La chiave (film 1983)
|
C'l artìcul chè 'l è scrit in
Miranduléś |
 La chiave
| ||
 La Stefania Sandrelli in na figùra dal film | ||
| La ciàṿ 1983 | ||
|---|---|---|
| Regìa: Tinto Brass | ||
| Scritōr: Jun'ichirō Tanizaki • Tinto Brass | ||
| Atōr: Stefania Sandrelli • Frank Finlay • Ugo Tognazzi Maria Grazia Bon • Franco Branciaroli • Gino Cavalieri Ricky Tognazzi • Barbara Cupisti • Piero Bortoluzzi Armando Marra • Maria Grazia Bon • Gino Cavalieri | ||
| Müsica: Ennio Morricone | ||
| Léngua: Itagliàṅ | ||
| Dürä dal film: 116 minüt | ||
| Nasiōṅ: Itàglia | ||
La chiave (La ciàṿ) 'l è 'n film eròtic itagliàṅ dal 1983 ad Tinto Brass trat da 'l rumànś umònim dal giapunéś Tanizaki Jun'ichirō. Al gh'à abû un bèl sucès cumersiàł.
Sunt
A Venèsia, durànt i an dal fasìśum in dal 1940, un vèć insgnànt ingléś diretōr dl'acadèmia dal bèli arti, Nino Rolfe (Frank Finlay), al viṿ insém a sò mujér Teresa (Stefania Sandrelli) ch'la tîṅ adrē a na pensiòṅ pìcula in dal cōr dla sità.
Un dè 'l óm ad prupòśit al lasa par tèra in sal pavimènt dal sò studi la ciàṿ ch'la vèra 'l casét in dua al tîṅ lugâ al diàri in dua 'l è sòlit scrìvar tut i sò pinsēr più spurcaciòṅ. Un dè, par caś, la Teresa la buta 'l òć in sla ciàṿ, la la cata sù e la vèra 'l casét.
Dòp avèr tòlt in maṅ al diàri e avér-ag dâ na lśuda, a la Teresa a gh vèṅ vója ad scrìv'r-an òṅ anca lē par cuntàr tut i quèi malnét ch'l'à strulicâ in di an dal sò matrimòni ma anc i còran ch'l'à fat a sò marè cun Laszlo (Franco Branciaroli), al muróś ungheréś ad sò fiōla Lisa (Barbara Cupisti). Acsè a scròca incóra la silta fra i dū ch'i càtan gust a lèśar da par lōr al purcàdi pinsàdi da c'l àtar. Nino al taca anc a tōr śò sò mujér méntar la dòr'm in sal lèt cavàda śò e, s'la n l'è minga, a gh pénsa lò a tiràr-ag via incòsa. Al cólum 'l è che pò lò al pòrta 'l foto a far śvilupàr pròpria da Laszlo.
Durànt 'l ùltim ad dna sfilaràda ad śughlèṅ sesuài fra i dū purcùs, a 'l prufesōr a gh vèṅ 'n ìctus ch'l al lasa uféś e minga bòṅ ad móv'r-as. A n è cuntâ a gnint al fat ch'al sò dutōr Fano (Giovanni Michelagnoli) al gh'is dit ad tōr-la dōlsa, ma quànd òṅ 'l è 'n ninét ad dèntar, a gh'è pôc da far.