Συλί Προυντόμ
Συλί Προυντόμ  | |
|---|---|
 | |
| Όνομα | Συλί Προυντόμ |
| Γέννηση | 16 Μαρτίου 1839[1] Παρίσι, Γαλλία[1] |
| Θάνατος | 7 Σεπτεμβρίου 1907 (68 ετών)[1] Châtenay, Γαλλία[1] |
| Επάγγελμα/ ιδιότητες | ποιητής[2], συγγραφέας[3], δοκιμιογράφος, ημερολογιογράφος και φιλόσοφος[4] |
| Εθνικότητα | Γάλλος |
| Υπηκοότητα | Γαλλία |
| Σχολές φοίτησης | Λύκειο Κοντορσέ |
 Πολυμέσα σχετικά με τoν συγγραφέα | |
| δεδομένα () | |
Ο Ρενέ-Φρανσουά-Αρμάν Προυντόμ (René-François-Armand Prudhomme) (Παρίσι 16 Μαρτίου 1839 - Γαλλία 6 Σεπτεμβρίου 1907), γνωστός ως Συλί Προυντόμ (Sully Prudhomme), ήταν Γάλλος ποιητής και δοκιμιογράφος, νικητής του πρώτου Βραβείου Νόμπελ Λογοτεχνίας το 1901. Ο Προυντόμ έλαβε το βραβείο με την ακόλουθη αιτιολόγηση από την επιτροπή,“εξαιρετικό ποιητικό επίτευγμα, ιδίως για τον ιδεαλισμό, την καλλιτεχνική υπεροχή και τον ασυνήθιστο συνδυασμό πνευματικότητας και διανόησης”.
Ο Προυντόμ αρχικά σπούδασε για να γίνει μηχανικός αλλά άλλαξε τα ενδιαφέροντά του προς τη φιλοσοφία και την ποίηση. Δήλωσε πως ο σκοπός του ήταν να δημιουργήσει επιστημονική ποίηση για την μοντέρνα εποχή. Ως χαρακτήρας ήταν συνειδητοποιημένος και μελαγχολικός και ήταν μέλος της Παρνασσισμού, αν και την ίδια στιγμή το έργο του επιδεικνύει χαρακτηριστικά αμιγώς δικά του.
Βιογραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ο πατέρας του Προυντόμ ήταν καταστηματάρχης. Ο Προυντόμ φοίτησε στο Λύκειο Βοναπάρτη (Lycée Bonaparte) αλλά διέκοψε τις σπουδές του. Εργάστηκε για μικρό χρονικό διάστημα στην περιοχή Creusot, στο χυτήριο Schneidersteel και έπειτα ξεκίνησε να σπουδάζει νομική σε ένα συμβολαιογραφικό γραφείο. Η ευνοϊκή υποδοχή των πρώιμων ποιημάτων του τον ενθάρρυνε να ξεκινήσει μια λογοτεχνική καριέρα.
Συγγραφή
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Η πρώτη του συλλογή, Stances et Poèmes (1865), επαινέθηκε από τον Sainte-Beuve. Περιλάμβανε το πιο φημισμένο ποίημά του, Le vase brisé. Δημοσίευσε περισσότερη ποίηση πριν την έναρξη του Γαλλο-Πρωσικού Πολέμου. Αυτός ο πόλεμος, για τον οποίο αναφέρθηκε στο ποίημα Impressions de la guerre (1872) και στο ποίημα La France (1874), επιδείνωσε την υγεία του.
Κατά την διάρκεια της καριέρας του, ο Προυντόμ σταδιακά μετατοπίστηκε από το συναισθηματικό ύφος των πρώτων βιβλίων του προς ένα πιο προσωπικό ύφος, το οποίο ενοποίησε τη Σχολή του Παρνασσισμού με τα φιλοσοφικά και επιστημονικά θέματα. Έμπνευσή του αποτέλεσε το ποίημα De rerum natura του Λουκρητίου, για το πρώτο βιβλίο του οποίου έκανε μια αντίστροφη μετάφραση. Η φιλοσοφία του εκφράστηκε στο ποίημα La Justice (1878) και στο ποίημα Le Bonheur (1888). Ωστόσο η ακραία οικονομία των στυλιστικών μέσων που χρησιμοποιούνται σε αυτά τα δυο ποιήματα, κρίθηκε ότι θέτει σε κίνδυνο την ποιητική τους ποιότητα, χωρίς να προωθεί τις αξιώσεις τους ως φιλοσοφικά έργα.
Ο Προυντόμ εξελέγη μέλος της Γαλλικής Ακαδημίας το 1881. Το 1895 ακολούθησε η δεύτερη διάκριση όταν εξελέγη Chevalier de la Légion d’honneur.
Μετά την έκδοση του ποιήματος Le Bonheur, ο Προυντόμ εγκατέλειψε την ποίηση και άρχισε να γράφει δοκίμια για την αισθητική και την φιλοσοφία. Δημοσίευσε δύο σημαντικά δοκίμια: L'Expression dans les beaux-arts (1884) και Réflexions sur l'art des vers (1892)· μία σειρά άρθρων για τον Blaise Pascal στο περιοδικό La Revue des Deux Mondes (1890) και ένα άρθρο (La Psychologie du Libre-Arbitre, 1906) στο περιοδικό Revue de métaphysique et de morale.
Βραβείο Νόμπελ
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ήταν ο πρώτος συγγραφέας που έλαβε το Βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας (που του δόθηκε ως "αναγνώριση της ιδιαίτερης ποιητικής σύνθεσής του, η οποία αποδεικνύει τον υψηλό ιδεαλισμό, την καλλιτεχνική τελειότητα και έναν σπάνιο συνδυασμό των ιδιοτήτων τόσο της καρδιάς όσο και του μυαλού").
Αφιέρωσε το μεγαλύτερο μέρος των χρημάτων που έλαβε από το Βραβείο Νόμπελ στην δημιουργία ενός Βραβείου Ποίησης που απονέμεται από την Société des gens de lettres. Το 1902 ίδρυσε την Société des poètes français με τους Jose-Maria de Heredia και Leon Dierx.
Θάνατος
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Η βεβαρημένη υγεία του (η οποία του δημιουργούσε προβλήματα από το 1870) τον ανάγκασε να ζήσει σχεδόν ως ερημίτης στο Châtenay-Malabry, υποφέροντας από επιθέσεις παράλυσης ενώ συνέχιζε να γράφει δοκίμια. Πέθανε ξαφνικά στις 6 Σεπτεμβρίου 1907 και ετάφη στο Père-Lachaise στο Παρίσι.
Βιβλιογραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ποίηση
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Stances et poèmes, 1865.
- Les épreuves, 1866.
- Les solitudes: poésies, A. Lemerre (Paris), 1869.
- Les destins, 1872.
- La France, 1874.
- Les vaines tendresses, 1875.
- Le Zénith (poem), εκδοθέν από το Revue des deux mondes, 1876.
- La justice (poem), 1878.
- Poésie, 1865-88, A. Lemerre, 1883-88.
- Le prisme, poésies diverses, A. Lemerre (Paris), 1886.
- Le bonheur (poem), 1888.
- Épaves, A. Lemerre, 1908.
Πρόζα
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Œuvres de Sully Prudhomme (ποίηση και πρόζα), 8 τόμοι, A. Lemerre, 1883-1908.
- Que sais-je? (φιλοσοφία), 1896.
- Testament poétique (δοκίμια), 1901.
- La vraie religion selon Pascal (δοκίμια), 1905.
- Journal intime: lettres-pensée (ημερολόγιο), A. Lemerre, 1922.
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 «Sully Prudhomme - Facts». Nobelprize.org. Ανακτήθηκε στις 1 Οκτωβρίου 2013.
- ↑ The Fine Art Archive. cs
.isabart .org /person /25812. Ανακτήθηκε στις 1 Απριλίου 2021. - ↑ «Library of the World's Best Literature». Library of the World's Best Literature. 1897.
- ↑ Ανακτήθηκε στις 14 Ιουνίου 2019.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Βιογραφία του Συλί Προυντόμ Αρχειοθετήθηκε 2001-11-22 στο Wayback Machine. Nobelprize.org (Αγγλικά)
- Petri Liukkonen. "Sully Prudhomme". Books and Writers (Αγγλικά)
- Poesies.net: Sully Prudhomme (Γαλλικά)
- Έργα του Συλί Προυντόμ στο Project Gutenberg
- Έργα από ή για τον Συλί Προυντόμ στο Internet Archive