Μετάβαση στο περιεχόμενο

Επιχείρηση Περιδέραιο

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Eπιχείρηση Περιδέραιο
The Affair of the Necklace
Η κινηματογραφική αφίσα
ΣκηνοθεσίαΤσαρλς Σάιερ[1][2][3]
ΠαραγωγήΆντριου Κόσοβε, Μπρόντερικ Τζόνσον και Redmond Morris, 4th Baron Killanin
ΠρωταγωνιστέςΧίλαρι Σουάνκ[2][3][4], Τζόναθαν Πράις[2][5], Σάιμον Μπέικερ[3][4][6], Άντριεν Μπρόντι[2][3][4], Τζόελι Ρίτσαρντσον[5], Κρίστοφερ Γουόκεν[5], Μπράιαν Κοξ[3][4][5], Χέιντεν Πανετιέρ[5], Paul Brooke[5], Diana Quick[5], Eva Decastelo[5], Skye McCole Bartusiak[5], Μπεν Μάιλς[5], Rudolf Bok[5], Christophe Paou[5], Daisy Bevan[5], Niky Wardley[5], Simon Shackleton, Thomas Dodgson-Gates και Helen Masters
ΜουσικήΝτέιβιντ Νιούμαν
ΦωτογραφίαAshley Rowe
ΜοντάζDavid Moritz
ΕνδυματολόγοςΜιλένα Κανονέρο
Εταιρεία παραγωγήςAlcon Entertainment
ΔιανομήWarner Bros. και Netflix
Πρώτη προβολή2001
Διάρκεια113 λεπτά
ΠροέλευσηΗνωμένες Πολιτείες Αμερικής
ΓλώσσαΑγγλικά

Η Επιχείρηση Περιδέραιο (πρωτότυπος αγγλικός τίτλος: The Affair of the Necklace) είναι αμερικανική ιστορική δραματική ταινία του 2001, σε σκηνοθεσία του Τσαρλς Σάϊερ. Το σενάριο του Τζον Σουίτ βασίζεται σε αυτό που έγινε γνωστό ως η υπόθεση του Διαμαντένιου Περιδεραίου, ενός περιστατικού που αύξησε την απογοήτευση του γαλλικού λαού για τη μοναρχία και, και μεταξύ άλλων αιτιών, οδήγησε τελικά στη Γαλλική Επανάσταση.[7] Η ταινία έλαβε αρνητικά σχόλια από κριτικούς, αλλά τα σκηνικά, η μουσική και ο σχεδιασμός των ενδυμάτων επαινέθηκαν ευρέως.[8]

Η Ζαν ντε Βαλουά Σαιν Ρεμί, ορφανή σε νεαρή ηλικία, είναι αποφασισμένη να ανακτήσει τον τίτλο ευγενείας της και το σπίτι που άρπαξαν από την οικογένεια της όταν ήταν παιδί. Όταν απορρίπτεται από τη Μαρία Αντουανέτα και αποτυγχάνει να επιτύχει τον στόχο της μέσω νόμιμων μέσων, ενώνει τις δυνάμεις της με τον αλαζονικό και καλά κοινωνικά δικτυωμένο ζιγκολό, Ρετώ ντε Βιλέτ, και τον δικό της δύστροπο και άπιστο σύζυγο Νικολά. Κατασκευάζουν ένα σχέδιο για να κερδίσουν αρκετά χρήματα για να αγοράσουν το ακίνητο.

Το 1772, ο Βασιλιάς Λουδοβίκου ΙΕ’ ανέθεσε στους παρισινούς κοσμηματοπώλες Σαρλ Μπωμέρ και Πωλ Μπασάνζ να δημιουργήσουν ένα πολύτιμο περιδέραιο 2800 καρατίων και 647 διαμαντιών για να το παρουσιάσει στην ευνοούμενη του Μαντάμ ντυ Μπαρί , αλλά ο βασιλιάς πέθανε πριν ολοκληρωθεί το κόσμημα. Ελπίζοντας να ανακτήσουν το υψηλό κόστος του κολιέ, οι δημιουργοί του προσπαθούν να πείσουν τη βασίλισσα Μαρία Αντουανέτα να το αγοράσει. Γνωρίζοντας την ιστορία του, εκείνη αρνείται.

Η Ζαν προσεγγίζει τον διεφθαρμένο Καρδινάλιο Λουίς ντε Ροάν και παρουσιάζει τον εαυτό της ως την έμπιστη της βασίλισσας. Για χρόνια ο Καρδινάλιος λαχταρούσε να ανακτήσει την εύνοια της Βασίλισσας και να αποκτήσει τη θέση του Πρωθυπουργού της Γαλλίας. Όταν τον διαβεβαιώνει ο αποκρυφιστής Κόμη Καλιόστρο ότι η Ζαν είναι αξιόπιστη, αφήνει τον εαυτό του να παρασυρθεί από την υπόσχεση της να παρέμβει για λογαριασμό του. Αρχίζει να αλληλογραφεί με την βασίλισσα και δεν γνωρίζει ότι τα γράμματά του προς εκείνη παρεμποδίζονται και οι απαντήσεις της βασίλισσας είναι πλαστογραφημένες με σκοπό να τον χειραγωγήσουν. Ο τόνος των γραμμάτων γίνεται πολύ οικείος. Ο Καρδινάλιος πείθεται όλο και περισσότερο ότι η Μαρία Αντουανέτα είναι ερωτευμένη μαζί του και την ερωτεύεται παράφορα.

Η Ζαν οργανώνει μια συνάντηση μεταξύ των δύο στους κήπους του παλατιού των Βερσαλλιών. Παρουσιάζει ως βασίλισσα την Νικόλ Λεγκαί ντ' Ολιβά, μια πόρνη που μοιάζει μαζί της. Καλύπτοντας το πρόσωπό της με ένα βέλο και με την σκιά της νύχτας, εκείνη συμφωνεί να ξεχάσει τις προηγούμενες διαφωνίες τους. Ο Καρδινάλιος πιστεύει ότι οι απερισκεψίες του έχουν συγχωρεθεί και για άλλη μια φορά έχει την εύνοια της Βασίλισσας.

Η Ζαν ενημερώνει τον Καρδινάλιο ότι η βασίλισσα αποφάσισε να αγοράσει το περιδέραιο, αλλά, δεν θέλει να προσβάλει τον λαό αγοράζοντας φανερά ένα τόσο ακριβό κόσμημα. Όμως ελπίζει ότι θα το κάνει εκείνος εκ μέρους της, με την υπόσχεση να τον αποζημιώσει για το κόστος του, την ημέρα της γιορτής της Κοιμήσεως της Θεοτόκου. Ο Καρδινάλιος συμφωνεί με χαρά και παραδίδει το περιδέραιο στον Ρετώ ντε Βιλέτ, πιστεύοντας ότι είναι απεσταλμένος της Βασίλισσας. Ο Νικολά ντε λα Μοτ πουλά μερικά από τα διαμάντια και η Ζαν χρησιμοποιεί τα κέρδη για να αγοράσει το οικογενειακό της σπίτι.

Ο Καρδινάλιος αρχίζει να πανικοβάλλεται όταν η Ζαν εξαφανίζεται και η αλληλογραφία του με τη Βασίλισσα τελειώνει απότομα. Ο Νικολά κινδυνεύει να συλληφθεί όταν διαπιστώνεται ότι κάνει πώληση χωρίς κατάλληλη πιστοποίηση, αλλά τελικά δραπετεύει. Η Ζαν τον συμβουλεύει να μην πουλά πια διαμάντια στο Παρίσι. Στέλνει επιστολή στους κοσμηματοπώλες, λέγοντας ότι η Αντουανέτα δεν ενδιαφέρεται πλέον για το κολιέ και πρέπει να ζητήσουν αποζημίωση από τον Καρδινάλιο. Ωστόσο, ο Υπουργός Μπρετείγ συναντά στο δρόμο τον ανήσυχο Μπωμέρ καθώς εκείνος οδεύει προς το σπίτι του Καρδινάλιου. Ο Καρδινάλιος καλείται να επισκεφθεί το παλάτι κατά τη Γιορτή της Κοίμησης της Θεοτόκου, οπότε υποθέτει ότι θα αποπληρωθεί πλήρως και θα διοριστεί Πρωθυπουργός. Αντ 'αυτού, ο Βασιλιάς Λουδοβίκος ΙΣΤ’ ο οποίος έχει ενημερωθεί για τις μηχανορραφίες του από τον Υπουργό Μπρετείγ, τον φυλακίζει στη Βαστίλη. Σύντομα θα ακολουθήσουν όλοι οι άλλοι που εμπλέκονται στην υπόθεση, εκτός από τον Νικολά που κατέφυγε στην Αυστρία. Το δικαστήριο βρίσκει τον Καρδινάλιο, τον Κόμη Καλιόστρο και τη Νικόλ Λεγκαί ντε Ολιβά αθώους για όλες τις κατηγορίες. Ο Ρετώ ντε Βιλέτ κρίνεται ένοχος και εξορίζετε από τη Γαλλία. Η Ζαν κρίνεται ένοχη και καταδικάζεται σε μαστίγωμα και στιγματισμό, πριν φυλακιστεί. Αργότερα δραπετεύει στο Λονδίνο όπου δημοσιεύει τα απομνημονεύματά της και τα παρουσιάζει στους ντόπιους συνεχίζοντας τις ψεύτικες ιστορίες της. Τελικά, η Μαρία Αντουανέτα, η οποία υποτίθεται ότι ήταν το βασικό κλειδί αυτής της υπόθεσης, συναντά τη μοίρα της στη γκιλοτίνα ενώπιων στον εξαγριωμένο λαό. Μέσω ενός επιλόγου, ο Μπρετείγ εξηγεί ότι η Ζαν δεν επέστρεψε ποτέ στη Γαλλία καθώς πέθανε μετά από μια πτώση που είχε από το παράθυρο του δωματίου της, ενώ υπήρχε η φήμη ότι δολοφονήθηκε από Βασιλικούς.

Οι τοποθεσίες μαγνητοσκόπησης περιελάμβαναν το Παλάτι των Βερσαλλιών, το Κάστρο του Βω-λε-Βικόντ, το Άλινκορτ, την Κομπιέν, το Παρίσι της Γαλλίας και την Εκκλησία της Αγίας Βαρβάρας, το Λέντνις και το Βαλτισέ στην Τσεχική Δημοκρατία. Οι εσωτερικοί χώροι γυρίστηκαν στα στούντιο Barrandov στην Πράγα.

Η μουσική επένδυση περιελάμβανε: το "Movement I: Mercy"των Αλάνις Μορισέτ και Τζόναθαν Έλιας, "Le Réjouissance - Allegro" και "Allegro from Sonata" του Γκέοργκ Φρίντριχ Χαίντελ, "Beatus vir" του Κλαούντιο Μοντεβέρντι, " The four seasons-Summer του Αντόνιο Βιβάλντι”, Aire A6 in G Minor "από τον Ουίλιαμ Λάοες," Exsultate, Jubilate "και" Requiem Aeternam, Ρέκβιεμ" του Βόλφγκανγκ Αμαντέους Μότσαρτ και" Heidenröslein "από τον Φραντς Σούμπερτ. [9]

Ιστορικά γεγονότα

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • Στην ταινία, φαίνεται ότι η Ζαν και η οικογένειά της ήταν πλούσια και είχαν οικογενειακό κτήμα. Στην πραγματικότητα, ήταν πολύ φτωχοί και ζούσαν στις φτωχογειτονιές του Παρισιού.[7][10][11]
  • Η ταινία παρουσιάζει την Ζαν ως μέλος του Οίκου των Βαλουά. Στην πραγματικότητα, ήταν όντως απόγονος της βασιλικής οικογένειας Βαλουά μέσω του πατέρας της Ζακ του Σαιν-Ρεμί, ο οποίος ήταν νόθος γιου του Βασιλιά Ερρίκου Β’.[7][12]
  • Η Ζαν είχε δύο εν ζωή αδέλφια. Ένα μεγαλύτερο αδερφό, τον Ζακ και μια μικρότερη αδερφή, την Μαρί-Άν. Σε μια διαγραμμένη σκηνή, η Ζαν εμφανίζεται με τον ανήλικο αδερφό της χωρίς να αναφερθεί το όνομα του.[12]
  • Ο πατέρας της ήταν βαθιά χρεωμένος και πούλησε την οικογενειακή περιουσία όταν η Ζαν ήταν παιδί. Δεν υπάρχει καμιά αναφορά ότι ήταν αναμορφωτής όπως στην ταινία. Προσπάθησε να ανακτήσει τον πλούτο του όταν η οικογένεια μετακόμισε στο Παρίσι, αλλά πέθανε αργότερα. Η μητέρα της Ζαν τους εγκατέλειψε, αφήνοντας τα παιδιά της να ζητιανεύουν στους δρόμους. Η Ζαν και η οικογένειά της δεν θεωρούνταν απειλή για την τρέχουσα μοναρχία.[13]
  • Στην ταινία, η Μαρία Αντουανέτα αναφέρει ότι η Μαντάμ ντυ Μπαρί, η ερωμένη του Λουδοβίκου ΙΕ’ εξορίστηκε εκείνη την εποχή από τη γαλλική βασιλική αυλή. Στην πραγματικότητα, η Ντυ Μπαρί εκδιώχτηκε από τις Βερσαλλίες το 1774, λίγο πριν ο βασιλιάς πεθάνει από ευλογιά. Το περιδέραιο παρουσιάστηκε στην Αντουανέτα το 1778, και πάλι το 1781, και το αρνήθηκε και τις δύο φορές.[11][14]
  • Η Ζαν ήταν στην πραγματικότητα μια αριβίστρια, η οποία επιδίωξε να χρησιμοποιήσει το κολιέ για να κερδίσει πλούτο, δύναμη και πιθανώς βασιλική προστασία. Στην ταινία, χρησιμοποίησε τα διαμάντια ως μέσο για να αγοράσει το οικογενειακό της κτήμα.[10][11]
  • Ο Νίκολας ντε λα Μοτ πούλησε πραγματικά τα διαμάντια στο Λονδίνο. Ωστόσο δεν είναι βέβαιο ότι πούλησε κάποιο στο Παρίσι.[10]
  • Η Ζαν δραπέτευσε στο Λονδίνο, μεταμφιεσμένη ως νεαρός άντρας, όπου πέθανε κατά την πτώση της από παράθυρο του ξενοδοχείου που διέμενε το 1791. Ορισμένοι εικάζουν ότι προσπαθούσε να κρυφτεί από τους πιστωτές της, ενώ άλλοι λένε ότι ήταν μια πράξη εκδίκησης από Γάλλους βασιλικούς.[14]
  • Ο κόμης Καλιόστρο έφυγε από τη Γαλλία για την Αγγλία αφού αθωώθηκε. Αργότερα πήγε στη Ρώμη, όπου κατηγορήθηκε και φυλακίστηκε επειδή ήταν πλαστογράφος. Πέθανε στο Φρούριο του Σαν Λέο το 1795.[11][14]
  • Ο Καρδινάλιος ντε Ροάν κράτησε τα πλαστά γράμματα. Όταν συνελήφθη, παρουσίασε τις επιστολές και τη σύμβαση πώλησης στον βασιλιά, τη βασίλισσα, τον Υπουργό του Δικαστηρίου και τον φύλακα των σφραγίδων. Ο βασιλιάς επισήμανε οργισμένα την πλαστή υπογραφή "Μαρία Αντουανέτα της Γαλλίας" και δήλωσε ότι οι άρχοντες δεν χρησιμοποιούν ψευδώνυμα. Στην ταινία, ο ντε Ροάν έκαψε τα γράμματα.[15]
  • Η απαλλαγή του Καρδινάλιου ντε Ροάν έλαβε λαϊκό ενθουσιασμό ως νίκη επί της βασιλικής αυλής, ιδιαίτερα της Βασίλισσας. Εκδιώχθηκε από τη θέση του ως εκκλησιαστικός επίτροπος και εξορίστηκε στο μοναστήρι του Σαιζ-Ντιέ. Μετά την επανάσταση, έφυγε για την επισκοπή του στο Στρασβούργο στην Αλσατία. Πέθανε στο Έτενχαϊμ το 1803.[11]

Η ταινία Επιχείρηση Περιδέραιο απέσπασε αρνητικά σχόλια από τους κριτικούς. Το μεγαλύτερο μέρος της κριτικής επικεντρώθηκε στην επιλογή της Χίλαρι Σουάνκ στο ρόλο της ως Ζαν, για την οποία ένιωσαν ότι η ερμηνεία της δεν ήταν πειστική μέσα στο πλαίσιο μια ταινίας εποχής. Ο σχεδιασμός των κουστουμιών και η διαμόρφωση των σκηνικών εποχής, ωστόσο, εκτιμήθηκαν ευρέως. Η ταινία έχει επί του παρόντος βαθμολογία 15% για τις Rotten Tomatoes με βάση 62 κριτικές και έχει βαθμολογία από το Metacritic 42 με βάση 22 κριτικές, υποδεικνύοντας "μικτές ή μέσες κριτικές".[16][17]

Το κανάλι CNN επαίνεσε τη συνεισφορά της Χίλαρι Σουάνκ και του Τσαρλς Σάϊερ στην ταινία, γράφοντας: «Ο συγγραφέας / σκηνοθέτης / παραγωγός Τσαρλς Σάϊερ είναι γνωστός για ελαφριές κωμωδίες όπως το "Baby Boom" (1987) και το "Ο μπαμπάς της νύφης" (1991). Εντούτοις έκανε μια σημαντική αλλαγή κάνοντας μια ταινία εποχής, που περιλάμβανε σκηνές στην Πράγα, έχοντας έναν μικρό προϋπολογισμό 30 εκατομμυρίων δολαρίων. Επίσης, κέρδισε κάποια παραπάνω αίγλη, μέσα από την πρωταγωνίστρια του έργου Χίλαρι Σουάνκ, η οποία πριν μερικά χρόνια είχε κερδίσει βραβείο Όσκαρ. Η γραφική της απεικόνιση ως Μπράντον Τίνα στην ταινία "Τα αγόρια δεν κλαίνε" (1999) δεν έδωσε καμία ένδειξη για το αν θα μπορούσε να αποδώσει το ίδιο καλά σε ένα δράμα του 18ου αιώνα με φτερά στα καπέλα και με σφιχτούς κορσέδες. Ασφαλώς και μπορεί!»[18]

Ο Κέβιν Τόμας της εφημερίδας Los Angeles Times έγραψε: « Ο Τσαρλς Σάϊερ και ο Τζον Σουίτ φέρνουν συνεπή σαφήνεια και συνεχώς αυξανόμενο βάθος στο παιχνίδι του τολμηρού σχεδιασμού και της μονόπλευρης αποφασιστικής σκέψης της Ζαν. Ένας τόνος γρήγορης εξυπνάδας οδηγεί αβίαστα στην αγωνία και τελικά στην τραγωδία.»[19]

Ο Ρίτσαρντ Ρόπερ θεώρησε ότι η ταινία ήταν πολλή διασκεδαστική και ήταν πρόθυμος να παραβλέψει τις ιστορικές ελευθερίες του σεναρίου, δηλώνοντας: « Είμαι βέβαιος ότι πρόκειται για μια έκδοση ενός "πιασάρικου παραμυθιού" των πραγματικών ιστορικών στοιχείων που συνέβησαν, αλλά το ότι εμπνεύστηκε από γεγονότα της πραγματικής ζωής με έκανε να απολαμβάνω ακόμη περισσότερο την ταινία.»[εκκρεμεί παραπομπή]

Η ταινία ήταν υποψήφια για δύο Όσκαρ: Το Academy Award for Best Costume Design και το Satellite Award for Best Costume Design. Ωστόσο έχασε από το Μουλέν Ρουζ και στις δύο περιπτώσεις.[8]

  1. www.imdb.com/title/tt0242252/. Ανακτήθηκε στις 27  Απριλίου 2016.
  2. 2,0 2,1 2,2 2,3 stopklatka.pl/film/afera-naszyjnikowa. Ανακτήθηκε στις 27  Απριλίου 2016.
  3. 3,0 3,1 3,2 3,3 3,4 www.allocine.fr/film/fichefilm_gen_cfilm=29037.html. Ανακτήθηκε στις 27  Απριλίου 2016.
  4. 4,0 4,1 4,2 4,3 www.adorocinema.com/filmes/filme-29037/. Ανακτήθηκε στις 27  Απριλίου 2016.
  5. 5,00 5,01 5,02 5,03 5,04 5,05 5,06 5,07 5,08 5,09 5,10 5,11 5,12 5,13 (Τσεχικά) Česko-Slovenská filmová databáze. 2001.
  6. www.metacritic.com/movie/the-affair-of-the-necklace. Ανακτήθηκε στις 27  Απριλίου 2016.
  7. 7,0 7,1 7,2 «Affair of the Diamond Necklace | Summary & Facts». 
  8. 8,0 8,1 «The Affair of the Necklace». 
  9. «The Affair of the Necklace (2001)». 
  10. 10,0 10,1 10,2 «The Affair of the Diamond Necklace». 
  11. 11,0 11,1 11,2 11,3 11,4 The Story of the Diamond Necklace, by Henry Vizetelly, originally published in 1867
  12. 12,0 12,1 «St Remy». 
  13. de la Motte de Valois, Jeanne (1791). The life of Jeanne de la Motte de Valois. J.Bew. 
  14. 14,0 14,1 14,2 Marie Antoniette, by Stefan Zweig, originally published in 1932
  15. Kavanagh, Julia (1893). Women in France during the Eighteenth Century, Volume 2. G.P. Putnam's Sons. 
  16. «The Affair of the Necklace (2001)». Ανακτήθηκε στις 3 Ιουνίου 2021 – μέσω www.rottentomatoes.com. 
  17. «The Affair of the Necklace». 
  18. «CNN Entertainment Review: 'Affair of the Necklace' is a gem». Ανακτήθηκε στις 15 Σεπτεμβρίου 2017. [νεκρός σύνδεσμος]. Accessed 2012-08-29.
  19. McNamara, Mary. «Los Angeles Times review». Latimes.com. https://www.latimes.com/entertainment/news/. Ανακτήθηκε στις 2012-08-29. 

Εξωτερικοί Σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]