aftronen

Dutch

Etymology

Compound of af +‎ tronen.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈɑfˌtroː.nə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: af‧tro‧nen

Verb

aftronen

1. (transitive, dated) to cadge, to blag, to wheedle

   Synonym: aftroggelen

2. (transitive, obsolete) to lure away

   Synonym: weglokken

Conjugation

Conjugation of aftronen (weak, separable)
infinitive	aftronen
past singular	troonde af
past participle	afgetroond
infinitive	aftronen
gerund	aftronen n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	troon af	troonde af	aftroon	aftroonde
2nd person sing. (jij)	troont af, troon af2	troonde af	aftroont	aftroonde
2nd person sing. (u)	troont af	troonde af	aftroont	aftroonde
2nd person sing. (gij)	troont af	troonde af	aftroont	aftroonde
3rd person singular	troont af	troonde af	aftroont	aftroonde
plural	tronen af	troonden af	aftronen	aftroonden
subjunctive sing.1	trone af	troonde af	aftrone	aftroonde
subjunctive plur.1	tronen af	troonden af	aftronen	aftroonden
imperative sing.	troon af
imperative plur.1	troont af
participles	aftronend	afgetroond
1) Archaic. 2) In case of inversion.