ῥόπαλον

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
	ῥοπᾰλο-
ονομαστική	τὸ	ῥόπαλον	τὰ	ῥόπαλᾰ
γενική	τοῦ	ῥοπάλου	τῶν	ῥοπάλων
δοτική	τῷ	ῥοπάλῳ	τοῖς	ῥοπάλοις
αιτιατική	τὸ	ῥόπαλον	τὰ	ῥόπαλᾰ
κλητική ὦ!		ῥόπαλον		ῥόπαλᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		ῥοπάλω
γεν-δοτ	τοῖν		ῥοπάλοιν
2η κλίση, Κατηγορία 'πρόσωπον' όπως «πρόσωπον» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ῥόπᾰλον < ῥέπω

Ουσιαστικό

ῥόπᾰλον ουδέτερο

1. το ρόπαλο για να χτυπάει κάποιος κάτι (π.χ. του Ηρακλή)
2. το ραβδί για να στηρίζεται κάποιος, το μπαστούνι
3. το πολεμικό όπλο (επικαλυμμένο με χαλκό ή σίδηρο)
4. (μεταφορικά) εκείνο ή εκείνος που λειτουργεί τιμωρητικά

   Πειθόλαος τὴν Πάραλον ῥόπαλον τοῦ δήμου ἐκάλει

Συγγενικά

• ἐπιρρεπής
• ῥεπτέον
• ῥέψις (κλίση)
• ῥοπάλη
• ῥοπαλίζω
• ῥοπή
• ῥόπτρον