Δελφινάριο
Με τη λέξη δελφινάριο χαρακτηρίζεται ένα είδος μεγάλου δημόσιου ενυδρείου, κατασκευασμένου για να φιλοξενεί αποκλειστικά ή κυρίως δελφίνια. Συνήθως τα δελφινάρια έχουν τη μορφή δεξαμενής, ενώ σε κάποιες περιπτώσεις τα δελφίνια βρίσκονται σε περιφραγμένους χώρους μέσα στην ανοικτή θάλασσα. Σκοπός της διατηρήσεως δελφινιών σε δελφινάρια είναι είτε η επιστημονική έρευνα, είτε δημόσιες παραστάσεις-επιδείξεις με τα δελφίνια για το ευρύ κοινό. Μερικά δελφινάρια αποτελούν τμήμα μεγαλύτερων πάρκων θαλάσσιων θηλαστικών ή ζωολογικών κήπων, ή και θεματικά πάρκα / λούνα παρκ, μαζί με άλλα ζώα ή θεάματα.
Παρά το ότι κητώδη διατηρούνταν σε αιχμαλωσία ήδη από τη δεκαετία 1860-1870, το πρώτο εμπορικό δελφινάριο λειτούργησε το 1938. Η δημοφιλία των δελφινάριων αυξήθηκε γρήγορα μέχρι και τη δεκαετία του 1960. Από το 1970 και μετά, η αυξανόμενη ανησυχία σχετικώς με την καλή μεταχείριση των ζώων οδήγησαν σε αυστηρές ρυθμίσεις, που σε αρκετές χώρες κατέληξαν τελικώς στο κλείσιμο μερικών ή όλων των δελφινάριων. Παρά την τάση αυτή, τα δελφινάρια είναι ακόμα και σήμερα διαδεδομένα στην Ευρώπη, την Ιαπωνία και τη Βόρεια Αμερική. Το πιο συνηθισμένο είδος δελφινιών που έχουν τα δελφινάρια είναι το ρινοδέλφινο, επειδή είναι σχετικώς εύκολο να εκπαιδευθεί και έχει μεγάλη μέση διάρκεια ζωής στην αιχμαλωσία. Το εμπόριο δελφινιών ρυθμίζεται με διεθνείς συμβάσεις, όμως άλλες πλευρές της διατηρήσεως δελφινιών σε τεχνητούς χώρους, όπως π.χ. το ελάχιστο μέγεθος και οι προδιαγραφές των δεξαμενών, ποικίλλουν από κράτος σε κράτος.[1] Παρά το ότι η μεταχείριση των ζώων φαίνεται να έχει βελτιωθεί σημαντικά τις τελευταίες λίγες δεκαετίες, πολλές ομάδες υπέρ των δικαιωμάτων των ζώων θεωρούν ότι η κράτηση δελφινιών σε τεχνητούς χώρους αποτελεί μία μορφή κακοποιήσεως ζώων.
Ιστορία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Κάποια κητώδη κρατούνταν σε αιχμαλωσία τόσο στη Β. Αμερική όσο και στην Ευρώπη ήδη από το 1860: στο Boston Aquarial Gardens το 1859 και ζεύγη φαλαινών μπελούγκα στο Αμερικανικό Μουσείο του Μπάρνουμ στη Νέα Υόρκη.[2][3] Ωστόσο τα δελφίνια κρατήθηκαν σε αιχμαλωσία για πρώτη φορά με σκοπό την ψυχαγωγία του κοινού έναντι πληρωμής το 1938 στο δελφινάριο της Μαρίνλαντ Marine Studios, στο Σεντ Ογκουστίν της Φλόριντα. Εκεί ήταν που ανακαλύφθηκε ότι τα δελφίνια μπορούσαν να εκπαιδευθούν ώστε να εκτελούν ακροβατικά και άλλα θεαματικά πράγματα. Μετά την επιτυχία του Marine Studios, άνοιξαν και άλλα δελφινάρια που εξέτρεφαν δελφίνια για διασκέδαση. Τη δεκαετία του 1960 η πρακτική αυτή διαδόθηκε και η δημοφιλία της αυξήθηκε μετά την κινηματογραφική ταινία του 1963 Φλίπερ και την επακόλουθη ομώνυμη τηλεοπτική σειρά (1964-1967). Την εποχή εκείνη τα δελφινάρια αποτελούσαν μια εύκολη και επικερδή επιχείρηση, εξαιτίας της απουσίας σχετικής νομοθεσίας.
Ωστόσο νέοι νόμοι όπως η «Marine Mammal Protection Act» του 1972 στις ΗΠΑ, σε συνδυασμό με μια άλλη στάση στο θέμα της μεταχειρίσεως των ζώων, υπεχρέωσε πολλά δελφινάρια σε όλο τον κόσμο να σταματήσουν τη λειτουργία τους. Τυπικό παράδειγμα αποτελεί το Ηνωμένο Βασίλειο: στις αρχές της δεκαετίας του 1970 υπήρχαν τουλάχιστον 36 δελφινάρια και περιοδεύουσες επιδέιξεις με δελφίνια, ενώ και το τελευταίο δελφινάριο στη χώρα έκλεισε[4] το 1993. Το τελευταίο δελφινάριο στην Ουγγαρία έκλεισε το 1992. Το 2005 τόσο η Χιλή όσο και η Κόστα Ρίκα απαγόρευσαν τελείως τη διατήρηση κητωδών σε αιχμαλωσία.[1] Από την άλλη, περί τα 60 δελφινάρια λειτουργούν σήμερα σε όλη την Ευρώπη, από τα οποία τα 34 βρίσκονται σε κράτη της Ευρωπαϊκής Ενώσεως.[5] Η Ιαπωνία, το Μεξικό και οι ΗΠΑ φιλοξενούν επίσης έναν σχετικώς μεγάλο αριθμό από δελφινάρια.
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ 1,0 1,1 «UNEP:Guidelines and criteria associated with marine mammal captivity». 2006. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 8 Μαρτίου 2017. Ανακτήθηκε στις 22 Νοεμβρίου 2009.
- ↑ The Whale Sanctuary Project, Back to Nature (6 Ιουνίου 2017). «How the Beluga Business Began | The Whale Sanctuary Project | Back to Nature». The Whale Sanctuary Project. Ανακτήθηκε στις 4 Ιουνίου 2018.
- ↑ «150 Years Ago, a Fire in P.T. Barnum's Museum Boiled Two Whales Alive | Smart News | Smithsonian». Smithsonianmag.com. 20 Ιουλίου 2015. Ανακτήθηκε στις 4 Ιουνίου 2018.
- ↑ «In the golden heyday of the industry, there were at least 36 assorted dolphinaria or itinerant dolphin shows in the UK.», αναφ. στο The rose-tinted menagerie
- ↑ Oceancare:Dolphinariums in Europe Αρχειοθετήθηκε 2010-06-13 στο Wayback Machine., retrieved November 16, 2009
Βιβλιογραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Johnson, William: The Rose-tinted Menagerie εκδ. Heretic Books, Απρίλιος 1994, ISBN 978-0-946097-28-9