Σταντ Ολιμπίκ Υβ-ντυ-Μανουάρ
Συντεταγμένες: 48°55′46″N 2°14′53″E / 48.92944°N 2.24806°E
| Σταντ ντυ Ματέν (1907-1919) Σταντ ντε Κολόμπ (1920-1924) Σταντ Ολιμπίκ ντε Κολόμπ (1924-1928) Σταντ Ολιμπίκ Υβ-ντυ-Μανουάρ (από το 1928) | |
 | |
| Διαχειριστής | d:Q123221035[1] |
|---|---|
| Είδος | ολυμπιακό στάδιο και αθλητικός χώρος[1] |
| Χωρητικότητα | (60.000 θέσεις από το 1938 ως το 1972) 6.500 θεατές |
| Επιφάνεια | φυσικός χλοοτάπητας |
| Κατασκευή | |
| Έναρξη εργασιών | 1907[2] και 1924[1] |
| Εγκαίνια | 1907 |
| Τοποθεσία | |
 | |
| Διεύθυνση | 12, rue François-Faber, F-92700 Colombes Κολόμπ Κολόμπ[1] Γαλλία[1] |
| Φορείς εκμετάλλευσης | |
| Εθνική Γαλλίας (ποδόσφαιρο ανδρών) (1908-1975) Εθνική Γαλλίας Ράγκμπι (1908-1972) Ρασίνγκ Μετρό 92 Ρασίνγκ Κλαμπ ντε Φρανς | |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Το Σταντ Ολιμπίκ Υβ-ντυ-Μανουάρ είναι αθλητικό γήπεδο το οποίο βρίσκεται στη Κολόμπ (Ω-ντε-Σεν), προάστιο στα βορειοδυτικά του Παρισιού. Το γήπεδο αυτό έχει φιλοξενήσει, μεταξύ άλλων, τους Θερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες του 1924, τον τελικό του Παγκοσμίου Κυπέλλου Ποδοσφαίρου του 1938, 40 τελικούς του Κυπέλλου Γαλλίας και αριθμό τελικών του Πρωταθλήματος Ράγκμπι Γαλλίας, καθώς και αναμετρήσεις της Εθνικής Γαλλίας Ποδοσφαίρου και της Εθνικής Ράγκμπι Γαλλίας.
Ιστορία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ο χώρος του σταδίου της Κολόμπ είναι αφιερωμένος στον αθλητισμό από το 1883. Επρόκειτο, αρχικά, για ιπποδρόμιο το οποίο ανήκε στην Εταιρεία Ιπποδρομιών της Κολόμπ. Το 1907, το ιπποδρόμιο αγοράστηκε από την καθημερινή παριζιάνικη εφημερίδα Le Matin. Το ιπποδρόμιο μετατράπηκε σε γήπεδο και φιλοξενούσε διοργανώσεις στίβου, ράγκμπι και ποδοσφαίρου από το 1907. Το στάδιο μετονομάστηκε, τότε, σε « Σταντ ντυ Ματέν ».
Η Ρασίνγκ Κλαμπ ντε Φρανς έγινε ιδιοκτήτρια των εγκαταστάσεων της Κολόμπ το 1920. Το "όνομα" που διέθεταν οι ciel et blanc έπαιξε σίγουρα ρόλο στην επιλογή της Κολόμπ, η οποία θεωρείτο ως η χειρότερη δυνατή επιλογή, όσον αφορά την επιλογή για το Ολυμπιακό Στάδιο που θα φιλοξενούσε τους Θερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες του 1924. Συγκεκριμένα, το δάσος της Βανσέν ή το Παρκ ντε Πρενς αποτελούσαν σαφώς πιο δελεαστικές επιλογές, καθώς βρίσκονταν σε μικρότερη απόσταση από την πρωτεύουσα. Η Κολόμπ θα διατηρήσει για καιρό αυτό το μειονέκτημα της απόστασής της από το Παρίσι. Έτσι, η Ρασίνγκ θα μετακομίσει, από το 1932, κιόλας, στο Παρκ ντε Πρενς, προτιμώντας το από την Κολόμπ.
Αρχικά σχεδιασμένο ως κύριο Ολυμπιακό Στάδιο, η Κολόμπ εκμεταλλεύτηκε τα διαθέσιμα χρηματικά ποσά ώστε να φτάσει την χωρητικότητά του σε αριθμό ανώτερο των 40.000 θέσεων, αν και το αρχικό σχέδιο προέβλεπε 100.000 θέσεις. Έπειτα από ατέρμονες συζητήσεις που είδαν μέχρι και την εγκατάλειψη του σχεδίου γηπέδου στην Κολόμπ, ήταν τελικά ο αρχιτέκτονας Λουί Φωρ-Ντυζαρίκ, παλιός παίκτης του τμήματος ράγκμπι της Ρασίνγκ, ο οποίος ανέλαβε την διεύθυνση των εργασιών του.
Το νεότευκτο γήπεδο πήρε το 1928 το όνομα του αθλητή ράγκμπι της Ρασίνγκ και μεγάλου ταλέντου της Εθνικής Γαλλίας, Υβ ντυ Μανουάρ, ο οποίος είχε μόλις σκοτωθεί σε αεροπορικό δυστύχημα.
Το Σταντ ντε Κολόμπ φιλοξένησε, επίσης, αριθμό αθλητικών εκδηλώσεων, κυρίως αγώνες ποδοσφαίρου, όπως τον τελικό του Παγκοσμίου Κυπέλλου Ποδοσφαίρου του 1938, στον οποίον νίκησε η Ιταλία απέναντι στην Ουγγαρία, ή ακόμη αρκετούς τελικούς του Κυπέλλου Γαλλίας. Με την ευκαιρία του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 1938, το στάδιο ανακαινίσθηκε, ενώ η χωρητικότητά του αυξήθηκε. Μπορούσε, πλέον, να φιλοξενήσει χωρητικότητα της τάξεως των 60.000 θεατών. Το ρεκόρ προσέλευσης του γηπέδου σημειώθηκε με την ευκαιρία ενός αγώνα για τα προημιτελικά του Κυπέλλου Πρωταθλητριών Ευρώπης, μεταξύ του ΑΦΚ Άγιαξ και της Μπενφίκα, στις 5 Μαρτίου 1969 : 63.638 εισιτήρια κόπηκαν.
Η ανέγερση του νέου Παρκ ντε Πρενς, το οποίο εγκαινιάστηκε το 1972, έφερε, τότε, βαρύ πλήγμα στο Σταντ ντε Κολόμπ, το οποίο δεν υπέστη ουδεμία ανακαίνιση με, μονάχα, τα βασικά έργα συντήρησης να γίνονται. Ήδη απαρχαιωμένο από τις αρχές της δεκαετίας του 1980, τα τρία τέταρτα των κερκίδων απαγορεύτηκαν στο κοινό στις αρχές της δεκαετίας του 1990, ενώ στη συνέχεια κατεδαφίστηκαν. Μονάχα η κύρια κερκίδα παραμένει στη θέση της έως σήμερα, με χωρητικότητα περίπου 7.000 θέσεων. Σε αυτό το γήπεδο δίνει σήμερα τους αγώνες της η ομάδα ράγκμπι της Ρασίνγκ Μετρό 92. Λόγω της χρονικής καθυστέρησης στην εκπόνηση νέου σχεδίου αναφορικά με το γήπεδο, ο πρόεδρος της Ρασίνγκ Μετρό 92 εξέφρασε την επιθυμία του, πλέον, η ομάδα να στεγαστεί στην Λα Ντεφάνς, όπου θα μπορέσει να χτίσει νέο γήπεδο χωρητικότητας έως και 40.000 θέσεων.
Από την 1η Ιανουαρίου 2003, το Γενικό Συμβούλιο των Ω-ντε-Σεν είναι, επισήμως, ο νέος ιδιοκτήτης των εικοσιτεσσάρων εκταρίων του Σταντ Ολιμπίκ Υβ-ντυ-Μανουάρ. Η συνολική έκταση του χώρου αγοράστηκε από την Ρασίνγκ Κλαμπ ντε Φρανς. Στόχος του Γενικού Συμβουλίου, είναι η ανέγερση ενός ενός νέου υπερσύγχρονου γηπέδου με χωρητικότητα της τάξεως των 15.000 θέσεων.
Ωστόσο, από την ημερομηνία της παρουσίασης της τελευταίας μακέτας από το Γενικό Συμβούλιο των Ω-ντε-Σεν, τον Ιούνιο του 2006, το σχέδιο παραμένει στάσιμο.
Από τον Δεκέμβριο του 2006, το βοηθητικό του γήπεδο, το Σταντ Λυσιάν-Σουάν, χωρητικότητας 1.000 θέσεων εκ των οποίων οι 200 καθήμενων[3], φιλοξενεί το σύνολοο των εντός έδρας αναμετρήσεων της Ρασίνγκ Κλαμπ ντε Φρανς Φουτμπόλ.
Ανάπλαση
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Την Δευτέρα 4 Μαΐου 2009, ο Πατρίκ Ντεβετζιάν (Πρόεδρος του Γενικού Συμβουλίου των Ω-ντε-Σεν) ανακοίνωσε το νέο σχέδιο για το ιστορικό αυτό γήπεδο : « Θα πραγματοποιήσουμε στην Κολόμπ, στο Σταντ Υβ-ντυ-Μανουάρ, τις απαραίτητες εργασίες για την ανάπτυξη του χάντμπολ, συγκεκριμένα την ανέγερση ενός κλειστού γηπέδου χωρητικότητας 15.000 θέσεων, γραφεία και λοιπές πρόσθετες εγκαταστάσεις. » Το μεικτό συνδικάτο του Σταντ Υβ-ντυ-Μανουάρ είχε ήδη λάβει την απόφαση, κατά καθολική πλειοψηφία, να ξεκινήσει μια διαδικασία προμελέτης ώστε να στοιχειοθετηθούν οι βασικές ανάγκες καθώς και τα πλαίσια του σχεδίου, την οποία ακολούθησε, τον Σεπτέμβριο του 2009, ένας αρχιτεκτονικός διαγωνισμός. Στις εργασίες αυτές, θα προστεθεί, όπως όλα δείχνουν, η ανέγερση των γραφείων της νέας έδρας της FFHB (Γαλλική Ομοσπονδία Χάντμπολ). Ο Πατρίκ Ντεβετζιάν προσέθεσε, επίσης, ότι « το χάντμπολ δεν έχει την πρέπουσα αντιμετώπιση με βάση το επίπεδό του σε αυτή την χώρα. Αυτό είναι ένα κενό το οποίο επιθυμούμε να καλύψουμε. »
Τον Μάρτιο του 2011 υπεγράφη ένα πρωτόκολλο με την Γαλλική Ομοσπονδία Χάντμπολ ώστε να έχουν δημιουργηθεί στον χώρο, ως το 2015, το Εθνικό Κέντρο Χάντμπολ, στο οποίο θα περιλαμβάνονται τα γραφεία της FFHB, ένας ξενώνας για τις ανδρικές και γυναικείες ομάδες της Γαλλίας, προπονητικές εγκαταστάσεις, ένα κλειστό γήπεδο χωρητικότητας 8.000 θέσεων, καθώς και τμήματα υποδομών. Το τελικό σχέδιο αναμενόταν να εγκριθεί τον Ιούνιο του 2012. Η παράδοση του συνόλου του έργου αναμένεται να γίνει στα τέλη του 2015, ώστε οι εγκαταστάσεις αυτές να μπορούν να χρησιμοποιηθούν ενόψει του Παγκοσμίου Πρωταθλήματος Χάντμπολ Ανδρών του 2017.
Ο Λοράν Τρυπέν, Δημοτικός Σύμβουλος του MoDem στην Κολόμπ, ξεκίνησε προσπάθεια με την συλλογή υπογραφών, ώστε η Ρασίνγκ Μετρό 92 να παραμείνει στο Υβ-ντυ-Μανουάρ, κάτι που δεν ήταν ενάντια στην κατασκευή ενός κλειστού γηπέδου σε μικρή απόσταση από το γήπεδο ράγκμπι[4]. Συνολικά, περισσότερα από 6.000 άτομα προσυπέγραψαν το αίτημα αυτό.
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 Ministry of Sports: (Γαλλικά) recensement des équipements sportifs, espaces et sites de pratiques en France.
- ↑ Ανακτήθηκε στις 1 Ιουλίου 2019.
- ↑ «Site officiel du RCF». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 22 Αυγούστου 2010. Ανακτήθηκε στις 13 Ιουνίου 2013.
- ↑ «voir la pétition en ligne». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 28 Δεκεμβρίου 2011. Ανακτήθηκε στις 13 Ιουνίου 2013.
Βιβλιογραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Florence Pizzorni Itié (s.d.), Les Yeux du stade. Colombes, temple du sport, éditions de l'Albaron, Thonon-les-Bains, 1993, ISBN 2-908528-452
