Μετάβαση στο περιεχόμενο

Λουίς ντε λα Φουέντε

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Λουίς ντε λα Φουέντε
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα		Luis de la Fuente (Ισπανικά)
Γέννηση21  Ιουνίου 1961
'Αρο
Χώρα πολιτογράφησηςΙσπανία
ΘρησκείαΚαθολικισμός[1]
Ύψος1,72 m Edit this on Wikidata
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςΙσπανικά
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταποδοσφαιριστής
προπονητής ποδοσφαίρου
Περίοδος ακμής1978 - 1994
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα

Ο Λουίς ντε λα Φουέντε Καστίγιο (ισπανικά: Luis de la Fuente Castillo, 21 Ιουνίου 1961) είναι Ισπανός πρώην ποδοσφαιριστής, ο οποίος αγωνιζόταν ως αριστερός πλάγιος αμυντικός και νυν προπονητής ποδοσφαίρου. Είναι ο τωρινός προπονητής της Εθνικής Ισπανίας ανδρών.

Είχε συνολικά 254 συμμετοχές και 6 γκολ στην Πριμέρα Ντιβισιόν σε 13 σεζόν, με την Αθλέτικ Μπιλμπάο και τη Σεβίλλη, κερδίζοντας δύο τίτλους πρωταθλήματος με την πρώτη, συμπεριλαμβανομένου ενός νταμπλ με το Κύπελλο Ισπανίας το 1984.[2]

Ο Ντε λα Φουέντε άρχισε να εργάζεται στις εθνικές Ισπανίας νέων το 2013, όπου με την Εθνική Ισπανίας Κ19 κατέκτησε το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα του 2015 και με την Εθνική Ισπανίας Κ21 το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα του 2019. Οδήγησε την Ολυμπιακή ομάδα στο αργυρό μετάλλιο στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2020 και ανέλαβε ως προπονητής της Εθνική Ισπανίας το 2022, με την οποία κέρδισε το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα του 2024 και το Πρωτάθλημα Εθνών ΟΥΕΦΑ 2022–23.

Σταδιοδρομία ως ποδοσφαιριστής

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Ντε λα Φουέντε αναδείχθηκε από τις ακαδημίες νέων της Αθλέτικ Μπιλμπάο[3] και έκανε το ντεμπούτο του με την εφεδρική ομάδα το 1978, στην Σεγούντα Ντιβισιόν Β. Στις 8 Μαρτίου 1981, έκανε το ντεμπούτο του στην πρώτη ομάδα και την Πριμέρα Ντιβισιόν, όπου αγωνίστηκε ως αλλαγή στο δεύτερο ημίχρονο στην εκτός έδρας ισοπαλία με 0–0 εναντίον της Βαλένθια.[4]

Ο Ντε λα Φουέντε προωθήθηκε στην πρώτη ομάδα το καλοκαίρι του 1982. Σημείωσε το πρώτο του επαγγελματικό γκολ στις 26 Μαρτίου 1983, το τελευταίο γκολ στην εντός έδρας νίκη με 4–0 επί της Θέλτα.[5]

Τον Ιούλιο του 1987, ο Ντε λα Φουέντε εντάχθηκε στην Σεβίλλη[6] και συνέχισε να εμφανίζεται τακτικά στις επόμενες σεζόν, είτε ως κεντρικός αμυντικός είτε ως αριστερός μπακ.[7] Το 1991, επέστρεψε στην Αθλέτικ για 20 εκατομμύρια πεσέτες,[8] όμως αγωνίστηκε σπάνια υπό τον προπονητή Γιουπ Χάινκες, ο οποίος είχε φτάσει στην ομάδα ένα χρόνο αργότερα.[9]

Η Ντε λα Φουέντε εντάχθηκε στην Αλαβές το 1993, με την ομάδα να βρίσκεται στην τρίτη κατηγορία. Μετά από μια σεζόν, αποσύρθηκε σε ηλικία 33 ετών.[3]

Σταδιοδρομία ως προπονητής

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Πρώτα χρόνια

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η πρώτη δουλειά του Ντε λα Φουέντε ήταν στην Κλουμπ Πορτουγκαλέτε, στις περιφερειακές κατηγορίες. Το καλοκαίρι του 2000, εντάχθηκε στην ΚΝ Αουρέρα δε Βιτόρια της Σεγούντα Ντιβισιόν Β,[10] αλλά απολύθηκε τον Μάρτιο του επόμενου έτους παρά την 7η θέση στη βαθμολογία.[11]

Μετά από μερικά χρόνια στις ακαδημίες της Σεβίλλης, ο Ντε λα Φουέντε επέστρεψε στην Αθλέτικ,[12] όπου ήταν προπονητής της ομάδας νέων και της εφεδρικής ομάδας. [13]

Στις 13 Ιουλίου 2011, ο Ντε λα Φουέντε διορίστηκε προπονητής της Αλάβες,[14] από την οποία απολύθηκε στις 17 Οκτωβρίου.[15]

Εθνικές Ισπανίας νέων

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στις 5 Μαΐου 2013, ο Ντε λα Φουέντε διορίστηκε προπονητής της Εθνικής Ισπανίας Κ19,[16] η οποία κέρδισε το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα του 2015 στην Ελλάδα.[17] Έγινε προπονητής της Εθνικής Ισπανίας Κ21 τον Ιούλιο του 2018, μετά την παραίτηση του Άλμπερτ Θελάδες.[18] Η πρώτη του διοργάνωση ήταν το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα του 2019 στην Ιταλία, όπου το κατέκτησε μετά από νίκη με 1–0 επί της Γερμανίας στο Ούντινε.[19]

Στις 8 Ιουνίου 2021, ο Ντε λα Φουέντε και η ομάδα Κ21 αντικατέστησαν την ομάδα ανδρών σε ένα φιλικό αγώνα εναντίον της Λιθουανίας, αφού η πρώτη ομάδα είχε σταλθεί σε καραντίνα όταν ο Σέρχιο Μπουσκέτς διαγνώστηκε θετικός σε COVID-19.[20] Κέρδισαν με 4–0 στη Λεγανές.[21]

Ο Ντε λα Φουέντε ήταν επίσης ο προπονητής της ισπανικής Ολυμπιακής ομάδας στους καθυστερημένους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2020 στο Τόκιο.[22] Η ομάδα του κέρδισε το αργυρό μετάλλιο, καθώς έχασε στον τελικό με 2–1 από την Βραζιλία.[23]

Εθνική Ισπανίας

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στις 8 Δεκεμβρίου 2022, ο Ντε λα Φουέντε διορίστηκε προπονητής της ομάδας ανδρών, καθώς ο Λουίς Ενρίκε παραιτήθηκε μετά τον αποκλεισμό στη διαδικασία των πέναλτι στη Φάση των 16 στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 2022 από το Μαρόκο.[24] Ο ίδιος παρουσιάστηκε επίσημα τέσσερις ημέρες αργότερα, με συμβόλαιο που θα έχει ισχύ μέχρι το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα του 2024, με επιλογή για επέκταση.[25]

Ο Ντε λα Φουέντε κέρδισε με 3-0 σε εντός έδρας προκριματικό αγώνα για το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα του 2024 εναντίον της Νορβηγίας στο πρώτο του παιχνίδι στις 25 Μαρτίου 2023, με δύο γκολ από τον 32χρονο Χοσελού (στην πρώτη του εμφάνιση).[26] Οδήγησε τη χώρα στην κατάκτηση του Πρωταθλήματος Εθνών ΟΥΕΦΑ 2022–23 (για πρώτη φορά), κερδίζοντας στον τελικό την Κροατία με 5–4 στη διαδικασία των πέναλτι, μετά από ισοπαλία 0–0 στην παράταση στο Ρότερνταμ.[27]

Στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα του 2024, η Ισπανία ολοκλήρωσε τη φάση ομίλων σημειώνοντας 5 γκολ, χωρίς να δεχτεί.[28] Η ομάδα του Ντε λα Φουέντε κατέκτησε το τρόπαιο στο Βερολίνο με 7 νίκες σε ισάριθμους αγώνες, κερδίζοντας στον τελικό την Αγγλία με 2–1.[29]

Στυλ προπονητικής

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Λόγω της υπόβαθρού του σε ομάδες νέων, στον Ντε λα Φουέντε αρέσει να εργάζεται με νεότερους παίκτες που του ήταν εξοικειωμένοι και όχι υψηλού προφίλ. Ο Μίκελ Μερίνο και ο Μίκελ Ογιαρθάμπαλ κέρδισαν τον τίτλο του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος Κ21 κατά τη διάρκεια της θητείας του, και αργότερα εκπροσώπησαν την ομάδα ανδρών υπό τον ίδιο προπονητή.[30] Εξηγεί τη φιλοσοφία του δηλώνοντας ότι: «Εγώ προέρχομαι από τις βάσεις. Η δέσμευσή μας, προς τους ανθρώπους που εμπιστευόμαστε στο σύστημα νέων, δεν είναι μια στάση, είναι μια πεποίθηση».[31]

Η Ισπανία συχνά κυριαρχούσε στην κατοχή υπό τον Ντε λα Φουέντε, αρχίζοντας επίσης να χρησιμοποιεί ένα πιο παραδοσιακό κεντρικό επιθετικό και να βγάζει περισσότερες σέντρες στην μεγάλη περιοχή.[30]

Διακρίσεις

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ως παίκτης

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Αθλέτικ Μπίλμπαο

Ως προπονητής

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ισπανία Κ19

Ισπανία Κ21

Ισπανία Κ23

Ισπανία

Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ alfayomega.es/luis-de-la-fuente-creo-que-dios-esta-en-todos-los-sitios-tambien-en-el-mundo-del-futbol/.
  2. ↑ Miñano, Rosario (10 Ιουλίου 2024). «El lado personal de Luis de la Fuente: discreto, familiar y elogiador de los futbolistas de la Roja» [The personal side of Luis de la Fuente: low profile, intimate and complimentary of the Roja footballers] (στα Ισπανικά). Antena 3. Ανακτήθηκε στις 11 Ιουλίου 2024. 
  3. ↑ 3,0 3,1 Falagán, Aser (7 August 2021). «De la Fuente, el éxito de un técnico discreto» (στα es). El Comercio. https://www.elcomercio.es/deportes/juegos-olimpicos/espana/fuente-exito-tecnico-20210807103652-ntrc.html. Ανακτήθηκε στις 16 September 2021. 
  4. ↑ «0–0: Abdicación valencianista ante el Athletic» (στα es). Mundo Deportivo. 9 March 1981. http://hemeroteca.mundodeportivo.com/preview/1981/03/09/pagina-13/1064178/pdf.html#&mode=fullScreen. Ανακτήθηκε στις 12 October 2015. 
  5. ↑ Castañeda, Eduardo (27 March 1983). «El Athletic, sin problemas» (στα es). Mundo Deportivo. http://hemeroteca.mundodeportivo.com/preview/1983/03/27/pagina-10/1084109/pdf.html#&mode=fullScreen. Ανακτήθηκε στις 12 October 2015. 
  6. ↑ Granado, Luis (6 July 1987). «El lateral del Athletic De la Fuente firma hoy contrato por el Sevilla» (στα es). ABC. http://hemeroteca.sevilla.abc.es/nav/Navigate.exe/hemeroteca/sevilla/abc.sevilla/1987/07/06/048.html. Ανακτήθηκε στις 12 October 2015. 
  7. ↑ Jiménez, José Antonio (8 Δεκεμβρίου 2022). «Luis de la Fuente: El seleccionador al que una tarjeta 'echó' del Sevilla» [Luis de la Fuente: The national team manager 'ousted' from Sevilla by a booking] (στα Ισπανικά). Mucho Deporte. Ανακτήθηκε στις 12 Ιουλίου 2024. 
  8. ↑ «El Sevilla traspasa a De la Fuente al Athletic de Bilbao por veinte millones» (στα es). ABC. 5 September 1991. http://hemeroteca.sevilla.abc.es/nav/Navigate.exe/hemeroteca/sevilla/abc.sevilla/1991/09/05/067.html. Ανακτήθηκε στις 12 October 2015. 
  9. ↑ Ruiz, Pako (15 May 2019). «Luis de la Fuente: “No tengo el corazón partido, mi vida ha sido el Athletic”» (στα es). Deia. https://www.deia.eus/athletic/2019/05/15/luis-fuente-corazon-partido-vida-4782232.html. Ανακτήθηκε στις 12 July 2024. 
  10. ↑ «Una apuesta para dar un salto cualitativo» (στα es). Mundo Deportivo. 2 September 2000. http://hemeroteca.mundodeportivo.com/preview/2000/09/02/pagina-37/685776/pdf.html#&mode=fullScreen. Ανακτήθηκε στις 12 October 2015. 
  11. ↑ Parcero, Bruno (14 March 2001). «Los nervios afloran en el tramo final» (στα es). Mundo Deportivo. http://hemeroteca.mundodeportivo.com/preview/2001/03/14/pagina-30/432217/pdf.html#&mode=fullScreen. Ανακτήθηκε στις 16 September 2021. 
  12. ↑ «Luis de la Fuente, el último fichaje para Lezama» (στα es). Diario AS. 21 June 2005. https://as.com/futbol/2005/06/21/mas_futbol/1119335241_850215.html. Ανακτήθηκε στις 16 June 2023. 
  13. ↑ «Luis de la Fuente, new Bilbao Athletic coach». Athletic Bilbao. 8 Ιουλίου 2006. Ανακτήθηκε στις 12 Οκτωβρίου 2015. 
  14. ↑ «Luis de la Fuente retorna al Alavés como entrenador después de 17 años» (στα es). Marca. 13 July 2011. http://www.marca.com/2011/07/13/futbol/mas_futbol/1310558967.html. Ανακτήθηκε στις 12 October 2015. 
  15. ↑ M. Otero, Pablo (16 October 2011). «El Alavés destituye a su técnico Luis de la Fuente» (στα es). Marca. http://www.marca.com/2011/10/16/futbol/mas_futbol/1318797576.html. Ανακτήθηκε στις 12 October 2015. 
  16. ↑ «La Federación Española ficha a Luis De la Fuente, que dirigirá la Sub'19» (στα es). El Correo. 5 May 2013. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2016-03-04. https://web.archive.org/web/20160304051245/http://athletic.elcorreo.com/noticias/2013-05-05/federacion-espanola-ficha-luis-20130505.html. Ανακτήθηκε στις 12 October 2015. 
  17. ↑ 17,0 17,1 «Los campeones Sub-19 ya están en España» (στα es). El Mundo. 20 July 2015. https://www.elmundo.es/deportes/2015/07/20/55acdc9d46163f50718b4586.html. Ανακτήθηκε στις 28 June 2019. 
  18. ↑ «OFICIAL: Luis de la Fuente seleccionador sub 21» [OFFICIAL: Luis de la Fuente under-21 manager] (στα Ισπανικά). El Desmarque. 24 Ιουλίου 2018. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 31 Μαρτίου 2019. Ανακτήθηκε στις 31 Μαρτίου 2019. 
  19. ↑ 19,0 19,1 Fisher, Ben (30 June 2019). «Classy Spain sink Germany to lift Euro Under-21 Championship». The Guardian. https://www.theguardian.com/football/2019/jun/30/spain-germany-euro-u21-final-match-report. Ανακτήθηκε στις 1 July 2019. 
  20. ↑ G. Matallanas, Javier; Santos Chozas, Sergio (7 June 2021). «"Estoy preparado si tengo que dirigir a la Selección en la Eurocopa"» (στα es). Diario AS. https://as.com/futbol/2021/06/07/seleccion/1623079987_818173.html. Ανακτήθηκε στις 8 June 2021. 
  21. ↑ Feldman, Ben (8 June 2021). «Spain youngsters impress in Lithuania rout». Marca. https://www.marca.com/en/football/international-football/espana-vs-lituania/cronica/2021/06/08/60bfd85222601dc65d8b458f.html. Ανακτήθηκε στις 9 June 2021. 
  22. ↑ «Pedri, Garcia & Torres among Spain's Euro 2020 players named in Tokyo Olympics squad». Goal. 29 Ιουνίου 2021. Ανακτήθηκε στις 7 Ιουλίου 2021. 
  23. ↑ 23,0 23,1 «Tokyo Olympics 2021 medal count updates: who has won more? Tally by country, today, 7 August». Diario AS. 7 August 2021. https://en.as.com/en/2021/08/07/olympic_games/1628315614_315184.html. Ανακτήθηκε στις 20 August 2021. 
  24. ↑ Lara, Miguel Ángel; Picó, Diego (8 December 2022). «Luis de la Fuente is Spain's new coach, succeeding Luis Enrique». Marca. https://www.marca.com/en/world-cup/2022/12/08/6391e553268e3e3f7b8b45c1.html. Ανακτήθηκε στις 9 December 2022. 
  25. ↑ «Luis de la Fuente, en su presentación: "Va a ser una etapa fantástica"» [Luis de la Fuente, in his presentation: "This will be a fantastic spell"] (στα Ισπανικά). Βασιλική Ισπανική Ομοσπονδία Ποδοσφαίρου. 12 Δεκεμβρίου 2022. Ανακτήθηκε στις 12 Δεκεμβρίου 2022. 
  26. ↑ «Spain 3–0 Norway». BBC Sport. 25 Μαρτίου 2023. Ανακτήθηκε στις 26 Μαρτίου 2023. 
  27. ↑ 27,0 27,1 Smith, Emma (18 Ιουνίου 2023). «Croatia 0–0 Spain (Spain win 5–4 on penalties)». BBC Sport. Ανακτήθηκε στις 19 Ιουνίου 2023. 
  28. ↑ Herrero, Jorge (27 Ιουνίου 2024). «La perfección le sale cara a España: es la única que ha ganado sus tres partidos, pero no evita el lado difícil» [Perfection comes without a prize for Spain: they are the only won to have won their three matches, but do not avoid top section] (στα Ισπανικά). ElDebate.com. Ανακτήθηκε στις 9 Ιουλίου 2024. 
  29. ↑ 29,0 29,1 McNulty, Phil (14 Ιουλίου 2024). «Spain 2–1 England». BBC Sport. Ανακτήθηκε στις 14 Ιουλίου 2024. 
  30. ↑ 30,0 30,1 Corrigan, Dermot (20 Νοεμβρίου 2023). «This is Luis de la Fuente's Spain: Functional, lower-profile and with realistic expectations». The Athletic. Ανακτήθηκε στις 19 Μαρτίου 2024. 
  31. ↑ «Spain ‘contenders’ at Euro 2024 but need ‘time’, says De La Fuente». The Sun. 24 March 2024. https://thesun.my/sport/spain-contenders-at-euro-2024-but-need-time-says-de-la-fuente-KE12253595. Ανακτήθηκε στις 24 March 2024. 
  32. ↑ 32,0 32,1 «"The Barge years. The Athletic of 1983 and 1984"». Athletic Bilbao. 8 Νοεμβρίου 2019. Ανακτήθηκε στις 22 Ιουλίου 2021. 
  33. ↑ Gomes, Julio (18 Ιανουαρίου 2021). «Athletic Bilbao mostra que é possível resistir e, vez ou outra, ser feliz...» [Athletic Bilbao show it's possible to resist, and win, now and then...] (στα Πορτογαλικά). Universo Online. Ανακτήθηκε στις 26 Δεκεμβρίου 2022. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Λουίς_ντε_λα_Φουέντε&oldid=10847748"