Ζώνη της Ιππολύτης
Η κλοπή της ζώνης της Ιππολύτης αποτέλεσε, κατά την ελληνική μυθολογία, τον ένατο άθλο του Ηρακλή.
Η ζώνη
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Η Ιππολύτη, ή βάσει άλλης εκδοχής Μελανίππη, ήταν βασίλισσα των Αμαζόνων. Η ζώνη τής είχε δοθεί ως δώρο από τον Άρη, τον θεό του Πολέμου, και αποτελούσε για τις Αμαζόνες έμβλημα εξουσίας. Η Αδμήτη, κόρη του Ευρυσθέα, επιθυμούσε να αποκτήσει τη ζώνη αυτή, γι' αυτό και ο Ευρυσθέας ανέθεσε στον Ηρακλή να του τη φέρει.
Το ταξίδι
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ο Ηρακλής συνοδεύτηκε στην αποστολή του αυτή από αρκετούς συντρόφους του, όπως τον Θησέα, τον Πηλέα, τον Τελαμώνα, τους γιους του Τρικκαίου Διημάχου (Δηιλέων, Αυτόλυκος και Φλόγιος).[1] Στο ταξίδι τους έως τον Εύξεινο Πόντο αντιμετώπισαν, όπως ήταν αναμενόμενο, κάποιες περιπέτειες. Στην Πάρο οι άγριες διαθέσεις των κατοίκων του νησιού τους εξώθησαν να σκοτώσουν δύο συντρόφους του Ηρακλή. Ο ήρωας τότε εξοργισμένος σκότωσε τα τέσσερα παιδιά του Μίνωα που κατοικούσαν στο νησί και πολιόρκησε τους κατοίκους του νησιού μέσα στα τείχη της πόλης. Εκείνοι, μη αντέχοντας την πολιορκία, αναγκάστηκαν να συνθηκολογήσουν με τον Ηρακλή και να αντικαταστήσουν τους δύο νεκρούς συντρόφους του με τον Σθένελο και τον Αλκαίο, εγγονούς του Μίνωα.
Στη Μυσία, ο βασιλιάς της Λύκος βρισκόταν σε πόλεμο με μια γειτονική φυλή. Ο Ηρακλής τον βοήθησε να νικήσει τους εχθρούς του και εκείνος για να τον τιμήσει ονόμασε τη χώρα που κατέκτησε Ηράκλεια.
Στη χώρα των Αμαζόνων
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Μετά από αυτές τις περιπέτειες οι ήρωες αποβιβάστηκαν στη Θεμίσκυρα, πρωτεύουσα της χώρας των Αμαζόνων. Κατά το μύθο ο Ηρακλής σκότωσε την Ιππολυτη για να κλέψει την Ζώνη της. Για κάποιους άλλους σύμφωνα με μία άλλη παραλλαγή του μύθου η Ιππολύτη φαινόταν καταρχήν πρόθυμη να τους παραχωρήσει τη ζώνη. Ωστόσο η Ήρα, θέλοντας να δυσκολέψει το έργο του Ηρακλή, μεταμορφώθηκε σε Αμαζόνα και ξεσήκωσε τις υπόλοιπες εναντίον του. Αυτό το κατόρθωσε διαδίδοντας τη φήμη ότι ο Ηρακλής και οι σύντροφοι του είχαν σκοπό να απαγάγουν τη βασίλισσά τους. Αποτέλεσμα της δολοπλοκίας ήταν οι Αμαζόνες να οπλιστούν ακαριαία και να ορμήσουν στο μέρος όπου βρισκόταν το πλοίο του Ηρακλή. Ακολούθησε αιματηρή μάχη η οποία οδήγησε στον θάνατο πολλές από τις Αμαζόνες.
Ο Απολλόδωρος ο Αθηναίος υποστήριζε ότι μεταξύ των Αμαζόνων που θανατώθηκαν βρισκόταν και η Ιππολύτη, από το νεκρό σώμα της οποίας ο Ηρακλής πήρε τελικά τη ζώνη.[2] Ο Διόδωρος ο Σικελιώτης από την άλλη αναφέρει ότι η Ιππολύτη απλά αιχμαλωτίστηκε και παρέδωσε τη ζώνη ως αντάλλαγμα για την ελευθερία της.[3] Ό Απολλώνιος ο Ρόδιος[4] πάντως αναφέρει πως ο Ηρακλής έπιασε με ενέδρα την κόρη του Άρη, την Μελανίππη, εκεί που προχωρούσε, και η Ιππολύτη του έδωσε τη στολισμένη ζώνη της λύτρα για την αδελφή της, και ο Ηρακλής την έστειλε πίσω απείραχτη.
Ο Ηρακλής στην Τροία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Στα πλαίσια του μύθου αυτού εντάσσεται και το πέρασμα του Ηρακλή από την Τροία. Κατά τον Απολλόδωρο τον Αθηναίο, ο Ηρακλής πριν επιστρέψει στις Μυκήνες για να παραδώσει τη ζώνη στον Ευρυσθέα βρέθηκε στην Τροία. Εκεί βρήκε την Ησιόνη, κόρη του βασιλιά Λαομέδοντα, δεμένη σε ένα βράχο και προορισμένη να κατασπαραχθεί από ένα τέρας.
Ο λόγος που η πριγκίπισσα βρισκόταν δεμένη είχε τις ρίζες του σε παλαιότερα περιστατικά. Ο Απόλλωνας και ο Ποσειδώνας, τιμωρημένοι από τον Δία, αναγκάστηκαν να βοηθήσουν τον Λαομέδοντα στο χτίσιμο των τειχών της πόλης του έναντι αμοιβής. Ο Λαομέδοντας, όμως, αρνήθηκε να δώσει αυτά που υποσχέθηκε και έτσι εκείνοι έριξαν την οργή τους στην Τροία. Ο Απόλλωνας έστειλε επιδημία πανώλης στην πόλη και ο Ποσειδώνας ένα θαλάσσιο τέρας, το οποίο καταβρόχθιζε ανυποψίαστους περαστικούς. Οι Τρώες τότε στράφηκαν σε ένα μαντείο, το οποίο τους έδωσε σαν μοναδική λύση τη θυσία της Ησιόνης. Η πριγκίπισσα θα δινόταν βορά στο τέρας και το κακό θα περνούσε.
Ο Ηρακλής υποσχέθηκε στον Λαομέδοντα να ελευθερώσει την κόρη του με αντάλλαγμα τα άλογα, τα οποία του είχε δωρίσει ο Δίας για να τον παρηγορήσει για την αρπαγή του Γανυμήδη. Ο Ηρακλής σκότωσε το τέρας και απελευθέρωσε την Ησιόνη όμως ο Λαομέδοντας για μία ακόμη φορά αθέτησε την υπόσχεση του. Ο Ηρακλής τον απείλησε και αποχώρησε. Σε λίγο καιρό επέστρεψε και ξεκίνησε πολιορκία της πόλης, η οποία στέφθηκε με απόλυτη επιτυχία. Η εκστρατεία του Ηρακλή εναντίον της Τροίας μνημονεύεται και στην Ιλιάδα.
Καλλιτεχνικές παραστάσεις
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Οι καλλιτεχνικές παραστάσεις του ένατου άθλου του Ηρακλή απεικονίζουν κυρίως γενικότερες μάχες μεταξύ των συντρόφων του και των Αμαζόνων. Σε αυτές εμφανίζεται και ο Ηρακλής να τραβάει την Ιππολύτη από την περικεφαλαία, την ασπίδα, το χέρι, τον ώμο ή και τα μαλλιά.
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ Αργοναυτικά. Αθήνα: κάκτος. 1999. σελ. 179. ISBN 978-960-352-691-9.
|first1=missing|last1=in Authors list (βοήθεια) - ↑ «τὴν μὲν Ἱππολύτην κτείνας τὸν ζωστῆρα ἀφαιρεῖται», Βιβλιοθήκη Απολλοδώρου, B 5,9
- ↑ «Μελανίππην δ´ ἀπελύτρωσεν ἀντιλαβὼν τὸν ζωστῆρα», Ιστορική Βιβλιοθήκη, Δ 4,16
- ↑ Αργοναυτικά. Αθήνα: κάκτος. 1999. σελ. 179. ISBN 978-960-352-691-9.
|first1=missing|last1=in Authors list (βοήθεια)
Πηγές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Ρισπέν, Ζαν (1953). Μαρινάτος, Σπύρος, επιμ. Ελληνική μυθολογία. Β΄. Μτφρ. Τετενές, Νίκος. Αθήνα: εκδόσεις Δαρεμάς.