Μετάβαση στο περιεχόμενο

Φράνσις Μπέρνι

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Φράνσις Μπέρνι
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα
Fanny Burney (Αγγλικά)
Γέννηση13  Ιουνίου 1752[1][2][3]
Κινγκς Λινν[4]
Θάνατος6  Ιανουαρίου 1840[1][2][3]
Λονδίνο
Τόπος ταφήςChurch of St Swithin, Bath
ΠαρατσούκλιMadame d'Arblay
Χώρα πολιτογράφησηςΗνωμένο Βασίλειο της Μεγάλης Βρετανίας και Ιρλανδίας
Βασίλειο της Μεγάλης Βρετανίας (έως 1801)
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςΑγγλικά[5]
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητασυγγραφέας[6]
μυθιστοριογράφος[7]
ημερολογιογράφος[7]
δοκιμιογράφος
θεατρική συγγραφέας[8]
τραγικός ποιητής[8]
Αξιοσημείωτο έργοΕβελίνα (μυθιστόρημα)
Cecilia
Camilla
The Wanderer
Περίοδος ακμής1768
Οικογένεια
ΣύζυγοςAlexandre Jean-Batiste Piochard (από 1783)[9][10]
ΤέκναAlexander Charles Louis Piochard d'Arblay[11]
ΓονείςCharles Burney[7][11] και Esther Sleepe[12][11]
ΑδέλφιαSusanna Elizabeth Burney[11]
Sarah Burney
James Burney[11]
Esther Burney[11]
Τσαρλς Μπέρνεϊ[11]
Charlotte Ann Burney[11]
Υπογραφή
Commons page Σχετικά πολυμέσα

Η Φράνσις Μπέρνι (αγγλικά: Frances Burney) (1752 - 1840) ήταν Αγγλίδα σατιρική μυθιστοριογράφος και θεατρική συγγραφέας. [13]

Βιογραφικά στοιχεία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η Φράνσις Μπέρνι γεννήθηκε στις 13 Ιουνίου 1752 στο Κινγκς Λιν της Ανατολικής Αγγλίας. Ήταν το τρίτο από τα έξι παιδιά του Άγγλου συνθέτη Τσαρλς Μπέρνι. Στις μουσικές βραδιές στο σπίτι του πατέρα της στο Λονδίνο συγκεντρώνονταν και διασκέδαζε ανεπίσημα η ελίτ της αγγλικής διανόησης, μεταξύ των παρευρισκόμενων ήταν οι Ντέιβιντ Γκάρικ, Σάμιουελ Τζόνσον, Έντμουντ Μπερκ και Ρίτσαρντ Σέρινταν.

Η Μπέρνι έμαθε να γράφει και να διαβάζει μόνη της. Το 1778, δημοσίευσε ανώνυμα το πρώτο της μυθιστόρημα, Εβελίνα, που αναφέρεται στη ζωή μιας νεαρής κοπέλας στα πρώτα της βήματα στην κοινωνία. Το έργο κέρδισε γρήγορα δημοτικότητα, είχε ευνοϊκές κριτικές από κριτικούς λογοτεχνίας όπως ο Σάμιουελ Τζόνσον για την κωμική του άποψη για την ανώτερη αγγλική κοινωνία και τη ρεαλιστική απεικόνιση των διαλέκτων της εργατικής τάξης του Λονδίνου και θεωρείται σημαντικό στάδιο στην εξέλιξη του κοινωνικού μυθιστορήματος. Μετά την αποκάλυψη της ταυτότητας της συγγραφέα, η Μπέρνι άρχισε να συχνάζει στους λογοτεχνικούς κύκλους του Λονδίνου. [14]

Τα επόμενα χρόνια δημοσίευσε τη Σεσίλια (1782) και την Καμίλα (1796). Όλα της τα μυθιστορήματα εξερευνούν τη ζωή Άγγλων αριστοκρατών και σατιρίζουν τις κοινωνικές τους αξιώσεις και τα προσωπικά τους λάθη, με το βλέμμα σε μεγαλύτερα θέματα όπως η πολιτική της γυναικείας ταυτότητας και η ανατροφή των νεαρών κοριτσιών.  

Το 1785 παρουσιάστηκε στη βασιλική αυλή του Γεωργίου Γ' και τα έτη 1786–1791 έγινε κυρία των τιμών της βασίλισσας Καρλόττας.

Το 1793, σε ηλικία 41 ετών, παντρεύτηκε έναν Γάλλο εξόριστο, τον στρατηγό Αλεξάντρ ντ'Αλμπραί, αξιωματικό του Λαφαγιέτ. Με τα χρήματα που προέκυψαν από το μυθιστόρημα Καμίλα, το ζευγάρι αγόρασε ένα σπίτι στο Σάρεϊ. Τα έτη 1802-1815 έζησε με τον σύζυγο και τον γιο τους στη Γαλλία. Αφού επέστρεψαν στην Αγγλία, εγκαταστάθηκαν στο Μπαθ και μετά τον θάνατο του συζύγου της το 1818, εγκαταστάθηκε στο Λονδίνο. Τον Αύγουστο του 1810, υποβλήθηκε σε μαστεκτομή (τότε χωρίς αναισθησία) λόγω υποψίας για καρκίνο του μαστού.[15]

Επιμελήθηκε τα ημερολόγια του πατέρα της που δημοσιεύθηκαν το 1832. Πέθανε στις 6 Ιανουαρίου 1840 στο Λονδίνο.[16]

Μυθιστορήματα:

Η Μπέρνι έγραψε επίσης οκτώ θεατρικά έργα που δεν κατάφερε ποτέ να ανεβάσει στη σκηνή, κυρίως λόγω των αντιρρήσεων του πατέρα της, ο οποίος πίστευε ότι η δημοσιότητα μιας τέτοιας προσπάθειας θα ήταν επιζήμια για τη φήμη της καθώς έβλεπε το είδος ως ακατάλληλο για μια κυρία. Έγραψε επίσης ημερολόγια με αναφορές σε γεγονότα και προσωπικότητες της εποχής της, περιγραφές της βασιλικής αυλής και της καλλιτεχνικής ζωής του Λονδίνου, που παρουσιάζουν ένα ενδιαφέρον και ακριβές πορτρέτο της αγγλικής κοινωνίας του 18ου αιώνα, καθώς και πολυάριθμες επιστολές, που δημοσιεύθηκαν σε 8 τόμους τα έτη 1972–80.[17]

Η σύγχρονη φεμινιστική κριτική τη θεωρεί ως συγγραφέα της οποίας το φυσικό ταλέντο στη σάτιρα καταπνίγηκε από τις κοινωνικές πιέσεις στις γυναίκες συγγραφείς της ανδροκρατούμενης εποχής της.

  1. 1,0 1,1 1,2 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 27  Απριλίου 2014.
  2. 2,0 2,1 2,2 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. 11885853b. Ανακτήθηκε στις 10  Οκτωβρίου 2015.
  3. 3,0 3,1 3,2 «Encyclopædia Britannica» (Αγγλικά) biography/Fanny-Burney. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  4. Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 13  Δεκεμβρίου 2014.
  5. Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data.bnf.fr/ark:/12148/cb11885853b. Ανακτήθηκε στις 10  Οκτωβρίου 2015.
  6. «Library of the World's Best Literature». Library of the World's Best Literature. 1897.
  7. 7,0 7,1 7,2 7,3 Virginia Blain, Isobel Grundy, Patricia Clements: «The Feminist Companion to Literature in English» (Αγγλικά) 1990. σελ. 159.
  8. 8,0 8,1 core.ac.uk/download/pdf/235888197.pdf.
  9. «Kindred Britain» I28910.
  10. p60202.htm#i602016. Ανακτήθηκε στις 7  Αυγούστου 2020.
  11. 11,00 11,01 11,02 11,03 11,04 11,05 11,06 11,07 11,08 11,09 «Kindred Britain»
  12. 12,0 12,1 Darryl Roger Lundy: (Αγγλικά) The Peerage.
  13. . «newworldencyclopedia.org/entry/Frances_Burney». 
  14. . «mcgill.ca/burneycentre/resources/frances-fanny-burney-darblay-1752-1840». 
  15. . «huffingtonpost.gr/entry/poso-apaisia-epothese-etan-e-eycheirese-prin-ten-anaisthesia_gr_». 
  16. . «britannica.com/biography/Fanny-Burney». 
  17. . «literaryladiesguide.com/author-biography/fanny-burney/».