Άλμπατρος του Βόρειου Ειρηνικού
| Άλμπατρος του Βόρειου Ειρηνικού | ||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
_-3_on_Espanola.jpg) Άλμπατρος των Γκαλαμπάγκος (Phoebastria irrorata)
| ||||||||||||||
| Συστηματική ταξινόμηση | ||||||||||||||
|
Τα Άλμπατρος του Βόρειου Ειρηνικού είναι θαλάσσια πελαγικά πτηνά της οικογένειας των Διομηδειιδών. Η επιστημονική ονομασία του γένους είναι Phoebastria και περιλαμβάνει 10 είδη, εκ των οποίων τα 4 ζουν μέχρι σήμερα. Αποτελούν τα πιο τροπικά είδη άλμπατρος, με δύο είδη (P. immutabilis & P. nigripes) να αναπαράγονται στα Βορειοδυτικά Χαβανέζικα Νησιά, ένα στα υπο-τροπικά νησιά νότια της Ιαπωνίας (P. albatros), κι ένα να αναπαράγεται στον Ισημερινό (P. irrorata).
Συστηματική ταξινόμηση
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Το γένος Phoebastria περιγράφηκε για πρώτη φορά από τον Γερμανό ορνιθολόγο Λούντβιχ Ρίτσενβαχ (Heinrich Gottlieb Ludwig Reichenbach, 1793 - 1879) το 1853.
Η ταξινόμηση των άλμπατρος του Βόρειου Ειρηνικού είναι πολύ συγκεχυμένη, όπως συμβαίνει με όλα τα άλμπατρος. Είναι ευρέως αποδεκτό τώρα, με βάση τα μοριακά στοιχεία και τα απολιθώματα, ότι είναι ένα ξεχωριστό γένος από το Diomedea στο οποίο τοποθετήθηκαν παλαιότερα τα «πιο λευκά» άλμπατρος, τα οποία όμως περιορίζονται τώρα στα «μεγάλα» άλμπατρος. Μοιράζονται ορισμένα χαρακτηριστικά αναγνώρισης. Πρώτον, έχουν ρινικές διαβάσεις που συνδέονται με την άνω γνάθο που ονομάζεται ρινοθήκη (naricorns). Παρόλο που τα ρουθούνια των άλμπατρος είναι στα πλάγια του ράμφους. Το ράμφος των Ρινοτρυπόμορφων (Procellariiformes) είναι επίσης μοναδικό στο ότι χωρίζεται σε επτά έως εννέα καρυκεύματα. Τέλος, παράγουν ένα στομαχικό έλαιο που αποτελείται από εστέρες κερίου και τριγλυκερίδια που φυλάσσονται στον πρόλοβο (proventriculus). Αυτό χρησιμοποιείται τόσο εναντίον των αρπακτικών όσο και σαν μια πλούσια σε ενέργεια πηγή τροφής για τους νεοσσούς και για τους ενήλικες κατά τη διάρκεια των μεγάλων πτήσεων τους.[2] Έχουν επίσης έναν αδένα που βρίσκεται πάνω από τη ρινική δίοδο και βοηθά στην αφαλάτωση του σώματός τους, για να αντισταθμίσουν την υψηλή ποσότητα ωκεάνιου νερού που απορροφούν. Ύστερα αποβάλλει ένα υψηλό αλατούχο διάλυμα από τη μύτη τους.[3]
Περιγραφή
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Τα άλμπατρος του Βόρειου Ειρηνικού είναι μεγάλου μεγέθους θαλασσοπούλια, που το μέγεθός τους κυμαίνεται από 68 έως και 94 εκατοστά, και άνοιγμα φτερούγων που κυμαίνεται από 190-240 εκατοστά. Όλα τα είδη έχουν κοντή καστανή ουρά.
Οι διατροφικές συνήθειες αυτών των άλμπατρος είναι παρόμοιες με άλλων άλμπατρος στο ότι τρέφονται με ψάρια, καλαμάρια, καρκινοειδή και ψοφίμια.[4]
Οι παρατηρήσεις που έγιναν τον Ιούνιο του 2010 από το ερευνητικό σκάφος του Πανεπιστημίου Hokkaido στο Oshoro Maru στο δυτικό Βόρειο Ειρηνικό έδειξαν μια εμφανή συμβιωτική σχέση μεταξύ ενός κοπαδιού 57 φεγγαρόψαρων (Mola mola) και του άλμπατρος του Λέισαν και του μαυροπόδαρου άλμπατρος. Τα φεγγαρόψαρα μολύνθηκαν από τα μεσοπαρασιτικά Κωπήποδα του γένους Pennella και τα άλμπατρος φάνηκαν να απομακρύνουν αυτά τα παράσιτα από το φεγγαρόψαρο που φαινόταν να προσπαθεί ενεργά να προσελκύσει τα άλμπατρος.[5]
Όταν φεύγουν, επιλέγουν απομονωμένες τοποθεσίες και γεννούν ένα αυγό, με τους δύο γονείς να επωάζουν και να ανατρέφουν τον νεοσσό. Είναι μονογαμικά πτηνά και δεν ξεκινούν να αναπαράγονται έως την ηλικία των 5-15 ετών.[4]
Είδη
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα].jpg)
- Άλμπατρος του Λέισαν (Phoebastria immutabilis)
- Μαυροπόδαρο άλμπατρος (Phoebastria nigripes)
- Άλμπατρος των Γκαλαμπάγκος (Phoebasstria irrorata)
- Βραχύουρο άλμπατρος (Phoebastria albatros)
Αυτό το γένος και το Diomedea είχαν ήδη εμφανιστεί στο μεσαίο Μειόκαινο (12-15 εκατ.). Αρκετές μορφές απολιθωμάτων είναι γνωστές, γεγονός που αποδεικνύει παρεμπιπτόντως ότι το γένος Phoebastria εξαπλώθηκε στο Βόρειο Ατλαντικό. Η σημερινή κατανομή είναι συνεπώς κατακερματισμένη. Το παλαιότερο γνωστό είδος, P. californica, ήταν τουλάχιστον το μέγεθος του βραχύουρου άλμπατρος και ίσως ήταν πρόγονος αυτού του πουλιού.
Απολιθωμένα είδη
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Phoebastria californica (Μέσο Μειόκαινο του Σάρκτουθ Χιλ, Η.Π.Α.)
- Phoebastria anglica (Μέσο Πλειόκαινο - Πρώιμο Πλειστόκαινο των ΝΚ ακτών του Ατλαντικού)
- Phoebastria cf. albatrus (Σαν Ντιέγκο, Ύστερο Πλειστόκαινο, Η.Π.Α.) – παλαιότερα Diomedea howardae
- Phoebastria rexsularum
- Phoebastria cf. immutabilis (Σαν Πέδρο, Πλειστόκαινο, Η.Π.Α.)
- Phoebastria cf. nigripes (Σαν Πέδρο, Πλειστόκαινο, Η.Π.Α.)
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Πηγές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Abe, T., Sekiguchi, K., Onishi, H., Muramatsu, K. & Kamito, T. (2012). "Observations on a school of ocean sunfish and evidence for a symbiotic cleaning association with albatrosses". Marine Biology. 159 (5): 1173. doi:10.1007/s00227-011-1873-6.
- Double, M. C. (2003). "Procellariiformes (Tubenosed Seabirds)". In Hutchins, Michael; Jackson, Jerome A.; Bock, Walter J.; Olendorf, Donna. Grzimek's Animal Life Encyclopedia. 8 Birds I Tinamous and Ratites to Hoatzins. Joseph E. Trumpey, Chief Scientific Illustrator (2nd ed.). Farmington Hills, MI: Gale Group. pp. 107–111. ISBN 0-7876-5784-0.
- Ehrlich, Paul R.; Dobkin, David, S.; Wheye, Darryl (1988). The Birders Handbook (First ed.). New York, NY: Simon & Schuster. pp. 29–31. ISBN 0-671-65989-8.
- Nunn, Gary B.; Cooper, John; Jouventin, Pierre; Robertson, Chris J. R. & Robertson Graham G. (1996). "Evolutionary relationships among extant albatrosses (Procellariiformes: Diomedeidae) established from complete cytochrome-b gene sequences" (PDF). Auk. 113 (4): 784–801. doi:10.2307/4088857.
- Robertson, C. J. R. (2003). "Albatrosses (Diomedeidae)". In Hutchins, Michael; Jackson, Jerome A.; Bock, Walter J.; Olendorf, Donna. Grzimek's Animal Life Encyclopedia. 8 Birds I Tinamous and Ratites to Hoatzins. Joseph E. Trumpey, Chief Scientific Illustrator (2nd ed.). Farmington Hills, MI: Gale Group. pp. 113–116. ISBN 0-7876-5784-0.