Μετάβαση στο περιεχόμενο

Γιούζεφ Σφιάτουο

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Γιούζεφ Σφιάτουο
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα		Józef Światło (Πολωνικά)
Γέννηση1  Ιανουαρίου 1915[1]
Medyn
Θάνατος2  Σεπτεμβρίου 1994[2]
Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής ή Ούσα[3]
Χώρα πολιτογράφησηςΠολωνία
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςΠολωνικά
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταδημόσιος υπάλληλος[4]
τσαγκάρης[5]
Στρατιωτική σταδιοδρομία
Βαθμός/στρατόςποντπολκόβνικ
Πόλεμοι/μάχεςΒ΄ Παγκόσμιος Πόλεμος
Αξιώματα και βραβεύσεις
ΒραβεύσειςΙππότης του Τάγματος της Αναγέννησης της Πολωνίας
Αργυρός Σταυρός της Αξίας[6]
Χρυσός Σταυρός της Αξίας[7]
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα

Ο Γιούζεφ Σφιάτουο (πολωνικά: Józef Światło), όνομα γέννησης Ίζαακ Φλάισφαρμπ (Izaak Fleischfarb) (1 Ιανουαρίου 1915 – 2 Σεπτεμβρίου 1994), ήταν υψηλόβαθμος αξιωματούχος του Υπουργείου Δημόσιας Ασφάλειας της Πολωνίας (ΥΑ), ο οποίος υπηρέτησε ως αναπληρωτής διευθυντής του 10ου Τμήματος που διοικούσε ο Ανάτολ Φέιτζιν. Γνωστός για την επίβλεψη των βασανιστηρίων πολιτικών κρατουμένων, είχε το παρατσούκλι «ο χασάπης» από τους κρατούμενους.[8]

Μετά τον θάνατο του Ιωσήφ Στάλιν το 1953 και τη σύλληψη του Λαβρέντι Μπέρια, ο Σφιάτουο ταξίδεψε στην Ανατολική Γερμανία για επίσημες δουλειές. Ενώ βρισκόταν στο μετρό του Βερολίνου με τον Φέιτζιν, περνώντας από το Δυτικό Βερολίνο, στις 5 Δεκεμβρίου 1953, «ξέφυγε» και αυτομόλησε στη Δύση.[8]

Στη συνέχεια εργάστηκε για την Αμερικανική Κεντρική Υπηρεσία Πληροφοριών και το Radio Free Europe. Οι γραπτές και οι μεταδιδόμενες καταγγελίες του Σφιάτουο συγκλόνισαν το Ενιαίο Εργατικό Κόμμα Πολωνίας. Αυτό συνέβαλε τελικά στις μετασταλινικές μεταρρυθμίσεις του πολωνικού μηχανισμού ασφαλείας και στην πολιτική φιλελευθεροποίηση της Πολωνίας στη σοσιαλιστική Πολωνική Οκτωβριανή επανάσταση.

Βιογραφία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Γιούζεφ Σφιάτουο γεννήθηκε την 1η Ιανουαρίου 1915 ως Ίζαακ Φλάισφαρμπ (επίσης Φλάιχφαρμπ, Λιχτ ή Λίχτσταϊν, οι πηγές ποικίλλουν),[a] σε μια εβραϊκή οικογένεια στο χωριό Μέντιν, κοντά στο Ζμπάρας της Γαλικίας (τώρα Ουκρανία).[9] Στη Δεύτερη Πολωνική Δημοκρατία ήταν αρχικά Σιωνιστής και αργότερα κομμουνιστής ακτιβιστής. Συνελήφθη δύο φορές για τις παράνομες δραστηριότητές του.[9] Στρατολογήθηκε το 1939, υπηρέτησε στον Πολωνικό Στρατό (6η Πολωνική Μεραρχία Πεζικού)[8] κατά τη διάρκεια της γερμανικής εισβολής εκείνο το έτος.[9] Αιχμαλωτισμένος από τους Γερμανούς, δραπέτευσε, μόνο για να αιχμαλωτιστεί από τον Κόκκινο Στρατό,[8] ο οποίος εισέβαλε στην Ανατολική Πολωνία όπου ζούσε η οικογένειά του και εκτοπίστηκε ανατολικά μαζί με εκατοντάδες χιλιάδες άλλους.[9] Ήταν επίσης εκείνη την περίοδο που, στις 26 Απριλίου 1943, που παντρεύτηκε τη Γιουστίνα Σφιάτουο, παίρνοντας το πιο πολωνικό επώνυμό της.[9] Ο Σφιάτουο εντάχθηκε τελικά στις Πολωνικές Ένοπλες Δυνάμεις στην Ανατολή (1η Πολωνική Μεραρχία Πεζικού Ταντέους Κοστσιούσκο,[8] Στρατός του Μπέρλινγκ),[9] όπου έγινε πολιτικός αξιωματικός.[8] Προήχθη επίσης σε κατώτερο υπολοχαγό και ασχολήθηκε με την οργάνωση της κρατικής διοίκησης σε περιοχές που είχαν αφαιρεθεί από τους Γερμανούς.[8]

Το 1945, μετατέθηκε στο νεοσύστατο Υπουργείο Δημόσιας Ασφάλειας της Πολωνίας.[9] Στο έργο του, ο Σφιάτουο, όπως και πολλοί άλλοι πράκτορες της κομμουνιστικής μυστικής αστυνομίας, χρησιμοποίησε βασανιστήρια και πλαστογραφία.[8] Συμμετείχε στη σύλληψη εκατοντάδων μελών της πολωνικής παράνομης οργάνωσης, Πολωνικός Εσωτερικός Στρατός, της ηγεσίας της (η Δίκη των Δεκαέξι) και στην παραποίηση του πολωνικού δημοψηφίσματος του 1946. Με τον καιρό προήχθη σε αντισυνταγματάρχη (πολ.: podpułkownik) και υπηρέτησε σε διάφορα γραφεία και τμήματα και τελικά το 1951 κατέληξε στο 10ο Τμήμα,[9] όπου ήταν ένας από τους κορυφαίους αξιωματικούς. Το 10ο Τμήμα ήταν υπεύθυνο για τον χειρισμό των ίδιων των μελών του Κόμματος.[8] Έλαβε εντολές προσωπικά από τον Πρώτο Γραμματέα του Ενιαίου Εργατικού Κόμματος Πολωνίας, Μπολέσουαφ Μπιέρουτ και συνέλαβε αξιόλογους ανθρώπους, όπως τους πολιτικούς Βουαντίσουαφ Γκομούουκα[8] και Μάριαν Σπιχάλσκι,[10] τον Στρατηγό Μίχαου Ρόλα-Ζιμιέρσκι[8] και τον Καρδινάλιο Στέφαν Βισίνσκι.[8] Είχε πρόσβαση -ενίοτε μοναδική- σε πολλά απόρρητα έγγραφα. Ανέκρινε τον Νόελ Φιλντ στις 27 Αυγούστου 1949 στη Βουδαπέστη, καθώς και τον αδερφό του, Χέρμαν Φιλντ (πολίτη των ΗΠΑ που πήγε στην Πολωνία για να αναζητήσει τον αδελφό του). Ο Χέρμαν θα φυλακιζόταν κρυφά για πέντε χρόνια, μέχρι να αποκαλυφθούν οι πληροφορίες για αυτόν - από τον ίδιο τον Σφιάτουο.[8]

Αποστασία στη Δύση

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Τον Νοέμβριο του 1953, ο Πρώτος Γραμματέας του Ενιαίου Εργατικού Κόμματος Πολωνίας, Μπολέσουαφ Μπιέρουτ, ζήτησε από το μέλος του Πολιτικού Γραφείου, Γιάκουμπ Μπέρμαν, να στείλει τον αντισυνταγματάρχη του ΥΑ Γιούζεφ Σφιάτουο σε μια σημαντική αποστολή στο Ανατολικό Βερολίνο. Ο Σφιάτουο, αναπληρωτής επικεφαλής του τμήματος X του ΥΑ, μαζί με τον Συνταγματάρχη Ανάτολ Φέιτζιν, κλήθηκαν να συμβουλευτούν τον αρχηγό της Στάζι, Έριχ Μίλκε, σχετικά με την εξάλειψη της Βάντα Μπρόνσκα.[8] Ο Σφιάτουο, ωστόσο, μετά το θάνατο του Στάλιν το Μάρτιο του 1953 και τη σύλληψη του Λαβρέντι Μπέρια τον Ιούνιο του ίδιου έτους, φοβήθηκε για τη ζωή του.[8] Υποψιαζόταν ότι ο Μπιέρουτ στην Πολωνία θα μπορούσε να στραφεί εναντίον του και άλλων μελών του Υπουργείου, προσπαθώντας να τους κάνει αποδιοπομπαίους τράγους.

Οι δύο αξιωματικοί ταξίδεψαν στο Βερολίνο και μίλησαν με τον Μίλκε. Στις 5 Δεκεμβρίου 1953, την επομένη της συνάντησης με τον αρχηγό της Στάζι, ο Σφιάτουο αυτομόλησε στη στρατιωτική αποστολή των ΗΠΑ στο Δυτικό Βερολίνο.[8] Άφησε την οικογένεια - σύζυγο και δύο παιδιά - στην Πολωνία. Την επόμενη μέρα, οι αμερικανικές στρατιωτικές αρχές μετέφεραν τον Σφιάτουο στη Φρανκφούρτη και μέχρι τα Χριστούγεννα ο Σφιάτουο είχε μεταφερθεί στην Ουάσιγκτον, όπου υποβλήθηκε σε εκτενή αναφορά.[8] Έχει αναφερθεί ότι οι ανακρίσεις του συγκεντρώθηκαν σε περίπου πενήντα μεγάλες εκθέσεις.[8] Οι Ηνωμένες Πολιτείες του έδωσαν πολιτικό άσυλο έχοντας πλήρη επίγνωση ότι «θα έπρεπε να προστατεύεται για το υπόλοιπο της ζωής του επειδή ο αριθμός των θυμάτων του και των συγγενών των θυμάτων που ορκίστηκαν σε ακριβή αντίποινα ήταν πολύ μεγάλος».[8]

Επακόλουθα

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η αποστασία του Σφιάτουο αποκαλύφθηκε στην Πολωνία από το Πολωνικό Πρακτορείο Τύπου στις 25 Οκτωβρίου 1954,[9] με τον Σφιάτουο να χαρακτηρίζεται ως προδότης και προβοκάτορας.[8] Ωστόσο, δημοσιοποιήθηκε ευρέως στις Ηνωμένες Πολιτείες και την Ευρώπη από τις αρχές των ΗΠΑ, καθώς και στην Πολωνία μέσω του Radio Free Europe, φέρνοντας σε δύσκολη θέση τις κομμουνιστικές αρχές της Βαρσοβίας - η πρώτη διεθνής συνέντευξη Τύπου με τον Σφιάτουο έλαβε χώρα στις 28 Σεπτεμβρίου 1954.[9] Ο Σφιάτουο γνώριζε πολύ καλά την εσωτερική πολιτική της πολωνικής κυβέρνησης, ιδιαίτερα τις δραστηριότητες των διαφόρων μυστικών υπηρεσιών. Κατά τη διάρκεια των επόμενων μηνών, οι αμερικανικές εφημερίδες και το Radio Free Europe (στον κύκλο «Πίσω από τις σκηνές της μυστικής υπηρεσίας και του κόμματος») ανέφεραν εκτενώς την πολιτική καταστολή στην Πολωνία με βάση τις αποκαλύψεις του Σφιάτουο.[9]

Αξιοποιώντας τις, σε αυτό που ήταν γνωστό ως «Επιχείρηση Προβολέας», το RFE μετέδωσε περίπου 140 συνεντεύξεις του Σφιάτουο και 30 εκπομπές για αυτόν.[8] Οι εκπομπές RFE του Σφιάτουο όχι μόνο μεταδόθηκαν σε σειρά, αλλά ακόμη και διανεμήθηκαν στην Πολωνία με ειδικά μπαλόνια.[8] Ο Σφιάτουο περιέγραψε τα βασανιστήρια των κρατουμένων υπό ανάκριση και τις εκτελέσεις και τους αγώνες με πολιτικά κίνητρα μέσα στο Ενιαίο Εργατικό Κόμμα Πολωνίας.[11] Καμία από τις υπηρεσίες πληροφοριών, αντικατασκοπείας και δημόσιας ασφάλειας των πολωνικών κομμουνιστών δεν έμεινε αλώβητη και χωρίς να αποκαλυφθούν κάποια από τα μυστικά τους.[8]

Η πολυδιαφημισμένη αποστασία του Συνταγματάρχη Σφιάτουο, για να μην αναφέρουμε το γενικό μίσος για το Υπουργείο Δημόσιας Ασφάλειας μεταξύ των Πολωνών, οδήγησε σε αλλαγές στα τέλη του 1954, καθώς πρώτα το 10ο Τμήμα και αμέσως μετά ολόκληρο το Υπουργείο διαλύθηκαν και αναδιοργανώθηκαν και πολλοί αξιωματούχοι συνελήφθησαν.[8][9] Το σκάνδαλο του Σφιάτουο συνέβαλε στα γεγονότα της πολιτικής απελευθέρωσης στην Πολωνία, γνωστό ως Πολωνικός Οκτώβρης.[12] Για πολύ καιρό, ήταν αβέβαιο αν ο Σφιάτουο ήταν νεκρός ή ακόμα ζωντανός. Οι πληροφορίες για αυτόν προστατεύονταν από το πρόγραμμα προστασίας μαρτύρων των ΗΠΑ. Υπήρχαν φήμες ότι πέθανε στα τέλη της δεκαετίας του 1960, το 1975 ή το 1985.[10] Το 2010, η κυβέρνηση των Ηνωμένων Πολιτειών δήλωσε ότι πέθανε στις 2 Σεπτεμβρίου 1994. Τα έγγραφα που τον αφορούν εξακολουθούν να είναι διαβαθμισμένα στις Ηνωμένες Πολιτείες και δεν είναι διαθέσιμα στους ερευνητές.[10]

Βραβεία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Σημειώσεις

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

ένα^ Οι πηγές ποικίλλουν ως προς το αρχικό επώνυμό του. Το Ινστιτούτο Εθνικής Μνήμης το αναφέρει ως Φλάισφαρμπ, σημειώνοντας ότι αυτό το όνομα χρησιμοποιήθηκε από τον ίδιο τον Σφιάτουο σε ορισμένα έγγραφα.[9] αυτό το όνομα χρησιμοποιείται πιο συχνά στις πηγές. Αρκετές πηγές, όπως ο Γκουουχόφσκι, χρησιμοποιούν μια εναλλακτική ορθογραφία - Φλάιχφαρμπ.[8] Ο Πιοτρόφσκι και πολλές άλλες πηγές αναφέρουν επίσης μία ή δύο άλλες παραλλαγές ονομάτων, δηλαδή: Λιχτ και Λίχτσταϊν.[14]

Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ 1,0 1,1 (Πολωνικά) Internetowy Polski Słownik Biograficzny. jozef-swiatlo-wiesz.
  2. ↑ (Αγγλικά) Library of Congress Authorities. Βιβλιοθήκη του Κογκρέσου. n84065356. Ανακτήθηκε στις 14  Ιανουαρίου 2020.
  3. ↑ sw.123672.
  4. ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 19  Απριλίου 2015.
  5. ↑ Ανακτήθηκε στις 22  Μαΐου 2022.
  6. ↑ Ανακτήθηκε στις 7  Μαρτίου 2021.
  7. ↑ Ανακτήθηκε στις 1  Ιανουαρίου 2022.
  8. ↑ 8,00 8,01 8,02 8,03 8,04 8,05 8,06 8,07 8,08 8,09 8,10 8,11 8,12 8,13 8,14 8,15 8,16 8,17 8,18 8,19 8,20 8,21 8,22 8,23 8,24 Gluchowski, L.W. (1999). «The defection of Jozef Swiatlo and the Search for Jewish Scapegoats in the Polish United Workers' Party, 1953-1954». InterMarium 3 (2). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 22 June 2010. https://web.archive.org/web/20100622190732/http://ece.columbia.edu/research/intermarium/vol3no2/gluchowski.pdf. Ανακτήθηκε στις 11 September 2015. 
  9. ↑ 9,00 9,01 9,02 9,03 9,04 9,05 9,06 9,07 9,08 9,09 9,10 9,11 9,12 (in πολωνική) Józef Światło - biography, photos, documents Αρχειοθετήθηκε 2010-11-19 στο Wayback Machine. at Institute of National Remembrance. Retrieved 6 April 2011
  10. ↑ 10,0 10,1 10,2 (in πολωνική) Piotr Zychowicz, Poszukiwany Józef Światło Αρχειοθετήθηκε 2012-10-04 στο Wayback Machine., Rzeczpospolita, 18 December 2008. Ανακτήθηκε στις 6 Απριλίου 2011
  11. ↑ (in πολωνική) Leszek Szymowski, Brawurowa ucieczka najsłynniejszego zbiega, Onet.pl, 26 January 2010. Retrieved 6 April 2011
  12. ↑ Πάβεου Μαχτσέβιτς, "Social Protest and Political Crisis in 1956", σελ. 99-118 του Stalinism in Poland, 1944-1956, ed. and tr. by A. Kemp-Welch, St. Martin's Press, Νέα Υόρκη, 1999, (ISBN 0-312-22644-6).
  13. ↑ 13,0 13,1 13,2 Paczkowski, Andrzej (2009). Trzy twarze Józefa Światły (στα Πολωνικά). Warszawa. σελίδες 93, 98. 
  14. ↑ Tadeusz Piotrowski (1998). Poland's holocaust: ethnic strife, collaboration with occupying forces and genocide in the Second Republic, 1918-1947. McFarland. σελ. 313. ISBN 978-0-7864-0371-4. 

Περαιτέρω ανάγνωση

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • Sobor-Swiderska A., «Jozef Swiatlo - Myth and Reality», Studia Historyczne (Historical Studies), έτος: 2006, vol: 49, αριθμός: 1(193), σελίδες: 41–63, (περίληψη).
  • (in πολωνική) Zbigniew Błażyński: Mówi Józef Światło. Za kulisami bezpieki i partii 1940–1955 [ομιλώντας ο Józef Światło. Στα παρασκήνια της μυστικής αστυνομίας και του πάρτι 1940-1955] . Wydawnictwo LTW, Βαρσοβία, 2003.(ISBN 83-88736-34-5)
  • (in πολωνική) Roger Faligot, Remi Kauffer, Służby specjalne [Ειδικές υπηρεσίες], ISKRY, Βαρσοβία 1998, , αρχικά στα γαλλικά: Roger Faligot, Remi Kauffer, Histoire mondiale du renseignement 1870-1939 Les maitres espions. Histoire mondiale du renseignement. De la guerre froide a nos jours . Εκδόσεις Robert Laffont SA, Παρίσι 1993, 1994
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Γιούζεφ_Σφιάτουο&oldid=10016463"