Υπόροφος

Συκόρριζα η εαρινή στο δάσος την άνοιξη

Βάση δέντρου που δείχνει τον υπόροφο κάτω από βρύα

Καλοκαιρινός υπόροφος που αναπτύσσεται κοντά στο Κελόουνα στο Πάρκο Μύρα-Μπελεβιέ, Καναδάς

Στη δασοκομία και την οικολογία, ο υπόροφος περιλαμβάνει τα φυτά που αναπτύσσονται κάτω από το δάσος χωρίς να διεισδύουν σε μεγάλο βαθμό, αλλά πάνω από τον δασικό τάπητα. Μόνο ένα μικρό ποσοστό φωτός διεισδύει στον θόλο, επομένως η βλάστηση του κάτω ορόφου είναι γενικά ανεκτική στη σκιά. Ο κάτω όροφος τυπικά αποτελείται από δέντρα που ελαττώνονται λόγω έλλειψης φωτός, άλλα μικρά δέντρα με χαμηλές απαιτήσεις φωτός, δενδρύλλια, θάμνοι, αμπέλια και χαμόκλαδα. Τα μικρά δέντρα όπως ο ελαιόπτρινος και η κρανιά είναι αποτελούν συχνά τον υπόροφο.

Στα εύκρατα φυλλοβόλα δάση, πολλά φυτά του υπορόφου αρχίζουν να αναπτύσσονται νωρίτερα μέσα στο έτος από τα δέντρα με θόλο, για να κάνουν χρήση της μεγαλύτερης διαθεσιμότητας φωτός τη συγκεκριμένη εποχή του χρόνου. Ένα κενό στον θόλο που προκαλείται από τον θάνατο ενός δέντρου διεγείρει τα πιθανά αναδυόμενα δέντρα σε ανταγωνιστική ανάπτυξη καθώς μεγαλώνουν προς τα πάνω για να καλύψουν το κενό. Αυτά τα δέντρα τείνουν να έχουν ίσιο κορμό και λίγα χαμηλότερα κλαδιά. Ταυτόχρονα, οι θάμνοι, τα χαμόκλαδα και η φυτική ζωή στο δάσος γίνονται πιο πυκνοί. Ο κάτω όροφος έχει μεγαλύτερη υγρασία από τον θόλο και το σκιερό έδαφος δεν διαφέρει τόσο σε θερμοκρασία όσο το ανοιχτό έδαφος. Αυτό προκαλεί πολλαπλασιασμό φτέρων, βρύων και μυκήτων και ενθαρρύνει τον βιογεωχημικό κύκλο, ο οποίος παρέχει ευνοϊκά ενδιαιτήματα για πολλά ζώα και φυτά.

Δομή υπορόφου

Ο υπόροφος είναι το υποκείμενο στρώμα βλάστησης σε ένα δάσος ή δασική περιοχή, ειδικά τα δέντρα και οι θάμνοι που αναπτύσσονται μεταξύ του δάσους και του δάσους. Τα φυτά στον υπόροφο αποτελούνται από μια ποικιλία από δενδρύλλια και δενδρύλλια δέντρων με θόλο μαζί με συγκεκριμένους θάμνους και βότανα κάτω από τον τάπητα. Τα νεαρά δέντρα με θόλο συχνά επιμένουν στον υπόροφο για δεκαετίες ως καταπιεσμένα νεαρά, έως ότου ένα άνοιγμα στο δάσος θα επιτρέψει την ανάπτυξή τους στον θόλο. Αντίθετα, οι θάμνοι του υπορόφου ολοκληρώνουν τον κύκλο ζωής τους στη σκιά του δάσους. Μερικά μικρότερα είδη δέντρων, όπως η κρανιά και ο ελαιόπρινος, σπάνια ψηλώνουν και γενικά είναι υπόγεια δέντρα.

Ο θόλος των τροπικών δασών έχει συνήθως πάχος περίπου 10 μέτρων και αναχαιτίζει περίπου το 95% του ηλιακού φωτός. Επομένως, ο κάτω όροφος λαμβάνει λιγότερο έντονο φως από τα φυτά στον θόλο και το φως που διεισδύει μειώνεται σε μήκη κύματος φωτός που είναι πιο αποτελεσματικά για τη φωτοσύνθεση. Επομένως, τα φυτά του κάτω ορόφου πρέπει να είναι ανθεκτικά στη σκιά — πρέπει να μπορούν να φωτοσυνθέτουν επαρκώς χρησιμοποιώντας τέτοιο φως που φτάνει στα φύλλα τους. Συχνά είναι σε θέση να χρησιμοποιούν μήκη κύματος που τα φυτά με θόλο δεν μπορούν. Στα εύκρατα φυλλοβόλα δάση προς το τέλος της εποχής χωρίς φύλλα, τα φυτά του υπορόφου εκμεταλλεύονται το καταφύγιο των ακόμα άφυλλων φυτών θόλου για να "ξεφυλλίσουν" πριν το κάνουν τα δέντρα με θόλο. Αυτό είναι σημαντικό γιατί παρέχει στα φυτά του κάτω ορόφου ένα παράθυρο στο οποίο μπορούν να φωτοσυνθέσουν χωρίς ο θόλος να τα σκιάζει. Αυτή η σύντομη περίοδος (συνήθως 1 – 2 εβδομάδες) είναι συχνά μια κρίσιμη περίοδος κατά την οποία το εργοστάσιο μπορεί να διατηρήσει ένα θετικό ισοζύγιο άνθρακα κατά τη διάρκεια του έτους.

Κατά κανόνα, οι δασικοί υπόγειοι έχουν υψηλότερη υγρασία από τις εκτεθειμένες περιοχές. Το δάσος μειώνει την ηλιακή ακτινοβολία, επομένως το έδαφος δεν θερμαίνεται ή ψύχεται τόσο γρήγορα όσο το ανοιχτό έδαφος. Κατά συνέπεια, το υπόβαθρο στεγνώνει πιο αργά από ό,τι οι περισσότερες εκτεθειμένες περιοχές. Η μεγαλύτερη υγρασία ενθαρρύνει τα επίφυτα όπως οι φτέρες και τα βρύα και επιτρέπει στους μύκητες και άλλους αποικοδομητές να ανθίσουν. Αυτό οδηγεί στον κύκλο των θρεπτικών συστατικών και παρέχει ευνοϊκό μικροκλίμα για πολλά ζώα και φυτά, όπως ο πυγμαίος μαρμόζος.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

• Πολυμέσα σχετικά με το θέμα υπόροφος στο Wikimedia Commons