Στη βυζαντινή και γενικότερα την ορθόδοξη εικονογραφία δέηση ονομάζεται η παράσταση του Χριστού εν μέσω μορφών, συνήθως της Παναγίας και του Ιωάννη του Πρόδρομου, που πρεσβεύουν υπέρ της σωτηρίας των ανθρώπων.
