5άδας, Λεωνίδα (που συχνά ο Γιώργος παρατηρούσε αυστηρά, ως μεγαλύτερος αδελφός, για τις χαμηλές σχολικές επιδόσεις αλλά και την ανέμελη ζωή του μέχρι να παντρευτεί μετά τα 40):[8]

Όμως ο δήμαρχος Πειραιά διαπίστωνε ότι το ταμείο ήταν μονίμως άδειο. [...] Όμως προσέξτε, όπως δεν υπήρχαν φράγκα επί θητείας Γιώργου Ανδριανόπουλου, έτσι και σήμερα η ανέχεια στον δήμο παραμένει. Θυμάμαι, είχε πάει ο αδελφός μου, ως δήμαρχος Πειραιά, ένα ταξίδι στην Αμερική και όταν ο Γουλανδρής τον ρώτησε «Τι δώρο θέλεις, δήμαρχε;», εκείνος ζήτησε δύο απορριμματοφόρα, κοινώς σκουπιδιάρικα, για να τα δρομολογήσει στον φουκαρά τον Πειραιά. Ε, του τα έδωσε! Η πολιτική στην οικογένειά μου δεν έδωσε πολλά,[9] για την ακρίβεια σχεδόν τίποτα. Ο Γιώργος υπήρξε μετρημένος, αυστηρός, και πάνω απ' όλα ηθικό στοιχείο στην πολιτική του καριέρα.

...

Τίμιος σε υπερθετικό βαθμό, σεμνός, εργατικός, δίκαιος. Όταν του έλεγε κάποιος κάτι που δεν του άρεσε ή πίστευε ότι μπορούσε να τον παγιδέψει, το έκοβε με την πρώτη: «Να κοιτάς τη δουλειά σου και εμένα να με αφήσεις ήσυχο!» Μια φορά μόνο έκανα το λάθος να θέλω να πάρω μετοχές της εταιρείας του Κολοκοτρώνη, που είχε βάλει πλοία στις γραμμές Ρίο - Αντίριο και Αιδηψός - Αρκίτσα. Το έμαθε ο αδελφός μου, με φώναξε στο γραφείο του στο υπουργείο και με κοίταξε κατευθείαν στα μάτια με όλη του την αυστηρότητα: «Αν πάρεις μετοχές και μπλέξεις με ναυτιλιακά, εγώ παραιτήθηκα την ίδια ώρα!» Τα 'χασα. Διότι θεωρούσα τίμιο να θέλω να κερδίσω πέντε δραχμές από τα κέρδη των μετοχών του Κολοκοτρώνη, δηλαδή της εταιρείας των φέριμποτ. Ο Γιώργος πίστευε πως δεν έπρεπε να προχωρήσω σε αυτό το εγχείρημα, διότι η κίνηση θα έβλαπτε την καριέρα του. Μου είπε: «Αν το μάθει ο κόσμος, βρε Λεωνίδα μου, τι θα πει για την οικογένειά μας;» Αυτό ήταν, το ζήτημα έληξε εκεί. Και για να είναι εντελώς σίγουρος, την άδεια για τα πορθμεία δεν την έδωσε στον Κολοκοτρώνη, που ήταν φίλος μου, αλλά στον Μάτσα και στον Μαρινάκη,[10] οι οποίοι θησαυρίσανε. Πηγαίναμε τα καλοκαίρια στην Αιδηψό με τις οικογένειες και μόλις φτάναμε στο φεριμπότ, ο Γιώργος με φώναζε και με παρατηρούσε: «Λεωνίδα, θα πληρώσεις εισιτήριο κανονικά. Κοίτα μην επωφεληθείς...» Είχα τις αντιρρήσεις μου, αλλά έπρεπε να ακολουθήσω την οδηγία, γιατί ο υπουργός αν το μάθαινε θα γινόταν θηρίο. Μια φορά, με το που πήγα να μπω στο καράβι, έπεσα πάνω στον Μάτσα, τον εφοπλιστή. «Τι κάνεις εκεί, Λεωνίδα; Εσύ θα πληρώσεις εισιτήριο;» μου φωνάζει. «Δεν γίνεται, κύριε Μάτσα, διότι αν το μάθει ο αδελφός μου θα έχω μπλεξίματα...» Μιλάμε για αντίτιμο τριάντα δραχμών, δηλαδή τίποτα, όμως η εντολή ήταν εντολή είτε για μία δραχμή είτε για μεγάλο ποσό. Ο Γιώργος δεν ήθελε επ' ουδενί να δώσει δικαιώματα...

Με θητεία το διάστημα 1954-1967, υπήρξε ο δεύτερος μακροβιότερος πρόεδρος στην ιστορία του Ολυμπιακού. Αποχώρησε από την προεδρία της ομάδας τον Δεκέμβριο του 1967, πιεζόμενος από το καθεστώς της 21ης Απριλίου[11].

αργότερα –λόγω νομικού επαγγέλματος και ποδοσφαιρικής προϋπηρεσίας– κατείχε την ίδια θέση στο Γνωμοδοτικό Αθλητικό Συμβούλιο ΓΑΣ, το δικαστικό όργανο της πολιτείας για τον ελληνικό αθλητισμό.

Η απαλλακτική του ψήφος ήταν καθοριστική στην αποφυγή της ποινής του υποβιβασμού για τον "αιώνιο" αντίπαλο Παναθηναϊκό, όταν το 1975 κρίθηκε ένοχος δωροδοκίας σε αγώνα κυπέλλου με τον Ηρακλή Θεσσαλονίκης. Πέραν του όλου παρασκηνίου για την επιλογή του εκείνη και των απαντήσεων ("δεν επείσθην περί της ενοχής του σωματείου" και "δεν υφίσταται Ολυμπιακός άνευ Παναθηναϊκού") που αναγκάστηκε να προτάξει σε απειλές και αποδοκιμασίες φιλάθλων,[12] χαρακτηριστική είναι μία δήλωση Ανδριανόπουλου 12 χρόνια πριν την πολύκροτη υπόθεση:

Σαν επίσημος εκπρόσωπος του Ολυμπιακού θα ήθελα να αναγνωρίσω την ανωτερότητα του Παναθηναϊκού, ο οποίος υπήρξε και παραμένει πρωτοπόρος των αθλητικών εκδηλώσεων του τόπου μας και αποτελεί τον Σύλλογον των Πρωταθλητών, την πεμπτουσίαν του ελληνικού αθλητισμού. Και δικαίως θα πρέπει να αποτελεί πάντοτε παράδειγμα προς μίμησιν δι' όλους ημάς τους υπολοίπους και θα είναι τιμή και υποχρέωσις κάθε ελληνικού σωματείου να προσπαθήσει να πλησιάσει το αδιαφιλονίκητο μεγαλείο του Παναθηναϊκού.

Όσο και εάν τα παραπάνω ειπώθηκαν στα πλαίσια ευγένειας και αβροφροσύνης, όντας καλεσμένος στην 55ετηρίδα του Παναθηναϊκού,[13] δεν παύουν να είναι ενδεικτικά του τρόπου που αντιμετώπιζαν τον ανταγωνισμό και την αντιπαλότητα στο ποδόσφαιρο και γενικότερα τον αθλητισμό, οι πρωτεργάτες του στη χώρα.

Απεβίωσε σε κλινική του Λονδίνου στις 24 Φεβρουαρίου 1980, ένα 8μηνο πριν τον προσωπικό του αντίπαλο –ως σέντερ χαφ, ο μετέπειτα κεντρικός αμυντικός– στα γήπεδα Απόστολο Νικολαΐδη, τον οποίο χωρίς φόβο είχε υπερασπιστεί γηραιό στα ποινικά δικαστήρια κατά τη διάρκεια της Δικτατορίας.[14]

Παραπομπές - σημειώσεις

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ ίσως και ο Κώστας Βικελίδης να ανέλαβε καθήκοντα υπουργού για σύντομο διάστημα, γεγονός που προς το παρόν δεν έχει επιβεβαιωθεί
  2. ↑ 2,0 2,1 "Αυτή είναι η ιστορία της Εθνικής Ελλάδας (και πώς φτάσαμε στην Αφρική)", Ανδρέας Μπόμης, Εκδόσεις Ερεχθηίδας, Αθήνα 2009, ISBN 960-9912-50-8, σελ. 45
  3. ↑ "Ο τελευταίος των πέντε • Ο Λεωνίδας Ανδριανόπουλος αφηγείται", Δημήτρης Α. Καπράνος, Εκδόσ. Καστανιώτη, Αθήνα 2004, ISBN 960-0338-51-5, σελ. 26
  4. ↑ λανθασμένα η ΕΠΟ παραθέτει μόνον ένα στον κατάλογο Ελλήνων διεθνών, αντίθετα με το αρχείο αγώνων του RSSSF, αλλά και το... δικό της
  5. ↑ το παρθενικό ο εβραϊκού θρησκεύματος Αλμπέρτο Ναχμία(ς) του Ηρακλή Θ.
  6. ↑ Γιώργος Ανδριανόπουλος, βάση δεδομένων ευρωπαϊκών εθνικών ομάδων eu-football.info
  7. ↑ "Παρά ταύτα μάθετε κάτι που αγνοείται, ότι εις την 7ην Ολυμπιάδα 1920 Αμβέρσης, εάν δεν υπήρχε «Ολυμπιακός» υπήρχε «Πειραϊκή Ποδ. Ένωσις» τουτέστιν «Ολυμπιακός», εάν και αυτό δε θέλετε να παραδεχθήτε υπάρχουν οι αθληταί του «Ολυμπιακού» οι οποίοι απετέλεσαν την Εθνικήν ομάδα οι Ανδριανόπουλος Ι. Καλούδης Ν. Ανδρικόπουλος Γ."
    Μία επιβεβλημένη απάντησις Αρχειοθετήθηκε 2015-09-28 στο Wayback Machine., Νικόλαος Καλούδης, περιοδ. «ΑΘΛΗΤΙΚΟΣ ΚΟΣΜΟΣ», 10.10.1926, ψηφιακή σελ. 228]
  8. ↑ "Ο τελευταίος των πέντε", ό.π, σελ. 84-86
  9. ↑ συμπεριλαμβάνει το γιο του πρώτου από τα αδέλφια Γιάννη και ανιψιό τους Ανδρέα Ανδριανόπουλο, επίσης δήμαρχο Πειραιά και επικεφαλής τεσσάρων διαφορετικών υπουργείων σε κυβερνήσεις της ΝΔ
  10. ↑ Μιλτιάδης: εφοπλιστής, βουλευτής της ΝΔ, ισχυρός διοικητικός παράγοντας επί σειρά ετών στον Ολυμπιακό και με μοναχοπαίδι το σημερινό Βαγγέλη
  11. ↑ Ανέστης Γιαννακόπουλος, Ο αθλητισμός και η φυσική αγωγή στην Ελλάδα κατά την περίοδο 1967-1974, Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης - Διδακτορική Διατριβή, 2016, σελ. 166.
  12. ↑ Αγάπη για τον «εχθρό», τμήμα συνέντευξης του αδελφού Λεωνίδα στο πανεπιστημιακό καθηγητή Γιώργο Κεντρωτή, αναδημοσιευμένο από το Βασίλη Ξυδιά στο antifono.gr
  13. ↑ στην κατάμεστη αίθουσα της Αρχαιολογικής Εταιρείας με κεντρικό ομιλητή τον αντιπρόεδρο της τότε κυβέρνησης Παναγιώτη Κανελλόπουλο στις 23 Μαΐου 1963, την επομένη του θανάσιμου τραυματσμού του βαλκανιονίκη στο μήκος, ιατρού και βουλευτή Γρηγόρη Λαμπράκη στη Θεσσαλονίκη
  14. ↑ "Έχει ιδιαίτερη σημασία ότι ο Απόστολος Νικολαΐδης τελικά αθωώθηκε από το Δικαστήριο καθώς μάρτυρας θερμής υπεράσπισης ήταν ο δίκαιος και αξιοπρεπής Γεώργιος Ανδριανόπουλος (πρώην Υπουργός, Δήμαρχος Πειραιά κ.λ.π.) ο οποίος στον εμβρόντητο δικαστή είπε: «Μπροστά στον Απόστολο Νικολαΐδη ούτε αναπνοή δεν πρέπει να παίρνουμε». Ο Ανδριανόπουλος ή «ποδάρας» για φίλους και εχθρούς, ήταν ο ισχυρός από τα 5 αδέλφια..."
    Για να θυμούνται οι παλιοί... και να μαθαίνουν οι νέοι..., Γιώργος Λιβέρης, ιστότοπος Συλλόγου Παλαιμάχων Αθλητών Παναθηναϊκού ΑΟ

Πηγές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • "Η ιστορία του Ολυμπιακού", Γιώργος Αλεξανδρής-Ηλίας Λέκκας, Εκδόσεις Γ.Χ Αλεξανδρή, Αθήνα 1996
  • "Θρύλος, πορεία μέσα στο χρόνο • Ολυμπιακός 1925-1997, μία ιστορική αναδρομή", συλλογικό έργο, Εκδόσ. Ηλιοτρόπιο, Αθήνα 1997, ISBN 960-3420-49-2
  • "Χρυσός θρύλος, η ένδοξη ιστορία του Ολυμπιακού • 1925-1997, 72 χρόνια δόξας", Ηλίας Λέκκας, Εκδόσεις Art Press, Αθήνα 1997
  • "Εθνική Ελλάδος • Πορεία μέσα στο χρόνο", Βαγγ. Μελέκογλου-Άγγ. Μενδρινός-Θοδ. Νταβέλος, Εκδόσεις Παπαζήση, Αθήνα 1995, ISBN 960-0210-82-9
  • "Ολυμπιακός • Ένα αρχείο, μία ιστορία", Βασίλης Α. Καρδάσης, Εκδόσεις Μίλητος, Αθήνα 1998, ISBN 960-8460-09-3
  • "Ο τελευταίος των πέντε • Ο Λεωνίδας Ανδριανόπουλος αφηγείται", Δημήτρης Α. Καπράνος, Εκδόσεις Καστανιώτη, Αθήνα 2004, ISBN 960-0338-51-5
  • "80 χρόνια, 80 μορφές", Βασίλης Α. Καρδάσης, Εκδόσεις Ελληνικά Γράμματα, Αθήνα 2005, ISBN 960-4420-21-6
  • Βιογραφία στην εφημερ. «ΑΘΛΗΤΙΚΗ ΗΧΩ», Αθήνα 15.04.1951
  • "Το ελληνικόν ποδόσφαιρον 1919-1926", Γεώργιος Α. Ανδριανόπουλος, σειρά άρθρων περιοδ. «ΑΘΛΗΤΙΚΑ Χρονικά» 1956-1958, Πειραιάς 1966
  • "Παναθηναϊκός • Το τριφύλλι x 11", συλλογικό έργο, ένθετη έκδοση εφημερ. «το ΒΗΜΑ» (σειρά "Η Βίβλος του Ποδοσφαίρου"), Αθήνα 05.03.2006
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Γεώργιος_Ανδριανόπουλος&oldid=10819579"