Baśèla
|
C'l artìcul chè 'l è scrit in
Miranduléś |
La baśèla o baślátta (in itagliàṅ mento) l'è la part basa dal grugn. In gènar in di masć la gh'à na fórma a quàdar, in dal fémni a triàngul.
La taca da sóta 'l làbar e la quàcia la part ad mèś dla ganàsa. Soquànti parsòni i gh'àṅ un bûś in dla baśèla, di àtar i gh l'aṅ dópia (quànd la gh'à na piga pîna 'd gras). Tgnénd a drē a 'l tradisiòṅ, al strìi i gh l'aṅ biślùnga ch'la piga.
Par mét'r a pòst al baśèli vgnudi mâł a s pōl andàr da 'n chirûrg plàstic.
Manéri ad dir
- (EGL) Nâś e baślàtta i fan muiàtta [1], (IT) Naso e mento fanno molletta (c'ma 'l móli da mōv'r al brâś).
- (EGL) Là lò al gh'à la maledisiòṅ dal furmìghi parchè cun la baślátta ch'al gh'à, a n'casca mìa 'l briśi[2], (IT) Lui ha la maledizione delle formiche perché, col mento che si ritrova, non cadono le briciole.
- (MUD) 'T pièśla la Madunèina?! Bèśla! (IT) Ti piace la Madonnina?! Baciala! (tolta in gìr per la stèsa paròla druàda cun la baśèla)