Ζυλιέτ Γκρεκό

Ζυλιέτ Γκρεκό
Γενικές πληροφορίες
Προφορά
Γέννηση	7  Φεβρουαρίου 1927 Μονπελιέ
Θάνατος	23  Σεπτεμβρίου 2020 Ramatuelle
Τόπος ταφής	Κοιμητήριο του Μονπαρνάς
Παρατσούκλι	La muse de Saint-Germain-des-Prés, Gréco και La Gréco
Χώρα πολιτογράφησης	Γαλλία
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσες	Γαλλικά
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητα	τραγουδίστρια ηθοποιός ταινιών chansonnier ηθοποιός
Περίοδος ακμής	1946 - 2016
Οικογένεια
Σύζυγος	Μισέλ Πικολί (1966–1977) Gérard Jouannest (1989–2018) Φιλίπ Λεμέρ (1953–1956)
Τέκνα	Laurence Lemaire
Αδέλφια	Charlotte Gréco
Αξιώματα και βραβεύσεις
Βραβεύσεις	Ταξιάρχης της Λεγεώνας της Τιμής (13  Ιουλίου 2012) Μεγάλος Ταξιάρχης του Εθνικού Τάγματος της Τιμής (20  Νοεμβρίου 2015) Διοικητής του Τάγματος των Τεχνών και των Γραμμάτων (10  Φεβρουαρίου 2016) Victory of honor (2007)
Ιστότοπος
www.juliettegreco.fr
Σχετικά πολυμέσα

Η Ζυλιέτ Γκρεκό (Juliette Greco, Μονπελιέ, 7 Φεβρουαρίου 1927 – Ramatuelle, 23 Σεπτεμβρίου 2020) ήταν Γαλλίδα καλλιτέχνιδα, ηθοποιός και τραγουδίστρια των καμπαρέ. Αποτελεί εμβληματική φυσιογνωμία της Παρισινής μουσικής σκηνής. Με τα πλέον γνωστά της τραγούδια να είναι τα Jolie Mome, Deshabillez-moi, La Javanaise. Ερμήνευσε λυρικές συνθέσεις πάνω σε έργα που δημιούργησαν Γάλλοι ποιητές, όπως οι Jacques Prevert, Boris Vian και τραγουδιστές όπως ο Jacques Brel, ο Serge Gainsbourg κ.α. Η 60χρονη σταδιοδρομία της τερματίσθηκε το 2015, όταν πραγματοποίησε την παγκόσμια, αποχαιρετιστήρια περιοδεία της, με τίτλο Merci.

Τα πρώτα χρόνια

Ο πατέρας της, Gerard Greco, ήταν Κορσικανός ενώ η μητέρα της Juliette Lafeychine (1899 – 1978) την είχε απορρίψει ως ανεπιθύμητη. Η Ζυλιέτ μεγάλωσε στο Μπορντό με τους παππούδες της, μαζί με τη μεγαλύτερη αδελφή της, Charlotte. Όταν οι παππούδες απεβίωσαν, τα δύο κορίτσια ανέλαβε η μητέρα τους στο Παρίσι. Το 1938 η Ζυλιέτ έγινε μπαλαρίνα στην Όπερα Garnier.

Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος

Κατά τη διάρκεια της κατοχής της Γαλλίας από τους ναζί, η οικογένεια εντάχθηκε στην Αντίσταση, με αποτέλεσμα οι Γερμανοί να συλλάβουν τη μητέρα (1943). Οι δύο κόρες της πιάστηκαν από τη Γκεστάπο και το Σεπτέμβριο του ίδιου έτους φυλακίστηκαν. Ακολούθως η μητέρα και η Charlotte στάλθηκαν στο στρατόπεδο συγκέντρωσης του Darensbruck, ενώ η 16χρονη Ζυλιέτ αφέθηκε ελεύθερη έπειτα από αρκετούς μήνες. Τότε, την επιμέλειά της ανέλαβαν από κοινού ο πρώην δάσκαλός της και μία φίλη της οικογένειας, ενώ το 1945 απελευθερώθηκε η μητέρα και η αδελφή της, από τον Κόκκινο Στρατό. Σύντομα, ωστόσο, η μητέρα τις εγκατέλειψε και κατέφυγε στην Ινδοκίνα. Τότε η Ζυλιέτ μετακόμισε στο προάστιο Saint Germain-des-Pres.

Καλλιτεχνική πορεία

Επηρεασμένη από διάφορους καλλιτεχνικούς κύκλους, η Ζυλιέτ έγινε, σταδιακά, μία μποέμ καλλιτέχνιδα, παρακολουθώντας, παράλληλα, μαθήματα υποκριτικής από τη Solange Sicard. Το ντεμπούτο της στη θεατρική σκηνή έλαβε χώρα το Νοέμβριο του 1946, στο έργο Victor ou les Enfants au pouvoir. Ακόμη, ανέλαβε την παρουσίαση μίας ραδιοφωνικής εκπομπής, που ήταν αφιερωμένη στην ποίηση. Ο φίλος της Ζαν Πωλ Σαρτρ την εγκατέστησε στο ξενοδοχείο La Louisiane, ενώ δήλωνε για αυτήν με έμφαση, ότι στη φωνή της περιέχονταν εκατομμύρια ποιημάτων. Την εποχή εκείνη απέκτησε και το ψευδώνυμο «Η Μούσα του Υπαρξισμού» (La Muse de l’ existentialisme). Η Ζυλιέτ είχε πλέον εξελιχθεί σε μία αυθεντική πολιτική και φιλοσοφική αμφισβητία, ενώ η γνωριμία της με διάσημους συγγραφείς σαν τον Αλμπέρ Καμύ και τον Ζαν Κοκτό διεύρυνε τις καλλιτεχνικές της προοπτικές. Το 1950 ερμήνευσε έναν ρόλο στην κινηματογραφική ταινία Orphee. Το 1949 πρωτοεμφανίσθηκε σαν τραγουδίστρια του Παρισινού καμπαρέ Le Boeuf sur le toit, ενώ μεγάλη επιτυχία γνώρισε το τραγούδι που ερμήνευσε με τίτλο Si tu t’ imagines, του Raymond Queneau.

Προσωπική ζωή

Η ιδιωτική της ζωή υπήρξε ταραχώδης, αφού παντρεύτηκε τρεις φορές, τους ηθοποιούς Φιλίπ Λεμέρ (1953-1956), Μισέλ Πικολί (1966-1977) και τον πιανίστα Gerard Jouannest (1988 έως το θάνατό του, το 2018). Όμως, ταυτόχρονα διατηρούσε φιλική και ερωτική σχέση με τον Αμερικανό μουσικό Miles David, από το 1949 έως το 1991, όταν εκείνος απεβίωσε. Υπήρξε, όπως αναφέρουν κάποιοι βιογράφοι, ερωμένη των Καμί, Σασά Ντιστέλ, Κουίνσι Τζόουνς και του παραγωγού του Χόλιγουντ, Darryl F. Zanuck. Το Σεπτέμβριο του 1965 αποπειράθηκε να αυτοκτονήσει καταναλώνοντας υπνωτικά χάπια. Πέθανε σε ηλικία 93 ετών.

Επιρροή

Το 1974 υποστήριξε τον Φρανσουά Μιτεράν στις Γαλλικές Προεδρικές Εκλογές. Επίσης ασχολήθηκε με τις εκδόσεις, λαμβάνοντας μέρος στη δημιουργία της εφημερίδας Minute. Την υποδύθηκε η ηθοποιός Anna Mouglalis στην ταινία Gainsbourg: A Heroic Life (2010). Οι Beatles εμπνεύσθηκαν από αυτήν, τη σύνθεσή τους Michelle, ενώ η Marianne Faithfull δήλωσε ότι η Ζυλιέτ Γκρεκό αποτέλεσε για αυτήν το απόλυτο πρότυπο ζωής και συμπεριφοράς. Το 1999 το ονοματεπώνυμό της δόθηκε σε ένα ρόδο, από τον Georges Delbard.