Μετάβαση στο περιεχόμενο

Μίνθη Ηλείας

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Συντεταγμένες: 37°30′10″N 21°45′53″E / 37.50278°N 21.76472°E / 37.50278; 21.76472

Μίνθη
Μίνθη is located in Greece
Μίνθη
Μίνθη
Διοίκηση
ΧώραΕλλάδα
ΔήμοςΖαχάρως
Γεωγραφία
ΝομόςΗλείας
Υψόμετρο760
Πληθυσμός
Μόνιμος57
Έτος απογραφής2021
Πληροφορίες
Παλαιά ονομασίαΆλβαινα ή Άλβενα

Η Μίνθη (παλαιότερη ονομασία Άλβαινα ή Άλβενα) είναι ορεινό χωρίο του νομού Ηλείας του δήμου Ζαχάρως. Βρίσκεται στις πλαγιές του ομώνυμου βουνού σε υψόμετρο 760 μέτρων κι είναι ένα από τα πιο παλιά χωριά της πρώην επαρχίας Ολυμπίας. Ο πληθυσμός της σύμφωνα με την απογραφή του 2001 είναι 144 κάτοικοι. Απέχει οδικά 21 χιλιόμετρα από την έδρα του Δήμου, τη Ζαχάρω. Η κτηματική περιφέρεια του χωριού ανέρχεται σε 16.500 στρέμματα και συνορεύει με 12 χωριά.

Η Μίνθη είχε πλούσια βλάστηση, τα δάση της οποίας όμως έπαθαν μεγάλες καταστροφές στις μεγάλες πυρκαγιές της Πελοποννήσου το καλοκαίρι του 2007.

Το παλαιότερο όνομα ήταν Άλβενα[1] και το 1927 με το Β.Δ. 4.11.1927 (ΦΕΚ 306/1927) μετονομάστηκε σε Μίνθη από το ομώνυμο βουνό.

Η πιο παλιά μαρτυρία για το χωριό είναι αυτή που αναφέρεται στη συμμετοχή των Αλβενέων στον Τουρκο-Βενετικό πόλεμο 1463-1479 υπό τους αρχηγούς Μήτρο Αλβενιώτη και Γιάννη Άγριο. Η δεύτερη μαρτυρία είναι εκείνη που δείχνει η χορογραφική καταγραφή από τους Ενετούς το 1689 και το 1700. Τότε είχε 42 και 149 κατοίκους αντίστοιχα.

Η Άλβενα (ή Άλβαινα) μνημονεύεται στο δημοτικό τραγούδι "Του Κοντοβουνήσιου"[2] (και σε παραλλαγή αυτού[3]):
"Τρία Πουλάκια κάθονται στο Κάστρο της Πλατιάνας.
Τό 'να τηρά την Άλβαινα και τ' άλλο την Παλούμπα,
το τρίτο το καλύτερο μοιρολογάει και λέει:
-Σαν ήθελες να παντρευτείς, να πάρεις την Ελένη,
τα πρόβατα τί τά 'θελες, τα γίδια που μαζώνεις;..."

Η Μίνθη είναι γενέτειρα του Εθνομάρτυρα και Φιλικού επισκόπου Μεθώνης Γρηγορίου Παπαθεοδώρου για τον οποίο ο ιστορικός Κόκκινος αναφέρει ότι ήταν ο τρίτος κατά σειράν ιεράρχης του 1821 μετά τον Παλαιών Πατρών Γερμανό και τον Βρεσθένης Θεοδώρητο.

  1. Πανδέκτης, μετονομασίες των οικισμών της Ελλάδας
  2. Μάρκου Αυγέρη κ.ά., Η Ελληνική Ποίηση Ανθολογημένη, Εκδόσεις "Παρθενών", Αθήνα, 1977, τόμ. Γ', σελ. 87
  3. «Του Κοντοβουνήσιου – Το Άρθρο». Ανακτήθηκε στις 22 Μαΐου 2021. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]