Θέρμες του Τραϊανού
 |
Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. |
| Θέρμες του Τραϊανού | |
|---|---|
 | |
 | |
| Είδος | αρχαιολογική θέση, θέρμες και αρχαία ρωμαϊκή κατασκευή |
| Γεωγραφικές συντεταγμένες | 41°53′31″N 12°29′47″E |
| Διοικητική υπαγωγή | Ρώμη |
| Τοποθεσία | park of Colle Oppio |
| Χώρα | Ιταλία |
| Αρχιτέκτονας | Απολλόδωρος ο Δαμασκηνός |
 Πολυμέσα | |
| δεδομένα (π) | |
Οι Θέρμες του Τραϊανού (λατινικά: Thermae Traiani) ήταν ένα ογκώδες σύμπλεγμα λουτρών της αυτοκρατορικής Ρώμης, η οικοδόμηση του οποίου ξεκίνησε το 104 μ.Χ. και ολοκληρώθηκε τον Ιούλιο του 109 μ.Χ. Το οικοδόμημα αυτό πιστεύεται πως κατασκεύασε ο περίφημος αρχιτέκτων Απολλόδωρος από τη Δαμασκό, ενώ εγκαινιάστηκε από τον Αυτοκράτορα Τραϊανό. Βρισκόταν νότια του Mons Oppius (Όππιου Λόφου), στα περίχωρα της πόλης, ωστόσο εντός του Σερβίου Τείχους. Γενικά αναγνωρίζονται ως εξαίρετο παράδειγμα της πρώιμης αυτοκρατορικής αρχιτεκτονικής.
Περιγραφή
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το σύμπλεγμα αυτό, το πρώτο από μια σειρά τέτοιων κολοσσιαίων οικοδομημάτων, χτίστηκε πάνω σε μια πλατφόρμα που με τη σειρά της σκέπαζε τα υπολλείματα του κολοσσιαίου Χρυσού Οίκου του Νέρωνα, καλύπτοντας μια έκταση 330 x 315 μέτρα το μέγιστο. Δεν φιλοξενούσε απλά εγκαταστάσεις λουτρών, αλλά αποτελούσε ένα πραγματικό κέντρο αναψυχής και κοινωνικών συναντήσεων, με γυμναστήρια, κήπους, εκθέσεις τέχνης και βιβλιοθήκη.
Το κυρίως κτίσμα περιστοιχιζόταν από μια μεγάλη έκταση με γρασίδι. Τα ίδια τα λουτρά αποτελούνταν από δεξαμενές νερού που περιελάμβαναν ένα tepidarium (χλιαρής θερμοκρασίας πισίνα την οποία επισκέπτονταν μάλλον πρώτη οι επισκέπτες), ένα caldarium (ζεστή πισίνα και σάουνα), ένα frigidarium (κρύες πισίνες όπου οι επισκέπτες πήγαιναν ακολούθως), καθώς επίσης γυμναστήρια και αποδυτήρια. Εκτός από τις αίθουσες με τα λουτρά που χρησιμοποιούσε το κοινό, υπήρχε ένα σύστημα υπόγειων περασμάτων και κατασκευών που χρησιμοποιούσαν οι σκλάβοι και άλλοι εργαζόμενοι στα λουτρά για να εξυπηρετούν τις εγκαταστάσεις. Επίσης υπογείως βρισκόταν μια υπερμεγέθης δεξαμενή γνωστή σήμερα με την ονομασία «Sette Salle» - σημαίνει «Επτά Αίθουσες» - όπου αποθηκευόταν το νερό που χρησιμοποιούσαν στα λουτρά. Η τελευταία είχε χωρητικότητα μεγαλύτερη των 8 εκατομμυρίων λίτρων.
Υπολογίζεται πως οι Θέρμες του Τραϊανού βρισκόταν σε χρήση μέχρι τις αρχές του 5ου αιώνα, ενώ η ευρύτερη περιοχή είχε εγκαταληφθεί όταν οι Γότθοι εισέβαλαν στη Ρώμη το 537.
Βιβλιογράφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Anderson, James C. Jr. (1985). «The Date of the Thermae Traiani and the Topography of the Oppius Mons». American Journal of Archaeology (Archaeological Institute of America): σελ. 499-509.
- Platner, S.B. (1911). The Topography and Monuments of Ancient Rome (2η Έκδοση έκδοση). σελ. 454.
- Gates, Charles (2003). Ancient Cities: The Archaeology of Urban Life in the Ancient Near East and Egypt, Greece, and Rome. Routledge. σελ. 378.
Δείτε επίσης
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Ρωμαϊκές θέρμες
- Θέρμες του Αγρίππα
- Θέρμες του Δέκιου
- Θέρμες του Διοκλητιανού
- Θέρμες του Καρακάλλα
- Θέρμες του Κωνσταντίνου
- Θέρμες του Νέρωνα
- Θέρμες του Τίτου
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Thermae Traiani, «A Topographical Dictionary of Ancient Rome», Samuel Ball Platner, London: Oxford University Press, 1929.
Συντεταγμένες: 41°53′30.72″N 12°29′46.61″E / 41.8918667°N 12.4962806°E