Μετάβαση στο περιεχόμενο

Μπουκουρά Ντουμπράβα

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Μπουκουρά Ντουμπράβα
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση28  Δεκεμβρίου 1868
Μπρατισλάβα
Θάνατος26  Ιανουαρίου 1926
Πορτ Σάιντ
Αιτία θανάτουελονοσία
Συνθήκες θανάτουφυσικά αίτια
Χώρα πολιτογράφησηςΡουμανία
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςΓερμανικά
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταπιανίστα
δοκιμιογράφος
βιογράφος
κριτικός μουσικής
συγγραφέας[1]
ορειβάτρια[2]

Η Μπουκουρά Ντουμπράβα (ρουμανικά: Bucura Dumbravă, 28 Δεκεμβρίου 1868 - 26 Ιανουαρίου 1926), γνωστή και με το καλλιτεχνικός της Στεφανία "Φάννυ" Σέκουλιτς (Ștefania "Fanny" Szekulics)[3] ήταν Ρουμάνα, γεννημένη στην Ουγγαρία, μυθιστοριματογράφος, που προωθούσε τον πολιτισμό, πεζοπόρος, φιλάνθρωπος και θεοσοφίστρια. Το λογοτεχνικό της έργο, κατά κύριο λόγο, είναι γραμμένο στη γερμανική γλώσσα και επικεντρώνεται σε ρομαντικές ιστορίες και θρύλους, όπως του ήρωες Χατζούκ. Τα έργα της αποδείχθηκαν εμπορικά και της έφεραν επιτυχία, τόσο στη γερμανόφωνη Ευρώπη, όσο και στη Ρουμανία, εκ των οποίων κάποια είχαν πορλογηθεί από τη Βασίλισσα Ελισάβετ του Βιντ.

Γεννήθηκε στην Μπρατισλάβα και ο πατέρας ήταν ουγγρικής και σλοβακικής καταγωγής,[4] ενώ η μητέρα της άνηκε στο γερμανικό έθνος.[5] Περισσότερο η Μπουκουρά, έλαβε τον γερμανικό πολιτισμό και θεωρούσε τον εαυτό της Γερμανίδα.[6] Κατά την παιδική της ηλικία, μετακόμισε αρκετές φορές σε διάφορα μέρη της Αυστροουγγαρίας, ενώ σε ηλικία 4 ετών, επισκέφθηκε και τη Βιέννη. Όταν πια ήταν στην ηλικία των 5, η οικογένεια της μετακόμισε στο Βασίλειο της Ρουμανίας, ως φίλοι του Καρόλου Α΄. Μερικοί ιστορικοί λένε ότι ο πατέρας της εκεί, εργάστηκε σε ένα Μουσονικό Οίκημα, το zur Brüderlichkeit. Η βασιλική οικογένεια γρήγορα κατάλαβε την αγάπη της Μπουκουρά για τη μουσική, τη λογοτεχνία και τη ρουμανική γλώσσα.[7] Το 1884, η Βασίλισσα την συνέστησε στην υψηλή κοινωνία.

Η Φαννύ έγινε, αργότερα, φιλάνθρωπος και ακτιβίστρια, βοηθώντας φτωχά παιδιά να πάνε σχολείο τις Κυριακές. Το πρώτο της έργο κυκλοφόρησε το 1908 και είχε τον τίτλο Der Haiduck. Εξ αιτίας του ψευδωνύμου, πολλοί υπέθεταν ότι πρόκειται για μία λογοτεχνική προσπάθεια της Βασίλισσας.[8] Όταν το 1912, το έργο κυκλοφόρησε ξανά, το προλόγησε η Βασίλισσα, με το ψευδώνυμο Carmen Sylva. Το 1913, έπαιξε στο κάστρο Πέλε, πιάνο, συνοδεύοντας τον σπουδαίο Ρουμάνο βιολονίστα Τζόρτζε Ενέσκου.[9] Η φιλία της με τη Βασίλισσα συνεχίστηκε και πολλές φορές κάνανε πεζοπορίες στα Καρπάθια Όρη. Τα τελευταία χρόνια της ζωής της άρχισε να καταπιάνεται με τον θεοσοφισμό. Σε ένα ταξίδι της στην Αίγυπτο, κόλλησε μαλάρια και απεβίωσε λίγο αργότερα. Για λόγο άγνωστο, το σώμα της αποτεφρώθηκε και οι στάχτες της στάλθηκαν πίσω στη Ρουμανία, μέσα σε αιγυπτιακό βάζο.

  1. (Γερμανικά) Κατάλογος της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γερμανίας. 126242852. Ανακτήθηκε στις 10  Ιουνίου 2020.
  2. Ανακτήθηκε στις 26  Ιουνίου 2019.
  3. Șerban Cioculescu, Caragialiana, Editura Eminescu, Bucharest, 1974, p.351. OCLC 6890267
  4. Marinescu, p.29
  5. (Γερμανικά) Ursula Wittstock, "Zur Deutung der Rumänischen Verse in Clemens Brentanos Novelle 'Die Mehrern Wehmüller und Ungarischen Nationalgesichter' ", in the Babeș-Bolyai University Studia. Philologia 1, Vol. LII, 2007, p.47
  6. Tăslăuanu, p.326-327
  7. Marinescu, p.29, 30
  8. Marinescu, p.28; Montandon, p.350
  9. Marinescu, p.30-31