Αντόνωφ
 | |
 | |
| Νομική μορφή | συμμετοχική εταιρεία |
|---|---|
| Κλάδος | aircraft construction |
| Ίδρυση | 1930 |
| Ιδρυτής | Όλεγκ Αντόνοφ |
| Έδρα | Κίεβο, Ουκρανία |
| Προϊόντα | Φορτηγό αεροσκάφος |
| Ιδιοκτήτης | Κυβέρνηση της Ουκρανίας |
| Μητρική | Ukrainian Defense Industry |
| Ιστότοπος | Επίσημος ιστότοπος |
| Μέσα κοινωνικής δικτύωσης | |
    | |
 Πολυμέσα | |
| δεδομένα () | |
 |
Αυτό το λήμμα χρειάζεται μετάφραση.
Αν θέλετε να συμμετάσχετε, μπορείτε να επεξεργαστείτε το λήμμα μεταφράζοντάς το ή προσθέτοντας δικό σας υλικό και να αφαιρέσετε το {{μετάφραση}} μόλις το ολοκληρώσετε. Είναι πιθανό (και επιθυμητό) το ξενόγλωσσο κείμενο να έχει κρυφτεί σαν σχόλιο με τα <!-- και -->. Πατήστε "επεξεργασία" για να δείτε ολόκληρο το κείμενο. |
H Αντόνωφ ( ουκρανικά: Державне підприємство "Антонов"), [1] παλαιότερα Αεροναυτικό Επιστημονικό-Τεχνικό Συγκρότημα Αντόνοφ ( Antonov ASTC ) ( ουκρανικά: Авіаційний науково-технічний комплекс імені Антонова, (АНТК ім. Антонова) ), και παλαιότερα το Σχεδιαστικό Γραφείο Antonov, είναι μια ουκρανική εταιρεία κατασκευής και υπηρεσιών αεροσκαφών. Η ιδιαίτερη τεχνογνωσία της εταιρείας εστιάζεται στους τομείς των πολύ μεγάλων αεροπλάνων και των αεροπλάνων που χρησιμοποιούν απροετοίμαστους διαδρόμους. Η Αντόνωφ (πρόθεμα μοντέλου "An-") έχει κατασκευάσει συνολικά περίπου 22.000 αεροσκάφη και χιλιάδες αεροπλάνα της επιχειρούν αυτήν τη στιγμή στην πρώην Σοβιετική Ένωση και σε αναπτυσσόμενες χώρες.
Η Antonov StC είναι μια κρατική εμπορική εταιρεία. Τα κεντρικά γραφεία και οι κύριες βιομηχανικές εγκαταστάσεις της βρίσκονταν αρχικά στο Νοβοσιμπίρσκ και το 1952 μεταφέρθηκαν στο Κίεβο. Στις 12 Μαΐου 2015 μεταφέρθηκε από το Υπουργείο Οικονομικής Ανάπτυξης και Εμπορίου στην Ukroboronprom (Ουκρανική Αμυντική Βιομηχανία).
Τον Ιούνιο του 2016, η μεγάλη κρατική εταιρεία κατασκευής όπλων της Ουκρανίας Ukroboronprom ανακοίνωσε τη δημιουργία της Ουκρανικής Εταιρείας Αεροσκαφών στη δομή της, για να συνδυάσει όλες τις επιχειρήσεις κατασκευής αεροσκαφών στην Ουκρανία.
Ιστορία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ίδρυση και μετεγκατάσταση
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Η εταιρεία ιδρύθηκε το 1946 στο Novosibirsk Aircraft Production Association ως το άκρως απόρρητο Σοβιετικό Γραφείο Έρευνας και Σχεδιασμού Νο. 153 ( OKB-153 ), με επικεφαλής τον 'Ολεγκ Αντόνωφ (Oleg Antonov), και ειδικεύση στα στρατιωτικά μεταγωγικά αεροσκάφη. Ο στόχος ήταν να δημιουργηθεί ένα γεωργικό [ασαφές] αεροσκάφος CX-1 (An-2), η πρώτη πτήση του οποίου έγινε στις 31 Αυγούστου 1947. Το διπλάνο An-2 ήταν ένα σημαντικό επίτευγμα αυτής της περιόδου, με εκατοντάδες από αυτά τα αεροσκάφη να εξακολουθούν να λειτουργούν από το 2013. Εκτός από αυτό το διπλάνο και τις τροποποιήσεις του, μια μικρή σειρά από ανεμόπτερα A-9 και A-10 δημιουργήθηκαν και κατασκευάστηκαν στην πιλοτική παραγωγή στο Novosibirsk. Το 1952, το Γραφείο μεταφέρθηκε στο Κίεβο, μια πόλη με πλούσια αεροπορική ιστορία και υποδομή κατασκευής αεροσκαφών που αποκαταστάθηκε μετά την καταστροφή που προκλήθηκε από τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο.
Πρώτο σειριακό αεροσκάφος και επέκταση
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η εισαγωγή του 1957 της οικογένειας αεροπλάνων στροβιλοκινητήρων μεσαίας εμβέλειας An-10 / An-12 ξεκίνησε την επιτυχημένη παραγωγή χιλιάδων από αυτά τα αεροσκάφη. Η χρήση τους τόσο για μάχιμους όσο και για πολιτικούς σκοπούς σε όλο τον κόσμο συνεχίζεται μέχρι σήμερα. Τα An-10 / An-12 χρησιμοποιήθηκαν στον πόλεμο του Βιετνάμ, στον Σοβιετικό-Αφγανικό Πόλεμο και στη μεγαεπιχείρηση ανακούφισης από την καταστροφή του Τσερνομπίλ.
Το 1959, το γραφείο ξεκίνησε την κατασκευή της ξεχωριστής βάσης δοκιμών και βελτίωσης πτήσεων στο προάστιο Hostomel (τώρα το αεροδρόμιο Antonov ).
Το 1965, το βαρύ στρατιωτικό μεταφορικό μέσο Antonov An-22 εισήλθε σε σειριακή παραγωγή για να συμπληρώσει το An-12 σε μεγάλες στρατιωτικές και ανθρωπιστικές αερομεταφορές από τη Σοβιετική Ένωση. Το μοντέλο έγινε το πρώτο σοβιετικό αεροσκάφος ευρείας ατράκτου και παραμένει το μεγαλύτερο αεροσκάφος με στροβιλοκινητήρα στον κόσμο. Ο Antonov σχεδίασε και παρουσίασε μια πυρηνική έκδοση του An-22. Δεν δοκιμάστηκε ποτέ πτήση.
Το 1966, μετά τη μεγάλη επέκταση στη γειτονιά Sviatoshyn της πόλης, η εταιρεία μετονομάστηκε σε "Kyiv Mechanical Plant". Δύο ανεξάρτητες εγκαταστάσεις παραγωγής και επισκευής αεροσκαφών, υπό την επίβλεψη μηχανικού του Γραφείου Antonov, εμφανίστηκαν επίσης στο Κίεβο κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου.
Ανάδειξη και αποχώρηση Αντόνοφ
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Στη δεκαετία του 1970 και στις αρχές της δεκαετίας του 1980, η εταιρεία καθιερώθηκε ως ο κύριος σχεδιαστής στρατιωτικών μεταφορικών αεροσκαφών της Σοβιετικής Ένωσης με δεκάδες νέες τροποποιήσεις στην ανάπτυξη και παραγωγή. Μετά τον θάνατο του Oleg Antonov το 1984, η εταιρεία μετονομάστηκε επίσημα σε Γραφείο Έρευνας και Σχεδιασμού με το όνομα OK Antonov ( ρωσικά: Опытно-конструкторское бюро имени О.К. Антонова ) ενώ συνεχίζεται η χρήση του ψευδώνυμου "Μηχανολογικό εργοστάσιο Κιέβου" για ορισμένους σκοπούς.
Τελική σοβιετική εποχή: μεγάλα έργα και πρώτη εμπορευματοποίηση
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Στα τέλη της δεκαετίας του 1980, το Antonov Bureau πέτυχε παγκόσμια προβολή μετά την εισαγωγή των εξαιρετικά μεγάλων αεροπλάνων του. Το An-124 "Ruslan" (1982) έγινε το στρατηγικό αερομεταφορέα μαζικής παραγωγής της Σοβιετικής Ένωσης υπό την ηγεσία του επικεφαλής σχεδιαστή Viktor Tolmachev. Το Γραφείο διεύρυνε το σχέδιο "Ruslan" ακόμα περισσότερο για το πρόγραμμα logistics του σοβιετικού διαστημικού αεροπλάνου, δημιουργώντας το An-225 "Mriya" το 1989. Το "Mriya" εξακολουθεί να είναι το μεγαλύτερο και βαρύτερο αεροπλάνο στον κόσμο.
Το τέλος του Ψυχρού Πολέμου και η περεστρόικα επέτρεψαν στην εταιρεία Antonov το πρώτο βήμα προς την εμπορευματοποίηση και την εξωτερική επέκταση. Το 1989, η θυγατρική Antonov Airlines δημιουργήθηκε για τα δικά της έργα συντήρησης αεροσκαφών και φορτίου.
Ανεξάρτητη Ουκρανία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Το Antonov Design Bureau παρέμεινε μια κρατική εταιρεία μετά την ανεξαρτησία της Ουκρανίας το 1991 και έκτοτε θεωρείται στρατηγικό εθνικό περιουσιακό στοιχείο.
Επέκταση στην ελεύθερη αγορά
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Από την ανεξαρτησία, ο Antonov έχει πιστοποιήσει και διαθέτει στην αγορά μοντέλα τόσο της σοβιετικής εποχής όσο και των πρόσφατα αναπτυγμένων μοντέλων προς πώληση σε νέες αγορές εκτός της πρώην σοβιετικής σφαίρας επιρροής. Τα νέα μοντέλα που εισήχθησαν στη σειριακή παραγωγή και παραδόθηκαν στους πελάτες περιλαμβάνουν τα περιφερειακά αεροσκάφη Antonov An-140, Antonov An-148 και Antonov An-158.
Μεταξύ πολλών έργων εκσυγχρονισμού, ο Antonov έλαβε παραγγελίες για την αναβάθμιση των «εκατοντάδων» των θρυλικών αεροσκαφών του An-2 που εξακολουθούν να λειτουργούν στο Αζερμπαϊτζάν, την Κούβα και τη Ρωσία στην έκδοση αναβάθμισης An-2-100.
Το 2014, μετά την προσάρτηση της Κριμαίας από τη Ρωσία, η Ουκρανία ακύρωσε συμβόλαια με τη Ρωσία, οδηγώντας σε σημαντική μείωση του εισοδήματος στην αμυντική και αεροπορική βιομηχανία της Ουκρανίας. Ωστόσο, η Ουκρανία ανακτά σιγά-σιγά το έλλειμμα από τη διακοπή των δεσμών με τη Ρωσία, εισερχόμενος σε νέες αγορές όπως τα αραβικά κράτη του Κόλπου και επεκτείνοντας την παρουσία της σε παλιές όπως η Ινδία.
Τον Ιούλιο του 2018 ο Antonov μπόρεσε να εξασφαλίσει μια συμφωνία με την Boeing προκειμένου να προμηθευτεί εξαρτήματα αεροπλάνων που δεν ήταν πλέον διαθέσιμα λόγω της διακοπής των σχέσεων με τη Ρωσία.
Ενοποίηση παραγωγικών εγκαταστάσεων
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Κατά τη διάρκεια της σοβιετικής περιόδου, δεν είναι όλα τα Antonov-σχεδιασμένα αεροσκάφη κατασκευάστηκαν από την ίδια την εταιρεία. Αυτό ήταν αποτέλεσμα της σοβιετικής βιομηχανικής στρατηγικής που χώρισε τη στρατιωτική παραγωγή μεταξύ διαφορετικών περιοχών της Σοβιετικής Ένωσης για να ελαχιστοποιήσει τους πιθανούς κινδύνους απώλειας πολέμου. Ως αποτέλεσμα, τα αεροπλάνα Antonov συναρμολογούνταν συχνά από ειδικούς κατασκευαστές συμβάσεων.
Το 2009, το άλλοτε ανεξάρτητο εργοστάσιο συναρμολόγησης αεροπλάνων "Aviant " στο Κίεβο έγινε μέρος της Antonov, διευκολύνοντας έναν πλήρη κύκλο παραγωγής σειριακής παραγωγής της εταιρείας. Ωστόσο, η παλιά παράδοση της συν-κατασκευής με τους εργολάβους συνεχίζεται, τόσο με τους εταίρους της Σοβιετικής χρόνο και με τους νέους δικαιοδόχους, όπως το Ιράν «s Iran Aircraft Manufacturing Βιομηχανική Εταιρεία.
Το 2014, το Antonov παρήγαγε και παρέδωσε μόνο δύο αεροπλάνα An-158. Αυτή η τάση συνεχίστηκε μέχρι το 2015, παράγοντας ένα An-148 και ένα An-158. Από το 2016, κανένα αεροσκάφος δεν έχει παραχθεί ή παραδοθεί σε πελάτες.
.jpg)
Τον Ιούνιο του 2016, η μεγάλη κρατική εταιρεία κατασκευής όπλων της Ουκρανίας Ukroboronprom ανακοίνωσε τη δημιουργία της Ukrainian Aircraft Corporation στη δομή της, συνδυάζοντας έτσι όλες τις εταιρείες κατασκευής αεροσκαφών, συμπεριλαμβανομένων των περιουσιακών στοιχείων της Antonov σε ένα ενιαίο σύμπλεγμα, σύμφωνα με την υπηρεσία Τύπου της Ukroboronprom.
Στις 19 Ιουλίου 2017, η ουκρανική κυβέρνηση ενέκρινε την εκκαθάριση των περιουσιακών στοιχείων του Antonov, ξεκινώντας με το κλείσιμο τριών εργοστασίων στο Κίεβο και το Χάρκοβο. Η κρατική εταιρεία "Antonov" (ένας επιχειρηματικός όμιλος, που δημιουργήθηκε το 2005 από τη συγχώνευση πολλών νομικά ανεξάρτητων εταιρειών σε μια ενιαία οικονομική οντότητα υπό ενιαία διαχείριση) θα εκκαθαριστεί ως υπολειπόμενη εταιρική οντότητα. Η Antonov State Company, η Kharkiv State Aviation Manufacturing Enterprise και το εργοστάσιο No.410 της Πολιτικής Αεροπορίας μεταφέρθηκαν υπό τη διαχείριση μιας άλλης κρατικής εταιρείας Ukroboronprom το 2015. Η Antonov State Company συνεχίζει να λειτουργεί ως επιχείρηση.
Αεροδρόμια
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Αεροδρόμιο Sviatoshyn, εργοστάσιο Aviant στο Κίεβο
- Αεροδρόμιο Hostomel, αεροδρόμιο εμπορευμάτων στο Hostomel
Προϊόντα και δραστηριότητες
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Τα πεδία εμπορικής δραστηριότητας της Antonov ASTC περιλαμβάνουν:
- Σχεδιασμός και κατασκευή αεροσκαφών
- Αεροπορικές μεταφορές φορτίου ( Antonov Airlines )
- Συντήρηση, δοκιμές, πιστοποίηση και αναβάθμιση αεροσκαφών
- Έρευνα και μηχανική που σχετίζεται με την αεροδιαστημική
- "Aerial Launch": ένα κοινό ρωσο-ουκρανικό έργο εκτόξευσης διαστημικού σκάφους στον αέρα από μια τροποποιημένη έκδοση του An-225 .
- Λειτουργία του αεροδρομίου Hostomel (Αεροδρόμιο Antonov)
- Σύστημα σιδηροδρομικών μεταφορών μεσαίας χωρητικότητας RADAN
- Κατασκευή τραμ LT-10A (με σώμα αλουμινίου)
- Κατασκευή και κατασκευή τρόλεϊ λεωφορείων Kiev-12 (παράρτημα, χρησιμοποιώντας την υπάρχουσα τεχνική εμπειρογνωμοσύνη).
Μεγάλοι εργολάβοι και συνεργάτες
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Συμβασιούχοι και αδειούχοι κατασκευαστές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Tashkent Aviation Production Association (πρώην κρατικό εργοστάσιο αεροπορίας της Τασκένδης ) – Τασκένδη, Ουζμπεκιστάν
- Iran Aircraft Manufacturing Industrial Company (HESA) – Shahin Shahr, Ιράν
- Voronezh Aircraft Production Association (VASO) – Voronezh, Ρωσία
Επικεφαλής σχεδιαστές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Oleg Antonov : 1946–1984
- Petro Balabuiev : 1984–2005
- Dmytro Kiva : από το 2005
Αεροσκάφος
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Τα αεροπλάνα του Antonov (πρόθεμα γραφείου σχεδίασης An ) κυμαίνονται από το ανθεκτικό διπλάνο An-2 έως το αναγνωριστικό αεροσκάφος An-28 έως τα τεράστια στρατηγικά αεροσκάφη An-124 Ruslan και An-225 Mriya (το τελευταίο είναι το βαρύτερο αεροσκάφος στον κόσμο με μόνο ένα αεροσκάφος επί του παρόντος υπηρεσία). Αν και λιγότερο διάσημα, τα αεροσκάφη An-24, An-26, An-30 και An-32 διδύμων στροβιλοκινητήρων, αεροσκαφών μεταφοράς επιβατών/εμπορευμάτων/στρατευμάτων με ψηλά πτερύγια είναι σημαντικά για τις αεροπορικές υπηρεσίες εσωτερικού/μικρών αποστάσεων, ιδιαίτερα σε μέρη του κόσμο που κάποτε καθοδηγούνταν από κομμουνιστικές κυβερνήσεις. Η σειρά μικρών αεροσκαφών An-72/An-74 αντικαθιστά σιγά σιγά αυτόν τον στόλο και ένα μεγαλύτερο φορτηγό An-70 βρίσκεται υπό πιστοποίηση.
Το Antonov An-148 είναι ένα νέο περιφερειακό αεροσκάφος διαμόρφωσης διπλού στροβιλοανεμιστήρα. Πάνω από 150 αεροσκάφη έχουν παραγγελθεί από το 2007. Μια τεντωμένη έκδοση βρίσκεται σε εξέλιξη, το An-158 (από 60–70 σε 90–100 επιβάτες).
Το Antonov/Taqnia An-132 είναι ένα δικινητήριο στροβιλοκινητήρα υπό ανάπτυξη από το 2018.
| Aircraft | Name | Maiden flight | Remarks |
|---|---|---|---|
| A-40 | Krylaty Tank | 2 September 1942 | Winged tank |
| An-2 | Kukuruznik | 31 August 1947 | multi-purpose, biplane, single-engine utility transport. |
| An-2-100 | Kukuruznik | 10 July 2013 | An-2 upgrade version refitted with Motor Sich kerosene-fueled engine (instead of original avgas).[2] |
| An-3 | 13 May 1980 | turboprop conversion of An-2 | |
| An-4 | 31 July 1951 | float-equipped An-2 | |
| An-6 | Meteo | 21 March 1948 | weather reconnaissance aircraft based on An-2 |
| An-8 | 11 February 1956 | medium military transport | |
| An-10 | Ukraina | 7 March 1957 | medium turboprop-powered airliner |
| An-11 | Motorised variant of the A-11 glider | ||
| An-12 | 16 December 1957 | military turboprop-powered transport, developed from An-10 | |
| An-13 | 1962 | Light aircraft developed from the A-13M motor glider | |
| An-14 | Pchelka | 14 March 1958 | light twin-engine transport |
| An-20 | Cancelled | projected large turboprop transport; Cancelled in favor of An-22 | |
| An-22 | Antei | 27 February 1965 | extremely large turboprop transport |
| An-24 | 20 October 1959 | twin-turboprop airliner | |
| An-26 | 21 May 1969 | twin-turboprop transport, derived from An-24 | |
| An-28 | 1 September 1974 | twin-turboprop light transport, developed from An-14 | |
| An-30 | 21 August 1967 | An-24 adapted for aerial photography and mapping | |
| An-32 | 9 July 1976 | twin-turboprop hot-and-high transport, up-engine An-26 airframe | |
| An-34 | 4 September 1961 | military transport developed from An-24 | |
| An-38 | 23 June 1994 | twin-turboprop light transport, stretched An-28 | |
| An-40 | Cancelled | military transport developed from An-12 | |
| An-44 | Cancelled | cargo aircraft project developed from An-24 | |
| An-50 | Cancelled | airliner project, developed from An-24V | |
| An-51 | Cancelled | civil piston utility aircraft | |
| An-52 | Cancelled | light twin-piston aircraft | |
| An-70 | 16 December 1994 | large military transport, powered by four propfan engines, to replace An-12 | |
| An-71 | 12 July 1985 | naval AWACS development of An-72 | |
| An-72 | Cheburashka | 31 August 1977 | STOL transport, utilising the Coandă effect |
| An-74 | Cheburashka | 29 November 1983 | civil version of An-72; version with engines below wings is called An-74TK-300[3] |
| An-88 | Cancelled | AWACS project, not completed | |
| An-91 | Cancelled | Twin-engine cabin monoplane development of Cessna 310 | |
| An-102 | light agricultural aircraft | ||
| An-122 | Cancelled | further development of An-22 | |
| An-124 | Ruslan | 26 December 1982 | strategic airlifter; largest aircraft ever mass-produced |
| An-126 | Cancelled | heavy transport aircraft project | |
| An-132 | 31 March 2017 | transport aircraft based on An-32 | |
| An-140 | 17 September 1997 | short-range turboprop airliner, to replace An-24 | |
| An-148 | 17 December 2004 | regional jet for 68–85 passengers | |
| An-158 | 28 April 2010 | stretched version of An-148 for 99 passengers | |
| An-168 | business variant of An-148 | ||
| An-170 | stretched An-70 | ||
| An-174 | Cancelled | enlarged An-74 with engines below wings | |
| An-178 | 7 May 2015 | military transport based on the An-158 | |
| An-180 | Cancelled | medium propfan airliner, around 175 passengers | |
| An-181 | Handiwork | experimental aircraft | |
| An-188 | transport aircraft based on An-70 | ||
| An-218 | Cancelled | propfan- or turbofan-powered widebody airliner | |
| An-225 | Mriya | 21 December 1988 | An-124 derived strategic airlifter; largest aircraft ever built; only one has been put into service |
| An-318 | Cancelled | A planned trijet to compete with The DC-10 and L-1011 tristar[4] | |
| An-325 | Cancelled | planned improvement of An-225 | |
| An-418 | Cancelled | A planned airliner version of the An-124 that could compete with the Airbus A380[5] | |
| An-714 | 20 October 1970 | modification of An-14 with air cushion landing gear | |
| DT-5/8 | Cancelled | projected large twin-engine transport | |
| E-153 | flying testbed for aircraft 'M' | ||
| GPS | small twin-engine utility transport | ||
| OKA-38 | Aist | Copy of Fieseler Fi 156 | |
| Li-2V | high-altitude research aircraft, converted from Lisunov Li-2 | ||
| M | Masha | Cancelled | projected jet fighter |
| N | Cancelled | projected twin turboprop airliner based on the An-8 | |
| P | Cancelled | projected twin jet engine transport based on the An-8 | |
| R | Cancelled | projected twin turboprop airliner based on the An-8 | |
| SKV | Partizanskii | Basis for An-14 | |
| T-2M | Maverick | ultralight trike for recreational club use and special forces requirements | |
| VP | Utka | experimental air trailer (tow glider) | |
| Yu | Cancelled | projected large turboprop transport |
Ανεμόπτερα
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
| Aircraft | Name | Maiden flight | Remarks |
|---|---|---|---|
| A-1 | 1930 | single-seat training glider | |
| A-2 | 1936 | two-seat training glider derived from the A-1 | |
| A-3 | Molodv | ||
| A-6 | |||
| A-7 | 1942 | military glider | |
| A-9 | 1948 | single-seat sailplane developed from the RF-7 | |
| A-10 | 1952 | two-seat sailplane developed from the A-9 | |
| A-11 | 1958 | ||
| A-13 | 1958 | ||
| A-15 | 1960 | ||
| BS-3 | 1934 | training glider | |
| BS-4 | 1935 | training glider | |
| BS-5 (OKA-31) | 1936 | training glider | |
| DIP (OKA-14) | Dognat i peregna | 1932 | record glider developed from OKA-6 |
| IP | |||
| LEM-2 (OKA-37) | 1937 | motor glider | |
| M-1 | 1933 | ||
| M-2 | |||
| M-3 (OKA-24) | 1934 | ||
| M-4 (OKA-29) | |||
| M-5 (OKA-30) | 1936 | ||
| OKA-1 | Golub | 1924 | |
| OKA-2 | 1925 | ||
| OKA-3 | 1928 | ||
| OKA-5 | Standard-2 | 1930 | |
| OKA-6 | Gorod Lenina | 1930 | |
| OKA-7 | Bubik | 1930 | |
| OKA-13 | Chest Uslovii Stalina | 1932 | |
| OKA-21 | 1933 | training glider based on DIP | |
| PS-1 (OKA-11) | training glider | ||
| PS-2 (OKA-12) | training glider | ||
| RF-1 (OKA-17) | 1933 | ||
| RF-2 (OKA-18) | 1933 | ||
| RF-3 (OKA-19) | 1933 | ||
| RF-4 (OKA-20) | 1933 | ||
| RF-5 (OKA-23) | 1934 | ||
| RF-6 (OKA-28) | |||
| RF-7 | 1937 | sports glider | |
| RF-8 | 1941 | troop glider, enlarged RF-7; redesignated A-7 | |
| US-1 | 1931 | training glider | |
| US-2 | 1931 | training glider | |
| US-3 | 1932 | training glider, first mass-produced Soviet glider | |
| US-4 | training glider, redesignated A-1 | ||
| US-5 (OKA-32) | 1936 | training glider | |
| US-6 | training glider, redesignated A-2 |
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ «112.ua: Antonov state enterprise to renew production of Ruslan aircraft in 2019 | KyivPost - Ukraine's Global Voice». KyivPost. 15 Ιανουαρίου 2019. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 8 Ιανουαρίου 2021. Ανακτήθηκε στις 8 Δεκεμβρίου 2019.
- ↑ (στα ru)Korrespondent. 11 July 2013. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 14 August 2013. https://web.archive.org/web/20130814112252/http://korrespondent.net/business/companies/1579862-rossiya-zakazala-u-antonova-usovershenstvovannye-kukuruzniki. Ανακτήθηκε στις 4 September 2013.
- ↑ «Aviation Photo Search». Airliners.net. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 7 Νοεμβρίου 2012. Ανακτήθηκε στις 29 Ιουνίου 2017.
- ↑ «Antonov An-318». www.globalsecurity.org. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 21 Δεκεμβρίου 2019. Ανακτήθηκε στις 21 Δεκεμβρίου 2019.
- ↑ «Antonov An-418». www.globalsecurity.org. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 21 Δεκεμβρίου 2019. Ανακτήθηκε στις 21 Δεκεμβρίου 2019.