aansmeden

Dutch

Etymology

Compound of aan +‎ smeden.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈaːnˌsmeː.də(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: aan‧sme‧den

Verb

aansmeden

1. (transitive) to forge together, to forge into one

   Hij vroeg aan de smid of zij dit kon aansmeden.

   He asked the smith whether she could forge this together.

2. (transitive, with the recipient as an optional indirect object, of bonds and collars, obsolete) to put (restraints) into place, either forged shut or fastened in another way

   O hoe wogen die gruwelijke boeien, door een duivels man hun aangesmeed.

   Oh, how heavy weighed those gruesome bonds, placed onto them by a devilish man.

Conjugation

Conjugation of aansmeden (weak, separable)
infinitive	aansmeden
past singular	smeedde aan
past participle	aangesmeed
infinitive	aansmeden
gerund	aansmeden n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	smeed aan	smeedde aan	aansmeed	aansmeedde
2nd person sing. (jij)	smeedt aan, smeed aan2	smeedde aan	aansmeedt	aansmeedde
2nd person sing. (u)	smeedt aan	smeedde aan	aansmeedt	aansmeedde
2nd person sing. (gij)	smeedt aan	smeedde aan	aansmeedt	aansmeedde
3rd person singular	smeedt aan	smeedde aan	aansmeedt	aansmeedde
plural	smeden aan	smeedden aan	aansmeden	aansmeedden
subjunctive sing.1	smede aan	smeedde aan	aansmede	aansmeedde
subjunctive plur.1	smeden aan	smeedden aan	aansmeden	aansmeedden
imperative sing.	smeed aan
imperative plur.1	smeedt aan
participles	aansmedend	aangesmeed
1) Archaic. 2) In case of inversion.