Μετάβαση στο περιεχόμενο

Ζαν Ταμπαρί

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Ζαν Ταμπαρί
Γέννηση5  Μαρτίου 1930[1][2][3]
Στοκχόλμη[4]
Θάνατος18  Αυγούστου 2011[5][1][2]
Saint-Jean-d'Angle[4]
Τόπος ταφήςd:Q110333918
Χώρα πολιτογράφησηςΓαλλία
Ιδιότηταδημιουργός κόμικς
ΤέκναNicolas Tabary
ΑδέλφιαJacques Tabary
Commons page Σχετικά πολυμέσα

Ο Ζαν Ταμπαρί (Jean Tabary, 5 Μαρτίου 193018 Αυγούστου 2011) ήταν διάσημος Γάλλος σχεδιαστής και συνδημιουργός του Ιζνογκούντ, μαζί με τον σεναριογράφο Ρενέ Γκοσινί, δημιουργό του Αστερίξ και άλλων πολυδιαβασμένων ηρώων.

Προσωπικά στοιχεία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Γεννήθηκε στη Στοκχόλμη. Ξεκίνησε να δουλεύει ως σκιτσογράφος το 1956 στο περιοδικό Vaillant. Πέθανε την Πέμπτη 18 Αυγούστου 2011 σε ηλικία 81 ετών.

Το 1958 δημιούργησε τον ήρωα Totoche και τους φίλους του ενώ δύο χρόνια αργότερα συνεργάστηκε με τον Γκοσινί στο κόμικ Valentin. Ο Ταμπαρί μαζί με τον Γκοσινί σχεδίαζε από το 1962 το ραδιούργο βεζίρη Ιζνογκούντ που «ήθελε να γίνει χαλίφης στη θέση του χαλίφη» ανατρέποντας τον καλό χαλίφη της Βαγδάτης, και συνέχισε μόνος του μετά το θάνατο του Γκοσινί το 1977.

Το 1962 ο Ταμπαρί, γνωστός ήδη στον χώρο του από τις σειρές Richar et Charline, Totoche, Corine et Jeanneot κ.ά., γνώρισε τον σεναριογράφο Ρενέ Γκοσινί (του Αστερίξ) και μαζί έφτιαξαν τον φιλόδοξο ήρωα που είχε κάνει στόχο της ζωής του να ανατρέψει τον χαλίφη της Βαγδάτης Χαρούν Ελ Πουσάχ (παράφραση του Χαρούν Αλ Ρασίντ) και να γίνει ο ίδιος χαλίφης. Ο Ιζνογκούντ γνώρισε τεράστια επιτυχία σ' όλο τον κόσμο και ο Ζαν Ταμπαρί συνέχισε να γράφει τις περιπέτειές του και μετά τον θάνατο του Γκοσινί το 1977.

«Το όνομα Ιζνογκούντ» έλεγε σε συνέντευξή του στα «ΝΕΑ» ο Ζαν Ταμπαρί «αλλά και η περίφημη φράση "θέλω να γίνω χαλίφης στη θέση του χαλίφη" είναι του Γκοσινί. Τα γραφικά των ηρώων και το περιβάλλον είναι δικά μου».

Η συνεργασία τους διήρκεσε 15 χρόνια και ήταν αρμονικότατη. «Αγαπούσα και γέλαγα με τα σενάριά του και εκείνου του άρεσαν τα σχέδιά μου. Ήταν επαγγελματίας και αστείος στην προσωπική του ζωή».

Κάθε καλλιτεχνικό δημιούργημα εκφράζει - και πρέπει να εκφράζει - την εποχή του κι έτσι συνέβη και με τον Ιζνογκούντ. Το 1962, έλεγε ο Ταμπαρί, δεν υπήρχε κόμικς για τις Χίλιες και Μία Νύχτες, γι' αυτό και αποφάσισαν να κάνουν τον ήρωά τους Ανατολίτη και να τον τοποθετήσουν στο Ιράκ (Βαγδάτη). Αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι αναφέρονταν μόνο στην συγκεκριμένη περιοχή, γιατί «ο Ιζνογκούντ θα μπορούσε να σταθεί σε οποιαδήποτε κοινωνία, σε οποιαδήποτε χώρα και εποχή. Και βέβαια δεν είναι κατακριτέα η φιλοδοξία του, αλλά τα μέσα που χρησιμοποιεί για να φτάσει εκεί που θέλει».

Τα λογοπαίγνια και το χιούμορ που είχε ο Αστερίξ είναι εμφανή - λόγω Γκοσινί - και στον Ιζνογκούντ (άλλωστε is no good σημαίνει «δεν είναι καλός» στα αγγλικά) αν και η μετάφραση των λογοπαιγνίων από τα γαλλικά σε άλλη γλώσσα δεν ήταν εύκολη υπόθεση για να βγει το νόημα και κυρίως το χιούμορ του Γκοσινί. Παρ' όλα αυτά ο Ιζνο είχε τεράστια απήχηση σε όλο τον κόσμο και όταν πέθανε ο Γκοσινί, ο Ταμπαρί αποφάσισε να συνεχίσει μόνος του (όπως έκανε ο Αλμπέρ Ουντερζό με τον Αστερίξ). Κι ενώ η περίοδος Γκοσινί - Ταμπαρί χαρακτηριζόταν από την κυκλοφορία άλμπουμ που περιείχαν πολλές μικρές ιστορίες, ο Ταμπαρί έδωσε νέα κατεύθυνση στη σειρά, με το να αφιερώνει κάθε άλμπουμ σε μια ιστορία με συγκεκριμένο κόνσεπτ.

To 2004 ο Γάλλος σκηνοθέτης Πατρίκ Μπραουντέ γύρισε την ταινία Ιζνογκούντ, στην οποία ο Μικαέλ Γιουν έπαιζε το σατανικό βεζίρη Ιζνογκούντ και ο Ζακ Βιγιερέ τον καλό χαλίφη Χαρούν ελ Πουσάχ.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Τα Βικινέα έχουν ειδήσεις που σχετίζονται με το θέμα: