τέρψις

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	τέρψῐς	αἱ	τέρψεις
γενική	τῆς	τέρψεως (& τέρψιος)	τῶν	τέρψεων
δοτική	τῇ	τέρψει	ταῖς	τέρψεσῐ(ν)
αιτιατική	τὴν	τέρψῐν	τὰς	τέρψεις
κλητική ὦ!		τέρψῐ		τέρψεις
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		τέρψει
γεν-δοτ	τοῖν		τερψέοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'πόλις' όπως «πόλις» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

τέρψις < τέρπ(ω) + -σις > -ψις

Ουσιαστικό

τέρψις, -εως θηλυκό

• διασκέδαση, χαρά, τέρψη, ηδονή

Συγγενικά

με τερψ-

• ἀτερψία
• Τερψίας
• τερψιεπής
• τερψίφρων
• τερψίμβροτος
• τερψίνοος, τερψίνους
• Τερψιχόρα, Τερψιχόρη
• Τερψίχορος, τερψίχορος

→ και δείτε τη λέξη τέρπω

Πηγές

• τέρψις - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• τέρψις - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.