Μετάβαση στο περιεχόμενο

Ο πρίγκιπας του σκότους (ταινία)

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Ο πρίγκιπας του σκότους
(Prince of darkness )
ΣκηνοθεσίαΤζον Κάρπεντερ[1][2][3]
ΠαραγωγήLarry J. Franco
ΣενάριοΤζον Κάρπεντερ
ΠρωταγωνιστέςΝτόναλντ Πλέζανς[1][3][4], Τζέιμσον Πάρκερ[1][3][5], Βίκτορ Γουόνγκ[1][3][5], Λίζα Μπλουντ[3][4][5], Άλις Κούπερ[5][6], Αν Μαρί Χάουαρντ[6], Ντένις Νταν[5][6], Ντερκ Μπλόκερ[6], Susan Blanchard[6], Τζοάνα Μέρλιν[7] και Πίτερ Τζέισον[7]
ΜουσικήΤζον Κάρπεντερ
ΦωτογραφίαΓκάρι Κίμπι
ΜοντάζΣτιβ Μίρκοβιτς
Εταιρεία παραγωγήςUniversal Studios
ΔιανομήInterCom και Netflix
Πρώτη προβολή1987 και 5  Μαΐου 1988 (Γερμανία)[8]
Διάρκεια102 λεπτά[9] και 98 λεπτά[10]
ΠροέλευσηΗνωμένες Πολιτείες Αμερικής[10]
ΓλώσσαΑγγλικά
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα (π • σ • ε )

Ο πρίγκιπας του σκότους (αγγλικά: Prince of darkness‎‎) είναι αμερικανική υπερφυσική ταινία τρόμου του 1987, σε σενάριο και σκηνοθεσία Τζον Κάρπεντερ, με πρωταγωνιστές τους Ντόναλντ Πλέζανς, Βίκτορ Γουόνγκ, Τζέιμσον Πάρκερ και Λίζα Μπλόουντ. Το δεύτερο μέρος σε αυτό που ο Κάρπεντερ αποκαλεί την «Τριλογία της Αποκάλυψης» - η οποία ξεκίνησε με το The Thing (1982) και ολοκληρώνεται με το Στο στόμα της τρέλας (In the Mouth of Madness) του 1994.[11] - η ταινία ακολουθεί μια ομάδα φοιτητών κβαντικής φυσικής στο Λος Άντζελες που της ζητήθηκε να βοηθήσει έναν Καθολικό ιερέα στη διερεύνηση ενός αρχαίου κυλίνδρου με υγρό που ανακαλύφθηκε σε ένα μοναστήρι, τον οποίο βρήκαν ότι είναι μια αισθανόμενη, υγρή ενσάρκωση του Σατανά.

Πλοκή

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ένας καθολικός ιερέας προσκαλεί τον κβαντικό φυσικό καθηγητή Χάουαρντ Μπιράκ και τους μαθητές του να τον συνοδεύσουν στο υπόγειο ενός μοναστηριού του Λος Άντζελες που ανήκει στην «Αδελφότητα του Ύπνου», ένα παλιό τάγμα που επικοινωνεί μέσω των ονείρων. Ο ιερέας απαιτεί τη βοήθειά τους για τη διερεύνηση ενός μυστηριώδους κυλίνδρου που περιέχει ένα πράσινο υγρό που στροβιλίζεται. Μεταξύ των δεκατριών ακαδημαϊκών που είναι παρόντες είναι ο σοφός Γουόλτερ, η σεμνή Κέλι, η πολύ κουραστική Σούζαν και οι εραστές Μπράιαν και Κάθριν.

Αποκρυπτογραφούν ένα αρχαίο κείμενο που βρέθηκε δίπλα στον κύλινδρο, το οποίο περιγράφει το υγρό ως τη σωματική ενσάρκωση του Σατανά . Η ομάδα μαθαίνει επίσης ότι ο Ιησούς Χριστός ήταν ένας εξωγήινος που εκτελέστηκε ως αιρετικόςαφού προσπάθησε να προειδοποιήσει τους ανθρώπους της Γης για το σκάφος στο οποίο είχε παγιδευτεί ο Σατανάς. Στη συνέχεια ανακαλύπτεται ότι το υγρό είναι ευαίσθητο . Οι ακαδημαϊκοί χρησιμοποιούν έναν υπολογιστή για να αναλύσουν τα βιβλία που το περιβάλλουν και διαπιστώνουν ότι περιλάμβαναν διαφορικές εξισώσεις . Σε διάστημα δύο ημερών, μικροί πίδακες υγρού διαφεύγουν από τον κύλινδρο. Μέλη της ομάδας που εκτίθενται στο υγρό κυριεύονται από την οντότητα και επιτίθενται στους άλλους. Το πρώτο θύμα είναι η Σούζαν, η οποία αρχίζει να σκοτώνει τους άλλους έναν έναν, μετά από τον οποίο γίνονται και αυτοί δαιμονισμένοι. Όποιος επιχειρήσει να φύγει από το μοναστήρι σκοτώνεται από την αυξανόμενη μάζα των ενθουσιασμένων αστέγων που έχουν περικυκλώσει το κτίριο.

Ο καθηγητής Μπιράκ και ο ιερέας διατυπώνουν τη θεωρία ότι ο Σατανάς είναι στην πραγματικότητα ο απόγονος του «Αντι-Θεού», μιας ακόμη πιο ισχυρής δύναμης του κακού που συνδέεται με το βασίλειο της αντι-ύλης . Οι επιζώντες βρίσκουν τους εαυτούς τους να μοιράζονται ένα επαναλαμβανόμενο όνειρο (μια μετάδοση ταχυόν που στάλθηκε ως προειδοποίηση από το μέλλον, "έτος ένα-εννέα-εννέα-εννέα") που δείχνει μια σκιώδη φιγούρα να αναδύεται από το μπροστινό μέρος της εκκλησίας. Η θολή μετάδοση αλλάζει ελαφρώς με κάθε εμφάνιση του ονείρου, αποκαλύπτοντας σταδιακά περισσότερες λεπτομέρειες. Η αφήγηση της μετάδοσης κάθε φορά καθοδηγεί τον ονειροπόλο ότι είναι μάρτυρας μιας πραγματικής μετάδοσης από το μέλλον.

Ο Γουόλτερ, παγιδευμένος σε μια ντουλάπα, βλέπει τον δαιμονισμένο να φέρνει τον κύλινδρο σε μια κοιμισμένη Κέλι. Ανοίγει μόνο του και το υπόλοιπο υγρό μεταγγίζεται στο σώμα της Κέλι, με αποτέλεσμα να γίνει το φυσικό σκάφος του Σατανά: ένα φρικιαστικά παραμορφωμένο ον, με δυνάμεις τηλεκίνησης και αναγέννησης. Η Kelly προσπαθεί να καλέσει τον Anti-God μέσω μιας πύλης διαστάσεων χρησιμοποιώντας έναν καθρέφτη, αλλά ο καθρέφτης είναι πολύ μικρός και η προσπάθεια αποτυγχάνει.

Ενώ η υπόλοιπη ομάδα είναι απασχολημένη πολεμώντας τους δαιμονισμένους, η Kelly βρίσκει έναν μεγαλύτερο καθρέφτη τοίχου και τραβάει το χέρι του Anti-God μέσα από αυτόν. Η Catherine, η μόνη ελεύθερη να δράσει, αντιμετωπίζει την Kelly, με αποτέλεσμα να πέσουν και οι δύο από την πύλη. Στη συνέχεια, ο ιερέας σπάει τον καθρέφτη με ένα τσεκούρι, παγιδεύοντας την Kelly, τον Anti-God και την Catherine στο άλλο βασίλειο. Η Catherine φαίνεται για λίγο στην άλλη πλευρά του καθρέφτη να απλώνει το χέρι στην πύλη πριν κλείσει. Αμέσως, οι δαιμονισμένοι πεθαίνουν, οι άνθρωποι του δρόμου απομακρύνονται και οι επιζώντες (Brian, Walter, καθηγητής Birack και ο ιερέας) σώζονται.

Ο Brian βλέπει ξανά το επαναλαμβανόμενο όνειρο και τώρα βλέπει ότι η Catherine (προφανώς δαιμονισμένη) είναι η φιγούρα που αναδύεται από την εκκλησία. Ο Μπράιαν ξυπνά και βρίσκει την Κέλι, φαινομενικά το σκάφος του Σατανά, ξαπλωμένη στο κρεβάτι μαζί του. Αυτό φαίνεται ότι είναι ένα άλλο όνειρο και ξυπνά ουρλιάζοντας. Σηκωμένος, πλησιάζει τον καθρέφτη του υπνοδωματίου του, απλωμένο το χέρι, η οθόνη μαυρίζει λίγο πριν αγγίξει τον καθρέφτη.

Ανάλυση

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο κριτικός κινηματογράφου Τζον Κένεθ Μιουρ προτείνει ότι Ο πρίγκιπας του σκότους χρησιμεύει ως παραβολή για την επιδημία του AIDS που βρισκόταν στο αποκορύφωμά της την εποχή που γυρίστηκε η ταινία. [12] Σε όλη την ταινία, η δαιμονική κατοχή απεικονίζεται ως κάτι που μεταδίδεται σαν μεταδοτική ασθένεια, μέσω του υγρού που περνά μεταξύ των ανθρώπων. [13] Ο Μιουρ συνεχίζει σημειώνοντας μια σειρά από αναφορές στην ομοφυλοφιλία στην ταινία, συγκεκριμένα σχετικά με τον χαρακτήρα του Γουόλτερ, ο οποίος κάνει αρκετές δηλώσεις υπονοώντας ότι είναι ομοφυλόφιλος (αν και φλέρταρε για λίγο με τη Λίζα, έναν από τους γυναικείους χαρακτήρες). [12] Συγκεκριμένα, ο Μιουρ σημειώνει μια σκηνή στην οποία , ο Γουόλτερ οποίος δέχτηκε επίθεση από μια σειρά από δαιμονισμένες γυναίκες ενώ ήταν παγιδευμένος μέσα σε μια ντουλάπα, αναδύεται και φεύγει. [12] Επιπρόσθετα, ο Μιουρ γράφει ότι η ταινία «θέτει εύστοχα μερικά αρκετά μεγάλα ερωτήματα σχετικά με την ανθρώπινη φύση, την ύπαρξή μας και το σύμπαν γενικότερα». [14]

Παραγωγή

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο πρίγκιπας του σκότους γυρίστηκε στο Λος Άντζελες της Καλιφόρνια σε 30 ημέρες. Ο Κάρπεντερ εμπνεύστηκε κατά την έρευνα της θεωρητικής φυσικής και της ατομικής θεωρίας . Υπενθύμισε, «Σκέφτηκα ότι θα ήταν ενδιαφέρον να δημιουργήσω κάποιου είδους απόλυτο κακό και να το συνδυάσω με την έννοια της ύλης και της αντιύλης». [15] Αυτή η ιδέα, η οποία τελικά θα εξελισσόταν στο σενάριο του Του πρίγκιπα του σκότους, επρόκειτο να είναι η πρώτη μιας συμφωνίας πολλαπλών ταινιών με την Alive Pictures, όπου στον Κάρπεντερ χορηγήθηκαν 3 εκατομμύρια δολάρια ανά ταινία και πλήρης δημιουργικός έλεγχος. [15]

Ο εκτελεστικός παραγωγός Shep Gordon ήταν επίσης μάνατζερ της τραγουδιστή Άλις Κούπερ και πρότεινε στον Κούπερ να ηχογραφήσει ένα τραγούδι για την ταινία. Ο Κάρπεντερ έθεσε επίσης τον Κούπερ ως ένα από τα άστεγα ζόμπι. Ο Κούπερ επέτρεψε τη χρήση της «συσκευής πασπαρτού» από το σκηνικό του σόου στην ταινία στη σκηνή όπου ο χαρακτήρας του Κούπερ σκοτώνει τον Έτσινσον. [16] Το τραγούδι που έγραψε ο Κούπερ για την ταινία, με τίτλο επίσης "Ο πρίγκιπας του σκότους", μπορεί να ακουστεί για λίγο στην ίδια σκηνή παίζοντας από τα ακουστικά του Έτσινσον.

Ο Κάρπεντερ έδωσε ρόλους σε ανθρώπους με τους οποίους είχε συνεργαστεί στο παρελθόν, συμπεριλαμβανομένων των Βίκτωρ Γουόνγκ, Ντένις Νταν και Ντόναλντ Πλέζανς. Ήταν η πρώτη ταινία του Πίτερ Τζέισον για τον Κάρπεντερ και στη συνέχεια θα γινόταν τακτικό μέλος του Κάρπεντερ. Η ταινία γυρίστηκε με ευρυγώνιους φακούς, οι οποίοι συνδυάστηκαν με αναμορφικό σχήμα για να δημιουργήσουν μεγάλη παραμόρφωση.

Ο Κάρπεντερ έγραψε το σενάριο, αλλά του αποδόθηκε ως "Martin Quatermass", το οποίο, μαζί με το όνομα του ιδρύματος του καθηγητή Μπίρακ (Kneale University), ήταν ένας φόρος τιμής στον Βρετανό συγγραφέα κινηματογράφου και τηλεόρασης Νάιτζελ Νέιλ και στον πιο γνωστό χαρακτήρα του, Bernard Quatermass . Η ιστορία περιλαμβάνει στοιχεία που σχετίζονται με το Νέιλ, συμπεριλαμβανομένης μιας αντιπαράθεσης με το αρχαίο κακό ( Quatermass and the Pit and The Quatermass Conclusion ), μηνύματα από το μέλλον ( The Road ) και την επιστημονική διερεύνηση του παραφυσικού ( The Stone Tape ). Ο Νέιλ ήταν δυσαρεστημένος με τον φόρο τιμής, φοβούμενος ότι οι θεατές μπορεί να πιστέψουν ότι είχε κάποια σχέση με την ταινία. 

Η αφίσα για τον πρίγκιπα του σκότους δημιουργήθηκε και σχεδιάστηκε από τον Χένρι Ρόζενταλ, ο οποίος εργαζόταν για τον πωλητή έντυπης παραγωγής Rod Dyer . [17] Σύμφωνα με τον Κάρπεντερ στον ηχητικό σχολιασμό του DVD, η μετα-παραγωγή έγινε στα Walt Disney Studios στο Μπέρμπανκ της Καλιφόρνια.

Σε μια συνέντευξη με τον Μάικλ Ντόιλ στο τεύχος Νοεμβρίου 2012 της Rue Morgue, ο Κάρπεντερ αποκάλυψε πώς δημιούργησε τις απόκοσμες ακολουθίες ονείρων στον πρίγκιπα του σκότους που παρουσιάζουν μια σκιώδη φιγούρα που αναδύεται από την πόρτα της εκκλησίας. Ο Κάρπεντερ γύρισε πρώτα τη δράση της φιγούρας (την οποία υποδύεται ο ηθοποιός Τζέσι Φέργκιουσον) με μια βιντεοκάμερα και στη συνέχεια «την ξαναγύρισε σε τηλεοπτική συσκευή» για να δώσει στην εικόνα μια περίεργη, εξαρθρωμένη αίσθηση που επίσης φαινόταν σαν να ήταν γυρίστηκε ζωντανά. Ο Ντόιλ υπενθύμισε επίσης στον Κάρπεντερ ότι ο ίδιος ο σκηνοθέτης παρείχε την άγνωστη φωνή που αφηγείται κάθε όνειρο.

Υποδοχή

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Κριτικές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στον ιστότοπο συγκέντρωσης κριτικών Rotten Tomatoes, Ο πρίγκιπας του σκότους έχει βαθμολογία έγκρισης 61%, με βάση 38 κριτικές και μέση βαθμολογία 6,2/10. Η κριτική συναίνεσή του ιστότοπου αναφέρει:«Ο πρίγκιπας του σκότους έχει μια χούφτα ανατριχιαστικά έξυπνες ιδέες, αλλά δεν είναι αρκετές για να βάλουν την επιστροφή του Τζον Κάρπεντερ στον τρόμο στο ίδιο επίπεδο με τις κλασικές προηγούμενες ταινίες του». [18] Στο Metacritic, η ταινία έχει σταθμισμένο μέσο όρο βαθμολογίας 50 στα 100, με βάση 10 κριτικές, υποδεικνύοντας "μεικτές ή μέσες κριτικές". [19]

Στην κριτική του για την Washington Post, ο Ρίτσαρντ Χάρινγκτον έγραψε, «Κάποια στιγμή ο Πλέζανς ορκίζεται ότι «είναι ένα μυστικό που δεν μπορεί πλέον να κρατηθεί». Να ένα άλλο: «Ο Πρίγκιπας του Σκότους βρωμάει». Αξίζει επίσης να κλειστεί σε ένα κάνιστρο για 7 εκατομμύρια χρόνια. [20] Ο Liam Lacey, στην κριτική του για την The Globe and Mail, έγραψε: «Δεν υπάρχει κανένας χαρακτήρας που να αξίζει πραγματικά να νοιάζεται, καμία συμπάθεια για κανέναν από αυτούς τους χαρακτήρες. Το κύριο ρομαντικό ζευγάρι, ο Jameson Parker και η Lisa Blount, είναι αρκετά δυσάρεστοι για να δημιουργήσουν μια ατυχή αμφιθυμία σχετικά με το αιώνιο πεπρωμένο τους». [21] Στην κριτική του για τους New York Times, ο Βίνσεντ Κάνμπι χαρακτήρισε την ταινία μια "αναπάντεχα cheesy ταινία τρόμου που προέρχεται από τον κύριο Κάρπεντερ, έναν σκηνοθέτη του οποίου η δουλειά είναι συνήθως πολύ πιο αποτελεσματική και εφευρετική". [22] Ο Νάιτζελ Φλόιντ στο Time Out έδωσε μια θετική κριτική για την ταινία, αποκαλώντας τον πρίγκιπα του σκότους "συναρπαστικό" και προσθέτοντας ότι "ο κλειστοφοβικός τρόμος που δημιουργείται από τη ρευστή κάμερα και τις εντυπωσιακές γωνίες" οδηγεί "σε μια συγκλονιστική κορύφωση". [23]

Το 2004, ο Τζιμ Έμερσον έγραψε ότι ο πρίγκιπας του σκότους ήταν μια υποτιμημένη ταινία τρόμου: «Αυτό που με κάνει να γελάω για τον πρίγκιπα του σκότους είναι η ανόητη, αλλά έξυπνη κεντρική έπαρσή του και οι πραγματικά σουρεαλιστικές εικόνες του, μερικές από τις οποίες θα μπορούσαν να έχουν ξεπηδήσει από Το Un Chien Andalou των Λουίς Μπουνιουέλ και Σαλβαδόρ Νταλί . [24]

Όπως οι περισσότερες ταινίες του Κάρπεντερ, ο πρίγκιπας του σκότους συνέχισε να έχει θαυμαστές. [25]

Οι αφηγήσεις της ονειρικής ακολουθίας έχουν δοκιμαστεί από διάφορους μουσικούς και παραγωγούς όλα αυτά τα χρόνια, συμπεριλαμβανομένου του DJ Shadow στο ντεμπούτο του Endtroducing. . . . . LP. [26]

Διακρίσεις

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το 1988, η ταινία ήταν υποψήφια για το βραβείο Saturn για την καλύτερη μουσική και κέρδισε το Βραβείο Κριτικών στο Φεστιβάλ Φανταστικού Κινηματογράφου Avoriaz.

Οικιακά μέσα

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στις 24 Σεπτεμβρίου 2013, η ταινία κυκλοφόρησε από την Scream Factory σε Blu-ray και DVD . Στις 18 Φεβρουαρίου 2019 η ταινία κυκλοφόρησε σε 4K από το StudioCanal . Τον Ιανουάριο του 2021, η Scream Factory κυκλοφόρησε τη δική της κυκλοφορία σε 4K της ταινίας, η οποία περιλαμβάνει δίσκο 4K UHD και δίσκο Blu-ray.

Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 stopklatka.pl/film/ksiaze-ciemnosci. Ανακτήθηκε στις 27  Απριλίου 2016.
  2. ↑ www.imdb.com/title/tt0093777/. Ανακτήθηκε στις 27  Απριλίου 2016.
  3. ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 3,4 www.allocine.fr/film/fichefilm_gen_cfilm=3533.html. Ανακτήθηκε στις 27  Απριλίου 2016.
  4. ↑ 4,0 4,1 www.metacritic.com/movie/prince-of-darkness. Ανακτήθηκε στις 27  Απριλίου 2016.
  5. ↑ 5,0 5,1 5,2 5,3 5,4 bbfc.co.uk/releases/prince-darkness-film. Ανακτήθηκε στις 27  Απριλίου 2016.
  6. ↑ 6,0 6,1 6,2 6,3 6,4 www.imdb.com/title/tt0093777/fullcredits. Ανακτήθηκε στις 27  Απριλίου 2016.
  7. ↑ 7,0 7,1 (Τσεχικά) Česko-Slovenská filmová databáze. 2001.
  8. ↑ (Γερμανικά) Λεξικό παγκόσμιων κινηματογραφικών ταινιών. Zweitausendeins.
  9. ↑ bbfc.co.uk/releases/prince-darkness-1970-2.
  10. ↑ 10,0 10,1 prince-darkness-0.
  11. ↑ Topolsky, Joshua (2 Σεπτεμβρίου 2012). «The Classics: John Carpenter's 'Apocalypse Trilogy'». The Verge. Ανακτήθηκε στις 20 Φεβρουαρίου 2019. 
  12. ↑ 12,0 12,1 12,2 Muir 2015, σελ. 142.
  13. ↑ Powell 2004, σελ. 148.
  14. ↑ Muir 2015, σελ. 143.
  15. ↑ 15,0 15,1 Boulenger, pp. 201
  16. ↑ Boulenger, pp. 204
  17. ↑ Murray, Andy (2006). Into the Unknown: The Fantastic Life of Nigel Kneale. London: Headpress. σελ. 158. ISBN 1-900486-50-4. 
  18. ↑ «Prince of Darkness (1987) – Rotten Tomatoes». Rotten Tomatoes.com. Fandango Media. Ανακτήθηκε στις 30 Οκτωβρίου 2022. 
  19. ↑ «Prince of Darkness reviews». Metacritic. CBS Interactive. Ανακτήθηκε στις 17 Σεπτεμβρίου 2019. 
  20. ↑ Harrington, Richard (October 28, 1987). «Darkness: Let Satan Sleep». Washington Post: σελ. D15. 
  21. ↑ Lacey, Liam (October 26, 1987). «After Starman, Prince is painful». The Globe and Mail. 
  22. ↑ Canby, Vincent (October 23, 1987). «Prince of Darkness». New York Times: σελ. 26. 
  23. ↑ Nigel Floyd, "Prince of Darkness" in John Pym, Time Out Film Guide 2011.
  24. ↑ Emerson, Jim (14 Οκτωβρίου 2004). «The critics were horrified!!!! 4 undervalued scary movies on DVD». RogerEbert.com. Ανακτήθηκε στις 26 Οκτωβρίου 2021. 
  25. ↑ Biese, Alex (October 30, 2015). «Halloween tales». Asbury Park Press: σελ. 13. https://www.newspapers.com/clip/87804964/prince-of-darkness-cult-classic/. 
  26. ↑ «This Is Not a Dream from Prince of Darkness on WhoSampled». WhoSampled (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 21 Απριλίου 2021. 

Βιβλιογραφία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • Boulenger, Gilles. John Carpenter Prince of Darkness . Λος Άντζελες: Silman-James Press (2003).(ISBN 1-879505-67-3)ISBN 1-879505-67-3 .
  • Ντόιλ, Μάικλ. «The Essence of Evil», Rue Morgue #128 (Νοέμβριος 2012), σελ. 16-22.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]


Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Ο_πρίγκιπας_του_σκότους_(ταινία)&oldid=10341404"