Λίμνη Λάαχερ
Συντεταγμένες: 50,24°N 7,16°E / 0°N 0°E
| Λίμνη Λάαχερ | |
|---|---|
 | |
 | |
| Χώρες |  Γερμανία |
| Πολιτεία | Ρηνανία-Παλατινάτο |
| Τύπος λίμνης | Καλδέρα |
| Μέγιστο Μήκος | 1,964 km |
| Μέγιστο Πλάτος | 1,186 km |
| Έκταση | 3,31 km² |
| Μέσο Βάθος | 31 μέτρα |
| Μέγιστο Βάθος | 51 μέτρα |
| Όγκος Νερού | 0,103 km³ |
| Όχθη | 7,3 km |
Η Λίμνη Λάαχερ (Γερμανικά: Laacher See) είναι μια ηφαιστειακή λίμνη της οροσειράς του Άιφελ, στο κρατίδιο Ρηνανίας-Παλατινάτου της Γερμανία. Κοντά στη λίμνη βρίσκεται το αββαείο Μαρία Λάαχ των Βενεδεκτίνων.[1]
Όνομα και ετυμολογία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ο όρος «λίμνη Λάαχερ» αποτελεί στην ουσία πλεονασμό καθώς η λέξη Λάαχερ προέρχεται από τη λέξη των αρχαίων γερμανικών «lacha», που με τη σειρά της προέρχεται από τη λατινική λέξη «lacus», που σημαίνει λίμνη.
Γεωγραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Η λίμνη Λάαχερ βρίσκεται στα δυτικά εδάφη της Γερμανίας, στο ανατολικό τμήμα της οροσειράς του Άιφελ, κοντά στην κοίτη του ποταμού Ρήνου, 24 χλμ. βορειοδυτικά της πόλης Κόμπλεντς. Η λίμνη περιβάλλεται από βουνά με μέσο υψόμετρο τα 125 μέτρα και έχει μέγιστο βάθος 51 μέτρα. Έχει έκταση 3,31 τετραγωνικά χιλιόμετρα και σχήμα οβάλ. Τροφοδοτείται κυρίως από υπόγεια νερά, τα οποία έχουν χρώμα ωχροκύανο, είναι πολύ κρύα, με πικρή γεύση[1] και δεν έχει φυσική αποστράγγιση. Οι όχθες της καλύπτονται από δάση με εξαίρεση το αβαείο Μαρία Λάαχ στη νοτιοδυτική όχθη και ένα κάμπινγκ και ένας ναυτικός όμιλος στη βόρεια όχθη.
Γεωλογία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Η λίμνη Λάαχερ είναι μια καλδέρα που σχηματίστηκε πριν 13.000 χρόνια από την έκρηξη ηφαιστείου, που παρήγαγε φωνολιθικό μάγμα[σημ. 1]. Το μάγμα μέσα στην λίμνη Λάαχερ προκάλεσε μια μεγάλης κλίμακας πυροκλαστική ροή, η οποία κάλυψε μια περιοχή 900 τετραγωνικών χιλιομέτρων σκοτώνοντας κάθε ζωντανό ον σε απόσταση έως και 35 χιλιομέτρων. Το ωστικό κύμα της ηφαιστειακής έκρηξης ισοπέδωσε δέντρα σε απόσταση έως και 5 χιλιομέτρων, πριν οι πυροκλαστικές ροές ισοπεδώσουν τα δέντρα πέρα από αυτή την απόσταση. Υπολογίζεται ότι 6 κυβικά χιλιόμετρα μάγματος εξερράγησαν, παράγοντας περίπου 16 κυβικά χιλιόμετρα τέφρας. Η εκρηκτική στήλη ανυψώθηκε 35 χιλιόμετρα στην ατμόσφαιρα, με την τέφρα να πέφτει σε όλη την Ευρώπη. Μεταξύ 2 και 150 εκατομμύρια μετρικοί τόνοι διοξειδίου του θείου εκλύθηκαν στην ατμόσφαιρα. Η έκρηξη ήταν πλινιακή[σημ. 2] και ταξινομήθηκε στον δείκτη VEI με ένταση 6. Αυτή ήταν 1,5 μεγαλύτερη από την ηφαιστειακή έκρηξη του όρους Πινατούμπο το 1991 (VEI 6) και 5 φορές μεγαλύτερη από την ηφαιστειακή έκρηξη του όρους της Αγίας Ελένης το 1980 (VEI 5). Η τελευταία έκρηξη του πρώην ηφαιστείου Λάαχερ σημειώθηκε γύρω στο 10.930 π.Χ. Ίχνη ηφαιστειακής δραστηριότητας μπορούν ακόμη να βρεθούν στις φουμαρόλες στην ανατολική όχθη της λίμνης. Αν και η λίμνη Λάαχερ θεωρείται ευρέως ως το μεγαλύτερο μάαρ του Άιφελ, από καθαρά επιστημονική σκοπιά δεν είναι ούτε μάαρ ούτε κρατηρολίμνη, αλλά μια καλδέρα που προέκυψε από την κατάρρευση του ηφαιστειακού κώνου, μετά την εκκένωση του μαγματικού θαλάμου και με την πάροδο του χρόνου γέμισε με νερό.[4]
Οικολογία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Η περιοχή της λίμνης αποτελεί το Ηφαιστειακό Πάρκο λίμνης Λάαχερ, που ανακηρύχθηκε φυσικό καταφύγιο στις 26 Ιουνίου 1935 και ανήκει στον εθνικό δρυμό του Άιφελ. Τα ψάρια της λίμνης είναι κυρίως λούτσοι, κυπρίνοι, κορήγονοι και πέρκες.
Ιστορία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το αββαείο Μαρία Λάαχ είναι ένα από τα πιο διάσημα αξιοθέατα του Ηφαιστειακού πάρκου και ένα από τα πιο σημαντικά δείγματα γερμανικής ρομανικής εκκλησιαστικής αρχιτεκτονικής. Η εκκλησία του αβαείου είναι το πιο διάσημο κτήριο στην περιοχή του Άιφελ και μια από τις πιο αξιόλογες ρομανικές εκκλησίες στη Ρηνανία. Το αβαείο με το δικό του φυτώριο, τα εργαστήρια, το βιβλιοπωλείο και ένα κατάστημα παραδοσιακών χειροτεχνιών προσελκύει πάνω από ένα εκατομμύριο επισκέπτες όλο το χρόνο.[5]
Το μοναστήρι στη λίμνη ίδρυσε ο κόμης Ερρίκος Β' του Λάαχερ, εκλέκτορας του Παλατινάτου, απέναντι από το κάστρο του το 1093. Ο Αρχιεπίσκοπος Hillin von Trier εγκαινίασε την εκκλησία το 1156 και γύρω στο 1230 ολοκληρώθηκε το τελευταίο τμήμα της. Οι Ιησουίτες λειτούργησαν στο μοναστήρι ένα πανεπιστήμιό τους το 1862-1872, ενώ το 1892 Βενεδικτίνοι μοναχοί εγκαταστάθηκαν στο μοναστήρι.[6]
Η λίμνη Λάαχερ δεν έχει φυσική αποστράγγιση. Εκτός από τη στάθμη των υπόγειων υδάτων, η στάθμη του νερού καθοριζόταν σε μεγάλο βαθμό από την ποσότητα της βροχόπτωσης[σημ. 3], έτσι ώστε το ύψος της στάθμης του νερού να αυξομειώνεται. Για τη σταθεροποίηση της στάθμης του νερού έχει χτιστεί η σήραγγα Φούλμπερτ, κατά πάσαν πιθανότητα τον 12ο αιώνα, για την προστασία του μοναστηριού από πλημμύρες, αν και σύμφωνα με κάποιους μελετητές υπήρχε ήδη στα ρωμαϊκά χρόνια.[7] Η σήραγγα μήκους 880 μέτρων, ύψους περίπου 3 μέτρων και πλάτους τουλάχιστον 1,30 μέτρων οδηγεί από τη λίμνη Λάαχερ 5 χιλιόμετρα προς τα νότια, κοντά στην πόλη Μέντιχ.[8]
Τουρισμός και ανάπλαση
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Το Ηφαιστειακό πάρκο της λίμνης διαθέτει ένα καλά ανεπτυγμένο δίκτυο μονοπατιών για πεζοπορία και ποδηλασία. Σε καθορισμένα σημεία της λίμνης επιτρέπεται το κολύμπι. Υπάρχει επίσης η δυνατότητα ενοικίασης θαλάσσιων ποδηλάτων και κωπηλατικών λέμβων για μια περιήγηση στη λίμνη.[5]
Σημειώσεις
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ Ο φωνόλιθος είναι ένα ηφαιστειακό πέτρωμα[2]
- ↑ Η Πλινιακή εκρήξη είναι ένα βίαιο εκρηκτικό επεισόδιο που παράγει τεράστιες μεταγωγικές στήλες τέφρας και αερίων που ανέρχονται σε ύψος μέχρι και 45 χλμ. στη στρατόσφαιρα. Αυτός ο τύπος εκρήξεων πήρε το όνομά του από τον Πλίνιο το Νεότερο, ο οποίος περιέγραψε λεπτομερώς την έκρηξη του Βεζουβίου το 79 μ.Χ.[3]
- ↑ Ο ετήσιος μέσος όρος βροχόπτωσης είναι περίπου 650 mm
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ 1,0 1,1 «Λάαχερ Ζέε». Νέα Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια, τόμος 16. Αθήνα: Εκδ. οίκος Χάρη Πάτση. σελ. 572.
- ↑ «Φωνόλιθος». Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης. Ανακτήθηκε στις 17 Σεπτεμβρίου 2024.
- ↑ «Πλινιακή έκρηξη». Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης. Ανακτήθηκε στις 2 Οκτωβρίου 2024.
- ↑ «Laacher See». Eifel Tourismus. Ανακτήθηκε στις 18 Σεπτεμβρίου 2024.
- ↑ 5,0 5,1 «Maria Laach Abbey». Επίσημος ιστότοπος του αββαείου. Ανακτήθηκε στις 19 Σεπτεμβρίου 2024.
- ↑ «Abteikirche Maria Laach». Eifel Tourismus. Ανακτήθηκε στις 18 Σεπτεμβρίου 2024.
- ↑ Ότο Γκερντ (2006). «Der Fulbert-Stollen, eine Ingenieurleistung des hohen Mittelalters?». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 1 Αυγούστου 2012. Ανακτήθηκε στις 19 Σεπτεμβρίου 2024.
- ↑ Guido Kaspari (1995). «Der Fulbert-Stollen am Laacher See». Ανακτήθηκε στις 19 Σεπτεμβρίου 2024.
