Martin MB-1
| Martin MB-1 | |
|---|---|
 Το Martin MB-1 | |
| Τύπος | βομβαρδιστικό αεροσκάφος |
| Κατασκευαστής | Glenn L. Martin Company |
| Χώρα προέλευσης | ΗΠΑ |
| Σχεδιασμός | Donald Wills Douglas, Sr.[1] |
| Παρθενική πτήση | 17 Αυγούστου 1918 |
| Πρώτη παρουσίαση | 1918 |
| Κύριος χειριστής | Αεροπορική Υπηρεσία του Στρατού των ΗΠΑ |
| Άλλοι χειριστές | Πολεμικό Ναυτικό των ΗΠΑ Σώμα των Πεζοναυτών των ΗΠΑ Ταχυδρομική Υπηρεσία των ΗΠΑ |
| Μονάδες που παρήχθησαν | 20[2] |
Το Martin MB-1 ήταν αμερικανικό διπλάνο βομβαρδιστικό της δεκαετίας του 1910. Παράγονταν από την Glenn L. Martin Company για την Αεροπορική Υπηρεσία του Στρατού των ΗΠΑ (United States Army Air Service) και ήταν το πρώτο στα χρονικά αεροσκάφος των ΗΠΑ το οποίο εξ αρχής σχεδιάστηκε ως βομβαρδιστικό.
Το 1921 η Martin ανέπτυξε με βάση το MB-1 το τορπιλοπλάνο-βομβαρδιστικό KG.1 για το Ναυτικό των ΗΠΑ. Αυτό σε υπηρεσία ονομάζονταν αρχικά MBT και στην συνεχεία MT.
Σχεδιασμός και ανάπτυξη
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Το ΜΒ-1 αναπτύχθηκε ώστε να καλυφθεί απαίτηση της Αεροπορικής Υπηρεσίας που αφορούσε στην ανάπτυξη νέου βομβαρδιστικού το οποίο θα ήταν ανώτερο από το Handley Page O/400. Η Martin υπέγραψε συμβόλαιο για την παραγωγή έξι μονάδων. Επρόκειτο για διπλάνο συμβατικής σχεδίασης, με σταθερό σύστημα προσγείωσης, το οποίο προωθούνταν από δύο κινητήρες Liberty 12A μέγιστης ισχύος 400 hp. Το πλήρωμα ήταν τριμελές και κάθονταν σε ανοικτά κόκπιτ.
Επιχειρησιακή ιστορία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Οι παραδόσεις στην Αεροπορική Υπηρεσία ξεκίνησαν τον Οκτώβριο του 1918 και ο τύπος ονομάστηκε GMB (Glenn Martin Bomber). Τα πρώτα τέσσερα παραδόθηκαν ως αναγνωριστικά και τα επόμενα δύο ως βομβαρδιστικά. Κατασκευάστηκαν τέσσερα ακόμα GMB πριν από το τέλος του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου, όμως με το τέλος της σύρραξης διεκόπη η παραγωγή περαιτέρω βομβαρδιστικών. Τα τρία τελευταία ολοκληρώθηκαν ως αεροσκάφη δοκιμών και έφεραν διαφορετικές ονομασίες: το GMT (Glenn Martin Transcontinental) ήταν έκδοση μακράς ακτίνας δράσης (2.400 km), το GMC (Glen Martin Cannon) διέθετε ένα πυροβόλο των 37 mm στο ρύγχος και το GMP (Glenn Martin Passenger) ήταν επιβατηγό που μπορούσε να μεταφέρει έως και δέκα άτομα. Το GMP μετονομάστηκε σε T-1. Έξι μετατράπηκαν αργότερα ώστε να χρησιμοποιηθούν για από την Ταχυδρομική Υπηρεσία των ΗΠΑ. Το ΜΒ-1 αποτέλεσε σχεδιαστικά την βάση για το Martin MB-2, το οποίο είχε δυνατότητα μεταφοράς περισσότερου φορτίου αλλά ήταν πιο αργό και λιγότερο ευέλικτο.
Από το 1922 το Ναυτικό ενέταξε σε υπηρεσία δέκα αεροσκάφη που έφεραν τις ονομασίες MBT και MT. Χρησιμοποιήθηκαν ως τορπιλοπλάνα-βομβαρδιστικά. Το 1923 οι Πεζοναύτες συμμετείχαν με ένα εξ αυτών στους Εθνικούς Αεροπορικούς Αγώνες. Μάλιστα ήρθε τρίτο στην διαδρομή των 300 km.[3]
Εκδόσεις
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- MB-1
- Εσωτερική ονομασία της εταιρείας και αρχική στρατιωτική ονομασία του τύπου.
- GMB
- Glenn Martin Bomber - Ονομασία των αεροσκαφών στις τάξεις της Αεροπορικής Υπηρεσίας.
- GMT
- Glenn Martin Transcontinental - Ονομασία για ένα μετασκευασμένο αεροσκάφος μακράς ακτίνας δράσης.
- GMC
- Glenn Martin Cannon - Ονομασία ενός αεροσκάφους με πυροβόλο στο ρύγχος.
- GMP
- Glenn Martin Passenger - Ονομασία ενός δεκαθέσιου επιβατηγού αεροσκάφους. Αργότερα μετονομάστηκε σε T-1.
- MBT
- Martin Bomber-Torpedo - Δύο τορπιλοπλάνα για το Ναυτικό και το Σώμα των Πεζοναυτών των ΗΠΑ.
- MT
- Martin Torpedo - Έκδοση για το Ναυτικό και τους Πεζοναύτες με την άτρακτο του MB-1 και τις πτέρυγες του MB-2. Κατασκευάστηκαν οκτώ αεροσκάφη, που αργότερα μετονομάστηκαν σε TM-1.
Χρήστες
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Αεροπορική Υπηρεσία του Στρατού των ΗΠΑ
- Σώμα των Πεζοναυτών των ΗΠΑ
- Πολεμικό Ναυτικό των ΗΠΑ
- Ταχυδρομική Υπηρεσία των ΗΠΑ
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ Yenne (1988). The Pictorial History of American Aircraft.
- ↑ Confusion over Air Service serial numbers has led to figures sometimes seen of 22 or more. However six were built on the first contract, and a later four built in 1919 before the end of the war cancelled all remaining ordered. Ten more were produced for the USN/USMC.
- ↑ Skyways: 31. July 1995.
Βιβλιογραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Andrade, John. U.S. Military Aircraft Designations and Serials since 1909. Hinckley, UK: Midland Counties Publications, 1979. ISBN 0-904597-22-9.
- The Illustrated Encyclopedia of Aircraft (Part Work 1982-1985). London: Orbis Publishing, 1985, p. 2419.
- Swanborough, F.G and Peter M. Bowers. United States Military Aircraft since 1909. London: Putnam, 1963.
- Taylor, Michael J. H. Jane's Encyclopedia of Aviation. London: Studio Editions, 1989. ISBN 0-517-10316-8.
