Μετάβαση στο περιεχόμενο

Χοσέ Ναζάτσι

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Χοσέ Ναζάτσι
Προσωπικές πληροφορίες
Πλήρες όνομαΧοσέ Ναζάτσι Γιάρζα
Ημερ. γέννησης24 Μαΐου 1901
Τόπος γέννησηςΜοντεβιδέο, Ουρουγουάη
Ημερ. θανάτου17 Ιουνίου 1968 (67 ετών)
Τόπος θανάτουΜοντεβιδέο, Ουρουγουάη
Ύψος1,82 μ.
ΘέσηΑμυντικός
Επαγγελματική καριέρα*
ΠερίοδοςΟμάδαΣυμμ.†(Γκ.)†
1916–1920Λίτο150(6)
1921–1922Ρόναλντ Μουρ38(3)
1922–1933Μπέλα Βίστα333(17)
1933–1937Νασιονάλ220(10)
Σύνολο641(36)
Εθνική ομάδα
ΠερίοδοςΟμάδαΣυμμ.†(Γκ.)†
1923–1936Ουρουγουάη41(0)
Προπονητική καριέρα
ΠερίοδοςΟμάδα
1941Μπέλα Βίστα
1944–1945Ουρουγουάη
Τίτλοι
Ουρουγουάη
Χρυσό Ολυμπιακοί Αγώνες 1924
Χρυσό Ολυμπιακοί Αγώνες 1928
Νικητής Παγκόσμιο Κύπελλο 1930
Νικητής Κόπα Αμέρικα 1923
Νικητής Κόπα Αμέρικα 1924
Νικητής Κόπα Αμέρικα 1926
Νικητής Κόπα Αμέρικα 1935
* Οι συμμετοχές και τα γκολ στις προηγούμενες ομάδες υπολογίζονται μόνο για τα εγχώρια πρωταθλήματα.
† Συμμετοχές (Γκολ).

Ο Χοσέ Ναζάτσι Γιάρζα (ισπανικά: José Nasazzi Yarza, 24 Μαΐου 1901 – 17 Ιουνίου 1968) ήταν Ουρουγουανός ποδοσφαιριστής που αγωνιζόταν ως αμυντικός. Ένας από τους κορυφαίους ποδοσφαιριστές της γενιάς του και από τους καλύτερους αμυντικούς όλων των εποχών,[1][2][3] ήταν αρχηγός της εθνικής του ομάδας που κατέκτησε το εναρκτήριο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1930 και ο μόνος αμυντικός που κέρδισε τον τίτλο του καλύτερου παίκτη της διοργάνωσης.[4]

Η σταδιοδρομία του σε συλλόγους άρχισε και στο μεγαλύτερο μέρος της προχώρησε σε μικρές ομάδες ξεκινώντας από την τρίτη κατηγορία, ενώ μετά το 1933 αγωνίστηκε με τη Νασιονάλ κατακτώντας τίτλους. Κέρδισε το χρυσό μετάλλιο στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1924 και του 1928, ήδη αρχηγός της Εθνικής ομάδας της Ουρουγουάης από την πρώτη διοργάνωση, την πρώτη μεγάλη ομάδα του παγκόσμιου ποδοσφαίρου και από τις καλύτερες όλων των εποχών, καθώς και στο Πρωτάθλημα της Νότιας Αμερικής τέσσερις φορές.[5][6][7] Προσωποποίησε τον Ουρουγουανό ποδοσφαιριστή όσο κανένας άλλος αποτελώντας διαχρονικά το σύμβολο της νίκης για την ομάδα.[8]

Βιογραφία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Πρώτα χρόνια

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Γεννήθηκε στην περιοχή Πενιαρόλ του Μοντεβιδέο με γονείς έναν Ιταλό μετανάστη από μικρή πόλη το Εσίνο Λάριο, κοντά στο Μιλάνο και μητέρα από τη Χώρα των Βάσκων της Ισπανίας. Ο θάνατος του πατέρα του όταν ο μικρός ήταν επτά ετών οδήγησε την οικογένεια να αλλάξει κατοικία στην περιοχή του σιδηροδρομικού σταθμού της Μπέλα Βίστα.[5][9] Οι γονείς του του έδωσαν το παρατσούκλι El Terrible, όταν ήταν ακόμη παιδί και είχε λαμπερά, προεξέχοντα μάτια και τη δύναμη ενός μικρού ταύρου. Μεγάλωσε ως εξαιρετικός αθλητής, με ύψος έως 1,82 μέτρα και βάρος 85 κιλά, ιδιαίτερα σωματώδης για την εποχή.[10] Μέχρι το 1924 εργάστηκε ως εργάτης πέτρας και μαρμάρου εγκαταλείποντας νωρίς το σχολείο προκειμένου να βοηθήσει οικονομικά την οικογένεια, δραστηριότητα που σφυρηλάτησε τον χαρακτήρα του.[8]

Ξεκίνησε την καριέρα του για έξι χρόνια στην εφηβεία του στο Μίνας, όπου αγωνίστηκε με μια μικρή ερασιτεχνική ομάδα, στην οποία βρέθηκε με άλλους παίκτες που αργότερα θα θριάμβευαν στην πρωτεύουσα.[11]

Καριέρα σε συλλόγους

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Αγωνίστηκε αρχικά με τη Λίτο με την οποία κατέκτησε το πρωτάθλημα τρίτης κατηγορίας (División Extra) το 1919 και στη συνέχεια τη δεύτερη κατηγορία (Division Intermedia) το 1920.[12][13] Το 1920 ιδρύθηκε στην παιδική του γειτονιά το Κλουμπ Ατλέτικο Μπέλα Βίστα (Club Atlético Bella Vista) και ήθελε να αγωνιστεί με αυτόν αλλά αντιμετώπισε την άρνηση του σωματείου του, και έτσι έμεινε εκτός δράσης για ένα χρόνο χωρίς να παίζει, ενώ στη συνέχεια αγωνίστηκε με την ερασιτεχνική ομάδα Ρόναλντ Μουρ.[11][14] Στη Μπέλα Βίστα το 1922 πέτυχε άνοδο στην πρώτη κατηγορία, έχοντας στη συνέχεια εξαιρετικές παρουσίες στην υψηλότερη κατηγορία, με κυριότερη τη δεύτερη θέση στο πρωτάθλημα του 1923, την τρίτη την επομένη χρονιά και το πρωτάθλημα σειράς Β του τουρνουά Laudo Serrato. Ξεκίνησε ως κεντρικός επιθετικός, σημείωσε το πρώτο γκολ στην πρώτη κατηγορία το 1923 και στις 5 Μαΐου εκείνης της χρονιάς, μετά από τραυματισμό συμπαίκτη του, πέρασε οριστικά στην άμυνα.[15][16]

Το 1925 και το 1925 δεν διοργανώθηκαν πρωταθλήματα στην Ουρουγουάη και ο Ναζάτσι αν και παίκτης της Μπέλα Βίστα, συμμετείχε στην ευρωπαϊκή περιοδεία που πραγματοποίησε η Νασιονάλ το 1925. Θεωρείται από πολλούς ως η πιο επιτυχημένη στην ιστορία του ποδοσφαίρου, όχι μόνο για το επίπεδο των συναντήσεων αλλά και για τη σημασία της καθώς έδειξε ξεκάθαρα το υψηλό επίπεδο των ομάδων της Νότιας Αμερικής οδηγώντας στη συνέχεια ευρωπαϊκούς σύλλογος να μεταβούν στην ήπειρο για δικές τους περιοδείες αποκομίζοντας εμπειρίες. Η περιοδεία οδήγησε το σύλλογο στην Ισπανία, τις Κάτω Χώρες, την Τσεχοσλοβακία, τη Γαλλία, την Αυστρία, και την Πορτογαλία. Ο Ναζάτσι αγωνίστηκε συνολικά σε 15 συναντήσεις, σημειώνοντας 10 γκολ, καθώς σε πολλά παιχνίδια έπαιξε ως επιθετικός, λαμβάνοντας υπόψη τη διαφορά επιπέδου και το σοβαρό τραυματισμό του Πέδρο Πετρόνε. Σε συνολικά 38 παιχνίδια, η Νασιονάλ κερδίζει 26 και έχασε 5.[17][18] Με την επανέναρξη του πρωταθλήματος το 1927 η Μπέλα Βίστα έχοντας χάσει το Χοσέ Λεάντρο Αντράντε με μεταγραφή, δεν κατάφερε να πρωταγωνιστήσει φτάνοντας μέχρι τη μέση του βαθμολογικού πίνακα στην καλύτερη περίπτωση. Στη Νασιονάλ έκανε το ντεμπούτο του το 1933 και στα τέσσερα χρόνια που έμεινε έως το τέλος της καριέρας του κατέκτησε το Πρωτάθλημα Ουρουγουάης του 1933 και του 1934. Η Νασιονάλ είχε κατακτήσει το τελευταίο πρωτάθλημα το 1924, και η παρουσία του Ναζάτσι ισχυροποίησε την άμυνα σε βαθμό που δεν δέχθηκε γκολ για το ήμισυ του πρωταθλήματος.[19][20] Για τη σεζόν του 1933, η Νασιονάλ και η Πενιαρόλ τερμάτισαν ισόπαλες μετά τους 27 αγώνες της κανονικής περιόδου. Ένας τελικός διοργανώθηκε τον Μάιο του 1934. Μετά από 70 λεπτά, η Πενιαρόλ άνοιξε το σκορ εκμεταλλευόμενη την αναπήδηση της μπάλας από σημείο έξω από το γήπεδο και συγκεκριμένα το βαλιτσάκι με τις πρώτες βοήθειες. Ο Ναζάτσι παραπονέθηκε τόσο έντονα στον διαιτητή που αποβλήθηκε μαζί με δύο συμπαίκτες του και ο αγώνας διεκόπη. Το επεισόδιο έγινε γνωστό στην Ουρουγουάη ως El gol de la valija («το γκολ της βαλίτσας»). Ο Ναζάτσι τιμωρήθηκε με αποκλεισμό για ένα χρόνο από την Ομοσπονδία.[21] Σε διαδοχικούς αγώνες κατάταξης με την Πενιαρόλ, η Νασιονάλ κατέκτησε τελικά τον τίτλο του 1933.[17]

Ήταν δυνατός αμυντικός, γρήγορος, με εξαιρετική τοποθέτηση, άψογος στο υψηλό και το χαμηλό παιχνίδι. Συνήθως αγωνιζόταν ως δεξιός πλάγιος αλλά ήταν δυνητικά και κεντρικός αμυντικός. Ξεχώριζε για τη σπουδαία προσωπικότητά του, για την έμφυτη ικανότητα διοίκησης, για το θάρρος του, για τη μεγάλη υπευθυνότητά του. Ήταν ο καλύτερος εκπρόσωπος του ποδοσφαιριστή που δεν θέλει να χάνει. Είχε ηγετικές ικανότητες που αναδεικνόνταν περισσότερο στα κρίσιμα παιχνίδια, γι' αυτό και του δόθηκε το προσωνύμιο «ο μεγάλος στρατηγός».[11][22][23] Οι προωθήσεις του ήταν συχνές[24] και ο Φράνκλιν Μοράλες (Franklin Morales), ιστορικός ποδοσφαίρου έγραψε: «θα έπρεπε να είναι στο πάνθεον του ποδοσφαίρου, ήταν ο εφευρέτης ενός συστήματος παιχνιδιού βασισμένου στην αντεπίθεση».[25]

Διεθνής καριέρα

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Έκανε το ντεμπούτο του στην εθνική ομάδα της Ουρουγουάης με αντίπαλο την Παραγουάη στις 4 Νοεμβρίου 1923, στη διοργάνωση του πρωταθλήματος Νότιας Αμερικής (μετέπειτα Κόπα Αμέρικα) εκείνης της χρονιάς, που έληξε με κατάκτηση του τίτλου και τη δική του καθιέρωση, καθώς εκλέχθηκε καλύτερος παίκτης της διοργάνωσης.[26][27][28] Ήταν αρχηγός της ομάδας από την έναρξη της διεθνούς καριέρας του.[14]

Το Ολυμπιακό τουρνουά ποδοσφαίρου του 1924 ήταν η πρώτη παγκόσμια διοργάνωση του αθλήματος που έγινε με την ευθύνη της FIFA και η Ουρουγουάη ήταν ο μοναδικός εκπρόσωπος της Νότιας Αμερικής.[29] Πριν τη διοργάνωση η ομάδα έδωσε εννέα φιλικά παιχνίδια με συλλόγους της Ισπανίας έχοντας ισάριθμες νίκες και η ο Ναζάτσι παρατήρησε ότι οι Ευρωπαίοι έκαναν κατάχρηση του οφσάιντ. Αποφάσισε να κινηθεί περισσότερο στο κέντρο του γηπέδου και περισσότερο ελεύθερα στο Ολυμπιακό τουρνουά με αποτέλεσμα οι προσπάθειες οφσάιντ των αντιπάλων να ναυαγούν συχνά και η Ουρουγουάη επικράτησε με τρόπο που διήρκησε στο χρόνο. Η ομάδα δέχθηκε μόνο δύο γκολ σε πέντε αγώνες και η παρουσία του στον τελικό με αντίπαλο την Ελβετία ήταν σημαντική συμβάλλοντας στη διατήρηση του ανέπαφου της εστίας (αποτέλεσμα 3–0).[24][30][31] Ο Ναζάτσι συμπεριλήφθηκε στην καλύτερη ομάδα της διοργάνωσης.[32] Η αντίδραση των παικτών μετά τη νίκη τους στον τελικό της 9ης Ιουνίου έμεινε στην αθλητική ιστορία. Σε ευγνωμοσύνη για την αναγνώριση του κοινού, η ομάδα της Ουρουγουάης έκανε ένα γύρο στο γήπεδο και να επικροτήσει τους φιλάθλους. Έτσι γεννήθηκε ο ολυμπιακός γύρος που δίνουν οι πρωταθλητές μετά την επίτευξη των νικών τους.[33][34][35] Περισσότερα από 100.000 άτομα σε μια χώρα 1,5 εκατομμυρίου υποδέχθηκαν τους θριαμβευτές στην πατρίδα τους.[36]

Η ομάδα της Ουρουγουάης στον ιστορικό πρώτο γύρο μετά τη λήξη του τελικού των Ολυμπιακών Αγώνων του 1924. Ο Ναζάτσι είναι δεύτερος από αριστερά.

Η επικράτηση στο Κόπα Αμέρικα του 1924 (με την άμυνα της Ουρουγουάης να δέχεται μόλις ένα γκολ σε τρεις αγώνες[37]), λίγο μετά την Ολυμπιάδα, είχε και ιστορική συνέχεια: με την κατάκτηση του Πρωταθλήματος άνοιξε μια σειρά 17 συνεχόμενων νικών. Στις τρεις νίκες που σημειώθηκαν στη διοργάνωση, προστέθηκαν αρχικά οι εννέα νίκες στην Ισπανία απέναντι σε συλλόγους. Η Ουρουγουάη έγινε η πρώτη χώρα της Λατινικής Αμερικής που έπαιξε ποδόσφαιρο στην Ευρώπη.[38][39] Στο Κόπα Αμέρικα του 1926 η άμυνα της Ουρουγουάης δέχθηκε μόνο δύο γκολ σε τέσσερις αγώνες και με την ανάλογη επιθετική παρουσία της ομάδας κατέκτησε τον τρίτο συνεχή τίτλο.[40] Η απουσία του Ναζάτσι από το Κόπα Αμέρικα του 1927 κόστισε τον τίτλο με την εθνική Ουρουγουάης να χάνει τον καθοριστικό αγώνα από την Αργεντινή με αυτογκόλ. Πριν τη διοργάνωση των Ολυμπιακών Αγώνων του 1928 ο Ναζάτσι είχε δηλώσει: «Πιστεύω στον θρίαμβο των Νοτιοαμερικανών και η πιο διακαής μου επιθυμία θα ήταν να μπορέσω να φτάσω στον τελικό με τους αδελφούς μας τους Αργεντινούς και να μπορέσω να δείξω στους Ευρωπαίους ότι, στη μακρινή Αμερική, ένα έξυπνο και τίμιο άθλημα είναι που παίζεται».[41] Οι Ουρουγουανοί αντιμετωπίστηκαν σκληρά στους δύο πρώτους αγώνες με αντιπάλους τη γηπεδούχο Ολλανδία και την Γερμανία που έληξαν με νίκες της Ουρουγουάης και ο Ναζάτσι αποβλήθηκε για αντιαθλητικό παιχνίδι και στους δύο αγώνες (δεν υπήρχε τότε μετέπειτα τιμωρία), ενώ παράλληλα τραυματίστηκε στο δεύτερο αγώνα. Δεν συμμετείχε στον προημιτελικό με την Ιταλία αλλά ο τελικός που είχε επιθυμήσει πραγματοποιήθηκε και με νίκη των Ουρουγουανών με 2–1.[42][43][44] Η καλύτερη εμφάνισή του στη διοργάνωση ήταν στον πρώτο τελικό (χρειάστηκε επαναληπτικός) με αντίπαλο την Αργεντινή που έληξε με 1–1 και στον οποίο η Ουρουγουάη δέχθηκε μεγάλη πίεση από την επίθεση της γειτονικής χώρας.[45]

Μαζί με κορυφαίους συμπαίκτες, όπως ο Έκτορ Σκαρόνε και Χοσέ Λεάντρο Αντράντε ήταν πρωταγωνιστής και τροπαιούχος στο Πρώτο Παγκόσμιο Κύπελλο το 1930. Σε ατομικό επίπεδο, επιλέχθηκε ως καλύτερος παίκτης της διοργάνωσης και στην καλύτερη ενδεκάδα.[46][47][48] Κατά τη διάρκεια της διοργάνωσης του Παγκοσμίου Κυπέλλου, η Ουρουγουάη δεν ήταν στο επίπεδο των προηγούμενων παγκόσμιων διοργανώσεων, η απουσία πολλών ευρωπαϊκών ομάδων περιόρισε τον ανταγωνισμό και το επίπεδο των αναμετρήσεων και έτσι οι μόνοι σοβαροί αντίπαλοί της ήταν οι γείτονές τους, η Αργεντινή, όπως είχε συμβεί και στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1928 με τις δύο ομάδες να φαντάζουν ως οι επικρατέστερες για τον τελικό.[49][50] Αφού νίκησαν το Περού και τη Ρουμανία στην πρώτη φάση, η Ουρουγουάη νίκησε εύκολα τη Γιουγκοσλαβία με 6–1 στον ημιτελικό για να φτάσει στον τελικό εναντίον της Αργεντινής. Την ημέρα του τελικού, η ένταση ήταν αισθητή σε όλο το Μοντεβιδέο. Δεκάδες χιλιάδες Αργεντινοί ξεχύθηκαν πέρα από τα σύνορα για να δουν την αγαπημένη τους πατρίδα να προσπαθεί να κερδίσει το τρόπαιο σε αντίπαλο έδαφος, αν και δεν τα κατάφεραν όλοι. Ένα κοινό 93.000 οπαδών μαζεύτηκε στο Στάδιο Σεντενάριο για να παρακολουθήσει τον τελικό, ο οποίος εξακολουθεί να παραμένει ως ένα από τα μεγαλύτερα πλήθη στην ιστορία των τελικών διοργανώσεων Παγκοσμίου Κυπέλλου. Παρόλο που η ομάδα του ήταν με 2–1 πίσω στο ημίχρονο, ο Ναζάτσι συγκέντρωσε τους συμπαίκτες του εμψυχώνοντάς τους πριν αρχίσει το δεύτερο ημίχρονο και οδηγώντας τους στη νίκη με 4–2. Ο εκνευρισμός του με χειρονομίες, όπως γροθιές στους τοίχους φαίνεται να στήριξε το ηθικό της ομάδας σε αποτελεσματικό βαθμό. Η καλή ομαδική συνεργασία αποδείχθηκε σημαντική με την Αργεντινή να πιέζει στο δεύτερο ημίχρονο μετά την ισοφάριση στο 67ο λεπτό, αλλά η άμυνα με επικεφαλής το Ναζάτσι άντεξε. Έτσι έγινε ο πρώτος αρχηγός που κατέκτησε το τρόπαιο.[46][51][52] Ο πρώτος γύρος του θριάμβου για τους παγκόσμιους πρωταθλητές έγινε με ένα αργυρό κύπελλο, ενώ τα μετάλλια των παικτών δόθηκαν το Νοέμβριο του ίδιου έτους σε εκδήλωση στο Μοντεβίδεο.[23] Στην Ουρουγουάη η 31η Ιουλίου (επομένη του τελικού) κηρύχθηκε εθνική εορτή και σε κάθε μέλος της ομάδας δόθηκε ένα σπίτι.[53][54] Η επιστροφή των ηρώων στην πατρίδα τους ήταν και η απαρχή του μάρκετινγκ με την προσωπικότητα του Ναζάτσι να είναι η πιο ελκυστική για την προώθηση νέων προϊόντων από τις εταιρείες.[55]

Ο Χοσέ Ναζάτσι δεξιά με τον αρχηγό της Αργεντινής Μανουέλ Φερέιρα στο Κόπα Αμέρικα του 1929

Αν και η Ουρουγουάη αρνήθηκε να υπερασπιστεί τον τίτλο της το 1934, ο Ναζάτσι συνέχισε τις διεθνείς επιτυχίες του και κατέκτησε ξανά το Πρωτάθλημα της Νότιας Αμερικής το 1935. Ήταν το πρώτο που διοργανώθηκε μετά το 1929 με τον παγκόσμιο τελικό του 1930 να αφήνει τα κατάλοιπα ά τους στις δύο αντιπάλους. Η Αργεντινή και η Ουρουγουάη ήταν οι δύο μεγάλες δυνάμεις της ηπείρου και οι διαφορές τους είχαν άμεσο αντίκτυπο στην ηγεσία της CONMEBOL και στο επίσημο ημερολόγιο των αγώνων. Το επίτευγμα των διοργανώσεων της Νότιας Αμερικής που διεξήχθησαν τη δεκαετία του 1920 διακόπηκε απότομα και η διαμάχη τους επαναλήφθηκε γειά με την επόμενη διοργάνωση μόλις το 1935. Με την αποχώρηση όλων των υπολοίπων βασικών παικτών της δεκαετίας του 1920, η Ουρουγουάη σε εκείνη τη διοργάνωση διέπρεψε με την αμυντική της γραμμή δεχόμενη μόνο ένα γκολ σε τρεις αγώνες. Στην κρίσιμη αναμέτρηση με την Αργεντινή, οι δεύτεροι είχαν το προβάδισμα στις προβλέψεις με την ισχυρή επιθετική γραμμή να την χαρακτηρίζει στον τρόπο παιχνιδιού της. Όμως, στον τελικό δεν τα κατάφεραν χάνοντας με 3–0.[56][57] Επιλέχθηκε για δεύτερη φορά καλύτερος παίκτης της διοργάνωσης[28] και αποχώρησε το 1936 με 41 διεθνείς εμφανίσεις. Ο τελευταίος διεθνής αγώνας ήταν απέναντι στην Αργεντινή εντός έδρας με το Ναζάτσι να μην έχει αγωνιστεί με την εθνική ομάδα για σχεδόν ένα χρόνο. Η κλήση του ήταν μάλλον έκπληξη αλλά έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην νίκη των γηπεδούχων με 2–1.[58][59]

Ο Ναζάτσι θεωρείται ως ένας από τους κορυφαίους ποδοσφαιριστές της χώρας και ο καλύτερος αμυντικός της προπολεμικής εποχής του ποδοσφαίρου.[1][60] Είναι ο πιο επιτυχημένος ποδοσφαιριστής σε επίπεδο εθνικών ομάδων όλων των εποχών μαζί τον Σκαρόνε. Οι δύο νίκες με το χρυσό στους Ολυμπιακούς Αγώνες το 1924 και το 1928, αναγνωρίστηκαν από τη FIFA ως διοργανώσεις ισάξιες με το Παγκόσμιο Κύπελλο Ποδοσφαίρου.[61][62][63] Η άνοδός του στην καλύτερη ομάδα του κόσμου ήταν αδιαμφισβήτητη, όπως και ο ιπποτισμός του, δεδομένου ότι συμπεριφερόταν πάντα σωστά, τόσο έξω, όσο και μέσα στο γήπεδο - πέρα από τη σκληρότητα που επιδείκνυε στο παιχνίδι του. Ήταν, χωρίς αμφιβολία, ο πρώτος μεγάλος αρχηγός στην ιστορία του παγκοσμίου ποδοσφαίρου και σε μια εποχή με το ρόλο των προπονητών υποδεέστερο σε σύγκριση με τα χρόνια μετά το Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο.[30][51][64]

Μετά την αποχώρηση

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Μετά το τέλος της ποδοσφαιρικής σταδιοδρομίας του ακολούθησε σύντομη καριέρα προπονητή στην εθνική ομάδα της πατρίδας του για ένα χρόνο (1944–45). Αργότερα ασχολήθηκε με τη ραδιοφωνική δημοσιογραφία, ενώ ο θάνατός του το 1968 τον βρήκε ως γενικό διευθυντή καζίνο.[5][17] Ένα χρόνο νωρίτερα, τα αποχαιρετιστήρια λόγια του προς τιμή του Σκαρόνε, έμειναν στην ιστορία: «Ήμασταν νέοι, ήμασταν νικητές, ήμασταν ενωμένοι, πιστεύαμε ότι ήμασταν και άφθαρτοι».[65][66] Στις αρχές του 1954 σε ψηφοφορία ειδικών της ελβετικής αθλητικής εφημερίδας Sport της Ζυρίχης συμπεριλήφθηκε στην «καλύτερη ποδοσφαιρική ομάδα όλων των εποχών».[67] Ο Ντιέγκο Λουσέρο, ο Ουρουγουανός χρονικογράφος που ήταν παρών και στους δεκαπέντε παγκόσμιους τελικούς μέχρι το 1994, έγραψε: «Μπορούμε να πούμε γι' αυτόν αυτό που είπε ο Ναπολέων για τον Αλέξανδρο: "Ήταν ο μεγαλύτερος αρχηγός της ιστορίας"».[10] Η Μπέλα Βίστα έδωσε το όνομά του στο στάδιό της, που η κατασκευή του ξεκίνησε με χρήματα που έδωσε ο Ναζάτσι από τη μεταγραφή του στη Νασιονάλ.[68] Στο τέλος του 20ού αιώνα η Ένωση Αθλητικών Δημοσιογράφων της Ουρουγουάης τον επέλεξε ως «τον καλύτερο αθλητή του 20ού αιώνα» της Ουρουγουάης.[15] Ψηφίστηκε από την IFFHS ως 26ος καλύτερος ποδοσφαιριστής της Νότιας Αμερικής για τον 20ό αιώνα.[69] Το περιοδικό World Soccer τον συμπεριέλαβε στους 100 καλύτερους ποδοσφαιριστές του 20ού αιώνα.[70] Το 2011 η CONMEBOL τον συμπεριέλαβε στην καλύτερη ενδεκάδα στην ιστορία των Κόπα Αμέρικα.[71][72]

Στατιστικά στοιχεία διεθνούς σταδιοδρομίας

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Εθνική ομάδα Έτος Συμμ. Γκολ
Ουρουγουάη 1923 3 0
1924 11 0
1925 0 0
1926 4 0
1927 2 0
1928 4 0
1929 5 0
1930 4 0
1931 1 0
1932 2 0
1933 1 0
1934 0 0
1935 3 0
1936 1 0
Σύνολο 41 0

Τίτλοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Λίτο

  • Πρωτάθλημα τρίτης κατηγορίας (División Extra) : 1919
  • Πρωτάθλημα δεύτερης κατηγορίας (Division Intermedia) : 1920

Μπέλα Βίστα

  • Πρωτάθλημα δεύτερης κατηγορίας : 1922

Νασιονάλ

  • Πρωτάθλημα Ουρουγουάης (2) : 1933 , 1934

Ουρουγουάη

  • Παγκόσμιο Κύπελλο : 1930
  • Χρυσό μετάλλιο στους Θερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες (2) : 1924 , 1928
  • Πρωτάθλημα Νότιας Αμερικής (μετέπειτα Κόπα Αμέρικα - 4) : 1923 , 1924 , 1926 , 1935

Ατομικές διακρίσεις

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • Καλύτερος παίκτης στο Νοτιοαμερικανικό Πρωτάθλημα (2) : 1923 , 1935
  • Καλύτερη ομάδα Ολυμπιακού τουρνουά : 1924
  • Καλύτερος παίκτης Παγκοσμίου Κυπέλλου : 1930
  • Καλύτερη ομάδα Παγκοσμίου Κυπέλλου : 1930
  • IFFHS : Οι καλύτεροι ποδοσφαιριστές της Νότιας Αμερικής του 20ού αιώνα : 26ος
  • World Soccer περιοδικό : Οι 100 μεγαλύτεροι ποδοσφαιριστές του 20ού αιώνα
  • CONMEBOL : Καλύτερη ενδεκάδα στην ιστορία των Κόπα Αμέρικα, 2011

Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ 1,0 1,1 «What if they met? Uruguay's world champions, Austria's Wunderteam» (στα Αγγλικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 23 Νοεμβρίου 2020. Ανακτήθηκε στις 23 Νοεμβρίου 2020. 
  2. ↑ «30 Best Defenders of All Time» (στα Αγγλικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 24 Οκτωβρίου 2023. Ανακτήθηκε στις 24 Οκτωβρίου 2023. 
  3. ↑ «XI's» (στα Αγγλικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 15 Μαρτίου 2024. Ανακτήθηκε στις 15 Μαρτίου 2024. 
  4. ↑ «World Cup 2014: Fifa announces Golden Ball shortlist» (στα Αγγλικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 5 Ιουλίου 2020. Ανακτήθηκε στις 5 Ιουλίου 2020. 
  5. ↑ 5,0 5,1 5,2 «1968. EL DÍA QUE SE FUE NASAZZI». Ανακτήθηκε στις 24 Μαρτίου 2024. 
  6. ↑ «FIFA World Cup 2018: Uruguay, The Masters Of No-Nonsense» (στα Αγγλικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 27 Απριλίου 2024. Ανακτήθηκε στις 27 Απριλίου 2024. 
  7. ↑ «As 16 Maiores Seleções do Imortais!» (στα Πορτογαλικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 27 Φεβρουαρίου 2023. Ανακτήθηκε στις 27 Φεβρουαρίου 2023. 
  8. ↑ 8,0 8,1 «José Nasazzi, el mejor jugador de Uruguay 1930» (στα Ισπανικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 20 Οκτωβρίου 2022. Ανακτήθηκε στις 20 Οκτωβρίου 2022. 
  9. ↑ «L'omaggio di Esino Lario (Lecco) a José Nasazzi, campione del mondo con la "Celeste" nel 1930» (στα Ιταλικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2 Νοεμβρίου 2021. Ανακτήθηκε στις 13 Ιουνίου 2020. 
  10. ↑ 10,0 10,1 «Immortals: José Nasazzi» (στα Ιταλικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 20 Οκτωβρίου 2022. Ανακτήθηκε στις 20 Οκτωβρίου 2022. 
  11. ↑ 11,0 11,1 11,2 «José Nasazzi, le grand capitaine» (στα Γαλλικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 5 Μαΐου 2022. Ανακτήθηκε στις 13 Ιουνίου 2020. 
  12. ↑ «Uruguay - List of Champions División Extra» (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 6 Απριλίου 2024. 
  13. ↑ «Uruguay - List of Champions Third Division (Primera C/Intermedia/Liga Amateur Metropolitana)» (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 6 Απριλίου 2024. 
  14. ↑ 14,0 14,1 «Uruguay sale 9º y 50 años de Nasazzi» (στα Ισπανικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 17 Ιουνίου 2018. Ανακτήθηκε στις 17 Ιουνίου 2018. 
  15. ↑ 15,0 15,1 «José Nasazzi» (στα Ισπανικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 4 Ιανουαρίου 2017. Ανακτήθηκε στις 4 Ιανουαρίου 2017. 
  16. ↑ «CAMPEONATO URUGUAYO 1924» (στα Ισπανικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 23 Μαΐου 2022. Ανακτήθηκε στις 23 Μαΐου 2022. 
  17. ↑ 17,0 17,1 17,2 «El "Mariscal" José Nasazzi» (στα Ισπανικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 31 Μαρτίου 2024. Ανακτήθηκε στις 31 Μαρτίου 2024. 
  18. ↑ «La gira de 1925» (στα Ισπανικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 28 Ιανουαρίου 2021. Ανακτήθηκε στις 28 Ιανουαρίου 2021. 
  19. ↑ «JOSÉ NASAZZI» (στα Ισπανικά). Ανακτήθηκε στις 2 Νοεμβρίου 2021. 
  20. ↑ «CAMPEONATO URUGUAYO 1934» (στα Ισπανικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 15 Ιουνίου 2021. Ανακτήθηκε στις 15 Ιουνίου 2021. 
  21. ↑ «Los 10 clásicos entre Nacional y Peñarol más calientes de la historia» (στα Ισπανικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 20 Απριλίου 2024. Ανακτήθηκε στις 20 Απριλίου 2024. 
  22. ↑ «I NOSTRI PALLONI D'ORO DAL 1900 AL 2023» (στα Ιταλικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 22 Φεβρουαρίου 2024. Ανακτήθηκε στις 18 Φεβρουαρίου 2024. 
  23. ↑ 23,0 23,1 «FIFA MUSEUM : "El Gran Mariscal": when José Nasazzi won the World Cup» (στα Αγγλικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 7 Οκτωβρίου 2022. Ανακτήθηκε στις 7 Οκτωβρίου 2022. 
  24. ↑ 24,0 24,1 «José Nasazzi, el primer lliure de la historia» (στα Ισπανικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 19 Απριλίου 2021. Ανακτήθηκε στις 19 Απριλίου 2021. 
  25. ↑ «Les quinze Coupes du monde revisitées (1). 1930: une esquisse qui reste le chef-d'oeuvre de l'Uruguay» (στα Γαλλικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 29 Σεπτεμβρίου 2020. Ανακτήθηκε στις 29 Σεπτεμβρίου 2020. 
  26. ↑ «José Nasazzi» (στα Ισπανικά). Ανακτήθηκε στις 7 Απριλίου 2024. 
  27. ↑ «Copa América 1923» (στα Αγγλικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 12 Μαΐου 2020. Ανακτήθηκε στις 12 Μαΐου 2020. 
  28. ↑ 28,0 28,1 «Copa America best players» (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 13 Ιουνίου 2020. 
  29. ↑ «FIFA : The FIFA World Cup champions who won Olympic gold» (στα Αγγλικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 22 Απριλίου 2024. Ανακτήθηκε στις 22 Απριλίου 2024. 
  30. ↑ 30,0 30,1 «Nasazzi, el primer balón de oro» (στα Ισπανικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 4 Ιουλίου 2020. Ανακτήθηκε στις 4 Ιουλίου 2020. 
  31. ↑ «Cuando la trampa del fuera de juego cambió el fútbol para siempre (2ª parte)» (στα Ισπανικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 7 Δεκεμβρίου 2023. Ανακτήθηκε στις 7 Δεκεμβρίου 2023. 
  32. ↑ «IV Olympic Football Tournament (Paris 1924)» (στα Αγγλικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 25 Σεπτεμβρίου 2021. Ανακτήθηκε στις 9 Απριλίου 2024. 
  33. ↑ «Ao contrário da volta olímpica, primeiro gol olímpico não aconteceu nos Jogos» (στα Πορτογαλικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 28 Απριλίου 2024. Ανακτήθηκε στις 28 Απριλίου 2024. 
  34. ↑ «Sesión en homenaje a los campeones olímpicos de 1924» (στα Ισπανικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 22 Απριλίου 2024. Ανακτήθηκε στις 22 Απριλίου 2024. 
  35. ↑ «Brazil look strong in bid to further South American Olympic legacy» (στα Αγγλικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 16 Απριλίου 2024. Ανακτήθηκε στις 16 Απριλίου 2024. 
  36. ↑ «LOS CAMPEONES DEL MUNDO DE 1924 Y UN SALUDO PARA EL GRÁFICO» (στα Ισπανικά). Ανακτήθηκε στις 12 Απριλίου 2024. 
  37. ↑ «CONMEBOL : Uruguay conmemora su conquista de la Copa América 1924» (στα Ισπανικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 30 Απριλίου 2024. Ανακτήθηκε στις 30 Απριλίου 2024. 
  38. ↑ «Euro 2012: Now Spain have entered the pantheon of greatness» (στα Αγγλικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 23 Ιανουαρίου 2020. Ανακτήθηκε στις 23 Ιανουαρίου 2020. 
  39. ↑ «Copa del Mundo 1930» (στα Ισπανικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2 Αυγούστου 2020. Ανακτήθηκε στις 2 Αυγούστου 2020. 
  40. ↑ «Copa América 1926» (στα Ισπανικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 31 Ιανουαρίου 2023. Ανακτήθηκε στις 31 Ιανουαρίου 2023. 
  41. ↑ «The Story of Uruguay's Olympic Triumphs: Amsterdam 1928» (στα Αγγλικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 28 Οκτωβρίου 2020. Ανακτήθηκε στις 28 Οκτωβρίου 2020. 
  42. ↑ «FULL INTERNATIONALS OF URUGUAY (1902-1940) - Part 7» (στα Αγγλικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 26 Απριλίου 2024. Ανακτήθηκε στις 26 Απριλίου 2024. 
  43. ↑ «Juegos Olímpicos 1928» (στα Ισπανικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 1 Ιουνίου 2023. Ανακτήθηκε στις 1 Ιουνίου 2023. 
  44. ↑ «Philip Barker: How Olympic gold led to World Cup glory for Uruguay» (στα Αγγλικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 26 Απριλίου 2024. Ανακτήθηκε στις 6 Απριλίου 2024. 
  45. ↑ «V OLYMPIC FOOTBALL TOURNAMENT (AMSTEEDAN 1928) - GAME DETAILS» (στα Αγγλικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 20 Μαρτίου 2024. Ανακτήθηκε στις 20 Μαρτίου 2024. 
  46. ↑ 46,0 46,1 «World Cups remembered: Uruguay 1930» (στα Αγγλικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 19 Νοεμβρίου 2023. Ανακτήθηκε στις 19 Νοεμβρίου 2023. 
  47. ↑ «FIFA World Cup All-Star Team» (στα Αγγλικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 29 Μαΐου 2023. Ανακτήθηκε στις 29 Μαΐου 2023. 
  48. ↑ «FULL INTERNATIONALS OF URUGUAY (1902-1940) - Part 10» (στα Αγγλικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 1 Δεκεμβρίου 2022. Ανακτήθηκε στις 9 Μαρτίου 2021. 
  49. ↑ «The Dawn of the World Stage: The 1930 FIFA World Cup in Uruguay» (στα Αγγλικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 28 Μαρτίου 2024. Ανακτήθηκε στις 28 Μαρτίου 2024. 
  50. ↑ «I Campeonato "Uruguay 1930"» (στα Ισπανικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 23 Νοεμβρίου 2007. Ανακτήθηκε στις 23 Νοεμβρίου 2007. 
  51. ↑ 51,0 51,1 «Quella volta che… Nasazzi divenne "El Caudillo"» (στα Ιταλικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 27 Ιουνίου 2023. Ανακτήθηκε στις 27 Ιουνίου 2023. 
  52. ↑ «History of the World Cup: 1930 – Uruguay welcomes the world» (στα Αγγλικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 26 Φεβρουαρίου 2021. Ανακτήθηκε στις 26 Φεβρουαρίου 2021. 
  53. ↑ «IOC : The first FIFA World Cup and its Antwerp Olympics 1920 connection» (στα Αγγλικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 10 Σεπτεμβρίου 2022. Ανακτήθηκε στις 10 Σεπτεμβρίου 2022. 
  54. ↑ «World Cup stunning moments: the Conte Verde's trip to Uruguay in 1930» (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 21 Σεπτεμβρίου 2023. 
  55. ↑ «Primeira Copa do Mundo foi embrião do marketing esportivo há 90 anos» (στα Πορτογαλικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 3 Σεπτεμβρίου 2021. Ανακτήθηκε στις 3 Σεπτεμβρίου 2021. 
  56. ↑ «Copa América 1935» (στα Αγγλικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 11 Μαΐου 2020. Ανακτήθηκε στις 11 Μαΐου 2020. 
  57. ↑ «FULL INTERNATIONALS OF URUGUAY (1902-1940) - Part 11» (στα Αγγλικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 26 Μαΐου 2022. Ανακτήθηκε στις 9 Μαρτίου 2021. 
  58. ↑ «Nasazzi: el mítico capitán celeste que se despidió de rojo» (στα Ισπανικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 9 Οκτωβρίου 2024. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2024. 
  59. ↑ «Uruguay - Record International Players» (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 12 Ιουνίου 2020. 
  60. ↑ «FIFA World Cup countdown: Top 10 Uruguayan footballers of all time» (στα Αγγλικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 11 Ιουνίου 2015. Ανακτήθηκε στις 13 Ιουνίου 2020. 
  61. ↑ «InfoPlus» (PDF) (στα Ισπανικά). FIFA. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 14 Ιουλίου 2015. Ανακτήθηκε στις 13 Ιουνίου 2018. 
  62. ↑ «CONMEBOL : La primera estrella celeste: Uruguay campeón del Mundo 1930» (στα Ισπανικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 11 Απριλίου 2024. Ανακτήθηκε στις 11 Απριλίου 2024. 
  63. ↑ «The history of France v Uruguay» (στα Αγγλικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 24 Νοεμβρίου 2020. Ανακτήθηκε στις 24 Νοεμβρίου 2020. 
  64. ↑ «1923-1924 Un camino de mil millas comienza con un paso» (στα Ισπανικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 30 Απριλίου 2024. Ανακτήθηκε στις 30 Απριλίου 2024. 
  65. ↑ «HÉCTOR SCARONE» (στα Πορτογαλικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 6 Ιουλίου 2022. Ανακτήθηκε στις 6 Ιουλίου 2022. 
  66. ↑ «Campeones del mundo» (στα Ισπανικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 5 Μαΐου 2024. Ανακτήθηκε στις 5 Μαΐου 2024. 
  67. ↑ «Puskás Ferenc a Mount Everest meghódítójával együtt jutott különleges magasságokba» (στα Ουγγρικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 13 Ιανουαρίου 2024. Ανακτήθηκε στις 13 Ιανουαρίου 2024. 
  68. ↑ «Así avanzan las obras en el Nasazzi para cambiar la cancha a césped sintético» (στα Ισπανικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 15 Μαρτίου 2022. Ανακτήθηκε στις 15 Μαρτίου 2022. 
  69. ↑ «South America - Player of the Century» (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 7 Μαΐου 2024. 
  70. ↑ «World Soccer player of the Century» (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 11 Απριλίου 2020. 
  71. ↑ «Foto: Conmebol puso a "Don Elías" en el once histórico de Copa América» (στα Ισπανικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 21 Οκτωβρίου 2013. Ανακτήθηκε στις 21 Οκτωβρίου 2013. 
  72. ↑ «Équipe historique de la Copa America» (στα Γαλλικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 28 Οκτωβρίου 2021. Ανακτήθηκε στις 28 Οκτωβρίου 2021. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Βραβεία
Προκάτοχος
 Πολυτιμότερος παίκτης Παγκοσμίου Κυπέλλου Ποδοσφαίρου
1930 		Διάδοχος
Τζουζέπε Μεάτσα
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Χοσέ_Ναζάτσι&oldid=10839806"