Γεώργιος Βαρνακιώτης
| Γεώργιος Βαρνακιώτης | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 1778 Βάρνακας Αιτωλοακαρνανίας |
| Θάνατος | 1842 |
| Χώρα πολιτογράφησης | Ελλάδα Οθωμανική Αυτοκρατορία |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | στρατιωτικός |
| Οικογένεια | |
| Γονείς | Νικόλαος Βαρνακιώτης |
| Στρατιωτική σταδιοδρομία | |
| Πόλεμοι/μάχες | Ελληνική Επανάσταση του 1821 |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | Χιλίαρχος |
Ο Γεώργιος Βαρνακιώτης (1778 - 1842) ήταν Έλληνας οπλαρχηγός από τη Ρούμελη με πολλές πρωτοβουλίες στις πλαστές διαπραγματεύσεις με τους Τούρκους τα αποκαλούμενα τότε «καπάκια».[1] Η ανάμειξή του αυτή έδωσε πολλές λαβές να διχασθούν οι γνώμες των ιστορικών εκείνης της εποχής στο πρόσωπο του. Ακόμα και ο Κάλβος προκειμένου να περιγράψει το βάρος της συνείδησης για ατιμωτικές πράξεις συνέταξε την ενάτη ωδή.[2]
Βιογραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Γεννήθηκε στον Βάρνακα της Ακαρνανίας το 1778 ή 1779. Η καταγωγή του ήταν από επιφανή οικογένεια της Δυτικής Ελλάδας. Πατέρας του ήταν ο καπετάν Νικολός του Ξηρομέρου, παππούς του ο αρματολός Γιάννος.
Ξεκίνησε τον αγώνα εναντίον των Τούρκων πολύ πιο πριν από την έναρξη της επανάστασης. Έλαβε μέρος στις μάχες του Γαρδικίου και Μπερακίου.
Με την έναρξη της επανάστασης η Γερουσία του Βραχωρίου (σημ. Αγρίνιο) κατονόμασε τον Βαρνακιώτη «Στρατηγό της Δυτικής Ελλάδας», ενώ συγχρόνως διόρισε χιλίαρχους στην υπηρεσία του τους διασημότερους πολέμαρχους της Στερεάς Ελλάδας.
Εξόρμησε αμέσως κατά των τουρκικών στρατοπέδων. Ο αδερφός του Γιώτης πήγε με τετρακόσιους Ακαρνάνες στο Αγρίνιο, όπου ενισχυμένος και με άλλους οπλαρχηγούς χτύπησε τους Τούρκους. Ο Γεώργιος δε, όρμησε προς το Μακρυνόρος, όπου διέκοψε τη συγκοινωνία των εχθρών και σύντριψε τις φάλαγγες των Τούρκων. Μέσα σε λίγες μέρες ελευθερώθηκε το Αγρίνιο.
Λέγεται ότι συνοδευόταν πάντοτε από κουστωδία γυναικών, τις οποίες κάποιος ιστορικός αποκαλεί "παλλακίδες", άλλος όμως ισχυρίζεται ότι μόνο μία γυναίκα ήταν η ερωμένη του ενώ οι άλλες ήταν σωματοφυλακή και υπηρετικό προσωπικό. Το 1823 ως ερωμένη του αναφέρεται και η Ρίνα η Κουτσουμποπούλα, η οποία περιγράφεται ως αντάρτισσα ζωσμένη με φυσεκλίκια.[3]
Η μάχη του Αετού Ξηρομερίου
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Μετά τη συντριβή στη Μάχη του Πέτα ο Βαρνακιώτης αποφασισμένος να καθυστερήσει τον Κιουταχή κατέλαβε με τι λιγοστές δυνάμεις του τη ράχη του Προφήτη Ηλία απέναντι στον Αετό Ξερομέρου, από όπου υποχρεωτικά θα περνούσε ο τουρκικός στρατός. Η μάχη κράτησε έξι ώρες και κατέληξε με νίκη του Βαρνακιώτη. [4]Το αξιοπερίεργο είναι ότι μετά από λίγες μέρες ο Βαρνακιώτης εντάσσεται στις τουρκικές δυνάμεις δίπλα μάλιστα στον Ομέρ Βρυώνη γνωστό του από τις παλιές επιχειρήσεις εναντίον του Αλή πασά των Ιωαννίνων. [Η διαβολή και το μπαξίσι, κατά τον Βικτόρ Μπεράρ είναι τούρκικα πράγματα, όπως αναφέρει στο οδοιπορικό του].
Ο Αλέξανδρος Μαυροκορδάτος με τον οποίο αρχικά συνεργάστηκε μαζί του τον θεωρούσε σ΄ όλη του τη ζωή προδότη.[5] Στα χρόνια του Καποδίστρια (1830) αποκαταστάθηκε και του απονεμήθηκε ο βαθμός του χιλιάρχου.
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ Κωστής Παπαγιώργης, Τα καπάκια, εκδ. Καστανιώτης, 2003 ISBN 960-03-3470-6
- ↑ Ανδρέας Κάλβοςενάτη ωδή.
- ↑ Φιλίππου Φίλιππος, "Η ερωτική ζωή των ηρώων του 1821. Ροζ σκάνδαλα σε κλέφτικα λημέρια", Ε-Ιστορικά, έκδοση "Ελευθεροτυπία", [εκκρεμεί αρ. τεύχους], σ. 24. Ανατυπωμένο στο "Γυναίκα-Θέμα", Μάϊος 2009, σ. 4
- ↑ ΙΕΕ, τόμ. ΙΒ, σ. 270, εκδ. Αθηνών, 1975
- ↑ Δημήτριος Φωτιάδης, Η επανάσταση του 21, τόμ. Β΄σ. 290
Πηγές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Αγαπητός Σ. Αγαπητός (1877). «Οι Ένδοξοι Έλληνες του 1821, ή Οι Πρωταγωνισταί της Ελλάδος». Τυπογραφείον Α. Σ. Αγαπητού, Εν Πάτραις. σελίδες 304–321. Ανακτήθηκε στις 13 Αυγούστου 2009.