Ford σειρά D
| Ford σειρά D | |
|---|---|
,_HTC_2012_Devon_Coastal_Run.jpg) Ford D-Series φορτηγό πλατφόρμας με μακρύ μεταξόνιο | |
| Σύνοψη | |
| Κατασκευαστής | Ford |
| Παραγωγή | 1965 — 1981 |
| Αμάξωμα και σασί | |
| Κατηγορία | Μεσαίο-μεγάλο φορτηγό |
| Χρονολόγιο | |
| Προηγούμενο μοντέλο | Thames Trader FC Mk2 |
| Επόμενο μοντέλο | Ford Cargo Nissan Atleon Hyundai Bison (για Νότια Κορέα) |
Η σειρά Ford D είναι μια σειρά από φορτηγά μεσαίου βάρους που παρουσιάστηκαν από τη Ford UK το 1965.[1] Η σειρά αντικατέστησε το Thames Trader και φαίνεται ότι είχε οραματιστεί ως πιο σύγχρονος ανταγωνιστής του Bedford TK που παράχθηκε από τη θυγατρική φορτηγών της General Motors στο Ηνωμένο Βασίλειο.
Ιστορία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
.jpg)
Το 1965, η σειρά άρχιζε να παράγεται και κάλυπτε την γκάμα από άκαμπτα φορτηγά με μικτό βάρος από 5,2 έως 12,75 βρετανικούς τόνους και ανατρεπόμενα από 10,8 έως 12,75 τόνους.[1] Τα μεγαλύτερα μεικτά βάρη έγιναν διαθέσιμα με την επακόλουθη εισαγωγή εκδόσεων με διπλούς πίσω άξονες και νταλικές προστέθηκαν επίσης γρήγορα στη γκάμα.[1]
Για τα φορτηγά αναπτύχθηκαν τρεις νέοι κινητήρες ντίζελ, κυλινδρισμού 3,97 λίτρων, 5,42 λίτρων και 5,95 λίτρων αντίστοιχα.[1] Η μικρότερη μονάδα ήταν τεσσάρων κυλίνδρων ενώ οι μεγαλύτεροι κινητήρες χρησιμοποιούσαν έξι κυλίνδρους. Η ισχυριζόμενη ισχύς κυμαινόταν από 82,5 bhp έως 128 bhp. Ενδεχομένως με γνώμονα τις εξαγωγικές αγορές εκτός Ευρώπης, εκδόσεις με βενζινοκινητήρα με απόδοση ισχύος 129 ίππων και 149 ίππων επίσης προσφέρθηκαν.[1]
Όπως και στο Bedford TK και σε διάφορα βαρέα φορτηγά που κατασκευάστηκαν στις ΗΠΑ της εποχής, η καμπίνα ήταν μια μονάδα ελέγχου με επίπεδη πρόσοψη, δηλαδή "χωρίς μούρη", τοποθετημένη πάνω από τον κινητήρα.[1] Η πρόσβαση στον κινητήρα επιτεύχθηκε με την κλίση ολόκληρης της καμπίνας προς τα εμπρός: ο μεντεσές στο μπροστινό μέρος χρησιμοποιούσε ένα σύστημα αντιστάθμισης ράβδου στρέψης το οποίο, σύμφωνα με σχολιαστές έκανε την κλίση της καμπίνας για πρόσβαση στον κινητήρα "σχεδόν δουλειά με το ένα χέρι".[1] Οι κινητήρες τοποθετήθηκαν σε γωνία 45 μοιρών από την κατακόρυφο, η οποία είχε σκοπό να επιτρέψει στο εσωτερικό της καμπίνας να διαθέτει ένα ουσιαστικά επίπεδο δάπεδο χωρίς η ίδια η καμπίνα να είναι υπερβολικά ψηλή.[1]
Τον Απρίλιο του 1967 η γκάμα επεκτάθηκε προς τα πάνω με την άφιξη της σειράς Phase II D1000, σχεδιασμένη για λειτουργία έως και 28 τόνων μικτό βάρος, και εκείνη την εποχή τα μεγαλύτερα φορτηγά που κατασκευάστηκαν ποτέ από τη Ford της Βρετανίας.[1] Οι D1000 τροφοδοτούνταν από κινητήρες ντίζελ V8 της Cummins κυβισμού 7,7 λίτρων.[1]
Το μοντέλο του 1978 είδε ένα εμπρός λίφτινγκ της καμπίνας, το οποίο κέρδισε τη νέα εταιρική μύτη που υιοθετήθηκε από τη γκάμα επιβατικών αυτοκινήτων της Ford Ευρώπης εκείνης της περιόδου με τετράγωνους προβολείς και τη μαύρη πλαστική μάσκα "Aeroflow" με περσίδες. Οι ίδιες αλλαγές υιοθετήθηκαν για το ανανεωμένο Transit περίπου την ίδια περίοδο.
Το 1981 η γκάμα αντικαταστάθηκε από το Ford Cargo στις ευρωπαϊκές αγορές και από τη σειρά Ford N (μια έκδοση του Hino Ranger) στην Αυστραλία.
Η Hyundai παρήγαγε τα μοντέλα D-750 και D-800 με άδεια από το 1969 έως το 1972. Ήταν το πρώτο επαγγελματικό όχημα που κατασκευάστηκε από τη Hyundai.[2] Το διαδέχθηκε το Hyundai Bison .
