Οντέρτσο

Οντέρτσο
Σημαία Έμβλημα
Οντέρτσο 45°46′51″N 12°29′34″E
Χώρα	Ιταλία
Διοικητική υπαγωγή	Επαρχία του Τρεβίζο
Προστάτης	Titian of Oderzo και Μαρία Μαγδαληνή
Έκταση	42,35 km²
Υψόμετρο	13 μέτρα
Πληθυσμός	20.016 (1  Ιανουαρίου 2023)
Ταχ. κωδ.	31046
Τηλ. κωδ.	0422
Ζώνη ώρας	UTC+01:00 (επίσημη ώρα) UTC+02:00 (θερινή ώρα)
Ιστότοπος	Επίσημος ιστότοπος
Σχετικά πολυμέσα

Το Οντέρτσο (ιταλικά: Oderzo, βενετικά: Odèrso ή Oðerzh(o)) είναι πόλη στην ιταλική επαρχία του Τρεβίζο, στην Ιταλική περιφέρεια Βένετο στην βόρεια Ιταλία. Βρίσκεται μέσα στην πεδιάδα της Βενετίας και απέχει περίπου 66 χιλιόμετρα βορειοανατολικά από την Βενετία, διασχίζεται από έναν παραπόταμο του Λιβένζα. Το κέντρο της πόλης είναι πλούσιο σε αρχαιολογικά ευρήματα, δείχνουν ότι έπαιξε σημαντικό ρόλο στην Ρωμαϊκή αυτοκρατορία.

Ρωμαϊκή αυτοκρατορία

Η αρχαιότερη εγκατάσταση στην πόλη τοποθετείται τον 10ο αιώνα π.χ. στην Εποχή του Σιδήρου, στα μέσα του 9ου αιώνα π.χ. οι Αρχαίοι Ενετοί κατέλαβαν την πόλη και της έδωσαν το όνομα της. Το Λατινικό του όνομα "Οπιτέργιουμ" προέρχεται από την Βενετσιάνικη ρίζα "Τέργ" που υποδηλώνει αγορά όπως η Τεργέστη, η θέση του ανάμεσα σε δύο παραποτάμους ήταν ιδανική για εμπόριο. Οι Βενετοί του Οντέρζο διατηρούσαν φιλικές σχέσεις με την Ρωμαϊκή Δημοκρατία, όταν οι Ρωμαίοι μετακινήθηκαν στην περιοχή (200 π.Χ.) ο πληθυσμός εκρωμανίστηκε και η πόλη απέκτησε Λατινικά δικαιώματα (200 π.Χ.). Η Ποστούμια οδός που κατασκευάστηκε με σκοπό να συνδέσει την Γένοβα και την Ακυληία (148 π.Χ.) περνούσε από το Οντέρζο, αυτό έδωσε μεγάλη αξία στην πόλη. Οι κάτοικοι του Οντέρζο συμμετείχαν στον Κοινωνικό πόλεμο (89 π.Χ.), τα ονόματα τους βρέθηκαν σε Βενετσιάνικες και Λατινικές επιγραφές στο Άσκολι Πιτσένο.

Στην διάρκεια του Ρωμαϊκού εμφύλιου πολέμου το Οντέρζο συμμετείχε στο πλευρό του Ιουλίου Καίσαρα εναντίον του Πομπήιου. Ο Ιούλιος Καίσαρας σαν ανταμοιβή απήλλαξε τους κατοίκους του για 20 χρόνια από τις στρατιωτικές τους υποχρεώσεις και τους έδωσε περισσότερα εδάφη. Το Οντέρζο έγινε Ρωμαϊκός Δήμος και οι κάτοικοι του έγιναν μέλη της Ρωμαϊκής φυλής Παπίριας. O Οκταβιανός Αύγουστος ενσωμάτωσε το Οντέρζο στην "Ιταλική Περιοχή 10", στην Ρωμαϊκή αυτοκρατορία έγιναν μεγάλα έργα Βασιλικές, ναοί και βίλες. Το Οντέρζο γνώρισε μεγάλη ακμή τον 1ο και τον 2ο αιώνα μ.Χ., ο πληθυσμός του έφτασε στους 50.000 κατοίκους. Πολλοί διάσημοι Ρωμαίοι συγγραφείς αναφέρουν για την πόλη όπως ο Κλαύδιος Πτολεμαίος, ο Στράβων, ο Πλίνιος ο Πρεσβύτερος, ο Λουκανός, ο Τάκιτος, ο Τίτος Λίβιος και ο Μάρκος Φάβιος Κοϊντιλιανός.

Γότθοι και Βυζαντινοί

Η μεγάλη ευημερία είχε σαν αποτέλεσμα να γίνει το Οντέρζο στόχος, όταν ξέσπασαν οι πόλεμοι μεταξύ των Ρωμαίων και των Γερμανικών φυλών καταστράφηκε και λεηλατήθηκε (167 π.Χ.), στην συνέχεια οι Γερμανοί πολιόρκησαν την Ακυληία. Μετά τον 5ο αιώνα ακολούθησε το υπόλοιπο Βένετο, στην περιοχή επιτέθηκε ο Αλάριχος Α΄ (403) και ο Αττίλας (452) ο οποίος σύμφωνα με τον θρύλο έκρυψε έναν θησαυρό σε μιά σπηλιά της περιοχής. Σε μια εξέγερση αργότερα των Βησιγότθων (465) Ρωμαίοι στρατιώτες αντέδρασαν στην βασιλεία του Σέβερους, τελικά επιτέθηκαν οι Οστρογότθοι (473) που κατέκτησαν ολόκληρη την Ιταλική χερσόνησο (476). Ακολούθησαν οι Γοτθικοί πόλεμοι και το Οντέρζο κατακτήθηκε από την Βυζαντινή αυτοκρατορία και τον αυτοκράτορα Ιουστινιανό (554), έγινε το βασικό κέντρο στο Εξαρχάτο της Ραβέννας. Οι Βυζαντινοί το διατήρησαν μέχρι την εποχή που οι Λομβαρδοί κατέκτησαν την βόρεια Ιταλία (568), το διατήρησαν μέχρι την καταστροφή της πόλης από τον Λομβαρδό βασιλιά Γκρίμοαλντ (667 - 668).

Λομβαρδοί

Ο Πολ Δε Ντίκον αποδίδει το μίσος των Λομβαρδών στην πόλη του Οντέρζο από την εποχή που ένας επιφανής πολίτης της πόλης ο Γρηγόριος ενώ είχε υποσχεθεί ειρήνη αποκεφάλισε τους δύο γιους του Λομβαρδού δούκα του Τσιβιντάλε ντελ Φριούλι (641). Ο Λομβαρδός βασιλιάς Ροθάριος εξοργισμένος ξεκίνησε βεντέτα με την πόλη του Οντέρζο και έβαλε στόχο να την καταστρέψει, η βεντέτα συνεχίστηκε και με τους διαδόχους του μέχρι την εποχή που η περιοχή κατακτήθηκε ξανά από τους Βυζαντινούς (667). Την ίδια χρονιά ο Λομβαρδός βασιλιάς Γκρίμοαλντ Α΄ του Μπενεβέντο ξεκίνησε την πολιορκία του Οντέρζο, οι περισσότεροι κάτοικοι της πόλης δραπέτευσαν στην Ερακλέα και την Ακυλήια που ήταν στα χέρια των Βυζαντινών. Σύμφωνα με την Βενετσιάνικη παράδοση ένας από τους δραπέτες ήταν ο πρώτος Δόγης της Βενετίας Πάολο Λούτσιο Αναφέστο. Μετά την νίκη του ο Γκρίμοαλντ κατέστρεψε την πόλη και η περιοχή μοιράστηκε ανάμεσα στους δούκες του Τρεβίζο, του Τσιβιντάλε ντελ Φριούλι και της Κενέντα, το μεγαλύτερο τμήμα δόθηκε στην Κενέντα.

Νεώτερα χρόνια

Η πόλη γνώρισε νέα ανάπτυξη μετά το 1000 στην ίδια περιοχή σε μια πόλη γύρω από ένα κάστρο, διεκδικήθηκε από τους επισκόπους του Μπελλούνο και του Κενέντα, το Τρεβίζο και τις οικογένειες Ντε Καμίνο και Ντε Ρομάνο μέχρι που πέρασε οριστικά στην Δημοκρατία της Βενετίας (1380). Το Οντέρζο ακολούθησε την τύχη της Βενετίας μέχρι την εποχή που προσαρτήθηκε στο Βασίλειο της Ιταλίας (1866). Όταν ξέσπασε ο Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος η πόλη λεηλατήθηκε την επόμενη μέρα μετά την Μάχη του Καπορέττο (1917). Όταν ξέσπασε ο Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος έγινε το επίκεντρο του εμφύλιου πολέμου ανάμεσα στην Ιταλική Κοινωνική Δημοκρατία και τους αντάρτες (1943), 120 κάτοικοι εκτελέστηκαν από τους αντάρτες λόγω της συνεργασίας τους με το φασιστικό καθεστώς (1945). Την περίοδο 1945 - 1993 κυβερνήθηκε από το Χριστιανοδημοκρατικό κόμμα και γνώρισε μεγάλη οικονομική ανάπτυξη λόγω των πολλών μεταναστών που έφτασαν από την νότια Ιταλία.

Πηγές

• Αμμιανός Μαρκελλίνος, «Ιστορία», Βιβλίο 29
• Λουκανός, «Φαρσάλια», Βιβλίο Β΄
• Λουκανός, «Φαρσάλια», Βιβλίο Δ΄
• Πλίνιος ο Πρεσβύτερος, Φυσική Ιστορία, Βιβλίο Γ΄
• Παύλος ο Διάκονος, «Ιστορία των Λομβαρδών», Βιβλίο Δ΄
• Brisotto, G.B. (1999). Guida di Oderzo
• E. Mangani, F. Rebecchi, and M.J. Srazzulla, Emilia Venezie (Bari: Laterza & Figli, 1981)