Ονορά ντε Μπέιγ ντε Ρακάν
| Ονορά ντε Μπυέιγ, κύριος του Ρακάν | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 5 Φεβρουαρίου 1589[1][2][3] d:Q3286162 |
| Θάνατος | 21 Ιανουαρίου 1670[1][2][3] Παρίσι |
| Χώρα πολιτογράφησης | Γαλλία |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Γαλλικά[2] |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | ποιητής θεατρικός συγγραφέας συγγραφέας[4] μεταφραστής αξιωματικός |
| Οικογένεια | |
| Οικογένεια | Bueil family |
| Στρατιωτική σταδιοδρομία | |
| Πόλεμοι/μάχες | Γαλλικοί θρησκευτικοί πόλεμοι |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | 30η έδρα της Γαλλικής Ακαδημίας (1634–1670) |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Ονορά ντε Μπυέιγ, κύριος του Ρακάν (γαλλικά: Honorat de Bueil, seigneur de Racan) (1589-1670) ήταν Γάλλος ποιητής και συγγραφέας, ένα από τα πρώτα μέλη της νεοϊδρυθείσης το 1635 Γαλλικής Ακαδημίας.[5]
Βιογραφικά στοιχεία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ο Ρακάν γεννήθηκε στις 5 Φεβρουαρίου 1589 στο Ωμπινιέ-Ρακάν (στον σημερινό νομό Σαρτ) και καταγόταν από αριστοκρατική οικογένεια.
Ορφανός σε ηλικία 13 ετών (ο θείος και ο πατέρας του σκοτώθηκαν στους πολέμους), ο Ρακάν πέρασε υπό την προστασία του κόμη ντε Μπελγκάρντ, ο οποίος ήταν στην υπηρεσία του βασιλιά, και έγινε ακόλουθος του βασιλιά Ερρίκου Δ΄ της Γαλλίας. Η εκπαίδευσή του ήταν ελάχιστη, έμαθε μόνο τα στοιχειώδη λατινικά και βαριόταν στα περισσότερα μαθήματα, με εξαίρεση τον γαλλικό στίχο. Η άνοδός ως αυλικός περιορίστηκε από τη φυσική του εμφάνιση και τον τραυλισμό του (είχε δυσκολίες με τα γράμματα r και c). Το 1605, συνάντησε στη βασιλική αυλή τον καταξιωμένο ποιητή Φρανσουά ντε Μαλέρμπ και ο μεγάλος ποιητής έγινε για τον Ρακάν πατέρας και δάσκαλος. Το 1621, συμμετείχε στους θρησκευτικούς πολέμους και η στρατιωτική του καριέρα συνεχίστηκε τις επόμενες δεκαετίες (έλαβε μέρος στην πολιορκία της Σανσέρ και την πολιορκία της Λα Ροσέλ). Σύχναζε στον φιλολογικό κύκλο του λογοτεχνικού σαλονιού της Κατρίν ντε Ραμπουγιέ. [6]
Το 1628 παντρεύτηκε και απέκτησε τέσσερα παιδιά. Πέθανε στο Παρίσι στις 21 Ιανουαρίου 1670, σε ηλικία 80 ετών.
Συγγραφικό έργο
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Περίπου το 1618 κυκλοφόρησε το διάσημο έργο του Ποιήματα της Μοναξιάς (Stances de la retraite), όπου αποκαλύπτει την αγάπη για τη φύση και την απροθυμία του να συμμορφωθεί στην ποιητική πειθαρχία του Φρανσουά ντε Μαλέρμπ, του οποίου έγραψε την βιογραφία Mémoires pour la vie de Malherbe (1651).[5]
Το γνωστότερο έργο του είναι το βουκολικό δράμα Τα Ποιμενικά Τραγούδια (Les Bergeries) που συχνά αναφέρεται ως το καλύτερο δείγμα αυτού του είδους στη γαλλική γλώσσα. Οι έμμετρες μεταφράσεις των Ψαλμών του Δαβίδ,[7] Ιερές Ωδές, τις οποίες έγραψε όσο ζούσε αποτραβηγμένος από την κοσμική ζωή, διακρίνονται για την ειλικρίνεια και για τη μεγάλη, για τα δεδομένα της εποχής του, εκτίμηση της αξίας των πρωτότυπων κειμένων. Μη γνωρίζοντας τα εβραϊκά, βασίστηκε σε ακριβείς γαλλικές μεταφράσεις των ιερών κειμένων, αλλά απομακρύνθηκε από τις κατά λέξη μεταφράσεις προς όφελος της ποιητικής χάρης. [8] [9]
Η ομιλία εισόδου του στη Γαλλική Ακαδημία (Ενάντια στις επιστήμες, 1635), ήταν μια ομιλία ενάντια στους «κανόνες» και υπέρ της «φυσικότητας». Ο Ρακάν υπερασπίστηκε εκεί την ποιητική έμπνευση και τη φυσικότητα ενάντια στην εικονικότητα και τους κανόνες που είχαν αρχίσει να επιβάλλονται.[10]
Η ποίηση του Ρακάν ήταν αυστηρή, ξαναδούλευε τα ποιήματά του σε όλη του τη ζωή και τα έργα του δημοσιεύονταν συχνά με διορθώσεις της τελευταίας στιγμής, αλλά δεν απέρριψε εντελώς τους συγγραφείς της Αναγέννησης (σε αντίθεση με τον Μαλέρμπ, ο Ρακάν εκτιμούσε τον Πιερ ντε Ρονσάρ και τον Μισέλ ντε Μοντέν) και ήταν περισσότερο ευέλικτος στο ζήτημα των τριών ενοτήτων. Οι ελεγείες και το βουκολικό δράμα του δείχνουν ευαισθησία στα φυσικά αξιοθέατα της περιοχής καταγωγής του. Η ποίησή του συχνά κυριαρχείται από μελαγχολία που προέρχονταν από τις νεανικές απογοητεύσεις του στον έρωτα και τις οικονομικές και προσωπικές τραγωδίες της ζωής του.
Σχετικά άρθρα
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ 1,0 1,1 1,2 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. 119054698. Ανακτήθηκε στις 12 Αυγούστου 2015.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data
.bnf .fr /ark: /12148 /cb120276424. Ανακτήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 2015. - ↑ 3,0 3,1 3,2 «Encyclopædia Britannica» (Αγγλικά) biography/Honorat-de-Bueil-seigneur-de-Racan. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ «Library of the World's Best Literature». Library of the World's Best Literature. 1897.
- ↑ 5,0 5,1 . «britannica.com/biography/Honorat-de-Bueil-seigneur-de-Racan».
- ↑ . «academie-francaise.fr/les-immortels/honorat-de-bueil-marquis-de-racan».
- ↑ . «el.wikisource.org/wiki/Ψαλμοί του Δαυίδ».
- ↑ . «gallica.bnf.fr/ Oeuvres complètes de Racan. Tome 1 /».
- ↑ . «gallica.bnf.fr/Oeuvres complètes de Racan. Tome 2 /».
- ↑ . «larousse.fr/encyclopedie/personnage/Honorat_de_Bueil_seigneur_de_Racan/».