Υδροστατική ισορροπία
Στη μηχανική των ρευστών, υδροστατική ισορροπία ονομάζεται η κατάσταση ενός ρευστού σε ηρεμία, που συμβαίνει όταν εξωτερικές δυνάμεις, όπως η βαρύτητα, εξισορροπούνται από εσωτερικές δυνάμεις οι οποίες ασκούνται λόγω της πίεσης που αναπτύσσεται στο εσωτερικό του ρευστού[1]. Για παράδειγμα, στη Γη, οι δυνάμεις που ασκούνται λόγω της κατακόρυφης βαροβαθμίδας εμποδίζουν τη βαρύτητα να συνθλίψει την ατμόσφαιρα σε ένα λεπτό, πυκνό στρώμα, ενώ με τη σειρά της η βαρύτητα εμποδίζει την ατμόσφαιρα να διασκορπιστεί στο διάστημα[2][3]. Γενικά, η υδροστατική ισορροπία είναι ο παράγοντας που αναγκάζει τα ουράνια σώματα να τείνουν να λαμβάνουν σφαιρικό σχήμα.
Η υδροστατική ισορροπία είναι το κριτήριο που διακρίνει τους νάνους πλανήτες από τους αστεροειδείς και τα λοιπά μικρά σώματα του ηλιακού συστήματος και αποτελεί σημαντική έννοια στην αστροφυσική και την πλανητική γεωλογία. Αυτή η ισορροπία, σε συνδυασμό με την περιστροφική κίνηση, προσδίδουν στα σώματα ένα συμμετρικά στρογγυλεμένο (ελλειψοειδές) σχήμα, όπου τυχόν ακανόνιστα χαρακτηριστικά της επιφάνειας οφείλονται σε ένα σχετικά λεπτό στερεό φλοιό. Στο Ηλιακό Σύστημα υπάρχουν δεκάδες αντικείμενα τα οποία βρίσκονται σε υδροστατική ισοροπία, μεταξύ των οποίων ο Ήλιος, όλοι οι πλανήτες και οι νάνοι πλανήτες, καθώς και πολλοί από τους φυσικούς δορυφόρους των πλανητών και των νάνων πλανητών.
Δείτε επίσης
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ White, Frank M. (2008). «Pressure Distribution in a Fluid». Fluid Mechanics. New York: McGraw-Hill. σελίδες 63, 66. ISBN 978-0-07-128645-9.
- ↑ Vallis, Geoffrey K. (6 Νοεμβρίου 2006). Atmospheric and Oceanic Fluid Dynamics: Fundamentals and Large-scale Circulation. Cambridge University Press. ISBN 9781139459969.
- ↑ Klinger, Barry A.· Haine, Thomas W. N. (14 Μαρτίου 2019). Ocean Circulation in Three Dimensions. Cambridge University Press. ISBN 9780521768436.