Μετάβαση στο περιεχόμενο

Ιρλανδικές γενικές εκλογές (2020)

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Ιρλανδικές γενικές εκλογές 2020
2016 ←
 8 Φεβρουαρίου 2020
159 από τις 160 έδρες της Ιρλανδικής Συνέλευσης (Ντάιλ)
Χρειάζονται 80 έδρες για την πλειοψηφία
Συμμετοχή 62,9% Μείωση 2,2 pp
  Κόμμα πλειοψηφίας Κόμμα μειοψηφίας Τρίτο κόμμα
 
Επικεφαλής Μιχόλ Μάρτιν Μέρι Λου ΜακΝτόναλντ Λίο Βαράντκαρ
Κόμμα Φιάνα Φάιλ Σιν Φέιν Φίνε Γκελ
Προηγούμενες
εκλογές 		44 έδρες, 24,30% 23 έδρες, 13,8% 50 έδρες, 25,5%
Έδρες πριν 44 22 47
Έδρες 37 37 35
Αλλαγή στις
έδρες 		Μείωση 7 Αύξηση15 Μείωση12
Λαϊκή ψήφος 484.320 535.595 455,584
Ποσοστό 22,2% 24,5% 20,9%
Μεταβολή Μείωση 2,1% Αύξηση 10,7% Μείωση 4,7%
  Τέταρτο κόμμα Πέμπτο κόμμα Έκτο κόμμα
 
Επικεφαλής Έμον Ράιαν Μπρένταν Χόουλιν Κατρίν Μέρφι
Ροϊσίν Σορτάλ
Κόμμα Πράσινο Κόμμα Εργατικό Κόμμα Σοσιαλδημοκράτες
Προηγούμενες
εκλογές 		2 έδρες, 2,7% 7 έδρες, 6,6% 3 έδρες, 3,0%
Έδρες πριν 3 7 2
Έδρες 12 6 6
Αλλαγή στις
έδρες 		Αύξηση9 Μείωση1 Αύξηση4
Λαϊκή ψήφος 155.700 95.588 63.404
Ποσοστό 7,1% 4,4% 2,9%
Μεταβολή Αύξηση 4,4% Μείωση 2,2% Μείωση 0,1%
  Έβδομο κόμμα Όγδοο κόμμα Ένατο κόμμα
 
A-APK
Α4Α
Επικεφαλής Συλλογική ηγεσία Πεαντάρ Τοϊμπίν Κανένας
Κόμμα Αλληλεγγύη-ΑΠΚ Ενότητα Ανεξ. 4 Αλλαγή
Προηγούμενες
εκλογές 		6 έδρες, 3,9% Νέο Κόμμα Νέο Κόμμα
Έδρες πριν 6 4 έδρες, 1,5%
Έδρες 5 1 1
Αλλαγή στις
έδρες 		Μείωση1 Αύξηση1 Σταθερό 0
Λαϊκή ψήφος 57.420 40.917 8.421
Ποσοστό 2,6% 1,9% 0,4%
Μεταβολή Μείωση 1,3% Σταθερό νέο κόμμα Μείωση 1,1%
Απερχόμενος Πρωθυπουργός

Λίο Βαράντκαρ
Φίνε Γκελ

Εκλεγμένος Πρωθυπουργός

Μιχόλ Μάρτιν
Φιάνα Φάιλ

Στις Ιρλανδικές γενικές εκλογές που διεξήχθησαν το Σάββατο 8 Φεβρουαρίου 2020 εξελέγησαν τα μέλη της 33ης Ιρλανδικής Συνέλευσης (Ντάιλ), της κάτω βουλής του Ιρλανδικού κοινοβουλίου, που αποτελείται από 160 έδρες (με συμπεριλαμβανόμενη του Προέδρου-Ομιλητή της Βουλής). Το εκλογικό σύστημα ήταν μεταφερόμενη μονοσταυρία σε όλες τις πολυεδρικές εκλογικές περιφέρειες.[1] Των εκλογών προηγήθηκε η διάλυση της 32ης Συνέλευσης από τον Πρόεδρο, κατόπιν αιτήματος του Πρωθυπουργού Λίο Βαράντκαρ την 14η Ιανουαρίου 2020.

Στις εκλογές πρωταγωνίστησαν τα τρία μεγάλα κόμματα. Το Σιν Φέιν ("Εμείς") συγκέντρωσε τις περισσότερες πρώτες προτιμήσεις και κέρδισε 37 έδρες. Και το Φίανα Φαλ - Το Ρεπουμπλικανικό Κόμμα, επίσης, κέρδισε 37 έδρες, αλλά με λιγότερες ψήφους πρώτης προτίμησης. Το Φίνε Γκελ ("Ιρλανδική Φυλή") ήρθε τρίτο, εξίσου στις έδρες (35) όσο και στις προτιμήσεις. Τα διεθνή πρακτορεία ειδήσεων περιέγραψαν το αποτέλεσμα ως ένα διάλειμμα από τον δικομματισμό, αφού για τον σχηματισμό κυβέρνησης χρειάζονται τουλάχιστον 80 έδρες, και άρα θα χρειαστεί η συνεργασία πάνω από δύο κομμάτων.

Τα μέλη του 33ου Ντάιλ συνεδρίασαν για πρώτη φορά στις 20 Φεβρουαρίου. O Σαν Ο Φάργκαϊλ επανεξελέγη Πρόεδρος του Ντάιλ. Οι διαπραγματεύσεις για το σχηματισμό κυβέρνησης συνεχίστηκαν, και στις 15 Ιουνίου 2020 τα κόμματα Φίανα Φαλ, Φίνε Γκελ και Πράσινο Κόμμα κατάρτισαν ένα πρόγραμμα για κυβέρνηση συνεργασίας.[2] Η συμφωνία τους εγκρίθηκε στις 26 Ιουνίου, και βάσει αυτής την επόμενη ημέρα ο Μιχόλ Μάρτιν έγινε ο 15ος Τίσεχ της Ιρλανδίας. Τον Δεκέμβριο του 2022 θα αντικατασταθεί από τον Λίο Βαράντκαρ. [3]

Ιστορικό

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Μετά τις Ιρλανδικές γενικές εκλογές του 2016, το Φίνε Γκελ ηγήθηκε σε μια κυβέρνηση μειοψηφίας, με την υποστήριξη ανεξάρτητων βουλευτών και της Συμμαχίας τους. Βασίστηκε σε μία συμφωνία εμπιστοσύνης και δαπανών με το Φίανα Φαλ.

Την 3η Δεκεμβρίου 2019, απορρίφθηκε μία κίνηση μη εμπιστοσύνης στον Υπουργό Στέγασης, Σχεδιασμού και Τοπικής Αυτοδιοίκησης, που προτάθηκε από τους Σοσιαλδημοκράτες, με 53 ψήφους υπέρ, 56 ψήφους κατά και 35 αποχές.[4] Την 9η Ιανουαρίου 2020, ο ανεξάρτητος βουλευτής Μάικλ Κόλινς πρότεινε κίνηση μη εμπιστοσύνης στον Υπουργό Υγείας Σίμον Χάρις.[5] Την 14η Ιανουαρίου, ο Πρωθυπουργός Λίο Βαράντκαρ ζήτησε τη διάλυση της 32ης Συνέλευσης, και ο Πρόεδρος υπέγραψε το ένταλμα της διάλυσης.[6][7] Οι νέες εκλογές προγραμματίστηκαν για την 8η Φεβρουαρίου, και ήταν η πρώτη φορά που διεξήχθησαν εκλογές Σαββατιάτικα από το 1918.[8][9]

Εκλογικό σύστημα

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Τα 160 μέλη της 33ης Συνέλευσης εκλέχθηκαν με μεταφερόμενη μονοσταυρία από 39 εκλογικές περιφέρειες, που είχαν 3-5 έδρες έκαστη. Οι εκλογείς συμπλήρωσαν ένα ψηφοδέλτιο, κατατάσσοντας τους υποψηφίους κατά σειρά προτίμησης. Δηλαδή με τους αριθμούς 1, 2, 3, κ.ο.κ. δήλωσαν την 1η, 2η, 3η, κ.ο.κ. προτίμησή τους. Μετά την ολοκλήρωση της ψηφοφορίας οι κάλπες στάλθηκαν στο κέντρο καταμέτρησης της εκλογικής περιφέρειας, και καταμετρήθηκαν το επόμενο πρωί. Στη μεταφερόμενη μονοσταυρία, όποτε ένας υποψήφιος έχει συγκεντρώσει περισσότερες ψήφους από όσες χρειάζονται για την εκλογή του, οι πλεονάζουσες ψήφοι μεταφέρονται στη 2η ή τις επόμενες προτιμήσεις του εκλογέα. Εάν ένας υποψήφιος έχει αποκλειστεί, οι επόμενες προτιμήσεις των εκλογέων του μεταφέρονται. Η μεταφορά πλεονασμάτων και ο αποκλεισμός υποψηφίων συνεχίζεται έως ότου εκλεγεί ο απαιτούμενος αριθμός υποψηφίων.[10][1]

Μια Επιτροπή Περιφερειών, που συγκλήθηκε τον Ιούλιο του 2016 σύμφωνα με τις διατάξεις του Εκλογικού Νόμου του 1997, πρότεινε αλλαγές στα όρια των εκλογικών περιφερειών μετά την απογραφή του 2016.[11][12] Δεν επιτρέπεται αναλογία μεγαλύτερη από 30.000 εκλογείς ανά εκλεγμένο μέλος και σε έκαστη εκλογική περιφέρεια ανατέθηκαν 3-5 έδρες.[13] [14] Ο νέος εκλογικός νόμος, που περιλάμβανε 39 εκλογικές περιφέρειες και 160 έδρες πέρασε το 2017 και εφαρμόστηκε για πρώτη φορά στις εκλογές του 2020.[15] [16]

18 από τα μέλη της 32ης Συνέλευσης δεν διεκδίκησαν την επανεκλογή τους. Ο Πρόεδρος της 32ης Συνέλευσης, ο Σαν Οφάργκιλ, διατήρησε τη θέση του και την έδρα του, οπότε στις εκλογές μοιράστηκαν οι εναπομείνουσες 159 από τις 160 έδρες.[17]

Προεκλογική περίοδος

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η εκστρατεία ξεκίνησε επίσημα μετά τη διάλυση της Ιρλανδικής Βουλής την 14η Ιανουαρίου 2020 και διήρκεσε μέχρι την ημέρα των εκλογών στις 8 Φεβρουαρίου 2020.[18] Ο πρώην Πρωθυπουργός Λίο Βαράντκαρ δήλωσε ότι οι εκλογές προγραμματίστηκαν για το Σάββατο προκειμένου να αποφευχθεί το κλείσιμο των σχολείων (επειδή πολλά σχολεία στην Ιρλανδία χρησιμοποιούνται ως εκλογικά τμήματα) και για να διευκολυνθεί η προσέλευση στα εκλογικά τμήματα σε όλους τους πολίτες, εργαζόμενους και φοιτητές, που διαμένουν μακριά από εκεί που ψηφίζουν.[19]

Οι 39 εκλογικές περιφέρειες στις εκλογές του 2020.

Ο ορισμός των υποψηφίων έκλεισε την Τετάρτη 22 Ιανουαρίου. Από τους 531 υποψήφιους οι 162 ήταν γυναίκες, και ήταν η πρώτη φορά που η γυναικεία συμμετοχή ξεπέρασε το 30%.[20] Ήταν η πρώτη φορά στην Ιρλανδία που σε κάθε εκλογική περιφέρεια υπήρχε τουλάχιστον μία υποψήφια γυναίκα. Τα κόμματα έπρεπε να έχουν τουλάχιστον 30% άνδρες και 30% γυναίκες υποψήφιους, προκειμένου να μην χάσουν το ήμισυ της κρατικής χρηματοδότησης (για τα πολιτικά κόμματα). Το Φιν Γκάελ είχε 30,5% γυναίκες υποψήφιες, το Φίανα Φαλ 31%, το Εργατικό Κόμμα 32%, το Σιν Φάιν 33%, το Άνθρωποι Πριν από το Κέρδος 38%, το Πράσινο Κόμμα 41% και οι Σοσιαλδημοκράτες 57 %.[21]

Κόμματα που συμμετείχαν για πρώτη φορά σε γενικές εκλογές ήταν τα Αοντού ("Ενότητα"), το Ιρλανδικό Κόμμα της Ελευθερίας, το Εθνικό Κόμμα και το RISE (ως μέρος του Α-ΑΠΚ).

Η εγγραφή των ψηφοφόρων μέσω του Συμπληρωματικού Καταλόγου Ψηφοφόρων έκλεισε την 23η Ιανουαρίου, με πολλές εγγραφές της τελευταίας ημέρας - το Δημοτικό Συμβούλιο του Δουβλίνου, για παράδειγμα, ανέφερε ότι έγιναν 3.500 εγγραφές την τελευταία ημέρα, και άλλες 14.000 συνολικά, και ήταν διπλάσιες από των προηγούμενων γενικών εκλογών.[22]

Προεκλογικές παρουσιάσεις και συνθήματα

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Κόμμα/Συμμαχία Μανιφέστο (εξωτερικός σύνδεσμος) Συνθήματα Παρ.
Φίνε Γκελ Ένα Μέλλον Με Προοπτική "Χτίζοντας μία Δημοκρατία με Ευκαιρίες, Πηγαίνοντας την Ιρλανδία Μπροστά Μαζί." [23][24]
Φίανα Φαλ Μία Ιρλανδία για όλους / Éire do chách [23][24]
Σιν Φέιν Προσφέροντας ένα διάλειμμα στους εργάτες και στις οικογένειες "Υπερασπίζοντας την Ιρλανδική ενότητα", "Ώρα για αλλαγή" [23][25]
Εργατικό Κόμμα Χτίζοντας μία ισότιμη κοινωνία Αρχειοθετήθηκε 2020-02-03 στο Wayback Machine. [23]
S–PBP[α] Άνθρωποι Πάνω από το Κέρδος[α] Ο Πλανήτης πάνω από το Κέρδος Αρχειοθετήθηκε 2020-02-03 στο Wayback Machine. "Σοσιαλισμός για τον 21ο αιώνα" [26]
Αλληλεγγύη[α] "Αληθινή αλλαγή, όχι ψιλοδιαφορές" [27]
RISE[α] [28]
Σοσιαλδημοκράτες Ελπίδα για το καλύτερο. Ψήφος για το καλύτερο. "Επένδυση στο καλύτερο" [23]
Πράσινο Κόμμα Θέλετε Πράσινο? Ψηφίστε Πράσινο! Αρχειοθετήθηκε 2020-02-03 στο Wayback Machine. "Το μέλλον ανήκει σε όλους μας" [23][29]
Αοντού ("Ενότητα") Το πολιτικό σύστημα είναι σπασμένο. Ας το φτιάξουμε. "Σκέψου αντισυμβατικά για τα πολιτικά καρτέλ" [30]

Τηλεοπτικά ντιμπέιτ

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ντιμπέιτ για τις Ιρλανδικές γενικές εκλογές του 2020
Ημερομηνία Κανάλι Συντονιστής Συμμετέχοντες  Όνομα  Συμμετέχων    Χ  Κόμμα δεν προσκλήθηκε/δεν συμμετείχε Σημειώσεις
ΦΓΚ ΦΦ ΣΦ Εργ Α-ΑΠΚ ΠΚ ΣΔ Έϊν
22 Ιαν Virgin One Πατ Κένι Βαράντκαρ Μάρτιν Χ Χ Χ Χ Χ Χ [31]
27 Ιαν RTÉ One Κλαίρ Μπίρνε Βαράντκαρ Μάρτιν ΜακΝτόναλντ Χόουλιν Μπόιντ Μπάρετ Ράιαν Σόρταλ Χ [32]
30 Ιαν Virgin One Ιβάν Γέιτς
Ματ Κούπερ 		Βαράντκαρ Μάρτιν ΜακΝτόναλντ Χόουλιν Μπάρι Ράιαν Κατ. Μέρφι Χ [33]
4 Φεβ RTÉ One Ντέβιντ Μακούλα
Μίριαμ Οκάλαχαν 		Βαράντκαρ Μάρτιν ΜακΝτόναλντ Χ Χ Χ Χ Χ
6 Φεβ RTÉ One Ντέβιντ Μακούλα
Μίριαμ Οκάλαχαν 		Χ Χ Χ Χόουλιν Κόπινγκερ Ράιαν Σόρταλ Τοϊμπίν
6 Φεβ Virgin Media Ιβάν Γέιτς
Ματ Κούπερ 		Κοβενέι Καλέρι Ντόχερτι Χ Χ Χ Χ Χ Ντιμπέιτ μεταξύ Αρχηγών Κομμάτων
6 Φεβ[34] TG4 Πάιντι Ολίοναρντ Κίνε Καλέρι Ολάογκερ N Οκέναμπαϊν Γκάρβεϊ Οτούαταϊλ Μικ Γκιμπ[35] Ντιμπέιτ στα Ιρλανδικά

Το πρώτο ντιμπέιτ μεταξύ των αρχηγών των δύο μεγάλων πολιτικών κομμάτων, Λίο Βαράντκαρ και Μιχόλ Μάρτιν, προβλήθηκε από το Virgin Media One την 22 Ιανουαρίου.[36] Την Δευτέρα 27 Ιανουαρίου, από το RTÉ One, έγινε ζωντανή μετάδοση του ντιμπέιτ των αρχηγών/εκπροσώπων επτά πολιτικών κομμάτων, που διεξήχθη στο Εθνικό Πανεπιστήμιο της Ιρλανδίας στο Γκόλγουεϊ. [37] [38] Το κόμμα "Αοντού" διαμαρτυρήθηκε, επειδή παρόλο που "όλα τα πολιτικά κόμματα θα έπρεπε να έχουν την ευκαιρία να προσέλθουν στο στούντιο εκείνο το βράδυ και να παρουσιάσουν τις πολιτικές και τις επιδιώξεις τους", το κόμμα του δεν προσκλήθηκε. Την ίδια ημέρα, το RTÉ δημοσίευσε ένα σχετικό άρθρο, εξηγώντας ότι η επιλογή κομμάτων βασίστηκε στο "τρέχον πολιτικό σκηνικό".[39][40]

Το RTÉ προγραμμάτισε άλλο ένα ντιμπέιτ, για την 4η Φεβρουαρίου, αυτήν την φορά μεταξύ των δύο αρχηγών μόνο, τους Βαράντκαρ και Μάρτιν. Η Μέρι Λου ΜακΝτόναλντ, η αρχηγός του Σιν Φέιν, διαμαρτυρήθηκε για τον αποκλεισμό της από το ντιμπέιτ αποστέλλοντας στο κανάλι μία νομική επιστολή 3 σελίδων και απειλώντας ότι θα κινηθεί δικαστικά.[41] Την 3η Φεβρουαρίου, το RTÉ ανακοίνωσε την απόφασή του να επιτρέψει στην Μακντόνταλντ να συμμετάσχει στην συζήτηση. [42] [43] Την 6η Φεβρουαρίου προβλήθηκε ένα τελικό ντιμπέιτ μεταξύ των αρχηγών των μικρότερων κομμάτων.

Δημοσκοπήσεις

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Δημοσκοπήσεις για την κοινή γνώμη έχουν διεξαχθεί τακτικά. Δημοσιεύονταν μηνιαία από την Ιρλανδική Κυριακάτικη εφημερίδα The Sunday Business Post και την Βρετανική ημερήσια εφημερίδα The Sunday Times. Λιγότερο συχνές δημοσκοπήσεις δημοσιεύθηκαν από την Ιρλανδική ημερήσια εφημερίδα The Irish Times, την Ιρλανδική Κυριακάτικη εφημερίδα Sunday Independent, το Irish Mail την Κυριακή, το RTÉ Ειδήσεις, κ.α..

Το παρακάτω διάγραμμα απεικονίζει τα αποτελέσματα των δημοσκοπήσεων που έγιναν από τις προηγούμενες γενικές εκλογές (2016) μέχρι τις εκλογές του 2020:
     Φίνε Γκελ,      Φίανα Φαλ,      Σιν Φέιν,      Εργατικό Κόμμα,      Αλληλεγγύη-ΆΠΚ,      Πράσινο Κόμμα,      Σοσιαλδημοκράτες,      Ανεξάρτητοι

Αποτελέσματα

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
33ες Ιρλανδικές γενικές εκλογές – 8 Φεβρουαρίου 2020[44][45][46][47][48]
Κόμμα Αρχηγός Ψήφοι 1ης προτίμησης Έδρες
Ψήφοι % ΚΧ[β] Μεταβολή (pp) Υποψήφιοι
[50] 		2016 Εκτός Εκλεγμένοι
2020 		Μεταβολή
Σιν Φέιν Μαίρη Λου Μακντόναλντ 535,595 24.5 Αύξηση10.7 42 23 22
37 / 160 (23%)
 Αύξηση14
Φίανα Φαλ Μιχόλ Μάρτιν 484,320 22.2 Μείωση2.2 84 44 45
37 / 160 (23%)
 Μείωση7
Φίνε Γκελ Λίο Βαράντκαρ 455,584 20.9 Μείωση4.7 82 49 47
35 / 160 (22%)
 Μείωση14
Πράσινο Κόμμα Έμον Ράιαν 155,700 7.1 Αύξηση4.4 39 2 3
12 / 160 (8%)
 Αύξηση10
Εργατικό Κόμμα Μπρένταν Χόουλιν 95,588 4.4 Μείωση2.2 31 7 7
6 / 160 (4%)
 Μείωση1
Σοσιαλδημοκράτες Κατρίν Μέρφι
Ροϊσίν Σόρταλ 		63,404 2.9 Μείωση0.1 20 3 2
6 / 160 (4%)
 Αύξηση3
Αλληλεγγύη-ΆΠΚ[γ] Συλλογική ηγεσία 57,420 2.6 Μείωση1.3 36 6 6
5 / 160 (3%)
 Μείωση1
Ενότητα Πένταρ Τοϊμπίν 40,917 1.9 νέο 26 νέο 1
1 / 160 (0.6%)
 Αύξηση1
Ανεξάρτητοι για Αλλαγή Κανένας 8,421 0.4 Μείωση1.1 4 4 1
1 / 160 (0.6%)
 Μείωση3
Ρενούα Κενή 6,170 0.3 Μείωση1.9 11 0 0
0 / 160 (0%)
 -
Ιρλανδικό Κόμμα Ελευθερίας Έρμαν Κέλι 5,495 0.3 νέο 11 νέο 0
0 / 160 (0%)
 -
Εθνικό Κόμμα Τζάστιν Μπαρέτ 4,773 0.2 νέο 10 νέο 0
0 / 160 (0%)
 -
Ιρλανδικό Δημοκρατικό Κόμμα Κεν Σμόλεν 2,611 0.1 Αύξηση0.1 1 0 0
0 / 160 (0%)
 -
Ιρλανδικό Κόμμα των Εργατών Μιχάελ Ντόνελι 1,195 0.1 Μείωση0.1 4 0 0
0 / 160 (0%)
 -
Ενωμένοι Λαοί Τζεφ Ρουντ 43 0.0 νέο 1 νέο 0
0 / 160 (0%)
 -
ανεξάρτητοι — 266,529 12.2 Μείωση3.7[δ] 125 19[δ] 22[δ]
19 / 160 (12%)
 Σταθερό0
Πρόεδρος της Συνέλευσης Σαν Οφάργκιλ N/A N/A N/A 1 1 1
1 / 160 (0.6%)
 0
Έγκυρες ψήφοι 2,183,765 99.20
Άκυρα/λευκά ψηφοδέλτια 18,427 0.80
Σύνολο 2,202,192 100 — 552[50] 158 157 160 Αύξηση2
Εγγεγραμμένοι ψηφοφόροι/προσέλευση 3,502,044 62.88
  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 Πρόκειται για τρικομματική ομάδα. Συμμετείχαν: από το Άνθρωποι Πάνω από το Κέρδος 27 υποψήφιοι, από το Αλληλεγγύη 9 υποψήφιοι και από το RISE 1 υποψήφιος. Τα μανιφέστα τους ήταν χωριστά
  2. ↑ Τα κόμματα δικαιούνται κρατική χρηματοδότηση, κατά ποσό ανάλογο του αριθμού ψήφων 1ης προτίμησης που συγκέντρωσαν. (το ελάχιστο όριο είναι 2%)[49]
  3. ↑ Πρόκειται για συμμαχία τριών κομμάτων. 27 Υποψήφιοι του Άνθρωποι Πάνω από το Κέρδος, 9 υποψήφιοι του Αλληλεγγύη και 1 υποψήφιος του RISE
  4. ↑ 4,0 4,1 4,2 Για το 2016 οι αριθμοί περιλαμβάνουν 4,2% ψήφους πρώτης προτίμησης και 6 βουλευτές από την Ανεξάρτητη Συμμαχία που δεν είναι πολιτικό κόμμα.

Κατατάξεις ψήφων

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ψήφοι 1ης προτίμησης
Σιν Φέιν
  
 24.53%
Φιάνα Φάιλ
  
 22.18%
Φίνε Γκελ
  
 20.86%
Πράσινοι
  
 7.13%
Εργατικό Κ.
  
 4.38%
Σοσιαλδημοκράτες
  
 2.90%
Αλληλεγγύη–ΑΠΚ
  
 2.63%
Ενότητα
  
 1.90%
Ανεξάρτητοι 4 Αλλαγή
  
 0.39%
Άλλοι
  
 0.90%
Ανεξάρτητοι
  
 12.20%

Κατατάξεις εδρών

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Έδρες στην Ιρλανδική Συνέλευση (Ντάιλ)
Φιάνα Φάιλ
  
 23.125%
Σιν Φέιν
  
 23.125%
Φίνε Γκελ
  
 21.875%
Πράσινοι
  
 7.500%
Εργατικό Κ.
  
 3.750%
Σοσιαλδημοκράτες
  
 3.750%
Αλληλεγγύη-ΆΠΚ
  
 3.125%
Ενότητα
  
 0.625%
Ανεξάρτητοι 4 Αλλαγή
  
 0.625%
Πρόεδρος της Βουλής
  
 0.625%
Ανεξάρτητοι
  
 11.875%
Χάρτης που απεικονίζει το κόμμα που συγκέντρωσε τις περισσότερες πρώτες προτιμήσεις ανά εκλογική περιφέρεια.

Σχηματισμός κυβέρνησης

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Κατά τη διάρκεια της εκστρατείας, η Μέρι Λου ΜακΝτόναλντ εκδήλωσε ενδιαφέρον για συμμετοχή του κόμματός της σε κυβέρνηση συνεργασίας, μιλώντας για "επανάσταση" και "λήξη του δικομματισμού". Όμως ο Βαράντκαρ δήλωσε ότι "δεν υπάρχει πιθανότητα συνεργασίας με το Σιν Φέιν, αλλά είναι ανοιχτοί στο ενδεχόμενο συνεργασίας με τα υπόλοιπα κόμματα". [51]

Ορισμένα μέλη του Φίανα Φαλ αποδέχτηκαν την πιθανότητα συνεργασίας με το Σιν Φέιν για τον σχηματισμό κυβέρνησης.[51] Μετά την ανακοίνωση των αποτελεσμάτων, την 10η-11η Φεβρουαρίου, ο Λίο Βαράντκαρ συνέχισε να αποκλείει την συνεργασία του Φίνε Γκελ με το Σιν Φέιν, ενώ ο Μιχόλ Μάρτιν άφησε ανοιχτό το ενδεχόμενο μίας συνεργασίας των Φίανα Φαλ - Σιν Φέιν ή ενός «μεγάλου συνασπισμού» με το Φίνε Γκελ.[52] Την 12η Φεβρουαρίου, ο Βαράντκαρ παραδέχτηκε ότι, εφόσον το Σιν Φέιν συγκέντρωσε τον μεγαλύτερο αριθμό ψήφων έχει την ευθύνη για το σχηματισμό κυβέρνησης συνεργασίας, και ότι το Φίνε Γκελ είναι πρόθυμο να "κάνει ένα βήμα πίσω" και να περάσει στην αντιπολίτευση.[53]

Το Σιν Φέιν άρχισε διαπραγματεύσεις για τον σχηματισμό μίας αριστερής συμμαχίας με τα μικρά κόμματα, που θα συγκέντρωνε 67 έδρες (37 Σιν Φέιν, 12 Πράσινο Κόμμα, 6 Εργατικό Κόμμα, 6 Σοσιαλδημοκράτες, 5 Αλληλεγγύη-ΑΠΚ και 1 Ανεξάρτητοι για Αλλαγή). Με την υποστήριξη τουλάχιστον 13 ανεξάρτητων πολιτικών (από τους 19 συνολικά) η συμμαχία θα εξασφάλιζε τις 80 έδρες που απαιτούνται. [52] [54]

Η υπερσυμμαχία των Φίανα Φαλ-Φίνε Γκελ θα συγκέντρωνε 72 έδρες, η συμμαχία των Φίανα Φαλ-Σιν Φέιν θα συγκέντρωνε 74 έδρες, και σε κάθε περίπτωση θα χρειαζόταν συνεργασία με μικρότερα κόμματα ή ανεξάρτητους για τον σχηματισμό της κυβέρνησης.[55] Οι δημοσκοπήσεις για αυτές τις τρεις εναλλακτικές έδειξαν υποστήριξη από το 26%, το 26% και 19% των ψηφοφόρων αντίστοιχα, ενώ το 15% θα προτιμούσε διεξαγωγή νέων εκλογών. [56]

Πρόταση συνεργασίας Πολιτικά κόμματα Έδρες Σε συνδυασμό Λείπουν για
την πλειοψηφία
Ευρεία αριστερή συμμαχία Σιν Φέιν 37 67 − 13
Πράσινο Κόμμα 12
Εργατικό Κόμμα 6
Σοσιαλδημοκράτες 6
Αλληλεγγύη-ΑΠΚ 5
Ανεξάρτητοι 4 Αλλαγή 1
Φίανα Φαλ-Φίνε Γκελ Φίανα Φαλ 37 72 − 8
Φίνε Γκελ 35
Φίανα Φαλ-Σιν Φέιν Φίανα Φαλ 37 74 − 6
Σιν Φέιν 37
Δημοσκόπηση/πελάτης Ημερομηνία
διεξαγωγής 		Μέγεθος
δειγματοληψίας 		Ευρεία αριστερή συμμαχία Φίανα Φαλ-Φίνε Γκελ Φίανα Φαλ-Σιν Φέιν Νέες
εκλογές 		Αποτελ.
Sunday Business Post/Red C 12-14 Φεβ 3.700 26% 26% 19% 15% Ισοπαλία

Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ 1,0 1,1 «ΤΡΟΠΟΛΟΓΙΕΣ 2-7. EL Ενωμένη στην πολυμορφία EL 2012/2020(REG) Σχέδιο έκθεσης Carlo Casini (PE v01-00) - PDF Free Download». docplayer.gr. Ανακτήθηκε στις 22 Φεβρουαρίου 2020. Οι εκλογείς κατατάσσουν τους υποψηφίους κατά σειρά προτίμησης. Προκειμένου να εκλεγεί, ο υποψήφιος χρειάζεται να φτάσει ένα όριο. Η διαλογή των ψηφοδελτίων γίνεται βάσει της πρώτης προτίμησης των εκλογέων. Οι υποψήφιοι που φτάνουν το όριο κηρύσσονται εκλεγέντες κατά σειρά εκλογής. Οι πλεονάζοντες ψήφοι των εκλεγέντων υποψηφίων, δηλαδή ο αριθμός των ψήφων τους που υπερβαίνει το όριο, μεταφέρονται εν συνεχεία με στάθμιση στη δεύτερη επιλογή των εκλογέων τους. 
  2. ↑ (στα αγγλικά) Agreement reached on final programme for government. 2020-06-15. https://www.rte.ie/news/politics/2020/0615/1147519-government-formation/. 
  3. ↑ (στα αγγλικά) FF, FG and Green Party agree historic coalition deal. 2020-06-26. https://www.rte.ie/news/politics/2020/0625/1149711-programme-for-government/. 
  4. ↑ «Confidence in the Minister for Housing, Planning and Local Government: Motion (Resumed) [Private Members] – Votes – Dáil Éireann (32nd Dáil) – 3 December 2019». Houses of the Oireachtas. 3 Δεκεμβρίου 2019. Ανακτήθηκε στις 22 Δεκεμβρίου 2019. 
  5. ↑ «TD calling for no-confidence vote in Simon Harris». RTÉ νέοs. 9 Ιανουαρίου 2020. Ανακτήθηκε στις 22 Ιανουαρίου 2020. 
  6. ↑ «President signs warrant for the dissolution of the 32nd Dáil». President of Ireland. 14 Ιανουαρίου 2020. Ανακτήθηκε στις 22 Ιανουαρίου 2020. 
  7. ↑ «Forógra (Proclamation)». Iris Oifigiúil (5): 90. 17 January 2020. https://www.irisoifigiuil.ie/currentissues/Ir170120.pdf. 
  8. ↑ «Minister Murphy makes an order appointing Saturday 8 February as the General election polling day». Department of Housing, Planning and Local Government. 14 Ιανουαρίου 2020. Ανακτήθηκε στις 22 Ιανουαρίου 2020. 
  9. ↑ «Voting taking place in Irish general election» (στα αγγλικά). BBC News. 2020-02-08. https://www.bbc.com/news/world-europe-51416540. Ανακτήθηκε στις 2020-02-24. 
  10. ↑ «Dáil Éireann (House of Representatives)». Inter-Parliamentary Union. Ανακτήθηκε στις 24 Μαρτίου 2019. ; «Electoral Act 1992 [Part XIX]». Irish Statute Book. 5 Νοεμβρίου 1992. Ανακτήθηκε στις 15 Ιανουαρίου 2020. 
  11. ↑ «Commission established to review Dáil and European Constituencies». 14 Ιουλίου 2016. Ανακτήθηκε στις 1 Φεβρουαρίου 2020. 
  12. ↑ «Constituency Commission». www.constituency-commission.ie. 
  13. ↑ «Introduction and summary of recommendations» (PDF). Constituency Commission 2011. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 19 Νοεμβρίου 2017. Ανακτήθηκε στις 12 Μαρτίου 2016. 
  14. ↑ «Dáil constituencies where no change is recommended» (PDF). Constituency Commission 2011. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 19 Νοεμβρίου 2017. Ανακτήθηκε στις 12 Μαρτίου 2016. 
  15. ↑ «Electoral (Amendment) (Dáil Constituencies) Act 2017». Irish Statute Book. 23 Δεκεμβρίου 2017. Ανακτήθηκε στις 13 Ιανουαρίου 2020. 
  16. ↑ «The January polls and the Impact of the Constituency Commission 2017 report changes: Constituency-level analysis of the Irish Times-Ipsos MRBI (24th January 2018) and Sunday Times- Behaviour & Attitudes (21st January 2018) opinion polls». Irish Elections: Geography, Facts and Analyses. 26 Ιανουαρίου 2018. Ανακτήθηκε στις 27 Ιανουαρίου 2017. 
  17. ↑ Kelly, Olivia (10 Φεβρουαρίου 2020). «Election 2020: Sean Ó Fearghaíl (Fianna Fáil)». The Irish Times. Ανακτήθηκε στις 11 Φεβρουαρίου 2020. [νεκρός σύνδεσμος]
  18. ↑ «Election 2020: Saturday voting not a solution for low voter turnout». The Irish Times. 20 Ιανουαρίου 2020. The cases of Ireland's very limited experience with Saturday voting to date, which includes the second Nice Referendum in 2002, the Children's Referendum in 2012 and a Tipperary South by-election in 2001, did not enhance voter turnout. 
  19. ↑ «Taoiseach explains thinking behind Saturday election». BreakingNews.ie. 14 Ιανουαρίου 2020. 
  20. ↑ McConnell, Daniel (23 Ιανουαρίου 2020). «Record number of women for 2020 election». Irish Examiner. Ανακτήθηκε στις 23 Ιανουαρίου 2020. 
  21. ↑ McAllister, Edel (23 January 2020). «Slight increase in women candidates for General Election». RTÉ. https://www.rte.ie/news/election-2020/2020/0123/1110319-general-election/. Ανακτήθηκε στις 23 January 2020. 
  22. ↑ Kilraine, John (23 January 2020). «'Very high' last minute voter registration in Dublin city». RTÉ. https://www.rte.ie/news/election-2020/2020/0123/1110463-voter-registration-dublin-city/. Ανακτήθηκε στις 23 January 2020. 
  23. ↑ 23,0 23,1 23,2 23,3 23,4 23,5 «Ireland's General Election 2020: who would you vote for?». Irish Central. 21 January 2020. https://www.irishcentral.com/news/politics/ireland-general-election-2020.amp. Ανακτήθηκε στις 1 February 2020. 
  24. ↑ 24,0 24,1 «It's game on as campaigning begins in Election 2020». RTÉ News. 14 January 2020. https://www.rte.ie/news/election-2020/2020/0114/1107456-paul-cunningham-election-analysis/. Ανακτήθηκε στις 14 January 2020. 
  25. ↑ Hutton, Brian. «'Uninspiring' election slogans fail to sell political parties». The Irish Times (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 22 Φεβρουαρίου 2020. 
  26. ↑ «Planet Before Profit» (PDF). pbp.ie. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 27 Ιανουαρίου 2020. Ανακτήθηκε στις 1 Φεβρουαρίου 2020. 
  27. ↑ «What we stand for». www.solidarity.ie. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 4 Μαρτίου 2020. Ανακτήθηκε στις 10 Φεβρουαρίου 2020. 
  28. ↑ «What we stand for». www.letusrise.ie. Ανακτήθηκε στις 10 Φεβρουαρίου 2020. 
  29. ↑ @greenparty_ie (16 Ιανουαρίου 2020). «#WantGreenVoteGreen» (Tweet) – μέσω Twitter. 
  30. ↑ «Aontú's mantra is change but their policies seem like more of the same». independent.ie. Ανακτήθηκε στις 1 Φεβρουαρίου 2020. 
  31. ↑ Brennan, Cianan (January 22, 2020). «Varadkar Opens Door To Grand Coalition». Irish Examiner. https://www.irishexaminer.com/breakingnews/ireland/varadkar-opens-door-to-grand-coalition-with-fianna-fail-977149.html. Ανακτήθηκε στις 23 January 2020. 
  32. ↑ Morahan, George (22 Ιανουαρίου 2020). «McDonald to face-off with Varadkar and Martin in RTE leaders' debate next Monday». Extra. 
  33. ↑ O'Dwyer, Sarah (28 January 2020). «Cork TD to take part in TV party leaders debate». https://www.echolive.ie/corknews/Cork-TD-to-take-part-in-TV-party-leaders-debate-0fbcbe3d-c88d-4670-a765-6f01f128b2c5-ds. 
  34. ↑ «Díospóireacht na bPáirtithe ar TG4» (στα Ιρλανδικά). RTÉ. 31 Ιανουαρίου 2020. Ανακτήθηκε στις 14 Φεβρουαρίου 2020. 
  35. ↑ Aontú [@AontuIE] (7 Φεβρουαρίου 2020). «Ireland is suffering under Fine Gael-Fianna Fáil» (Tweet) (στα Αγγλικά) – μέσω Twitter. 
  36. ↑ Duffy, Rónán (22 Ιανουαρίου 2020). «Personal drug use and a potential grand coalition: The key moments from the first head-to-head TV debate». The Journal. Ανακτήθηκε στις 23 Ιανουαρίου 2020. 
  37. ↑ Finn, Christina (27 Ιανουαρίου 2020). «'There's a fair few nutters in every party': The key moments from the RTÉ leaders' TV debate». The Journal. Ανακτήθηκε στις 28 Ιανουαρίου 2020. 
  38. ↑ «As it happened: Claire Byrne Live leaders' debate». RTÉ. 27 Ιανουαρίου 2020. Ανακτήθηκε στις 28 Ιανουαρίου 2020. 
  39. ↑ «RTÉ and party leaders' debates explained». RTÉ. 27 January 2020. https://www.rte.ie/news/election-2020/2020/0127/1111039-rte-party-leaders-debates-explained/. Ανακτήθηκε στις 27 January 2020. 
  40. ↑ «Aontú will not seek injunction over RTÉ debate». RTÉ. 27 January 2020. https://www.rte.ie/news/campaign-daily/2020/0127/1111200-high-court-debate/. Ανακτήθηκε στις 27 January 2020. 
  41. ↑ O'Connell, Hugh (22 January 2020). «Sinn Féin issues legal letter to RTÉ over debate exclusion». Irish Independent. https://www.independent.ie/irish-news/election-2020/sinn-fein-issues-legal-letter-to-rte-over-debate-exclusion-38887115.html. Ανακτήθηκε στις 23 January 2020. 
  42. ↑ «Mary Lou McDonald to take part in leaders' debate». RTÉ News. 3 February 2020. https://www.rte.ie/news/campaign-daily/2020/0203/1112724-rte-election-debate/. Ανακτήθηκε στις 3 February 2020. 
  43. ↑ McDermott, Stephen (5 Φεβρουαρίου 2020). «'It'd be like asking John Delaney to take over the FAI again': The key points from tonight's RTÉ debate». The Journal. Ανακτήθηκε στις 5 Φεβρουαρίου 2020. 
  44. ↑ «Election 2020 National Summary». Irish Times. Ανακτήθηκε στις 8 Φεβρουαρίου 2020. 
  45. ↑ «General Election 2020 Results». RTÉ νέοs. 9 Φεβρουαρίου 2020. 
  46. ↑ «2020 General Election». Irish Elections. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 13 Φεβρουαρίου 2020. Ανακτήθηκε στις 10 Φεβρουαρίου 2020. 
  47. ↑ «2020 General Election Results Lookup». Election Resources. Ανακτήθηκε στις 15 Φεβρουαρίου 2020. 
  48. ↑ «2020 Ireland General(Legislative) Election Results». Ανακτήθηκε στις 22 Φεβρουαρίου 2020. 
  49. ↑ «Electoral Act 1997». electronic Irish Statute Book (eISB) (στα Αγγλικά). Part III. Ανακτήθηκε στις 13 Φεβρουαρίου 2020. ; Leogue, Joe (11 June 2019). «Renua will continue to collect €250k despite having no elected representatives» (στα αγγλικά). Irish Examiner. https://www.irishexaminer.com/breakingnews/ireland/renua-will-continue-to-collect-250k-despite-having-no-elected-representatives-930147.html. Ανακτήθηκε στις 13 February 2020. 
  50. ↑ 50,0 50,1 Kavanagh, Adrian Kavanagh (19 Απριλίου 2017). «Candidates for the 2020 General Election by Dáil constituency». Irish Elections: Geography, Facts and Analyses. Ανακτήθηκε στις 31 Ιανουαρίου 2020. 
  51. ↑ 51,0 51,1 Carroll, Rory (9 Φεβρουαρίου 2020). «Sinn Féin to try to form ruling coalition after Irish election success». The Guardian. 
  52. ↑ 52,0 52,1 Carroll, Rory (11 Φεβρουαρίου 2020). «Sinn Féin begins efforts to form leftwing coalition in Ireland». 
  53. ↑ Goodbody, Will (12 Φεβρουαρίου 2020). «Varadkar says Sinn Féin must now build a coalition». RTÉ. Ανακτήθηκε στις 12 Φεβρουαρίου 2020. 
  54. ↑ Hutton, Brian· Bray, Jennifer· Carswell, Simon. «Smaller parties raise doubts over prospect of a Sinn Féin-led leftist coalition». The Irish Times. 
  55. ↑ «What are the possible coalition options for the next government?». The Journal. 11 Φεβρουαρίου 2020. Ανακτήθηκε στις 12 Φεβρουαρίου 2020. 
  56. ↑ «26% want 'grand coalition' involving Fine Gael, Fianna Fáil and smaller parties - poll». Breaking News. 16 February 2020. https://www.breakingnews.ie/ireland/26-want-grand-coalition-involving-fine-gael-fianna-fail-and-smaller-parties-poll-982019.html. Ανακτήθηκε στις 17 February 2020. 
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Ιρλανδικές_γενικές_εκλογές_(2020)&oldid=10253241"