Νικόλαος Καρμίρης
| Νικόλαος Καρμίρης | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 1930 |
| Θάνατος | 1977 |
| Χώρα πολιτογράφησης | Ελλάδα |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | νέα ελληνική γλώσσα |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | πολιτικός θεολόγος καθηγητής πανεπιστημίου |
| Εργοδότης | Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | Υπουργός Εργασίας, Κοινωνικής Ασφάλισης και Κοινωνικής Αλληλεγγύης της Ελλάδας Υφυπουργός Γεωργίας της Ελλάδας Υφυπουργός παρά τω Πρωθυπουργώ |
Ο Νικόλαος Ι. Καρμίρης (1930 - 31 Δεκεμβρίου 1977[1]) ήταν Έλληνας θεολόγος, ιστορικός και φιλόλογος. Υπηρέτησε ως υπουργός των υπηρεσιακών κυβερνήσεων του Ιωάννη Παρασκευόπουλου. Πατέρας του ήταν ο διακεκριμένος θεολόγος Ιωάννης Καρμίρης.
Βιογραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Γεννήθηκε το 1930 στη Λαμία και ήταν γιος του ακαδημαϊκού καθηγητή Ηθικής και Ιστορίας των Δογμάτων Ιωάννη Καρμίρη. Φοίτησε αρχικά στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και στη συνέχεια πραγματοποίησε μεταπτυχιακές σπουδές στη Σορβόνη με αντικείμενα σπουδών την κλασική φιλολογία και την αρχαία Ιστορία. Ταυτόχρονα σπούδασε θεολογία στο ρωσικό Ινστιτούτο Άγιος Σέργιος του Παρισιού. Έπειτα συνέχισε τις μεταπτυχιακές του σπουδές στη Χαϊδελβέργη και τη Φρανκφούρτη, ενώ το 1958 αναγορεύτηκε διδάκτορας της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών. Το 1965 εκλέχτηκε σε αυτήν τη Σχολή υφηγητής στην έδρα της αρχαίας Ιστορίας και το επόμενο έτος εκλέχτηκε τακτικός καθηγητής στη Θεολογική Σχολή του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου όπου δίδασκε το μάθημα του πρωτοχριστιανικού πνευματικού βίου. Το 1969 μετακλήθηκε στο πανεπιστήμιο Αθηνών και κατέλαβε, με ευρεία αποδοχή, την κενή έδρα της Αρχαίας Ιστορίας[1]. Η ερευνητική του δραστηριότητα επικεντρώθηκε στην εξωτερική πολιτική της αρχαίας Αθηναϊκής Δημοκρατίας.[2]
Μετά τη Μεταπολίτευση κατηγορήθηκε για συνεργασία με το δικτατορικό καθεστώς της 21ης Απριλίου και έπειτα από απόφαση του Ειδικού Δικαστηρίου τέθηκε σε αργία 18 μηνών[1][3], γεγονός που επηρέασε αρνητικά την ψυχολογία του. Επανήλθε στα καθήκοντά του μετά τη λήξη της ποινής του, απεβίωσε όμως μετά από σύντομο χρονικό διάστημα[1].
Πολιτικά αξιώματα
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Κατά τη δεκαετία του 1960, ο Καρμίρης συμμετείχε δύο φορές σε υπηρεσιακές κυβερνήσεις, και τις δύο υπό τον Ιωάννη Παρασκευόπουλο. Συγκεκριμένα, ανέλαβε υφυπουργός Γεωργίας στην υπηρεσιακή κυβέρνηση Παρασκευόπουλου από τις 3 Σεπτεμβρίου ως τις 28 Σεπτεμβρίου 1963[4] ενώ από τις 22 Δεκεμβρίου 1966 ως τις 3 Απριλίου του 1967, συμμετείχε στην υπηρεσιακή κυβέρνηση ως υπουργός παρά τη Προεδρία της Κυβερνήσεως[5][6].
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 Πρωτοψάλτης, Εμμανουήλ (1977-1978). «Νικόλαος Ι. Καρμίρης (1930 - 1947)». Επιστημονική Επετηρίς Φιλοσοφικής Σχολής Πανεπιστημίου Αθηνών ΚΣΤ΄: 586 - 590. http://epet.nlg.gr/all1.asp?id=863&pg=../db/icon/a1977/587.gif&pn=1. Ανακτήθηκε στις 9 Αυγούστου 2016.
- ↑ Καρμίρης, Νικόλαος (1968). Συμβολαί εις την ιστορία της εξωτερικής πολιτικής των Αρχαίων Αθηνών. Αθήνα.
- ↑ Μακεδονία, 10 Μαρτίου 1976, σελ. 12.
- ↑ Ανδρέας Γ. Δημητρόπουλος (2004). Οι Ελληνικές Κυβερνήσεις 1843-2004 (PDF). Αθήνα. σελ. 78. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 12 Αυγούστου 2011. Ανακτήθηκε στις 3 Μαρτίου 2015.
- ↑ Μακεδονία, 23 Δεκεμβρίου 1966, σελ. 7.
- ↑ κυβέρνηση Παρασκευόπουλου 1967, από την ιστοσελίδα της Γενικής Γραμματείας Κυβέρνησης
