Μετάβαση στο περιεχόμενο

Ριγωτό τσακάλι

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Ριγωτό τσακάλι
Το ριγωτό τσακάλι
Το ριγωτό τσακάλι
Κατάσταση διατήρησης

Ελαχίστης Ανησυχίας (IUCN 3.1)
Συστηματική ταξινόμηση
Βασίλειο: Ζώα (Animalia)
Συνομοταξία: Χορδωτά (Chordata)
Ομοταξία: Θηλαστικά (Mammalia)
Τάξη: Σαρκοφάγα (Carnivora)
Οικογένεια: Κυνίδες (Canidae)
Γένος: Λουπουλέλλα (Lupulella)
Είδος: Ριγωτό τσακάλι (L. adusta)
Διώνυμο
Lupulella adusta
Sundevall, 1847

Το ριγωτό τσακάλι (Lupulella adusta) είναι είδος τσακαλιού, που προέρχεται από την ανατολική και τη νότια περιοχή της Αφρικής. Σε αντίθεση με τον «ξάδελφό» του, το μικρότερο μελανόραχο τσακάλι, που κατοικεί σε ανοιχτές πεδιάδες, το ριγωτό τσακάλι καταλαμβάνει κυρίως περιοχές δασών και θάμνων.

Ταξινόμηση και εξέλιξη

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Κατάλοιπα απολιθωμάτων του L. adusta χρονολογούνται από την εποχή του Πλειόκαινου.[1] Στοίχιση ακολουθιών μιτοχονδριακού DNA για τις κυνίδες που μοιάζουν με το λύκο έδωσε ένα φυλογενετικό δέντρο, με το ριγωτό τσακάλι και το μελανόραχο τσακάλι να είναι τα πιο βασικά μέλη αυτού του κλάδου, πράγμα που σημαίνει ότι αυτό το δέντρο υποδεικνύει αφρικανική προέλευση για τον κλάδο.[2]

Κοινωνική συμπεριφορά και αναπαραγωγή

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Στο Εθνικό Πάρκο Κιντέπο, Ουγκάντα
Στο Εθνικό Πάρκο Κρούγκερ, Νότια Αφρική

Το ριγωτό τσακάλι ζει και απομονωμένα και σε οικογενειακές ομάδες έως και επτά τσακαλιών. Η οικογενειακή μονάδα κυριαρχείται από ένα αναπαραγωγικό ζευγάρι, το οποίο παραμένει μονογαμικό επί σειρά ετών.

Η περίοδος αναπαραγωγής αυτού του είδους εξαρτάται από το πού ζουν· στη νότια Αφρική, η αναπαραγωγή ξεκινά τον Ιούνιο και τελειώνει τον Νοέμβριο. Το ριγωτό τσακάλι έχει περίοδο κύησης 57 έως 70 ημερών, με μέσο όρο μικρών από τρία έως έξι μικρά. Τα μικρά φτάνουν σε σεξουαλική ωριμότητα στην ηλικία των έξι έως οκτώ μηνών, και συνήθως αρχίζουν να φεύγουν όταν είναι 11 μηνών. Το ριγωτό τσακάλι είναι ένα από τα λίγα είδη θηλαστικών που διατηρούν το ίδιο ζευγάρι για όλη τους τη ζωή, σχηματίζοντας μονογαμικά ζευγάρια.

Υπάρχουν επτά αναγνωρισμένα υποείδη του ριγωτού τσακαλιού:[3]

  • Canis adustus adustus (Δυτική Αφρική ως το μεγαλύτερο μέρος της Αγκόλας) – Τσακάλι Σούντεβαλ
  • Canis adustus bweha (Ανατολική Αφρική, Κισούμου, Κένυα)
  • Canis adustus centralis (Κεντρική Αφρική, Καμερούν, κοντά στον Ποταμό Ούχαμ)
  • Canis adustus grayi (Μαρόκο και Τυνησία)
  • Canis adustus kaffensis (Κάφφα, νοτιοδυτική Αιθιοπία) – Τσακάλι Καφούε
  • Canis adustus lateralis (Κένυα, Οροπέδιο Ουάσιν Γκίσου, νότια της Γκαμπόν)
  • Canis adustus notatus (Κένυα, Πεδιάδες Λοΐτα, Επαρχία Πεδιάδας Ριφτ) – Ανατολικό αφρικανικό τσακάλι, Ανατολικό αφρικανικό ριγωτό τσακάλι
  1. Garrido, Guiomar; Arribas, Alfonso (2008). «Canis accitanus nov. sp., a new small dog (Canidae, Carnivora, Mammalia) from the Fonelas P-1 Plio-Pleistocene site (Guadix basin, Granada, Spain)». Geobios 41 (6): 751. doi:10.1016/j.geobios.2008.05.002. 
  2. Juliane Kaminski & Sarah Marshall-Pescini (2014). «Chapter 1 - The Social Dog:History and Evolution». The Social Dog:Behavior and Cognition. Elsevier. σελ. 4. ISBN 9780124079311. 
  3. «Canis adustus». Planet-mammiferes.org. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 18 Μαρτίου 2012. Ανακτήθηκε στις 7 Σεπτεμβρίου 2009.