Αλίκη της Βρετάνης
| Αλίκη της Βρετάνης | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 5 Σεπτεμβρίου 1200 Βρετάνη |
| Θάνατος | 21 Οκτωβρίου 1221 Νάντη |
| Αιτία θανάτου | επιπλοκή κατά τον τοκετό |
| Τόπος ταφής | Αββαείο του Βιλνέβ |
| Θρησκεία | Χριστιανισμός |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | πολιτικός |
| Οικογένεια | |
| Σύζυγος | Πέτρος Α΄ της Βρετάνης (από 1214)[1] |
| Τέκνα | Ιωάννης Α΄ της Βρετάνης Γιολάντα της Βρεττάνης |
| Γονείς | Γκι του Τουάρ και Κωνσταντία της Βρετάνης |
| Αδέλφια | Ελεονώρα της Βρετάνης (ετεροθαλής αδελφή από μητέρα) Ματθίλδη της Βρετάνης (ετεροθαλής αδελφή από μητέρα) Αρθούρος Α΄ της Βρετάνης (ετεροθαλής αδελφός από μητέρα) Αικατερίνη του Τουάρ (αδελφή) Μαργαρίτα του Τουάρ (αδελφή) |
| Οικογένεια | list of viscounts of Thouars, Οίκος του Ντρε και Κατάλογος μοναρχών της Βρετάνης |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Η Αλίκη της Βρετάνης (γαλλικά: Alix de Thouars, 1200 – 21 Οκτωβρίου 1221) από τον Οίκο του Τουάρ, ήταν νόμιμη δούκισσα της Βρετάνης (1203 – 1221) και κόμισσα του Ρίτσμοντ σαν δώρο στην Αγγλία.[2][3] Η Αλίκη ήταν κόρη της Κωνσταντίας, δούκισσας της Βρετάνης, και του Γκυ του Τουάρ.[4] Σύμφωνα με τους Γάλλους ιστορικούς η μητέρα της πέθανε από επιπλοκές όταν γεννήθηκαν οι δίδυμες μικρότερες αδελφές της Αικατερίνη του Τουάρ και Μαργαρίτα.[5][6][7][8][9] Τα μεγαλύτερα ετεροθαλή αδέλφια της ήταν ο Αρθούρος Α΄ της Βρετάνης και η Ελεονώρα της Βρετάνης, παιδιά της Κωνσταντίας και του Γοδεφρείδου Πλανταγενέτη. Όταν πέθανε ο Ριχάρδος ο Λεοντόκαρδος ξέσπασε διαμάχη ανάμεσα στον νέο βασιλιά Ιωάννη τον Ακτήμονα και τα αδέλφια της, όπου στην "μάχη του Μιρεμπώ" (1202) συνελήφθησαν, η Ελεονώρα φυλακίστηκε και ο Αρθούρος δολοφονήθηκε.
Οι βαρόνοι της Βρετάνης αναγνώρισαν αμέσως την Αλίκη σαν νόμιμο κληρονόμο του Αρθούρου αντί για την Ελεονώρα, ο λόγος ήταν ο φόβος μην τυχόν ο Ιωάννης ο Ακτήμονας διεκδικήσει την αντιβασιλεία της Βρετάνης στο όνομα της φυλακισμένης Ελεονώρας. Ο πατέρας της Γκυ έγινε αντιβασιλιάς στο όνομά της ως το 1206, οπότε ο ίδιος ο βασιλιάς Φίλιππος Β΄ της Γαλλίας έγινε αντιβασιλιάς της Βρετάνης στο όνομα της μικρής Αλίκης. Ο Γάλλος βασιλιάς έσπασε τον δεσμό της μικρής Αλίκης με τον πρίγκιπα των Βρετόνων Ερρίκο του Πεντιέβρ, την πάντρεψε με τον ξάδελφο του Πέτρο του Ντρε.[10][11] Ο Πέτρος παντρεύτηκε την Αλίκη (27 Ιανουαρίου 1213) και πλήρωσαν φόρο υποτέλειας στον Γάλλο βασιλιά για λογαριασμό της Βρετάνης. Ο Πέτρος και η Αλίκη αναγνωρίστηκαν από τον Γουίλιαμ Μαρσάλ, 1ο κόμη του Πέρμπροκ αντιβασιλέα της Αγγλίας σαν κόμητες του Ρίτσμοντ στην θέση της Ελεονώρας που δεν ελευθερώθηκε ποτέ από την φυλακή. Η Αλίκη πέθανε στην γέννα του τελευταίου παιδιού της (21 Οκτωβρίου 1221) χωρίς να εξασκήσει ποτέ έλεγχο στην κληρονομιά της, την διαδέχθηκε ο γιος της Ιωάννης Α΄ αλλά ο σύζυγος της Πέτρος ήταν ο πραγματικός κυβερνήτης σαν αντιβασιλιάς μέχρι το 1227.
Οικογένεια
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Με τον σύζυγο της Πέτρο του Ντρε απέκτησε :
- Ιωάννης Α΄ της Βρετάνης, παντρεύτηκε τη Λευκή της Καμπανίας και είχε γιο τον Ιωάννη Β΄, δούκα της Βρετάνης.[12]
- Γιολάντα της Βρετάνης, παντρεύτηκε τον Ούγο ΙΑ΄, κόμη του Λουζινιάν.
- Αρθούρος της Βρετάνης (1220 - 1224)
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ p10680.htm#i106795. Ανακτήθηκε στις 7 Αυγούστου 2020.
- ↑ Chronicon Britannicum
- ↑ Judith Everard and Michael Jones, The Charters of Duchess Constance of Brittany and her Family (1171-1221)
- ↑ John W. Baldwin, The Government of Philip Augustus: Foundations of French Royal Power in the Middle Ages, (University of California Press, 1986), 239
- ↑ Pierre-Hyacinthe Morice, Histoire ecclesiastique et civile de Bretagne, Tome premier, σσ. 129, 150
- ↑ Charles Taillandier, Histoire ecclesiastique et civile de Bretagne, Tome second, σ. 9
- ↑ Prudence Guillaume de Roujoux, Histoire des rois et des ducs de Bretagne, Tome second, σ. 231
- ↑ Pierre Daru, Histoire de Bretagne, Tome premier, σ. 407
- ↑ Francois Manet, Histoire de la Petite-Bretagne, ou Bretagne Armorique, depuis ses premiers habitans connus, Tome second, σ. 308
- ↑ Chronique de Guillaume de Nangis
- ↑ Brittany, Julia M.H. Smith, Medieval France: An Encyclopedia, Ed. William W. Kibler, (Garland Publishing Inc., 1995 ), 148
- ↑ Chronicon Ruyensis C?nobii
Πηγές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Brittany, Julia M.H. Smith, Medieval France: An Encyclopedia, Ed. William W. Kibler, (Garland Publishing Inc., 1995 )
- François Manet, Histoire de la Petite-Bretagne, ou Bretagne Armorique, depuis ses premiers habitans connus
- John W. Baldwin, The Government of Philip Augustus: Foundations of French Royal Power in the Middle Ages, (University of California Press, 1986)
- Pierre-Hyacinthe Morice, Histoire ecclésiastique et civile de Bretagne, Tome premier
