Μετάβαση στο περιεχόμενο

Αντώνης Βασσάρας

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Αντώνης Βασσάρας
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση3  Ιουνίου 1938[1]
Θεσσαλονίκη
Θάνατος11  Νοεμβρίου 2007[2]
Θεσσαλονίκη
Χώρα πολιτογράφησηςΕλλάδα
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςνέα ελληνική γλώσσα
Ελληνικά
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταποδοσφαιριστής
διαιτητής ποδοσφαίρου[3]
Οικογένεια
ΤέκναΚύρος Βασσάρας, Νίκος Βασάρας
δεδομένα

Ο Αντώνης Βασσάρας (3 Ιουνίου 1938,[4] Θεσσαλονίκη – 11 Νοεμβρίου 2007) ήταν Έλληνας διεθνής διαιτητής ποδοσφαίρου και στη συνέχεια υψηλόβαθμο διοικητικό στέλεχος της διαιτησίας.

Βιογραφικά στοιχεία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Απεβίωσε στις 11 Νοεμβρίου 2007 σε ηλικία 69 ετών, υποκύπτοντας στον καρκίνο.[5] Το όνομά του φέρει η Νέα Σχολή Διαιτησίας στη Θεσσαλονίκη.[6]

Ο γιος του Κύρος,[7] ακολούθησε την πατρική πορεία ως διαιτητής FIFA-UEFA και θεσμικός παράγοντας στην Ελλάδα και τη Ρουμανία.

Σταδιοδρομία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ως ποδοσφαιριστής

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Με το άθλημα ασχολήθηκε από την εφηβεία, όντας παίκτης στο Θρίαμβο Ακροπόλεως.[7] Έως τα 28 υπήρξε ακραίος επιθετικός του Θερμαϊκού Θεσσαλονίκης, με τον οποίο αναδείχθηκε πρωταθλητής μίας μορφής Β΄ κατηγορίας το 1960. Την ερχόμενη αγωνιστική περίοδο σημείωσε 12 εμφανίσεις και ένα τέρμα στην Α΄ Εθνική, συμπαίκτης του πλάγιου αμυντικού Νίκου Ζλατάνου, επίσης διεθνούς διαιτητή αργότερα.[8]

Ως διαιτητής

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Σε εγχώριο επίπεδο

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Δραστηριοποιήθηκε στο χώρο από το 1965 και ανήκε στο Συνδέσμο Διαιτητών Ποδοσφαίρου Θεσσαλονίκης (ΣΔΠ Θεσσαλονίκης).[9] Πρώτη φορά διεύθυνε συνάντηση Α΄ κατηγορίας τη χρονιά 1972-73,[10] μεταξύ των Φωστήρα Ταύρου και Εθνικού Πειραιώς.[7] Εγκατέλειψε την ενεργό διαιτησία το 1987, έχοντας στο ενεργητικό του 85 και πλέον αγώνες για τη συγκεκριμένη διοργάνωση:[11]

με τελευταίον το αθηναϊκό ντέρμπι ανάμεσα σε ΑΕΚ και Παναθηναϊκό στην κοινή τους έδρα Ολυμπιακό στάδιο.[7] Οι 10 φορές που ορίστηκε την 1981-82, αποτέλεσαν τις περισσότερες συγκριτικά με κάθε άλλον συνάδελφό του.[13] Ο ίδιος, ανέφερε σε συνέντευξη ένα άθροισμα περίπου 150 παιχνιδιών κατά τη 15ετή του παρουσία στην ανώτατη βαθμίδα του ελληνικού πρωταθλήματος,[7] υπολογίζοντας και όσα είχε μετάσχει ως επόπτης –σήμερα βοηθός–.

Επιλέχθηκε να διευθύνει δύο συνεχόμενους τελικούς κυπέλλου Ελλάδας, τα 1982 (Παναθηναϊκός-ΑΕ Λάρισας 1-0) και 1983 (ΑΕΚ-ΠΑΟΚ 2-0), ενώ άσκησε χρέη επόπτη στους ισάριθμους προηγούμενους (1980 και 1981).[14]

Σε διεθνές επίπεδο

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το 1978 προτάθηκε και το 1980 ονομάστηκε διαιτητής FIFA,[7] για μία διεθνή πορεία που μέχρι το 1986 περιέλαβε τρεις αναμετρήσεις ευρωπαϊκών συλλογικών διοργανώσεων (με τονισμένα οι προκριθέντες):[15][16]

Περίοδος Διοργάνωση Σκέλος, γύρος Αγώνας
1983-84 Κύπελλο UEFA Επαναληπτικός 1ου (φάση των 64) Στουρμ Γκρατς Σπόρτουλ Στουντεντέσκ 0-0
Κύπελλο Πρωταθλητριών Επαναληπτικός 2ου (φάση των 16) Ντιναμό Μινσκ Γκιόρι Ράμπα ΕΤΟ 3-1
1986-87 Κύπελλο UEFA Α' αγώνας 1ου (φάση των 64) Πέτσι Μουνκάς Φέγενορντ 1-0

και 7 επίσημες ή φιλικές εθνικών ομάδων ανδρών:[4][17]

Έτος Διοργάνωση Πόλη Αγώνας
1980 Β΄ τελικός Βαλκανικού Κυπέλλου Εθνών 1977-1980 (τελευταίου στην ιστορία) Βουκουρέστι Ρουμανία Γιουγκοσλαβία 4-1
1982 4ος προκριματικός όμιλος Κυπέλλου Ευρωπαϊκών Εθνών 1984 Σόφια Βουλγαρία Νορβηγία 2-2
Φιλική συνάντηση Πόλη του Κουβέιτ Κουβέιτ Νορβηγία 1-0
1983 Φιλική συνάντηση Αθήνα Επίλεκτοι ΠΣΑΠ () Βουλγαρία 2-3
1984 4ος προκριματικός όμιλος Παγκοσμίου Κυπέλλου 1986 Σόφια Βουλγαρία Λουξεμβούργο 4-0
1985 6ος προκριματικός όμιλος Παγκοσμίου Κυπέλλου 1986 Μόσχα ΕΣΣΔ Δανία 1-0
1986 Φιλική συνάντηση Κάιρο Αίγυπτος Αγγλία 0-4

Για την βαθμολογικά κρίσιμη συνάντηση της 25ης Σεπτεμβρίου 1985 στο κεντρικό στάδιο Λένιν, ο Βασσάρας διαιτήτευσε εμπρός σε θεατές που υπερέβαιναν τις 100.000.[18] Δανοί (στα ημιτελικά του Ευρωπαϊκού της Γαλλίας) και Σοβιετικοί (από τις εκπλήξεις του Μουντιάλ της Ισπανίας) πέτυχαν να προκριθούν για τους 24 της τελικής φάσης του Παγκοσμίου κυπέλλου στο Μεξικό, όπου εμφανίστηκαν ανταγωνιστικότατοι και κατατάχθηκαν αντίστοιχα 9οι και 10οι της διοργάνωσης.[19]

Στην προαναφερόμενη συνέντευξη έκανε λόγο για 49 συνολικά αναμετρήσεις ηλικιακών κατηγοριών ανδρών, ελπίδων και νέων, σε γήπεδα της Ευρώπης και της Ασίας και στα πλαίσια παγκόσμιων και μεσογειακών διοργανώσεων.[7]

Ως παράγοντας διαιτησίας

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Με την αποχώρηση στα 49 του και όντας πρώην διεθνής, αναγορεύτηκε αυτοδίκαια σε καθηγητή της ελληνικής διαιτησίας,[9] την οποία υπηρέτησε και από τη θέση του παρατηρητή σε αγώνες των εν ενεργεία ομολόγων του.[7] Διατέλεσε πρόεδρος του ΣΔΠ Θεσσαλονίκης (1990-1991),[20] της Ομοσπονδίας Διαιτητών Ποδοσφαίρου Ελλάδος (ΟΔΠΕ, 2006-2007).[9] και της Κεντρικής Επιτροπής Διαιτησίας (ΚΕΔ), οργάνου στην Ελληνική Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία (ΕΠΟ). Η ανάληψη των καθηκόντων του για την τελευταία αυτή θέση το 1995, συνοδεύτηκε από αδρανοποίηση μεγάλου αριθμού βασικών στελεχών του χώρου.[21]

Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ 1,0 1,1 (Αγγλικά) EU-Football.info.
  2. ↑ eu-football.info/_referee.php?id=2305.
  3. ↑ (Αγγλικά) EU-Football.info. 2305. Ανακτήθηκε στις 4  Απριλίου 2022.
  4. ↑ 4,0 4,1 Αντώνης Βασάρας, βάση δεδομένων εθνικών ομάδων Ευρώπης eu-football.info (Αγγλικά)
  5. ↑ Απεβίωσε ο Αντώνης Βασσάρας[νεκρός σύνδεσμος], sentragoal.gr
  6. ↑ Σχολή Διαιτησίας "Αντώνης Βασσάρας" Αρχειοθετήθηκε 2016-06-24 στο Wayback Machine., diaitisia.gr
  7. ↑ 7,0 7,1 7,2 7,3 7,4 7,5 7,6 7,7 συνέντευξη του ίδιου Αρχειοθετήθηκε 2016-09-12 στο Wayback Machine., περιοδ. REFEREE της Ομοσπονδίας Διαιτητών Ποδοσφαίρου Ελλάδος (ΟΔΠΕ), τχ. 2 (Μαρτ-Απρ 1991) [αναδημοσίευση από τον ιστότοπο diaitisia.gr]
  8. ↑ Το έπος της Α΄ Εθνικής, Γιώργος Παγιωτέλης, αφιέρωμα περιοδ. Οι ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΙ, τχ. 8 (Αύγ 1994), σελ. 45
  9. ↑ 9,0 9,1 9,2 Αντώνης Βασάρας Αρχειοθετήθηκε 2016-08-05 στο Wayback Machine., ιστότοπος ΟΔΠΕ
  10. ↑ Το έπος της Α΄ Εθνικής, ό.π, τχ. 20 (Αύγ 1995), σελ. 29
  11. ↑ Το έπος της Α΄ Εθνικής, ό.π, τχ. 20-40 (Αύγ 1995-Απρ 1997)
  12. ↑ Γιώργος Αλεξανδρής-Ηλίας Λέκκας, Η ιστορία του Ολυμπιακού • 71 χρόνια Ολυμπιακός, Εκδόσεις Γ.Χ Αλεξανδρή, Αθήνα 1996, τμ. Β, σελ. 590-591
  13. ↑ Το έπος της Α΄ Εθνικής, ό.π, τχ. 35 (Νοέ 1996), σελ. 39
  14. ↑ Ανδρέας Μπόμης, Γκολ 2000 • Ένας αιώνας ποδόσφαιρο: αλμανάκ, ιστορία, σχόλια, Εκδ. Πελεκάνος, Αθήνα 2000, ISBN 978-000-4000-05-3, σελ. 526-532
  15. ↑ Antonios Vassaras, βάση δεδομένων worldfootball.net (Αγγλικά)
  16. ↑ Andonios Vasaras[νεκρός σύνδεσμος], βάση δεδομένων mackolik.com (Τουρκικά)
  17. ↑ Antonios Vassaras > Palmares Αρχειοθετήθηκε 2016-03-10 στο Wayback Machine., βάση δεδομένων διαιτητών worldreferee.com (Αγγλικά)
  18. ↑ Soviet Union v Denmark, βάση δεδομένων scoreshelf.com (Αγγλικά)
  19. ↑ Milestones, facts & figures (σελ. 20), ιστότοπος Διεθνούς Ομοσπονδίας Ποδοσφαίρου (FIFA) [αρχειοθέτηση από το πρωτότυπο] (Αγγλικά)
  20. ↑ Διατελέσαντες Πρόεδροι, επίσημος ιστότοπος ΣΔΠ Θεσσαλονίκης
  21. ↑ Το έπος της Α΄ Εθνικής, ό.π, τχ. 23 (Νοέ 1995), σελ. 48

Πηγές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αντώνης_Βασσάρας&oldid=10158423"