Έλενα του Ηνωμένου Βασιλείου
| Ελένη | |
|---|---|
| Πριγκίπισσα Χριστιανού του Σλέσβιχ-Χόλσταϊν | |
 | |
| Γέννηση | 25 Μαΐου 1846 Ανάκτορα του Μπάκιγχαμ, Λονδίνο |
| Θάνατος | 9 Ιουνίου 1923 (77 ετών) Σόμπεργκ Χάουζ, Λονδίνο |
| Τόπος ταφής | 15 Ιουνίου 1923 Παρεκκλήσι του Αγίου Γεωργίου, Κάστρο Ουίνδσορ 23 Οκτωβρίου 1928 Φρόγκμορ, Ουίνδσορ, Μπέρκσαϊρ |
| Σύζυγος | Χριστιανός του Σλέσβιχ-Χόλσταϊν |
| Επίγονοι | Χριστιανός Βίκτωρ Αλβέρτος Ελένη Βικτωρία Μαρία Λουίζα Χαράλδος |
Πλήρες όνομα | |
Ελένη Αυγούστα Βικτωρία Αγγλικά: Helena Augusta Victoria | |
| Οίκος | Σαξονίας-Κόμπουργκ & Γκότα (από την γέννηση) Σλέσβιχ-Χόλσταϊν-Σόντερμπουργκ-Αουγκούστενμπουργκ (από τον γάμο) |
| Πατέρας | Αλβέρτος της Σαξονίας-Κόμπουργκ & Γκότα |
| Μητέρα | Βασίλισσα Βικτώρια του Ηνωμένου Βασιλείου |
 Σχετικά πολυμέσα | |
| δεδομένα () | |
Η Ελένη του Ηνωμένου Βασιλείου (αγγλικά: Helena of the United Kingdom, 25 Μαΐου 1846 - 9 Ιουνίου 1923) ήταν πριγκίπισσα του Ηνωμένου Βασιλείου και μετέπειτα πριγκίπισσα του Σλέσβιχ-Χόλσταϊν.
Βιογραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Η Ελένη Αυγούστα Βικτωρία η τρίτη κόρη και το πέμπτο παιδί της Βικτωρίας του Ηνωμένου Βασιλείου και του Αλβέρτου της Σαξονίας-Κοβούργου-Γκότα.[1][2][3] Γεννήθηκε στις 25 Μαΐου 1846 στα Ανάκτορα του Μπάκιγχαμ και βαπτίστηκε στις 25 Ιουλίου του ίδιου έτους με αναδόχους τον Φρειδερίκο Γουλιέλμο του Μεκλεμβούργου-Στρέλιτς, την Ελένη του Μεκλεμβούργου-Σβερίν και την Αυγούστα της Έσσης-Κάσσελ.[2][4]Ήταν γνωστή στην οικογένειά της ως "Λένχεν"[5].
Το 1859, η Ελένη ερωτεύθηκε τον πρώην βιβλιοθηκάριο του πατέρα της, Καρλ Ρούλαντ.[4] Όταν η Βασίλισσα το ανακάλυψε, τον έστειλε αμέσως πίσω στην πατρίδα του τη Γερμανία και λίγα χρόνια μετά ξεκίνησε να ψάχνει ένα σύζυγο για την Ελένη.[4] Η επιλογή της Βικτωρίας ήταν ο Χριστιανός του Σλέσβιχ-Χόλσταϊν, ο οποίος ήταν κατά δεκαπέντε χρόνια μεγαλύτερος της Ελένης.[2][4]
Η Ελένη και ο Χριστιανός αρραβωνιάστηκαν στις 5 Δεκεμβρίου 1865 και παντρεύτηκαν στις 5 Ιουλίου του επόμενου έτους.[2][4] Το ζευγάρι αποφάσισε να ζήσει στη Βρετανία, κάτι που ικανοποίησε ιδιαίτερα τη βασίλισσα Βικτωρία, η οποία ήθελε τα παιδιά της να παραμένουν κοντά της.[2][4] Έζησαν μία ήσυχη ζωή και παρέμειναν πιστοί μεταξύ τους.[2]
Η Ελένη απεβίωσε στην Οικία Σόμμπεργκ του Λονδίνου στις 9 Ιουνίου 1923.[2] Το σώμα της αρχικά ενταφιάστηκε στις 15 Ιουνίου 1923 στο Παρεκκλήσι του Αγίου Γεωργίου· πέντε χρόνια αργότερα θα μεταφερθεί στο Φρόγκμορ, κοντά στο Ουίνδσορ.[4]
Οικογένεια
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Η Ελένη και ο Χριστιανός απέκτησαν τέσσερις γιους και δυο κόρες:
- Χριστιανός Βίκτωρ (1867 - 1900).
- Αλβέρτος (1869 - 1931), Δεν παντρεύτηκε ποτέ. Είχε μια νόθα κόρη, την Βαλερία Μαρία του Σλέσβιχ-Χόλσταϊν, δεν έγινε ποτέ γνωστό το όνομα της μητέρας της.
- Ελένη Βικτωρία (1870 - 1948).
- Μαρία Λουίζα (1872 - 1956), παντρεύτηκε το 1891 τον Αριβέρτο του Άνχαλτ. Δεν απέκτησαν παιδιά. Ο γάμος ακυρώθηκε το 1900.
- Χαράλδος (12 - 20 Μάϊου 1876).
- θνησιγενής γιος (1877).
Πρόγονοι
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Τίτλοι
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- 25 Μαΐου 1846 - 5 Ιουλίου 1866: Η Βασιλική Υψηλότητα Πριγκίπισσα Έλενα, Πριγκίπισσα της Σαξονίας-Κοβούργου και Γκότα, Δούκισσα της Σαξονίας
- 5 Ιουλίου 1866 - 17 Ιουλίου 1917: Η Βασιλική Υψηλότητα Πριγκίπισσα Χριστιανού του Σλέσβιχ-Χόλσταϊν, Πριγκιπισσα της Μεγάλης Βρετανίας και της Ιρλανδίας, Πριγκίπισσα της Σαξονίας-Κοβούργου και Γκότα, Δούκισσα της Σαξονίας
- 17 Ιουλίου 1917 - 9 Ιουνίου 1923: Η Βασιλική Υψηλότητα Πριγκίπισσα Χριστιανού
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ «Αρχειοθετημένο αντίγραφο». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 22 Ιανουαρίου 2015. Ανακτήθηκε στις 1 Ιανουαρίου 2016.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 2,5 2,6 «Αρχειοθετημένο αντίγραφο». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 29 Οκτωβρίου 2015. Ανακτήθηκε στις 1 Ιανουαρίου 2016.
- ↑ http://www.the-saleroom.com/en-gb/auction-catalogues/international-autograph-auctions/catalogue-id-in310021/lot-f4d4aabf-e7cf-42bc-8dce-a454015e7f9b[νεκρός σύνδεσμος]
- ↑ 4,0 4,1 4,2 4,3 4,4 4,5 4,6 «Αρχειοθετημένο αντίγραφο». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 15 Νοεμβρίου 2015. Ανακτήθηκε στις 1 Ιανουαρίου 2016.
- ↑ Chomet, p. 11
