πλάνητα

See also: πλανήτα, and πλανῆτα

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /plá.nɛː.ta/ → /ˈpla.ni.ta/ → /ˈpla.ni.ta/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /plá.nɛː.ta/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈpla.ne̝.ta/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈpla.ni.ta/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈpla.ni.ta/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈpla.ni.ta/

Noun

πλάνητᾰ • (plánēta)

1. accusative singular of πλάνης (plánēs)

Greek

Noun

πλάνητα • (plánita) m or f

1. Accusative singular form of πλάνης (plánis).