Μετάβαση στο περιεχόμενο

Επιτροπή Γουώρεν

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Επιτροπή Γουώρεν
Το εξώφυλλο του πορίσματος της Επιτροπής Γουώρεν
Ίδρυση29 Νοεμβρίου 1963
ΙδρυτήςΛίντον Τζόνσον
Διάλυση1964
ΈδραΟυάσιγκτον (ΗΠΑ), Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής
Μέλη
ΠρόεδροςΔικαστής Ερλ Γουώρεν
δεδομένα (π • σ • ε )

Η Προεδρική Επιτροπή για την Δολοφονία του Προέδρου Τζον Φ. Κένεντι, ανεπίσημα γνωστή ως Επιτροπή Γουώρεν, συστήθηκε από τον αμερικανό πρόεδρο Λίντον Τζόνσον, με το Προεδρικό διάταγμα 11130 στις 29 Νοεμβρίου 1963, με σκοπό να ερευνήσει την δολοφονία του Τζον Φ. Κένεντι που πραγματοποιήθηκε στις 22 Νοεμβρίου 1963, στο Ντάλας του Τέξας.[1]

Το τελικό πόρισμα έκτασης 888 σελίδων της Επιτροπής Γουώρεν παρουσιάστηκε στον πρόεδρο Λίντον Τζόνσον στις 24 Σεπτεμβρίου 1964 και δόθηκε στην δημοσιότητα τρεις μέρες αργότερα.[2] Το συμπέρασμα της Επιτροπής, βάσει των στοιχείων που βρέθηκαν, αλλά και όλων των αυτοπτών μαρτύρων που εξετάστηκαν, ήταν ότι ο δολοφόνος του Τζον Φ. Κένεντι, Λη Χάρβεϊ Όσβαλντ, έδρασε μόνος του, χωρίς να υπάρχει κάποιο αποδεικτικό στοιχείο που να αποδεικνύει την ύπαρξη κάποιου συνεργού στην δολοφονία του προέδρου. Επίσης το πόρισμα της Επιτροπής συμπέρανε ότι και ο Τζακ Ρούμπι έδρασε και αυτός μόνος του όταν δολοφόνησε τον Όσβαλντ δύο μέρες αργότερα, στις 24 Νοεμβρίου.[3]

Η Επιτροπή ονομάστηκε από τους δημοσιογράφους Επιτροπή Γουώρεν από τον πρόεδρο του Ανωτάτου Δικαστηρίου των ΗΠΑ Ερλ Γουώρεν, που ο Λίντον Τζόνσον διόρισε επικεφαλής της Επιτροπής. Σύμφωνα με τα δημοσιευμένα πρακτικά των τηλεφωνικών συνομιλιών του προέδρου Τζόνσον, κάποιοι υψηλόβαθμοι αξιωματούχοι εξέφρασαν την αντίθεσή τους στη δημιουργία μιας τέτοιας Επιτροπής, και αρκετά μέλη της Επιτροπής Γουώρεν έλαβαν μέρος απρόθυμα. Μία από τις κύριες επιφυλάξεις τους, ήταν ότι η Επιτροπή θα δημιουργούσε τελικά περισσότερη διαμάχη απ' ότι συναίνεση.

Το έργο της Επιτροπής τελείωσε στις 24 Σεπτεμβρίου του 1964.

Σύσταση της Επιτροπής

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο νέος Πρόεδρος των ΗΠΑ, Λύντον Τζόνσον, που ανέλαβε τα καθήκοντά του δυο ώρες μετά το θάνατο του Τζων Κέννεντυ, στις 22 Νοεμβρίου του 1963, εξέδωσε στις 29 Νοεμβρίου, το Εκτελεστικό Διάταγμα υπ' αριθμόν 11130 με το οποίο σχημάτιζε Προεδρική Επιτροπή προκειμένου να διαπιστώσει, να αξιολογήσει και να αναφέρει σε αυτόν, τα γεγονότα που σχετίζονταν τόσο με τη δολοφονία του πρώην Προέδρου όσο και με τις συνθήκες θανάτου του κατηγορούμενου για τον θάνατό του (Λη Χάρβεϊ Όσβαλντ).

Η Επιτροπή αναλάμβανε να αξιολογήσει τα αποτελέσματα των ερευνών όλων των κρατικών αρχών ασφαλείας είτε ομοσπονδιακών (FBI, CIA, Μυστική Υπηρεσία) είτε πολιτειακών (Αστυνομία). Επίσης, μπορούσε να διατάξει περαιτέρω έρευνες για οποιοδήποτε θέμα έκρινε αναγκαίο ενώ μπορούσε να προσλάβει όποιους βοηθούς έκρινε αναγκαίο.

Την Επιτροπή απάρτιζαν:

Πρόεδρος
Ερλ Γουώρεν, (Προέδρος του Ανωτάτου Δικαστήριου των ΗΠΑ)
Μέλη
Ρίτσαρντ Ράσελ ο Νεοτέρος (Δημοκρατικός Γερουσιαστής της Τζόρτζια)
Τζον Σέρμαν Κούπερ (Ρεπουμπλικανός Γερουσιαστής του Κεντάκυ)
Χέιλ Μπογκς Βουλευτής της Λουιζιάνας, στην Βουλή των Αντιπροσώπων (ΗΠΑ)
Τζέραλντ Φορντ Βουλευτής του Μίτσιγκαν στην Βουλή των Αντιπροσώπων (ΗΠΑ), (μετέπειτα Προέδρος των ΗΠΑ)
Άλεν Ντάλες, πρώην Διευθυντής της CIA
Τζον Τζ. ΜακΚλόη, πρώην Προέδρος της Παγκόσμιας Τράπεζας

Ο σχηματισμός της Επιτροπής, προτάθηκε στο νέο Πρόεδρο από τον τότε Γενικό Εισαγγελέα των ΗΠΑ , Νίκολας Κάτζενμπαχ, αλλά και από άλλους προεδρικούς συμβούλους. Σύμφωνα με τον Κάτζενμπαχ, η Επιτροπή αν στελεχωνόταν από άτομα με αξιοπιστία, θα μπορούσε να δώσει μια οριστική, αναμφισβήτητη απάντηση σχετικά με τα περιστατικά, μειώνοντας έτσι ή και εξαφανίζοντας την διασπορά φημών, που θα προκαλούσαν ανησυχία τόσο στο εσωτερικό της χώρας όσο και στο εξωτερικό. [4] Ο Κάτζενμπαχ έγραψε σχετικά: «Οι εικασίες σχετικά με τα κίνητρα του Όσβαλντ πρέπει να σταματήσουν και θα πρέπει να έχουμε κάποια βάση για να αντικρούσουμε τη σκέψη ότι αυτή ήταν μια κομμουνιστική συνωμοσία (όπως ο τύπος λέει το Σιδηρούν Παραπέτασμα) ή μια συνωμοσία της δεξιάς για να κατηγορηθούν οι κομμουνιστές.» Έγραψε επίσης: «Το κοινό πρέπει να μείνει ικανοποιημένο από το γεγονός ότι ο Όσβαλντ ήταν ο δολοφόνος και ότι δεν είχε συμμάχους που εξακολουθούν να είναι ελεύθεροι, επίσης ότι τα αποδεικτικά στοιχεία ήταν τέτοια που θα είχε καταδικαστεί σε μια δίκη».[5]

Ο Λύντον Τζόνσον θεωρώντας σωστό το σκεπτικό του Γενικού Εισαγγελέα και φοβούμενος και αυτός ότι αφήνοντας τις φήμες περί οργάνωσης της δολοφονίας του Κένεντι από σοβιετικούς (Νικίτα Χρουστσόφ) ή κουβανούς (Φιντέλ Κάστρο)πράκτορες, θα μπορούσαν να βρεθούν από τη μια στιγμή στην άλλη, ενώπιον «ενός πολέμου που θα σκότωνε 40 εκατομμύρια Αμερικανούς σε ένα λεπτό», αποφάσισε να εκδώσει την προεδρική οδηγία.[6][7]

Συνεδριάσεις

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η Επιτροπή Γουώρεν συνεδρίασε επίσημα για πρώτη φορά στις 5 Δεκεμβρίου 1963 στον δεύτερο όροφο του κτιρίου των Εθνικών Αρχείων της Ουάσιγκτον και διεξήγαγε τις δραστηριότητές της κυρίως σε κλειστές αλλά όχι μυστικές συνεδριάσεις : « (...)Υπάρχουν δύο παρανοήσεις σχετικά με τις ακροάσεις της Επιτροπής Γουώρεν που πρέπει να διευκρινιστούν. Πρώτον, ότι οι ακροάσεις ήταν κλειστές για το κοινό, εκτός εάν ο μάρτυρας που εμφανίζονταν ενώπιον της Επιτροπής ζητούσε δημόσια ακρόαση. Κανένας μάρτυρας εκτός από έναν δεν ζήτησε δημόσια ακρόαση. Και δεύτερον, ότι αν και οι ακροάσεις (εκτός από μία) διεξήχθησαν ιδιωτικά, δεν ήταν μυστικές. Σε μια μυστική συνεδρίαση, ο μάρτυρας έχει εντολή να μην αποκαλύψει την κατάθεσή του σε οποιοδήποτε τρίτο μέρος, και η μαρτυρία του δεν δημοσιεύεται για δημόσια κατανάλωση. Οι μάρτυρες που εμφανίστηκαν ενώπιον της Επιτροπής ήταν ελεύθεροι να επαναλάβουν αυτά που είπαν σε όποιον ήθελαν, και το σύνολο των καταθέσεών τους στη συνέχεια δημοσιεύθηκαν στον πρώτο από τους δεκαπέντε τόμους που δημοσιεύτηκαν από την Επιτροπή Γουώρεν.(...)»[8]

Το πόρισμα

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Οι θέσεις της Επιτροπής Γουώρεν μπορούν να συνοψιστούν στα παρακάτω σημεία:

  • Οι σφαίρες που σκότωσαν τον Πρόεδρο Κέννεντυ και τραυμάτισαν τον Κυβερνήτη Κόναλι, προήλθαν από το παράθυρο της νοτιοανατολικής πλευράς του 6ου ορόφου, όπου βρισκόταν το κτίριο του Αποθετηρίου Σχολικών Βιβλίων του Τέξας.
  • Ο πρόεδρος Κέννεντυ τραυματίστηκε από την πρώτη σφαίρα η οποία εισχώρησε στο σώμα του από το πίσω μέρος του λαιμού του και εξήλθε από το κάτω μέρος του λαιμού του, τραυματίζοντάς τον, όχι όμως θανάσιμα. Ο Πρόεδρος πυροβολήθηκε και δεύτερη φορά από σφαίρα που εισχώρησε στην άκρη της πίσω δεξιάς πλευράς του κρανίου του, προκαλώντας εκτεταμένο και θανάσιμο τραύμα.
  • Ο κυβερνήτης Κόναλι χτυπήθηκε από σφαίρα που εισχώρησε από την δεξιά πλευρά της πλάτης του με καθοδική φορά και εξήλθε από τη δεξιά πλευρά του θώρακά του, ελάχιστα πιο κάτω από τη δεξιά θηλή. Η σφαίρα συνεχίζοντας την πορεία της εξήλθε από τον θώρακα, διαπέρασε τον δεξιό καρπό και κατέληξε στον αριστερό μηρό, όπου και σταμάτησε την πορεία της.
  • Τα πειστήρια δείχνουν ότι συνολικά τρεις σφαίρες έπληξαν τα δυο θύματα της επίθεσης
  • Αν και δεν κρίθηκε απαραίτητο για την διαλεύκανση της υπόθεσης να επισημανθεί ποια σφαίρα έπληξε τον Κυβερνήτη Κόναλυ, ωστόσο οι ειδικοί που εξέτασαν τις αποδείξεις κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι η πρώτη σφαίρα, η οποία εξήρθε από το λαιμό του Προέδρου, προκάλεσε και τα τραύματα του Κόναλι. Αν και αυτός ο ισχυρισμός δεν έγινε δεκτός από όλους, το σημείο όπου όλες οι μαρτυρίες συγκλίνουν είναι ο τόπος από όπου προήλθαν οι πυροβολισμοί: από τον 6ο όρο του Αποθετηρίου.
  • Οι σφαίρες που σκότωσαν τον Πρόεδρο Κένεντι και τραυμάτισαν τον κυβερνήτη Κόναλι προήλθαν από το όπλο που ανήκει και χρησιμοποιήθηκε από τον Λη Χάρβεϊ Όσβαλντ.
  • Ο Λη Χάρβεϊ Όσβαλντ ήταν αυτός που σκότωσε και τον αστυφύλακα της Αστυνομίας του Ντάλας, Τζ. Ντ. Τίπιτ 45 λεπτά μετά τη δολοφονία του Προέδρου.
  • Ο Τζακ Ρούμπυ εισέβαλλε στο ισόγειο του κτιρίου της Αστυνομίας του Ντάλας και σκότωσε τον Λη Χάρβεϊ Όσβαλντ. Δεν υπήρξαν αποδείξεις που να επιβεβαιώνουν τη φήμη ότι ο Ρούμπυ είχε συνεργούς ανάμεσα στους αστυφύλακες της Αστυνομίας του Ντάλας.
  • Η Επιτροπή δεν βρήκε καμία απόδειξη ότι είτε ο Λη Χάρβεϊ Όσβαλντ είτε ο Τζακ Ρούμπυ εμπλέκονταν σε οποιουδήποτε είδους συνωμοσίας, εγχώριας ή διεθνούς για να δολοφονήσουν τον Πρόεδρο Κέννεντυ.
  • Η Επιτροπή δεν βρήκε αποδείξεις για κανενός είδους συνωμοσίας, ανατροπής ή απείθειας προς την Κυβέρνηση των Ηνωμένων Πολιτειών από οποιονδήποτε ομοσπονδιακό ή πολιτειακό αξιωματούχο.
  • Η Επιτροπή δεν είναι σε θέση να κάνει οποιαδήποτε εικασία για τα κίνητρα του Όσβαλντ
  • Η Επιτροπή πιστεύει ότι οι συστάσεις για βελτιστοποίηση της προεδρικής φύλαξης καθίστανται υποχρεωτικές με βάση από τα γεγονότα που περιγράφονται στο πόρισμα.[9]

Απόψεις για το έργο της Επιτροπής

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο συγγραφέας και ερευνητής Μάικλ Μπένσον έγραψε ότι η Επιτροπή Γουόρεν έλαβε μόνο τις πληροφορίες που της παρείχε το FBI και ότι ο σκοπός της ήταν να σφραγίσει τη θεωρία του μοναχικού ένοπλου.[10] Ο Γουόλτερ Κρόνκαϊτ, παρουσιαστής του CBS News, είπε: «Παρόλο που η Επιτροπή Γουώρεν είχε πλήρη εξουσία να διεξάγει τη δική της ανεξάρτητη έρευνα, επέτρεψε στο FBI και τη CIA να ερευνήσουν τον εαυτό τους – και έτσι άφησε μια μόνιμη σκιά στις απαντήσεις».[11]

Ο γερουσιαστής των Ηνωμένων Πολιτειών, Ρίτσαρντ Σβάικερ, δήλωσε: «Το μοιραίο λάθος που έκανε η Επιτροπή Γουώρεν ήταν ότι δεν χρησιμοποίησε τους δικούς της ερευνητές, αλλά αντ' αυτού βασίστηκε στο προσωπικό της CIA και του FBI, το οποίο έδινε απευθείας αναφορά στους ανώτερους αξιωματούχους πληροφοριών που διηύθυναν τη συγκάλυψη».[12] Ο Σβάικερ εξάλλου δήλωσε το 1978 ότι «πιστεύει ότι η Επιτροπή Γουώρεν δημιουργήθηκε εκείνη την εποχή για να τροφοδοτήσει το αμερικανικό κοινό για λόγους που δεν είναι ακόμη γνωστοί και ότι μια από τις μεγαλύτερες συγκαλύψεις στην ιστορία της χώρας μας συνέβη εκείνη την εποχή».[13]

Αμφισβήτηση των στοιχείων του πορίσματος

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Πολλοί δημοσιογράφοι, συγγραφείς, ερευνητές έχουν κατά καιρούς αμφισβητήσει όχι μόνο το τελικό πόρισμα της Επιτροπής αλλά και τους τρόπους και τι μεθόδους με το οποίο συντάχτηκε. Παρακάτω, καταγράφονται οι κυριότερες ενστάσεις, αμφισβητήσεις και κατηγορίες κατά του έργου της Επιτροπής.

Eκφοβισμοί μαρτύρων

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Ρίτσαρντ Μπάγερ συγγραφέας του βιβλίου "Why the JFK Assassination Still Matters" έγραψε ότι πολλοί μάρτυρες των οποίων οι δηλώσεις έδειχναν μια συνωμοσία είτε αγνοήθηκαν είτε εκφοβίστηκαν από την Επιτροπή Γουώρεν.[14] Το ίδιο αναφέρει στο βιβλίο του, "JFK: The Last Dissenting Witness"" ο στρατιωτικός ιστορικός Μπιλ Σλόαν. Στο βιβλίο, που είναι η βιογραφία της Τζιν Χιλ - αυτόπτης μάρτυς της δολοφονίας, γνωστή ως η κυρία με το κόκκινο παλτό στο φιλμ του Ζαπρούντερ, ο Σλόαν γράφει ότι σύμφωνα με τα λεγόμενα της Χιλ, ο βοηθός σύμβουλος της «Επιτροπής Γουώρεν», Άρλεν Σπέκτερ, προσπάθησε να ταπεινώσει, να δυσφημήσει και να εκφοβίσει την Χιλ προκειμένου να αλλάξει την ιστορία της. Η Χιλ διηγήθηκε στον Σλόαν ότι κακοποιήθηκε από πράκτορες της Μυστικής Υπηρεσίας, παρενοχλήθηκε από το FBI και δέχθηκε απειλές κατά της ζωής της.[15] Σε μεταγενέστερο βιβλίο του, με τίτλο "JFK: Breaking the Silence", ο Μπιλ Σλόαν αναφέρει ότι αρκετοί αυτόπτες μάρτυρες διαπίστωσαν ότι η «Επιτροπή Γουώρεν» διέγραψε τμήματα των καταθέσεών τους και σχόλιά τους που αμφισβητούσαν το συμπέρασμα ότι ο Όσβαλντ είχε ενεργήσει μόνος.

Καταγγελίες για πολλούς δολοφόνους

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η πλατεία Ντίλι το 2003

Η Επιτροπή Γουώρεν κατέληξε στο συμπέρασμα ότι «τρεις σφαίρες προήλθαν από το αποθετήριο σχολικών βιβλίων του Τέξας σε μια χρονική περίοδο που κυμαινόταν από περίπου 4,8 έως πάνω από 7 δευτερόλεπτα».[16] Ορισμένοι ερευνητές της δολοφονίας, συμπεριλαμβανομένων των Τζόσαΐα Τόμσον και Άντονι Σάμερς, αμφισβητούν τα ευρήματα της Επιτροπής. Επισημαίνουν στοιχεία που αμφισβητούν τον αριθμό των πυροβολισμών, την προέλευση τους και την ικανότητα του Όσβαλντ να πυροβολήσει με ακρίβεια τρεις φορές σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα από ένα τέτοιο τουφέκι.[17][18] Αυτοί οι ερευνητές προτείνουν ότι εμπλέκονται πολλοί ένοπλοι.[19]

Προέλευση των πυροβολισμών

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο ξύλινος φράκτης, όπου πολλοί θεωρητικοί συνωμοσίας πιστεύουν ότι εκεί στεκόταν ένας άλλος ένοπλος.

Η Επιτροπή Γουώρεν κατέληξε στο συμπέρασμα ότι όλοι οι σφαίρες που χτύπησαν τον Πρόεδρο Κένεντι προέρχονταν από το παράθυρο του έκτου ορόφου στη νοτιοανατολική γωνία του Αποθετηρίου Σχολικών Βιβλίων του Τέξας. Η Επιτροπή στήριξε το συμπέρασμά της στα «σωρευτικά στοιχεία αυτοπτών μαρτύρων, πυροβόλων όπλων και βαλλιστικών εμπειρογνωμόνων και ιατρικών αρχών», συμπεριλαμβανομένων επιτόπιων δοκιμών, καθώς και ανάλυση ταινιών και φωτογραφιών που πραγματοποιήθηκαν από το FBI και τη μυστική υπηρεσία των ΗΠΑ.[16]

Το 1979, η Εξεταστική Επιτροπή της Βουλής για τις Δολοφονίες συμφώνησε να δημοσιεύσει μια έκθεση από τον δικαστή της Επιτροπής Γουώρεν, Ρόμπερτ Γκρόντεν, στην οποία κατονόμασε «σχεδόν δύο ντουζίνες ύποπτα σημεία πυροδότησης στην πλατεία Ντίλι». [20] Αυτές οι τοποθεσίες περιελάμβαναν πολλαπλές τοποθεσίες μέσα ή στην οροφή του Αποθετηρίου Σχολικών Βιβλίων, το κτήριο Dal-Tex, το κτήριο Αρχείων της κομητείας Ντάλας, μια αποχέτευση νερών που βρίσκεται κατά μήκος του βόρειου κράσπεδου της οδού Ελμ και το φράχτη.[20] Ο Τζόσαΐα Τόμσον κατέληξε στο συμπέρασμα ότι οι πυροβολισμοί στην αυτοκινητοπομπή προέρχονταν από τρεις τοποθεσίες: το Αποθετήριο Σχολικών Βιβλίων του Τέξας, τον φράχτη και το κτήριο Dal-Tex.[21]


Δείτε επίσης

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ Η δολοφονία του Τζον Φ. Κένεντι στο History.com (αγγλικά) ανακτήθηκε στις 2 Ιουλίου 2018
  2. ↑ Το πόρισμα της Επιτροπής Γουώρεν στην εφημερίδα της Αμερικανικής Κυβερνήσεως (αγγλικά) ανακτήθηκε στις 4 Ιουλίου 2018
  3. ↑ 24 Νοεμβρίου 1963 ο Τζακ Ρούμπι δολοφονεί τον Λι Χαρβει Όσβαλντ στο history.com (αγγλικά) ανακτήθηκε στις 4 Ιουλίου 2018
  4. ↑ https://history-matters.com/archive/jfk/hsca/reportvols/vol3/pdf/HSCA_Vol3_0921_5_Katzen.pdf, σελ. 642
  5. ↑ Savage, David G. (May 10, 2012). «Nicholas Katzenbach dies at 90; attorney general under Johnson». Los Angeles Times (Los Angeles). http://articles.latimes.com/2012/may/10/local/la-me-nicholas-katzenbach-20120510. Ανακτήθηκε στις December 12, 2014. 
  6. ↑ «Telephone conversation between President Johnson and Senator Richard Russell, November 29, 1963». American Public Media. 
  7. ↑ Walter Pincus (September 23, 1993). «Transcripts Show LBJ's Maneuvers in Setting Up Warren Commission,». Washington Post. https://www.washingtonpost.com/archive/politics/1993/09/23/transcripts-show-lbjs-maneuvers-in-setting-up-warren-commission/0039146c-96b9-403e-b6f4-5e5525c1f63c/. 
  8. ↑ Vincent Bugliosi: Reclaiming History: The Assassination of President John F. Kennedy. Εκδότης: W.W. Norton & Company, Inc., Νέα Υόρκη, 2007, σελ.332
  9. ↑ https://www.archives.gov/research/jfk/warren-commission-report/chapter-1#conclusions
  10. ↑ Benson, Michael (2003) [1993]. Who's Who in the JFK Assassination: An A-to-Z Encyclopedia. New York: Citadel Press Books. σελ. xiii. ISBN 0-8065-1444-2. 
  11. ↑ «A CBS News Inquiry: The Warren Report – Part 4 – Why Doesn't America Believe the Warren Report?». June 28, 1967. https://www.c-span.org/video/?454598-1/cbs-news-inquiry-warren-report-part-4. 
  12. ↑ Interview of Richard Schweiker, Face the Nation, CBS News, June 27, 1976.
  13. ↑ Summers 2013, σελ. 243.
  14. ↑ Buyer, Richard (2009). Why the JFK Assassination Still Matters: The Truth for My Daughter Kennedy and for Generations to Come. Tucson, Arizona: Wheatmark. σελ. 162. ISBN 978-1-60494-193-7. 
  15. ↑ Sloan, Bill· Hill, Jean (1992). JFK: The Last Dissenting Witness. Gretna, Louisiana: Pelican Publishing Company. σελίδες 101, 186, 212, 219. ISBN 1-58980-672-7. Ανακτήθηκε στις 26 Φεβρουαρίου 2012. 
  16. ↑ 16,0 16,1 Warren Commission 1964, "Chapter 3".
  17. ↑ Shipman, Tim (July 1, 2007). «Oswald 'had no time to fire all Kennedy bullets'». The Telegraph. https://www.telegraph.co.uk/news/worldnews/1556184/Oswald-had-no-time-to-fire-all-Kennedy-bullets.html. Ανακτήθηκε στις January 17, 2019. 
  18. ↑ Helinski, Paul (November 11, 2013). «Lee Harvey Oswald's Carcano Rifle – Shooting It Today». Guns America. https://www.gunsamerica.com/digest/lee-harvey-oswalds-carcano-rifle-shooting-it-today/. Ανακτήθηκε στις January 17, 2019. 
  19. ↑ Summers 2013, σελίδες 31–.
  20. ↑ 20,0 20,1 Appendix to Hearings before the Select Committee on Assassinations of the U.S. House of Representatives. VI. Washington, D.C.: United States Government Printing Office. 1979. σελίδες 306–308 – μέσω Mary Ferrell Foundation. 
  21. ↑ https://news.google.com/newspapers?id=4xNdAAAAIBAJ&pg=1431%2C2577977

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • Πολυμέσα σχετικά με το θέμα Warren Commission στο Wikimedia Commons


Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Επιτροπή_Γουώρεν&oldid=10827948"