Μετάβαση στο περιεχόμενο

Σαρλ-Φερντινάν Ραμύ

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Σαρλ Φερντινάν Ραμύ
Ο Σαρλ-Φερντινάν Ραμύ στο παλαιό χαρτονόμισμα των 200 ελβετικών φράγκων
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα		Charles Ferdinand Ramuz (Γαλλικά)[1]
Γέννηση24  Σεπτεμβρίου 1878[2][3][4]
Λωζάνη[5][1]
Θάνατος23  Μαΐου 1947[6][2][3]
Λωζάνη[1]
Τόπος ταφήςPully cemetery[7]
Χώρα πολιτογράφησηςΕλβετία[1]
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςΓαλλικά[2][8]
ΣπουδέςΠανεπιστήμιο της Λωζάνης
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητασυγγραφέας[9]
ποιητής[9]
λιμπρετίστας
Αξιοσημείωτο έργοd:Q16525537
d:Q16676708
Οικογένεια
ΣύζυγοςCécile Cellier
Αξιώματα και βραβεύσεις
Βραβεύσειςβραβείο Σίλερ (1936)[1]
Rambert Award (1912)
Βραβείο Γκότφριντ-Κέλερ (1927)
Ιστότοπος
www.fondation-ramuz.ch
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα

Ο Σαρλ Φερντινάν Ραμύ (Charles Ferdinand Ramuz), (24 Σεπτεμβρίου 1878 στη Λωζάνη, † 23 Μαΐου 1947 στο Πυιγί) ήταν Ελβετός συγγραφέας και ποιητής. Θεωρείται ο σημαντικότερος εκπρόσωπος της γαλλόφωνης ελβετικής λογοτεχνίας του 20ού αιώνα.[10]

Στα έργα του περιέγραψε την πάλη του ανθρώπου με τη φύση, συνδυάζοντας τη ρεαλιστική γραφή με ποιητικά και αλληγορικά στοιχεία.

Βιογραφικά στοιχεία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Σαρλ-Φερντινάν Ραμύ γεννήθηκε στη Λωζάνη στις 24 Σεπτεμβρίου 1878. Ο πατέρας του ήταν παντοπώλης και έμπορος κρασιών. Μετά τη βασική του εκπαίδευση, παρακολούθησε το γυμνάσιο και το 1896 γράφτηκε στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου της Λωζάνης. Δίδαξε για λίγο στην κοντινή Ωμπόν και στη συνέχεια στη Βαϊμάρη της Γερμανίας, κατά τη διάρκεια της εξάμηνης παραμονής του στην πόλη πήρε την απόφαση να γίνει ποιητής. Το 1903, έφυγε για το Παρίσι για να συνεχίσει τις σπουδές του εκπονώντας τη διδακτορική διατριβή του για τον ποιητή Μωρίς ντε Γκερέν. Συγχρόνως, σύχναζε στους λογοτεχνικούς και καλλιτεχνικούς κύκλους και έγραφε ποίηση. Παρέμεινε στο Παρίσι μέχρι τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο, με συχνά ταξίδια στην Ελβετία.[11]

Στο Παρίσι γνώρισε και τη σύζυγό του, τη ζωγράφο Σεσίλ Σελιέ, την οποία παντρεύτηκε το 1913. Από τον γάμο απέκτησε την κόρη του Μαριάννα (1913-2012). Το 1914, ο Ραμύ άφησε το Παρίσι και με την οικογένειά του επέστρεψε στη Λωζάνη.

Το 1944 ήταν ένας από τους ιδρυτές της Ένωσης συγγραφέων του Βω.

Πέθανε στο Πυιγί, κοντά στη Λωζάνη, στο ελβετικό καντόνι του Βω στις 23 Μαΐου 1947.

Έργο

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το 1903 εξέδωσε την ποιητική συλλογή Το μικρό χωριό (Le petit village). Το έργο του Ιστορία του στρατιώτη (Histoire du soldat) μελοποιήθηκε από τον Ιγκόρ Στραβίνσκι. [12]Όσον αφορά το μυθιστόρημα, ο Ραμύ έφτασε στην υφολογική του ωριμότητα από το 1925. Στη συνέχεια ξεκίνησε μια παραγωγική περίοδος κατά την οποία ο συγγραφέας δημοσίευσε πολλά από τα σημαντικότερα έργα του. Έτσι, το 1926 εκδόθηκε Ο μεγάλος φόβος στο βουνό. Εμπνευσμένο από τη φύση και τον κόσμο των χωρικών (ιδιαίτερα στα βουνά), το μυθιστόρημα είναι μέρος μιας σειράς έργων του Ραμύ που πραγματεύονται παρόμοια θέματα και περιβάλλοντα. Ο συγγραφέας καταγράφει τον ηρωικό, συχνά με τραγική κατάληξη, αγώνα επιβίωσης των ανθρώπων ενάντια στις δυνάμεις της φύσης και στη δύναμη του μύθου, εκφράζοντας τις ανθρώπινες ελπίδες και επιθυμίες. Ο Ραμύ εμπνεύστηκε από επίσης άλλες μορφές τέχνης όπως τη ζωγραφική και τον κινηματογράφο για να συμβάλει στον επαναπροσδιορισμό του μυθιστορήματος.[13]

Αρκετά έργα του διασκευάστηκαν σε ταινίες, όπως το Φαρινέ ή το πλαστό χρήμα (Farinet ou La Fausse Monnaie) το 1932, που αναφέρεται στον παραχαράκτη Ζοζέφ-Σαμυέλ Φαρινέ και χρησίμευσε ως βάση για την ταινία του 1938 Φαρινέ ή το χρυσάφι στο βουνό (Farinet ou l'or dans la montagne) του Μαξ Χάουφλερ.[14] Το Ντερμποράνς (Derborence) το 1934, το οποίο βασίζεται στα γεγονότα γύρω από μια φυσική καταστροφή, την κατολίσθηση στη λεκάνη της Ντερμποράνς το 1714 και μεταφέρθηκε στον κινηματογράφο το 1985 από τον Φρανσίς Ρεσέρ με τον ίδιο τίτλο. Το Αν ο Ήλιος δεν επιστρέψει ποτέ (Si le soleil ne revenait pas, 1937) το 1987 διασκευάστηκε στην ομώνυμη ταινία του Κλωντ Γκορετά.[15]

Δημοσίευσε πολυάριθμα έργα και έλαβε πολλά βραβεία, το 1936 το Μεγάλο Βραβείο Σίλλερ του Ελβετικού Ιδρύματος Σίλλερ.

Ο Σαρλ-Φερντινάν Ραμύ εμφανίζεται στην 8η σειρά του χαρτονομίσματος των 200 ελβετικών φράγκων (δεν χρησιμοποιείται πλέον).

Το Ίδρυμα Σ. Φ. Ραμύ στο Πυιγί απονέμει το λογοτεχνικό Μεγάλο βραβείο Σ. Φ. Ραμύ.

Ο τάφος του Ramuz και της κόρης του Marianne Olivieri-Ramuz (1913–2012) στο νεκροταφείο του Pully.

Επιλογή έργων

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • Le petit village (1903)
  • Aline (1905)
  • Jean-Luc persécuté (1909)
  • Aimé Pache, peintre vaudois (1911)
  • Vie de Samuel Belet (1913)
  • Raison d'être (1914)
  • Le règne de l'esprit malin (1917)
  • La guérison des malades (1917)
  • Les signes parmi nous (1919)
  • Salutation paysanne (1919)
  • Terre du ciel (1921)
  • Présence de la mort (1922)
  • La séparation des races (1922)
  • Passage du poète (1923)
  • L'amour du monde (1925)
  • Chant de notre Rhône.(1920)
  • La grande peur dans la montagne (Ο μεγάλος φόβος στο βουνό, 1926)
  • La beauté sur la terre (1927)
  • Adam et Eve (1932)
  • Farinet, ou la fausse monnaie (1932)
  • Derborence (1934)
  • Questions (1935)
  • Le garçon savoyard (1936)
  • Taille de l'homme (1937)
  • Besoin de grandeur (1937)
  • Si le soleil ne revenait pas... (1937)
  • Paris, notes d'un vaudois (1938)
  • Découverte du monde (1939)
  • La guerre aux papiers (1942)
  • René Auberjonois (1943)
  • Nouvelles (1944)

Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 1,5 016054.
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. 119211165. Ανακτήθηκε στις 10  Οκτωβρίου 2015.
  3. ↑ 3,0 3,1 3,2 «Encyclopædia Britannica» (Αγγλικά) biography/Charles-Ferdinand-Ramuz. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  4. ↑ 4,0 4,1 (Αγγλικά) SNAC. w6rf64gb. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  5. ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 11  Δεκεμβρίου 2014.
  6. ↑ «Большая советская энциклопедия» (Ρωσικά) Η Μεγάλη Ρωσική Εγκυκλοπαίδεια. Μόσχα. 1969. Ανακτήθηκε στις 28  Σεπτεμβρίου 2015.
  7. ↑ 7,0 7,1 notrehistoire.ch/entries/P1bBk0Vg83E. Ανακτήθηκε στις 4  Φεβρουαρίου 2023.
  8. ↑ CONOR.SI. 8713059.
  9. ↑ 9,0 9,1 The Fine Art Archive. 34578. Ανακτήθηκε στις 1  Απριλίου 2021.
  10. ↑ . «britannica.com/biography/Charles-Ferdinand-Ramuz». 
  11. ↑ . «babelio.com/auteur/Charles-Ferdinand-Ramuz/». 
  12. ↑ . «megaron.gr/h-istoria-tou-stratioti-igor-stravinsky-charles-ferdinand-ramuz/». 
  13. ↑ . «sf-encyclopedia.com/ramuz_c_f». 
  14. ↑ . «bbc.com/travel/article/-the-criminal-who-inspired-a-new-currency». 
  15. ↑ . «imdb.com/title/Si le soleil ne revenait pas/1987». 
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Σαρλ-Φερντινάν_Ραμύ&oldid=9894211"